Πρόβα νυφικού!

Όχι! Μην μπερδεύεστε, δεν παντρεύομαι ακόμα! Άλλωστε είμαι πολύ μικρή για κάτι τέτοιο... γέλασε κανένας; Είπα μήπως!!! Η αδερφούλα μου παντρεύεται και πήγαμε χθες να δούμε για νυφικό. Τι βιομηχανία υπάρχει πίσω από έναν γάμο; Μιλάμε για απίστευτες τιμές! Η ενοικίαση νυφικού (δηλαδή για μια μέρα μόνο!) μπορεί να φτάσει και τα 2.000 €! Στην επαρχία όλα αυτά, στην Αθήνα νομίζω ότι δεν θα πλησιάζονται! Το νυφικό χτένισμα; 300 €! Το ίδιο και το μακιγιάζ! Συγνώμη, αλλά μου φαίνονται εξωφρενικά όλα αυτά!

Anyway, διαλέξαμε νυφικό, στέφανα και προσκλητήριο. Έβαλε, έβγαλε, ξανά έβαλε, ξανά έβγαλε... και ου το καθ' εξής! Ώσπου ήρθε η στιγμή που αποφασίσαμε! Θέλουμε όμως λιγάκι δουλειά ακόμα, κάνουμε δίαιτα! Παρόλα αυτά, ήταν πολύ όμορφη με το νυφικό της... άντε βρε, συγκινήθηκα πάλι! Κάθε μέρα παντρεύεις αδερφή;

Τους στολισμούς και τις μπομπονιέρες θα τις φτιάξω εγώ! Κατά βάθος είμαι καλλιτεχνική φύση!!! Το σχέδιο της μπομπονιέρας έχει ήδη αποφασιστεί, απλά το Σάββατο που μας έρχεται πρέπει να κάνω μια μικρή έρευνα αγοράς. Θέλω να βάλω τα καλύτερα υλικά, τα καλύτερα κουφέτα! Τι να κάνω που της έχω τρελή αδυναμία; Άσε που έχω οργανώσει ολόκληρο συνεργείο! Όσο για τον στολισμό, έχω ψιλοαποφασίσει, αλλά ακόμα ψάχνω ιδέες στο ίντερνετ. Αυτό που μου μένει είναι να αποφασίσω τι θα φορέσω!

Προβλέπω ότι το επόμενο τρίμηνο θα είναι κομματάκι στο τρέξιμο, αλλά χαλάλι της! Η αδερφή μου είναι ένας απ' τους πιο σημαντικούς ανθρώπους στην ζωή μου! Μ' αγαπάει όπως αγαπάει μια μάνα το παιδί της! Κι αυτό δεν είναι υπερβολή, έτσι μας μεγάλωσε η μάνα μου. Όταν ήμουν νεογέννητη, η αδερφή μου τότε ήταν μόλις πέντε χρονών, με κρατούσε όπως τώρα κρατάνε οι νταντάδες τα μωρά! Ένιωθε πως είχε την ευθύνη μου, πως δεν έπρεπε να πάθω κακό... κι ας μου έκανε διάφορα παιχνιδάκια! Λάτρευε να με ζουλάει, να με κάνει να κλαίω και μετά να με παρηγορεί! Όχι πως τα θυμάμαι! Μια ζωή με προστάτευε, με πρόσεχε (ώρες ώρες υπερβολικά! Δεν προλαβαίνω να βγω σε δρόμο και θα με πάρει τριάντα φορές τηλέφωνο να δει αν έφτασα!) και με υπερασπιζόταν! Δεθήκαμε ακόμα περισσότερο, όταν φοιτήτριες πλέον μείναμε οι δυο μας τρία χρόνια, ένα δέσιμο απίστευτο... τόσο που και γω δεν σηκώνω κουβέντα για την αδερφή μου! Και τώρα που ζει μακριά, μου κακοφαίνεται πολύ! Ευτυχώς όμως που δεν χανόμαστε, μιλάμε συνέχεια στο τηλέφωνο, πηγαινοερχόμαστε συχνά, πάμε διακοπές παρέα... Μας δένουν τόσα πολλά, που τίποτε δεν μπορεί να μας χωρίσει!

Παιχνιδάκι!!!

Η πρόσκληση - πρόκληση ήρθε από μακριά! Από Αγγλία μεριά, από τον φίλο γκρινιάρη (http://gkriniaris.blogspot.com) που δεν του πολύ αρέσουν τα παιχνιδάκια! Εμένα όμως που μου αρέσουν και τα παιχνιδάκια και η ποίηση, θα αρπάξω την ευκαιρία και θα σας πω:

Από φοιτήτρια απέκτησα μια πολύ καλή σχέση με την ποίηση! Αφού διάβασα ότι κυκλοφορούσε στο σπίτι (η αδερφή μου έχει μια πολύ πλούσια βιβλιοθήκη, λόγο επαγγέλματος) κάποια στιγμή το γύρισα στην ποίηση! Όποιος έχει διαβάσει το blog μου, θα έχει δει ότι πολλές φορές παραθέτω κάποιο ποίημα, όπως "Η πόλις" του Καβάφη, το "Δεν τραγουδώ παρά γιατί σ' αγάπησα" της Πολυδούρη, απόσπασμα από "Το μονόγραμμα" του Ελύτη, το "Mal du Depart" του Καββαδία. Αν με ρωτούσε κάποιος ποιος είναι ο αγαπημένος μου ποιητής, θα έλεγα με ευκολία τα τρία-Κα; Τι θέλει να πει ο ποιητής; Καββαδίας - Καρυωτάκης - Καβάφης! Έχω διαβάσει σχεδόν τα πάντα και λατρεύω τον καθένα για διαφορετικό λόγο! Βέβαια ξεχωρίζω με διαφορά τον Καββαδία. Μη με ρωτάτε γιατί! Η θάλασσα, η ζωή του ναυτικού, η ώρες μοναξιάς; Με γοητεύουν όλα αυτά!

Αφού όμως έχω γράψει ήδη ποίημα του Καββαδία και του Καβάφη, λέω να αφιερώσω στον γκρινιάρη ένα ποίημα του Καρυωτάκη.

Σε παλιό συμφοιτητή

Φίλε, η καρδιά μου τώρα σαν να εγέρασε

Τελείωσεν η ζωή μου της Αθήνας,

που όμοια γλυκά και με το γλέντι επέρασε

και με την πίκρα κάποτε της πείνας.

Δε θα 'ρθω πια στον τόπο που η πατρίδα μου

τον έδωκε το γιόρτασμα της νιότης,

παρά περαστικός, με την ελπίδα μου,

με τ' όνειρο που εσβήστη, ταξιδιώτης.

Προσκυνητής θα πάω κατά το σπίτι σου

και θα μου πουν δεν ξέρουν τι εγίνης.

Μ' άλλον μαζί θα ιδώ την Αφροδίτη σου

κι άλλοι το σπίτι θα 'χουν της Ειρήνης.

Θα πάω προς την ταβέρνα, το σαμιώτικο

που επίναμε για να ξαναζητήσω.

Θα λείπεις, το κρασί τους θα' ναι αλλιώτικο,

όμως εγώ θα πιω και θα μεθύσω.

Θ' ανέβω τραγουδώντας και τρεκλίζοντας

στο Ζάππειο που ετραβούσαμεν αντάμα.

Τριγύρω θα 'ναι ωραία πλατύς ο ορίζοντας,

και θα 'ναι το τραγούδι μου σαν κλάμα.

Το συγκεκριμένο ποίημα έχει μελωποιηθεί (άλλη μεγάλη μου τρέλα, η μελοποιημένη ποίηση!) από τον Δημήτρη Παπαδημητρίου και τραγουδήθηκε από την Ελευθερία Αρβανιτάκη! Φοβερό!

Και για να συνεχίσουμε το ωραίο παιχνιδάκι, καλώ την Άννα (άμπρα κατάμπα, ξέρεις εσύ!) και τον Φώτη (fvasileiou), να μας πουν ποιο είναι το αγαπημένο τους ποίημα!

Ο ανεψιός μου!

Με μεγάλη τιμή και υπερηφάνεια, σας παρουσιάζω τον ανεψιό μου! Γεννήθηκε το Σάββατο (Σαββατογεννημένος κι αυτός, όπως και η ανεψιά μου!) 26 Ιανουαρίου 2008, στις 2:30 το μεσημέρι. Το βάρος του ήταν 2.700kg και το ύψος του ήταν 0,49μ... Ναι, το ξέρω ότι είμαι χαζοθεία!!! Και η πλάκα είναι ότι δεν τα πήγαινα ποτέ καλά με τα παιδιά! Το τελευταίο πράγμα που ονειρεύομαι, είναι να κάνω δικά μου παιδιά! Το πρώτο νεογέννητο που έπιασα στα χέρια μου, ήταν η ανεψιά μου πριν δυο χρόνια! Από τότε όμως δεν την έχω αφήσει απ' την αγκαλιά μου! Της έχω και μου έχει μεγάλη αδυναμία... Αγαπιόμαστε!!! Δεν ξέρω αν ο μικρούλης θα μπορέσει να με αγγίξει όσο η μικρή ζουζούνα μου, αλλά εδώ είμαι και είμαι πρόθυμη να το εξακριβώσω!

Το τέλειο Σαββατοκύριακο!

Πέρασα ένα καταπληκτικό Σαββατοκύριακο! Πολύ καλύτερο απ' ότι φανταζόμουν! ...Από που να ξεκινήσω και που να τελειώσω!!! Συμπεριλάμβανε τα πάντα: φίλους (τους καλύτερους!), πολλές βόλτες, λίγα ψώνια (τα οικονομικά δεν βοηθούν!), πολύ φαΐ, ξενύχτι και χορό... Ναι, ναι! Αυτό το τελευταίο ούτε εγώ δεν το περίμενα! Α! Και ένα καινούργιο ανηψάκι! Ας πάρω όμως τα πράγματα απ' την αρχή...

Έφυγα Παρασκευή, έφτασα πολύ αργά, έκανα διανομές κατ' οίκον και δεν είχα κουράγιο για έξοδο. Έτσι αράξαμε με την κολλητή μου, παρέα με καλό κρασάκι, στους καναπέδες για να προλάβουμε να πούμε όσα είχαμε χάσει τις τελευταίες είκοσι μέρες, που είχαμε να βρεθούμε! Μας πήρε το ξημέρωμα εν ολίγοις, αλλά δεν σου συμβαίνει και κάθε μέρα! Έκανα μια αναλυτική περιγραφή του χωρισμού μου (για ακόμα μια φορά έφαγα βρίσιμο!!!) και μου έκανε μια αναλυτική περιγραφή της πρότασης που της έκανε ο καλός της ...άντε κι εγώ κουμπάρα!

Σάββατο; Μια βόλτα στα μαγαζιά, δυο τρία πραγματάκια στην σακουλίτσα κι όλα καλά! Εκεί, μεταξύ αγοράς και καφέ, χτυπάει το τηλέφωνο και ακούω την αδερφή μου να φωνάζει: "Γεννάμε!". Ναι, ήρθε ο ανεψιός μου, χωρίς να με ρωτήσει και μάλιστα μέρα που εγώ έλειπα! Να μας ζήσει αδερφούλη μου! Για καφεδάκι στην Αριστοτέλους στο box, στέκι τον τελευταίο καιρό που κατεβαίνω Σαλονίκη! Κους-κους μέχρι τελικής πτώσεως με τον κολλητό μου... τον κολλητό μου, που κανένας δεν μπορεί να εννοήσει ότι δεν τρέχει τίποτε άλλο μεταξύ μας! Γνωριζόμαστε από 3 χρονών και μέχρι σήμερα είχαμε άπειρες ευκαιρίες να κάνουμε κάτι! Anyway, πήγαμε για φαγητό στα Λουλουδάδικα και κολάστηκα άσχημα! Θυμάστε που κάποτε μιλούσα για δίαιτα; Ε; Να το ξεχάσετε! Πως να συγκρατηθώ όταν έβλεπα μπροστά μου το ψαρονέφρι με σάλτσα του κυνηγού (καταπληκτικό!), το κοτόπουλο γεμιστό με χαλούμι και κόκκινη πιπεριά, τα σουτζουκάκια σχάρα; Τα καταβρόχθισα όλα!!! Και σας κερασάκι στην τούρτα, ήρθε ένα υπέροχο καζάν ντιπί! Το απόλυτο γουρούνιασμα.....

Το βράδυ ο δρόμος μας έβγαλε στην Ζώγια, όπου παίζει μπουζούκι ο φίλος Ηρακλής! Μεγάλη παρέα, εννιά άτομα! Συνήθως τα πράγματα είναι χαλαρά εκεί, αλλά όπου μπαίνουμε εμείς... Αργούτσικα, που έφυγε ο πολύς κόσμος, γυρίσαμε το πρόγραμμα εκεί ακριβώς που θέλαμε! Και δώστου να χορεύουμε ζεμπεκιές και τσιφτετέλια... Το χαλάσαμε πάλι το μαγαζί Ηρακλή!!! Γυρίσαμε στις πέντε στο σπίτι, αφού πρώτα μας την βάρεσε με την κολλητή μου και περπατήσαμε απ' τα Λουλουδάδικα μέχρι τον Λευκό Πύργο! Αν δεν ήταν τόσο αργά, μπορεί να πηγαίναμε Τούμπα με τα πόδια!

Η Κυριακή ήταν πιο χαλαρή, άλλωστε ξυπνήσαμε αργά και δεν είχαμε περιθώρια για πολλά πολλά. Πήγαμε για σουβλάκια, εκεί που έχει το καλύτερο σουβλάκι ever, στον Κώστα στην Μπότσαρη (όποιος έχει πάει, θα καταλάβει καλύτερα!) και μετά σιροπιαστά στο Plaisir (καλά το έγραψα;). Ξεκίνησα σχετικά νωρίς για να προλάβω να επιστρέψω και να δω τον ανεψιό μου! Θα κάνω ένα αποκλειστικό post και θα βάλω και φωτογραφίες του! Είμαι λίγο χαζοθεία λέμε, περισσότερο όμως με την ανεψιά μου!

Το βράδυ που έπεσα για ύπνο, ήμουν ΚΟΜΜΑΤΙΑ! Δεν με χάλασε όμως καθόλου! Μου αρκεί που πέρασα τόσο καλά, κι ας σέρνομαι σήμερα στην δουλειά!!!

Καλή εβδομάδα σε όλους μας!

Φεύγω...

Επιτέλους Παρασκευή! Αυτή η βδομάδα ήταν κομματάκι δύσκολη. Όχι πως δεν πέρασε γρήγορα, αλλά πέρασε με βασανιστικές σκέψεις! Σκέψεις που μου χαλάνε λιγάκι την διάθεση, αν και την παλεύω πολύ καλά! Όλες αυτές οι σκέψεις με χτυπάνε στα όνειρα! Τι όνειρα βρε παιδιά αυτή τη βδομάδα; Μέχρι την γιαγιά μου είδα (η οποία έχει πεθάνει όταν ήμουν στο γυμνάσιο) μέσα σε φέρετρο, να σηκώνεται και να μας λέει πως δεν πέθανε, αλλά κοιμόταν τόσο καιρό! Λάλησα λέτε; Κι αν όχι, δεν απέχω και πολύ........ Άσε που έχω ανασύρει και έναν πρώην και τον βλέπω στα όνειρα μου... όχι κάτι πονηρό! Που πήγε το μυαλό σας; Απλά υπάρχει, περιφέρετε, μου μιλάει.

Άρα το Σαββατοκύριακο πρέπει να διασκεδάσω λιγάκι τον εαυτό μου, να τον πάω μια εκδρομούλα, να τον βγάλω έξω για ποτάκι! Και το σημαντικότερο; Να δω φίλους που έχω καιρό να δω, φίλους που αγαπάω πολύ! Τι σημαίνει αυτό; Ότι μόλις τελειώσω απ' την δουλειά σήμερα, θα πάρω ο αμάξι μου, στην τσέπη χαρτζιλίκι (που λέει και ο μοναδικός Μητροπάνος!) κι απόψε τα μεσάνυχτα θα βγω Θεσσαλονίκη!!! Πάντα όταν η διάθεση πιάνει πάτο, η λύση είναι μια! ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ!!! Ξέρω ότι όχι μόνο θα φτιάξει η διάθεση, αλλά θα περάσω καταπληκτικά και θα γυρίσω με τόσο γεμάτες μπαταρίες, που θα την παλεύω για πολύ καιρό! Το Σάββατο έχει το πρόγραμμα Ζώγια, να δούμε το "Τριπλό κλικ" επί το έργο! Άντε, Ηρακλή! Σου 'ρχόμαστε!!!
Καλό μου ταξίδι και τα λέμε πάλι από Δευτέρα... Κι αν κάποιος ζηλέψει; Υπάρχει ανοιχτή πρόσκληση!

"Καβάλησα" το καλάμι!

Χθες το βράδυ έγινε πραγματικότητα κάτι που το ονειρευόμουν χρόνια, που το κανόνιζα χρόνια κι όλο... τζίφος! Ήρθε ο Ζερβουδάκης στην Κοζάνη! Θα μου πείτε γιατί τέτοια χαρά; Τον Ζερβουδάκη τον ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή που άκουσα το "Γράμμα στον ποιητή Καίσαρα Εμμανουήλ"! Φοιτήτρια γαρ, άρχισα να ψάχνομαι σε ότι έχει να κάνει με τέχνη, ποίηση, λογοτεχνία, θέατρο, μουσική... Άρχισα να διαβάζω Καββαδία, τον αγάπησα άρρωστα και άρχισα να ψάχνω μελοποιημένα του κομμάτια! Άκουσα το "Σταυρό του Νότου" και όλα όσα μέχρι τότε κυκλοφορούσαν! Η φωνή του με άγγιξε και τον λάτρεψα! Λίγο μετά ήρθε αυτό που έλεγε:

"...Μα το κορμί είν' αφορμή σε μια πορεία

και η σοφία το τέρμα της

Τρίζουν αρμοί σαν οδυρμοί και απλώνει η νύχτα

σεντόνια δίχτυα, το δέρμα της..."

Πρώτη φορά άκουγα τραγούδι που περιείχε το όνομα μου κι ας εννοούσε κάτι άλλο! Εγώ το έκανα σήμα κατατεθέν! Ακολούθησαν πολλά από τότε... όπως "Τ' ανείπωτα" που το είδατε γραμμένο σ' αυτό το blog!

Κανονίζω πρώτη φορά να πάω στην Θεσσαλονίκη να τον δω και γίνετε καταστροφή! Ο φίλος μου, που θα πηγαίναμε μαζί μου, το ακύρωσε τελευταία στιγμή γιατί πλημμύρισαν στην δουλεία και ήταν αδύνατο να φύγει! Την επόμενη φορά που ήρθε Θεσσαλονίκη, δεν με ακολουθούσε κανένας απ' τους τότε φίλους μου... που μάλιστα με θεωρούσαν κουλτουριάρα που ακούω τέτοια μουσική! Φέτος το καλοκαίρι ήρθε στα μέρη μου για συναυλία (το καλύτερο μου με διαφορά οι συναυλίες!) και οι φίλες μου έλειπαν διακοπές! Τρίτωσε το κακό, άρα τώρα ήταν δεδομένο ότι θα τον δω!

Το μαγαζί, το επονομαζόμενο "καλάμι" (μη με ρωτάτε γιατί επέλεξαν αυτό το όνομα!) άγγιζε τα όρια του κακού! Όπως είπε και η φίλη μου η Βάσω, της θύμισε λιγάκι το μπαράκι που είχε η Πανοπούλου στο "Ρετιρέ"! Αν το θυμάστε! Ο άνθρωπος όμως έχει μια υπέροχη φωνή (κι ας μην βοηθούσε η μικροφωνική), έναν υπέροχο τρόπο να ερμηνεύει τα κομμάτια του και μια καταπληκτική παρουσία! Δεν φαινόταν σαν να ήρθε στην επαρχία, για να κάνει μια αρπαχτή και να βγάλει όσα περισσότερα μπορεί! Αλλά έδειχνε να απολαμβάνει αυτό που κάνει... κι ας μας έφυγε νωρίς! Δηλώνω μαγεμένη!!!

Vincent Van Gogh

Ήθελα κάτι που να με ηρεμεί, κάτι που πολύ αγαπώ... και ήρθε στο μυαλό μου ο αγαπημένος μου ζωγράφος! Δεν έχω πολλά να πω, παραθέτω μόνο μερικά έργα του! Τα βλέπω και γαληνεύω... Εσείς;
Λατρεμένο όλων; Το starry night! Μου θυμίζει την πρώτη μου επαφή με τον Van Gogh, το ομώνυμο τραγούδι, καθώς και έναν άνθρωπο που κάποτε αγάπησα πολύ!

Δεν έχει επιστροφή...............

Έγινε ο φόβος μου θυμός

μεγάλος σαν ωκεανός

που απλώνει διαρκώς.

Παίρνει διαστάσεις μαγικές

σαν την αγάπη αληθινές

με πνίγει αν δε με θες.

Κι είναι το μόνο που μπορώ

φύγε να σου πω.

Φύγε να σωθείς και να σωθώ

εγώ πονάω που σ' αγαπώ.

Δεν σε συγχωρώ

που άφησες να φτάσουμε ως εδώ.

Έγινε ο φόβος μου θυμός

πια δεν αμύνομαι αλλιώς

δεν έχω μάθει πώς.

Και ένα όπλο έχω τη σιωπή

μα αν με πλησιάσεις πιο πολύ

υψώνω μια φωνή.

Κι είναι το μόνο που μπορώ

φύγε να σου πω.

Φύγε να σωθείς και να σωθώ.

Εγώ πονάω που σ' αγαπώ

δε σε συγχωρώ

που άφησες να φτάσουμε ως εδώ.

Δεν έχει επιστροφή και τέλος.

Θα ήθελα πολύ να είμαι σαν το Βασίλη (Peslac), να πάρω ένα τραγούδι και να το διακωμωδήσω.. Έλα όμως που δεν μπορώ! Που αυτή τη στιγμή με αγγίζει όσο τίποτε άλλο! ΣΤΙΧΟΣ - ΣΤΙΧΟΣ! Που πραγματικά είμαι γεμάτη θυμό! Που νιώθω να με πνίγει ο θυμός! Που άκουσα πράγματα που με τρέλαναν (όσο περιθώριο είχα δηλαδή, για να τρελαθώ κι άλλο!)!

Δεν μπορώ να πιστέψω, ότι στα χρόνια που ζούμε, ένας άνθρωπος μπορεί να είναι τόσο άκαμπτος, τόσο απόλυτος! Θέλω οι άνθρωποι γύρω μου να είναι ανοιχτοί, να μπορούν να δεχθούν τους άλλους γύρω τους όπως είναι, να τους δεχθούν με όσα πιστεύουν... Θέλω οι άνθρωποι να αποδέχονται τους γύρω τους... Θέλω να δείχνουν οι γύρω μου τι νιώθουν, τι αισθάνονται... Τα συναισθήματα τα έχουμε για να μοιράζουμε απλόχερα στους ανθρώπους που αγαπάμε...

Θέλω να φύγεις για πάντα και γω να δω μπροστά...

Δεν έχει επιστροφή................

(Συγνώμη αν δεν βγαίνει νόημα σ' αυτά που γράφω, αλλά ο θυμός βλέπετε...)

Μας βγάζουν στα κανάλια...

Σήμερα το βράδυ στις 8:00 θα προβληθεί στην Ετ-1 ένα ντοκιμαντέρ για τα blog. Το ντοκιμαντέρ, που ετοίμασαν ο Μανώλης Ανδριωτάκης με τη Μέντη Μέγα, για την εκπομπή Παρασκήνιο. Στην ταινία μιλούν οι blogger old-boy, ψιλικατζού, G700, chaka-khan, murplej@ne, Παναγιώτης Βρυώνης, ο συγγραφέας Θανάσης Τριαρίδης, οι δημοσιογράφοι Αντρέας Παναγόπουλος και Γκάζι Καπλάνι, ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Πιλάβιος, ο εκδότης Διονύσης Μαραθιάς, και ο Αμερικανός δημοσιογράφος και συγγραφέας Dan Gillmor.

Ανήκω ένα πάρα πολύ μικρό διάστημα στο χώρο αυτό, αλλά από την πρώτη στιγμή ένοιωσα αποδοχή και εκτίμηση από κάποιους ανθρώπους και αυτό μόνο θέλω να κρατήσω! Είναι ένα μέσω που χαρίζει απλόχερα επικοινωνία, που κάποιοι άνθρωποι έχουν τόσο μεγάλη ανάγκη... και το έχω βιώσει αρκετές φορές! Έχω βιώσει την αγωνία του να περιμένεις να σε κρίνουν γι' αυτά που σκέφτεσαι, είτε αυτό είναι καλό είτε είναι κακό! Την αγωνία να νιώσεις ότι κάποιοι άνθρωποι που ποτέ δεν έχεις δει (και ίσως δεν δεις ποτέ!), νοιάζονται για το αν είσαι καλά, ανησυχούν όταν απέχεις μέρες ή όταν το Blog σου κλείνει (παιδιά τι έγινε ο Άρης;)

Ελπίζω να είναι περιεκτικό...

Δίαιτα εγώ;

Τελείωσαν οι γιορτές και έκανα και γω όπως πολλής κόσμος (κυκλοφορεί πολύ το θεματάκι στα blogs) το λάθος να ανέβω στην ζυγαριά! Για να μην παρεξηγηθώ, δεν έχω παραπανίσια κιλά. Έχω όμως ένα κουσούρι, έστω και ένα κιλό να βάλω, μου κατσικώνετε στην κοιλιά και είμαι σαν έγκυος! Τραυματική εμπειρία του παρελθόντος: καλοκαίρι, ζέστη, ρούχα λίγακι στενά. Συναντάω μια παλιά γνωστή, εγώ γύρω στα 26 τότε (ηλικία γάμου κατά την άποψη κάποιων) και μου κάνει την καταπληκτική ερώτηση "είσαι έγκυος;"!!! Τι με θέλεις εμένα; Να ανοίξει η γη να με καταπιεί! Κι από τότε αποφάσισα να μην αφήσω ούτε ένα κιλό να μου χαλάσει ξανά την διάθεση! Γιορτές όμως ήταν και δεν μπορούσα να μην φάω την γαλοπούλα την γεμιστή, τα χωριάτικα λουκάνικα, τα μελομακάρονα... ξέρετε! Πάνω κάτω όλοι οι Έλληνες έχουμε τις ίδιες αδυναμίες! Βάλθηκα λοιπόν απ' την προηγούμενη βδομάδα να χάσω ότι μπορώ! Ευκαιρία λέω, να χάσω και κανένα παραπάνω, έχουμε και γάμο το Μάη... να είμαι κορμάρα! Τι να κάνω καλέ που με είδα στον καθρέφτη και ένοιωσα σαν κατσαρίδα! Δυο αδύνατα ποδαράκια και μια κοιλιά για τ' ανάθεμα! Και πλακώνομαι στις σαλάτες, στα ψητά, στα κοτόπουλα και αισίος έχω χάσει δυο και κάτι κιλά!

Πόσο όμως να αντέξω η χριστιανή όταν έρχεται Σαββατοκύριακο; Την προηγούμενη Κυριακή είμαστε Σαλονίκη... ξέρετε φαντάζομαι τι εστί ταβέρνα στην Σαλονίκη! Πάνω στο τραπέζι να γίνεται της κολάσεως! Τυροκροκέτες, μανιτάρια γεμιστά με τέσσερα τυριά, τηγανητές πατάτες (μεγάλη μου αδυναμία!), λιαστές ντομάτες... Θέλετε κι άλλα; Κι εγώ το καημένο να τρώω φιλέτο κοτόπουλο και μπρόκολο! Όχι πως δεν μ' αρέσουν, αλλά οι πειρασμοί λέμε είναι μεγάλοι! Άντεξα όμως και με θαύμασα πολύ... Μέχρι που βγήκε το παγωτό και δεν άντεξα! Έφαγα δυο τρις κουταλίτσες μόνο!!! Αυτό το Σαββατοκύριακο λέω να δώσω στον εαυτό μου free day! Δεν το αξίζω;

Στα είπα όλα...

Πολλές φορές σου μίλησα
Με χρώματα στο στόμα
Στο είπα, όσα έμαθα
Τα έμαθα με το σώμα
Μισός ψυχή μισός κορμί
Κι η πείνα μου θηρίο
Μισή ζωή σπατάλησα
να ζήσουν και τα δύο

Όσα κομμάτια κι μπορέσεις να ενώσεις
Δεν θα σου φτάσουν μια στιγμή για να με νιώσεις
Στα είπα όλα - Φίλα με τώρα

Με αγαπούσε το νερό
Μα ο ουρανός με ζούσε
Κι όταν μετρούσα τι μπορώ
Η γη δεν με χωρούσε
Κυνήγησα τις ομορφιές
Μα μ' έκλεψε η λύπη
Οι αλήθειες μου: εσύ όταν κλαις
Και της καρδιάς μου οι χτύποι

Αφιερωμένο σε μένα που νιώθω κάπως έτσι.......... και σε όσους τους αγγίζει........ και σε όσους νιώθουν κάτι ανάλογο........ και σε κάποιον που δεν ξέρω αν θα καταλάβει ποτέ πόσα μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος........ πόσα μπορεί να δώσει ένας άνθρωπος.......

Εν όψη γενεθλίων...

Σήμερα έχει γενέθλια ο καλός μου και ως είθισται βγήκα στα μαγαζιά να πάρω ένα δωράκι! Ποιος επικαλείται ότι ο Έλληνας δεν έχει λεφτά; Ότι περνάει οικονομική κρίση; Ότι ζούμε στα όρια της φτώχειας; Γύρισα όλα τα μαγαζιά και διαπίστωσα ότι, ήδη από την δεύτερη μέρα των εκπτώσεων, τα ράφια είναι άδεια!!! Κάτι συμβαίνει: ή μας δουλεύουν απίστευτα ή δεν ξέρουμε τι μας γίνεται! Δεν ξέρω ποιο απ' τα δυο να διαλέξω, αυτό που ξέρω είναι ότι ξεποδαριάστηκα και δεν βρήκα τίποτα... και μου ήρθε στο μυαλό το τραγουδάκι της γνωστής αηδούς Άννας Βίσση και του το αφιερώνω...

Σήμερα που γιορτάζουμε τι δώρο να σου κάνω.
Πονέσανε τα πόδια μου απ' το πρωί να ψάχνω.
Τα μαγαζιά όλα γύρισα μα τίποτα δεν βρίσκω.
Γι' αυτό λοιπόν κατέληξα σ' αυτόν εδώ τον δίσκο.

Με αγάπη από μένα για σένα.
Με αγάπη για μια ολόκληρη ζωή.

Με αγάπη από μένα για σένα.
Με αγάπη για μια ολόκληρη ζωή.

Πάντα το ίδιο πρόβλημα μια ζωή αντιμετωπίζω.
Για δώρο όταν πρόκειται μπερδεύομαι σαστίζω.
Γι' αυτό λοιπόν αγάπη μου αφού τίποτα δεν βρίσκω.
Χρόνια πολλά μας εύχομαι μ' αυτόν εδώ τον δίσκο.

Χρόνια Πολλά ματάκια μου, δημιουργικά, ευτυχισμένα! Χρόνια όπως πραγματικά τα ονειρεύεσαι! Να σε χαίρομαι!!!

Η πόλις...

Είπες· «Θα πάγω σ' άλλη γη, θα πάγω σ' άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη απ' αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή
κ' είν' η καρδιά μου -σαν νεκρός- θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»

Καινούργιους τόπους δεν θα βρεις, δεν θά βρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού -μη ελπίζεις-
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Ετσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ' όλην την γη την χάλασες.


Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Τι να πει κανείς; Τα είπε όλα ο ποιητής!!!

Αν θέλεις άλλη ζωή απ' αυτή που έχεις, δεν σου φταίει κανένας! Ούτε η πόλη που ζεις, ούτε οι άνθρωποι που συναναστρέφεσαι! Απλά κάνε κάτι εσύ για ν' αλλάξει! Μόνο εσύ μπορείς...

Όλα μαύρα...

Πέρασα ένα πολύ όμορφο Σαββατοκύριακο με τον καλό μου στην Θεσσαλονίκη. Περιείχε καλή παρέα, βραδινή έξοδο σε μουσική σκηνή, ξενύχτι, ποτό, βόλτες για φαγητό... Λίγο πολύ όλα αυτά που μ' αρέσουν, αυτά που θέλω για να θεωρώ ότι δεν πήγε χαμένο το Σαββατοκύριακο μου!

Παρ' όλα αυτά σήμερα ξύπνησα πάρα πολύ άσχημα! Νιώθω μια μαυρίλα, δεν με ικανοποιεί τίποτε, θέλω να φύγω απ' την δουλειά, θέλω να πάω σπίτι μου, δεν θέλω να βλέπω κανέναν! Ίσως φταίει λίγο ο καιρός, λίγο η κούραση, λίγο ότι τα οικονομικά πάνε κατά διαόλου, αρκετά ότι άκουσα κάτι δυσάρεστο για κάποιο πρόσωπο του οικογενειακού μου περίγυρου (αυτό το έμαθα πριν λίγο) και νιώθω ότι δεν μπορώ να σταθώ στα πόδια μου! Είναι απ' τις στιγμές που θέλεις να κλειστείς στο δωμάτιο σου, να κλείσεις το κινητό σου, να κόψεις κάθε επικοινωνία με τον έξω κόσμο (πράγμα σπάνιο για μένα που μιλάω πολύ - όπως λένε οι φίλοι μου - και δεν κλείνω το κινητό μου ούτε το βράδυ!), να μιλήσεις με τον εαυτό σου, να δεις τι σου φταίει, να τον μαλώσεις, να τον επιβραβεύσεις, να κλάψεις αν χρειαστεί...

Κάτι τέτοιες στιγμές μου λείπει πολύ αυτό που είχα σαν φοιτήτρια. Το δικό μου σπίτι, έναν δικό μου χώρο όπου μπορώ να εκφραστώ ελεύθερα!

Όνειρο ήτανε!

Είδα ένα πολύ άσχημο όνειρο σήμερα το μεσημέρι. Ήταν λέει καλοκαίρι, καθόντουσαν όλοι έξω. Βγαίνω και γω να πιω ένα ποτάκι και μιλάω με την φίλη μου την Βάσω που δουλεύει, σ' ένα άσχετο μέρος. Δεν της αρέσει ούτε το μέρος, ούτε η δουλειά που κάνει. Φεύγω από κει και μιλάω με την φίλη μου την Ρούλα. Μου λέει κάτι, νιώθω ότι μου λέει ψέματα, μαλώνω μαζί της και φεύγω. Μιλάω με τον καλό μου στο τηλέφωνο, μου μιλάει άσχημα και στεναχωριέμαι. Μπαίνω στο σπίτι μου, που δεν είναι σπίτι μου (είναι το σπίτι της θείας μου, που πέθανε τον Σεπτέμβρη) και είναι όλες οι πόρτες ανοιχτές και φοβάμαι ότι είναι κάποιος μέσα! Τρέχω να κλείσω και τρέμω από φόβο... ευτυχώς μετά ξύπνησα!

Δεν ξέρω γιατί είχα τόσο αρνητικά γεγονότα στον ύπνο μου! Μάλλον κάτι με απασχολεί υποσυνείδητα και το μυαλό μου με ενημερώνει, μου χτυπάει καμπανάκι! Ελπίζω μόνο να μην διαβάσει αυτό το ποστ η Βαρβάρα! Έχει ακούσει η καημένη τα απίστευτα όνειρα, ότι πιο τρελό μπορείς να φανταστείς! Όσα χρόνια ήμασταν φοιτήτριες, κάθε πρωί που ξυπνούσαμε, καθόταν απέναντι μου και μου έλεγε: "Λέγε, ακούω!" και ήξερε ότι κάτι κουλό θα ακούσει πάλι!

Anyway, ένα όνειρο ήταν μόνο! Ευτυχώς είναι σαββατοκύριακο μπροστά μας και το έχω τόσο μεγάλη ανάγκη... Μπορεί να πάμε για σκι! Όπως και να 'χει όμως, θα 'χει βολτίτσες και ξεκούραση! Καλό σαββατοκύριακο σε όλους και καλή αντάμωση πάλι από Δευτέρα!

Τέλος!

Πάνε τα στολιδάκια,πάνε τα φιογκάκια,

πάνε τα Χριστουγεννιάτικα δέντρα,πάνε το όμορφα Χριστουγεννιάτικα κεράκια...

Είπα να τα μαζέψω σιγά - σιγά, να μην μας βρει το Πάσχα! Κι ίσως είναι απ' τις λίγες φορές που το έκανα με τόση όρεξη, με τόση ανακούφιση! Είχε αρχίσει να μου φέρνει κατάθλιψη όλος αυτός ο διάκοσμος τις τελευταίες μέρες! Μάλλον φταίει το γεγονός ότι ξεκίνησα πάλι δουλειά και εγώ τις γιορτές τις έχω συνδέσει με καθισιό! Να έχεις καλή παρεούλα, να αράζεις στο σπίτι, να παίζεις κανα παιχνιδάκι, να τρως μεζεδάκια και να πίνεις κανα καλό κρασάκι! Κι όχι να ξυπνάς κάθε πρωί στις 8, να σκοντάφτεις στο δέντρο για να πας μέχρι την κουζίνα του σπιτιού και μετά να ντύνεσαι γρήγορα, γιατί πρέπει να ανοίξεις το γραφείο στις 8:30! Το θετικό της υπόθεσης είναι πως όλα αυτά που μ' αρέσουν τα έκανα πράξη αυτά τα Χριστούγεννα! Ήταν πολύ όμορφα Χριστούγεννα! Και εις άλλα με υγεία!!!

Πρωτοχρονιά!

Είχα κάτι τελείως διαφορετικό σήμερα στο μυαλό μου, άλλο θέμα, άλλη εγγραφή. Μετά όμως από μήνυμα του φίλου μου του Ηρακλή, δεν μπορούσα παρά να μας κάνω όλους βούκινο! Γι' αυτό βάζω σύνδεσμο http://triploclick.blogspot.com/2008/01/1-1-08.html και σας παρουσιάζω πως περάσαμε το βράδυ που άλλαξε ο χρόνος! Το ξέρω ότι δεν είναι πολύ καθαρά, ο Γιάννης έκανε ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό με μια φωτογραφική μηχανή! Το σπουδαίο για μένα είναι ότι βλέπω γνωστές φάτσες, άνθρωποι που μπήκαν τον τελευταίο καιρό στην ζωή μου, αλλά παρ' όλα αυτά είναι πολύ σημαντικοί! Αυτό το post λοιπόν είναι αφιερωμένο στην Βασούλα, στην Ρουλίτσα, στον Ηρακλή, στον Χρήστο, στον Γιάννη, στην Μαρία, στην Κική και φυσικά στο γλυκό μου το μωράκι που είναι δίπλα μου!

Σας φιλώ γλυκά όλους και μας εύχομαι να περνάμε πάντα έτσι όμορφα!!!

Α! Και που είσαστε! Είμαι αυτή που στο δεύτερο βιντεάκι (κάπου στα 3') την λένε αρχηγό!!! Μη με ρωτάτε γιατί, ίσως κάποια άλλη φορά...

Ν Α Ρ Κ Ω Τ Ι Κ Α !!!

7.1.2008

Σοκ στην Πτολεμαΐδα από τον θάνατο 14χρονης από ναρκωτικά
Σοκ προκαλεί στην κοινή γνώμη ο θάνατος ανήλικης από ναρκωτικά στην Πτολεμαΐδα. Από τα στοιχεία της προανάκρισης προκύπτει, ότι η 14χρονη είχε κάνει χρήση κοκαΐνης. Το κορίτσι βρέθηκε από τη μητέρα του σε ημιλιπόθυμη κατάσταση μετά από δόση του λευκού θανάτου που είχε πάρει στο παιδικό της δωμάτιο και διακομισθεί στο Νοσοκομείο Πτολεμαΐδας, όπου εξέπνευσε. Για την υπόθεση συνελήφθη ένας 32χρονος, ο οποίος κατηγορείται για αποπλάνηση ανηλίκου και διάθεση ναρκωτικών.
Παιδί χωρισμένων γονιών το 14χρονο κορίτσι έγινε εύκολη λεία για τον 32χρονο σεσημασμένο από την Αστυνομία για ναρκωτικά. Συχνά τους τελευταίους μήνες εξαφανιζόταν από το διαμέρισμα όπου ζούσε με τη μητέρα της στις εργατικές κατοικίες. Συγκλονισμένοι οι συμμαθητές της που γνώριζαν για τις παρέες της 14χρονης και για τη διακίνηση ναρκωτικών στην περιοχή τους, αναρωτιούνται για την αποτελεσματικότητα της αστυνόμευσης, καθώς πρόκειται για ένα ακόμη θύμα μιας σειράς θανάτων νεαρών ατόμων από ναρκωτικά στην Πτολεμαΐδα. Όλοι γνωρίζουν ότι το άνδρο των εμπόρων ναρκωτικών βρίσκεται στα εγκαταλελειμμένα κτίσματα μόλις λίγα μέτρα από το σπίτι της κοπέλας, που έχει μετατραπεί και σε καταφύγιο για τους τοξικομανείς.
Γονείς, μαθητές και μέλη συλλόγων κατά των ναρκωτικών θα αποκλείσουν το Δημαρχείο Πτολεμαΐδας, σε μία ένδειξη διαμαρτυρίας για τα μέτρα πρόληψης και βοηθείας σε τοξικομανείς που λαμβάνει η Πολιτεία.

Το παραπάνω κείμενο το "δανείστηκα" από την ιστοσελίδα του Alpha.

Ζω σε μια πόλη βρώμικη, γκρίζα και άσχημη... λόγο της ύπαρξης των Ατμοηλεκτρικών μονάδων της Δ.Ε.Η., αναπνέουμε τέφρα, βλέπουμε μαυρίλα γύρω μας! Κάποιοι μας θεωρούν τυχερούς. Ίσως για κάποια πράγματα, όπως οι μεγάλοι μισθοί (μισθοί επιπέδου γιατρών για ανθρώπους που έχουν τελειώσει το δημοτικό!) ή η πολύ καλή ασφάλιση που έχουν οι λεγόμενοι δεητζίδες (Βέβαια η καλή ασφάλιση συνοδεύεται από μπόλικους καρκίνους, αναπνευστικά, κλπ) ή ακόμα και το γεγονός ότι σε κάποιες ειδικότητες βγαίνουν στην σύνταξη στα 45 χρόνια (Το θέμα είναι πόσο χρόνια ζουν μετά και τι ασθένειες κουβαλάνε!)

Τα πράγματα όμως δεν είναι καθόλου έτσι! Έχω περάσει σχεδόν όλη μου την ζωή εδώ και το συμπέρασμα που έχω βγάλει είναι ότι όλο αυτό μας έχει αποτρελάνει! Πολύ χρήμα ξαφνικά σε μια φτωχή πόλη, σημαίνει αποχάζομα! Συμπτώματα νεοπλουτισμού, έχουμε και δεν ξέρουμε τι να τα κάνουμε! Και μην νομίζεται ότι αυτό το περιστατικό είναι μεμονωμένο ή ότι πολλοί δεν γνώριζαν και δεν μιλούσαν! Άλλωστε πως να μιλήσουν όταν η ίδια η οικογένεια δεν ενδιαφερόταν! Δεν θα μπω στην διαδικασία να αναπαράγω όλα όσα ακούστηκαν αυτές τις μέρες, γιατί είναι κρίμα πάνω απ' όλα για το παιδί που έφυγε! Δεν μπορεί όμως μια μάνα να μην νοιάζεται, όταν η 14χρονη κόρη της πήρε αποβολή απ' το σχολείο γιατί κάπνιζε! Τι πρέπει να γίνει για να ταρακουνηθούμε λιγάκι; Η αστυνομία που βρίσκετε; Δεν ακούει τις φωνές όλων όσων ζουν στις εργατικές κατοικίες και τρέμουν να βγουν απ' τα σπίτια τους, γιατί κάθε ακατοίκητο σπίτι κρύβει πολλά... Όσο για τον κύριο που συνέλαβαν, επίσης γνωστό για την δράση του (κυκλοφορούσε με το παρατσούκλι βούβαλος!), έπρεπε να φτάσει η κατάσταση εδώ για να τον συλλάβουν;

Δεν ξέρω τι άλλο να γράψω! Ξέρω όμως ότι η πόλη είναι ανάστατη! Όπως ξέρω ότι το τελευταίο πράγμα που θέλω, είναι να φέρω στον κόσμο ένα παιδί που θα μεγαλώσει σ' αυτή τη βρωμιά...

Περί blog ο λόγος...

Πριν από μερικές μέρες, βρέθηκα με μια παρέα που δεν είχε ιδέα τι είναι τα blogs. Κάποιοι φίλοι που δεν ασχολούνται ιδιαίτερα με υπολογιστές και δεν γνώριζαν όλη αυτή την κατάσταση που επικρατεί στο διαδίκτυο. Έτσι βάλθηκα να τους εξηγώ πως ο καθένας μπορεί να φτιάξει το δικό του blogακι, το οποίο λειτουργεί σαν ημερολόγιο, όπου ο καθένας μπορεί να γράψει όλα αυτά που σκέφτεται, που τον απασχολούν, να δημοσιεύσει φωτογραφίες του, ποιήματα, διηγήματα, κριτικές για κάτι που είδε ή άκουσε... Ότι επιλέγεις αν μπορεί να σε διαβάζει ο καθένας, να σου αφήνει σχόλια ο καθένας και ότι γενικά όλο αυτό γίνεται για να μπορέσεις να μοιραστείς όλα όσα εσύ επιλέγεις με ανθρώπους γύρω σου.

Οι αντιδράσεις που δέχτηκα, δεν ήταν σίγουρα οι αναμενόμενες! Γιατί να κάνω κάτι τέτοιο; Γιατί να μην μοιραστώ όλα αυτά με τους φίλους μου; Ήταν και εξακολουθεί να είναι αδιακρισία να διαβάζεις το ημερολόγιο κάποιου... και πολλά άλλα άκουσαν τα αφτάκια μου! Και βρέθηκα ξαφνικά κατηγορούμενη να προσπαθώ να υπερασπιστώ όλο αυτό που γίνεται στα blogs.

Κατέληξα όμως ότι δεν μπορούν να έχουν όλοι την ίδια άποψη με μένα! Δεν θεωρώ ότι είμαι ένας άνθρωπος που δεν έχει φίλους, ούτε ότι δεν έχω την ικανότητα ή δυνατότητα (δεν ξέρω τι απ' τα δυο ισχύει) να εκφράσω στους δικούς μου ανθρώπους αυτά που σκέφτομαι και νιώθω. Απλά κάποιες φορές η ανωνυμία σου δίνει μια ευκολία να μοιράζεσαι πράγματα με ανθρώπους που δεν γνωρίζεις και η άποψη τους γι' αυτά που σε απασχολούν έχουν την βαρύτητα ενός αντικειμενικού κριτή! Άσε που δεν έχω κρύψει το ότι έχω ένα blog και μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να μπει κάποιος (όπως έκαναν η Ρουλίτσα, Βασούλα και ο Ηρακλής) και να δει τι έχει στο μυαλό της η τρελή! Τολμώ να πω ότι εμένα μ' έχει μαγέψει όλη αυτή η διαδικασία! Θεωρώ ότι έχω blogοσυναναστραφεί αξιόλογους ανθρώπους, με δυνατή άποψη, με εμπειρίες και γενικά με λόγο ύπαρξης! Όπως επίσης θεωρώ ότι ο καθένας από μας εξελίσσεται όταν μπορεί να ακούει και να αντικρούει τις απόψεις των γύρω μας, κι ας μην έχει πιθανότητες να βρεθεί πραγματικά δίπλα σε όλους αυτούς... αν και κάποιοι θέλησαν κι αυτό να το εξαλείψουν (βλέπε Ασπέτα). Όχι πως δεν βλέπω ότι κυκλοφορούν και πολλά σκουπίδια ανάμεσα μας, αλλά αυτό γίνεται παντού στην ζωή μας! Εγώ όμως επιλέγω τι θα διαβάσω, με ποιους θα συμφωνήσω, με ποιους θα ταξιδέψω, ίσως μερικές φορές με ποιους θα ταυτιστώ!

Δεν με νοιάζει τι πιστεύουν οι άλλοι, εμένα μου αρέσει όλο αυτό, με απελευθερώνει... ΕΚΤΟΝΩΝΟΜΑΙ!!!

Όταν η φύση έχει κέφια!

Δυστυχώς, κατά την διαμονή μας στην Καρδίτσα τα φετινά Χριστούγεννα, ο καιρός δεν ήταν κατάλληλος ούτε για εκδρομούλες, ούτε για φωτογραφίες! Το κρύο ήταν απίστευτα τσουχτερό και τα πάντα είχαν καλυφθεί από ένα παχύ στρώμα ομίχλης. Παρ' όλα αυτά, κάναμε κανα δυο βολτίτσες στη λίμνη, που ήταν μαγευτική όπως την είχε σκεπάσει ένα λεπτό στρώμα χιονιού και ένα παχύ στρώμα ομίχλης! Δεν θα μπορούσε άλλωστε να γίνει διαφορετικά, αφού εκεί μπορείς να απολαύσεις ένα ζεστό καφέ με θέα την λίμνη ή πολύ καλό φαγητό! Οι φωτογραφίες μου δεν είναι οι καλύτερες, οι αναμνήσεις μου όμως είναι όμορφες! Μια άποψη της λίμνης πάνω απ' το φράγμα.
Το πίσω μέρος απ' το φράγμα. Τα σκαλιά είναι σαν ζωγραφισμένα!
Θέα από το ξενοδοχείο Ναϊάδες, με καλή παρέα και ζεστό καφέ!

Η Βασιλόπιτα!

Μεγάλωσα σε μια πενταμελή οικογένεια, όπου η πιθανότητες να τύχεις το φλουρί ήταν μικρές... γι' αυτό και σχεδόν τριάντα χρόνια δεν ήξερα καν τι μορφή έχει! Τα δυο τελευταία χρόνια, που παντρεύτηκε ο αδερφός μου και έφυγε η αδερφή μου, θεώρησα ότι επιτέλους έφτασα ο καιρός να φανώ και γω λίγο τυχερή! Ξέρετε, μειώθηκαν τα άτομα και αυξήθηκαν οι πιθανότητες! Έλα μου όμως που αντί γι' αυτό, έγινε το αντίθετο! Γιατί; Γιατί προστέθηκαν στην μοιρασιά η νύφη μου, το μωρό μας και ο γαμπρός μου!

Δεν θα δω έτσι προκοπή, μουρμούριζα και άλλα τέτοια... και τσουπ!!! Εκεί που δεν το περιμένει, παίρνεις στο χέρι σου το κομματάκια σου (και αυτό μίκρυνε!) και βρίσκεις το φλουρί που τόσο λαχταρούσες τόσα χρόνια!
Δηλαδή φέτος είναι η χρονιά μου; Μπορεί ο Άη Βασίλης να μην μου έφερε όλα αυτά που ζήτησα, ελπίζω όμως τον καινούργιο χρόνο τα όνειρα μου να γίνουν πραγματικότητα! Δεν τα περιμένω βέβαια όλα απ' το φλουρί! Όχι! Θα βοηθήσω και γω όσο μπορώ για να δω τα όνειρα μου να παίρνουν σάρκα και οστά!

Καλή Χρονιά σε όλους μας!

2 0 0 8 !!!

Επέστρεψα και θέλω να ευχηθώ σε όλη την μπλογκόσφαιρα Καλή Χρονιά!!! Γεμάτη υγεία, αγάπη, ευτυχία και μικρές όμορφες στιγμές! Ο καινούργιος χρόνος να μας φέρει απλόχερα ότι μας στέρησαν όλοι οι προηγούμενοι, που πέρασαν!