Οι νευρώσεις της νύφης!!!

...Τι μου λες;
...Θέλεις να παντρευτείς;
...Και είναι καλό παιδί;
...Και σ' αγαπάει;
...Και συ τον αγαπάς;
...Ναι, ναι! Το ξέρω ότι είσαστε πολύ καιρό μαζί και ότι περνάτε καλά!
...Θέλεις όμως να μπεις σ' αυτή τη διαδικασία;
...Ουουουφ! Μήπως να κάνατε ένα συμβόλαιο καλύτερα; ...Τώρα που είναι και της μόδας!!!

Αυτά θα λέω σε όποιον από δω και πέρα μου λέει ότι σκέφτεται τον γάμο! Γιατί; Γιατί από την Κυριακή των Βαΐων ζω τον δικό μου Γολγοθά! Κι ακόμα να τελειώσει... Πήγα Αθήνα και έφερα την αδερφή μου, γιατί πλησίασαν οι μέρες του γάμου! Δεν την άφηνα καλύτερα εκεί; Ζει μια παράνοια λέμε!!! Έχει τρελό άγχος! Δεν κοιμάται τα βράδια! Κι αν κάποια στιγμή την πάρει ο ύπνος, πετάγεται και αρχίζει να γράφει όλα όσα έχει να κάνει την επόμενη μέρα! Έχει γράψει την λίστα με τους καλεσμένους (την είχα γράψει εγώ πριν λίγο καιρό!) άλλες 3 φορές! Με ρωτάει χιλιάδες φορές για τα ραντεβού που έχω κλείσει από καιρό και ας την έχω ενημερώσει για όλα! Τι ώρα αυτό; Που εκείνο; Πόσα δωμάτια έκλεισες; Για ποιους; Με παίρνει τουλάχιστον 8 φορές την μέρα τηλέφωνο, όταν εγώ βρίσκομαι στην δουλειά για να μου πει τα πιο απίθανα πράγματα! Και να σκεφτεί κανείς ότι ζούμε στο ίδιο σπίτι και σε λίγο θα 'μαι πάλι εκεί! Αρπάζεται με διάφορα που λέγονται (κακόβουλα... Αχ! Αθάνατη επαρχία!) και τα ανακυκλώνει!

Πήγαμε προχθές να μοιράσουμε προσκλητήρια, ήμασταν 5 ώρες μαζί μέσα στο αυτοκίνητο! Γύρισα στο σπίτι με πονοκέφαλο! Μπίρι - μπίρι - μπίρι!!! Και της λέω: "Πουλάκι μου κουράστηκες σήμερα. Καλύτερα να κάνεις αφωνία την υπόλοιπη μέρα, για να μην κάνεις κακό στις φωνητικές σου χορδές!" ...και ξεσπάσαμε σε γέλια! Ευτυχώς είμαι πολύ καλά ψυχολογικά και βρίσκομαι σε μια κατάσταση νιρβάνα, γιατί το μόνο που μας έλειπε παραμονές του γάμου είναι να πιαστούμε μαλλί με μαλλί! Τα παίρνω χαλαρά όλα, της κάνω τα χατίρια, γελάω και της λέω χαζά για να χαλαρώσει! Να δω πόσο θα αντέξω; Άλλωστε τι έμεινε; 9 και σήμερα!!!

Πως περνούν οι μέρες!!!

Πώς περνούν οι μέρες; Σε τόσο λίγες μέρες, έγιναν τόσα πολλά πράγματα! Μπήκαμε στην τελική ευθεία για τον γάμο (9 και σήμερα!), μοιράσαμε προσκλητήρια, ετοιμάσαμε τις μπομπονιέρες! Αύριο είναι η τελική πρόβα για το νυφικό και η πρόβα για το μακιγιάζ. Θα ξεκινήσει να έρχεται κόσμος στο σπίτι (πατροπαράδοτα πράγματα στην επαρχία!) για να δωρίσει στο ζευγάρι.

Αυτές τις μέρες όμως πήρα μια πολύ όμορφη ανάσα! Μια γρήγορη βόλτα με την αδερφή μου στο Νυμφαίο! Και για όσους δεν ξέρουν τι εστί Νυμφαίο, ένα πράγμα μόνο θα πω: επίγειος παράδεισος!!! Την Μεγάλη Παρασκευή επισκεφτήκαμε τον κουμπάρος της, καθίσαμε δίπλα στην σόμπα που μπουμπούνιζε, ήπιαμε ζεστό τσάι και ακούγαμε την βροχή να χτυπάει στον τσίγκο! Κρίμα που λόγω του γάμου δεν είχαμε χρόνο για διανυκτέρευση, την επόμενη φορά Λεωνίδα μου!!! Στην επιστροφή ήταν όλα φωτισμένα και τόσο όμορφα!

Και όσο για την νίκη στο τσούγκρισμα των αυγών... Δεν μ' ένοιαξε καθόλου φέτος! Είχαμε μια μικρή ζουζούνα, που μας έκανε όλα τα αυγά θρύψαλα, αλλά μας γέμισε τόσο πολύ τις καρδιές μας!!! Άντε και του χρόνου, που θα έχει μεγαλώσει και ο μικρός, θα είναι δυο τα ζουζούνια που θα παίζουν με τα αυγά!

Συγχωρέστε με αν χαθώ λίγο, αλλά μου συμβαίνουν τόσα πολλά και τόσο υπέροχα πράγματα τελευταία...

Νοσταλγία...

Ξύπνησα με μια νοσταλγική διάθεση σήμερα! Θυμήθηκα όταν πήγαινα σχολείο, που ξυπνούσα νωρίς για να δω την μαμά να βάφει τα αυγά. Τα αυγά να βράζουν στην κατσαρόλα, την μυρωδιά από το ξίδι, το λάδι που χρησιμοποιούσαμε για να γυαλίσουν.. Πως λαχταρούσα να τα δω κατακόκκινα και γυαλιστερά! Να τα τοποθετήσω μέσα στο μεγάλο, ψάθινο καλάθι, με τον κόκκινο φιόγκο!Που έχωνα τα μικρά μου χεράκια στο ζυμάρι από τα τσουρέκια. Που με χίλια παρακάλια κατάφερνα να πάρω ένα κομματάκι ζυμάρι, για να φτιάξω το δικό μου μικρό τσουρεκάκι! Που από το πολύ πλάσιμο, γινόταν μαύρο, αλλά εγώ το καμάρωνα! Που έπαιρνε την θέση του στην λαμαρίνα, δίπλα στα μεγάλα τσουρέκια! Το σουσάμι που κολλούσε στα χέρια μας... Που μεταφέραμε την λαμαρίνα στον φούρνο απέναντι απ' την εκκλησία του Αϊ Γιάννη!

Κάθε μέρα στην εκκλησία από νωρίς, με το βιβλιαράκι μας στο χέρι! Να ξενυχτάμε την Μεγάλη Πέμπτη και να γυρνάμε από εκκλησία σε εκκλησία! Η περιφορά του επιταφίου!

Το σπίτι καθαρό, με μυρωδιές από σαρακοστιανά! Η προετοιμασία για το γιορτινό τραπέζι: η μαγειρίτσα (που παρεμπιπτόντως σιχαίνομαι!), το κοκορέτσι, το αρνί! Η αναμονή της λαμπάδα και του αυγού! Ποιος θα έχει την πιο όμορφη λαμπάδα; Ποιος θα σπάσει τα περισσότερα αυγά; Είχα πάντα μια διαμάχη γι' αυτό με τον αδερφό μου!!!

Τόσες αναμνήσεις!!!

Είχαν άλλη διάσταση αυτές οι μέρες στο μυαλό μου! Και τώρα τι; Δουλειά μέχρι τελευταία στιγμή! Δεν προλαβαίνεις να καταλάβεις τι πραγματικά γίνεται! Φτάνεις μέχρι την εκκλησία και δεν καταφέρνεις να μπεις μέσα! Ακούς την λειτουργία, αλλά δεν την παρακολουθείς! Χάθηκε η μαγεία των γιορτών... μαζί με την αθωότητα μας;;;

Μια νέα αρχή...

Μεγάλη Τετάρτη σήμερα. Πλησιάζουν τα Άγια Πάθη κι εμείς πρέπει να αρχίσουμε να ψάχνουμε βαθιά μέσα μας!
...Να ψάξουμε την ασχήμια μέσα μας!
...Γιατί αυτή η ασχήμια είναι η χειρότερη!
...Από αυτήν την ασχήμια μπορούμε να σωθούμε!
...Να πάψουμε να ψάχνουμε την ομορφιά σε περιτυλίγματα!
...Να κόψουμε τα φτερά που μαγεύουν τους γύρω μας!
...Να ζήσουμε ουσιαστικά!

"...Κι είπε ποτέ σου μην κοιτάς
τον άλλον μες τα μάτια,
γιατί καθρέφτης γίνεσαι
κι όλοι σε σπαν' κομμάτια..."

Καιρός για μια νέα αρχή!!!

Σαν να έχασα την μπάλα!

Είναι Μεγάλη Τρίτη. Εβδομάδα θλίψης και κατάνυξις! Ο κόσμος προετοιμάζεται για το Άγιο Πάσχα, με νηστεία και προσευχή... Κι εγώ έχω ξυπνήσει με μια απίστευτη διάθεση! Με ένα χαμόγελο που αγγίζει τα αφτιά μου! Ούτε διαφήμιση οδοντόκρεμας να έκανα! Είμαι λες και διανύουμε περίοδο Χριστουγέννων... Είναι πολύ κακό αυτό; Πρέπει να νιώθω τύψεις; Πρέπει να είμαι στεναχωρημένη; Ουουουφφφφφφ!!!
Και επειδή όταν εγώ είμαι καλά, φτιάχνομαι με κοψοφλέβικα τραγουδάκια, ένα πολύ αγαπημένο μου τραγούδι για καλημέρα!

Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο

Άγονη πλήξη μιας ζωής, δίχως έρωτα
της ερημιάς μου τέρας, της πόλης μου θηρίο μη με φοβάσαι
αλλοπαρμένη έκφραση οι τοίχοι σου θυμίζουν τον πρώτο σου έρωτα
οι πιο πολλοί αδιάφορα κενοί, σε λυγίζουν όπου και να 'σαι
στα σκοτεινά δρομάκια οι σκιές γλιστράνε επικίνδυνα

Στα ηλεκτρισμένα ξενυχτάδικα οι γυναίκες μισοκρύβονται πίσω απ' τη λήθη
Στα κολασμένα παζάρια της λεωφόρου οι αστυνόμοι
οι πλούσιοι επαρχιώτες μηχανόβιοι
μάσκες ακάλυπτες μικρές στο γύρο του θανάτου
που τρεμοπαίζουν τον άγγελο ή τον δαίμονα
στις άκρες των δακτύλων τους, ξημέρωμα Σαββάτου

Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων

Ό,τι αξίζει πονάει, κι είναι δύσκολο
για να μην υποφέρεις φύγε μακριά μου, κρύψου από μένα
δεν ξέρω αν φεύγεις, τώρα, για το λίγο μου
ή αν αυτό που νιώθω ήταν πολύ
πολύ για σένα, πολύ για σένα

Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
στα πιο μεγάλα θέλω κάνουν πίσω
δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων

Ό,τι αξίζει πονάει, κι είναι δύσκολο.

Ασμπετοθήκαμε για τα καλά!

Έχω περίπου ένα εξάμηνο που κυκλοφορώ (και σίγουρα δεν οπλοφορώ!) στην blogόσφαιρα! Τόσο καιρό έχω κατασταλάξει σε κάποιους blogοσυντρόφους, που τους επισκέπτομαι καθημερινά! Η περιέργεια μου (βασικό μου μειονέκτημα, που αυτή τη φορά μου βγήκε σε καλό!) με έκανε να κάνω ένα ταξίδι αστραπή, για να γνωρίσω κάποιους από τους ανθρώπους αυτούς! 580 χλμ να πάω και 580 χλμ επιστροφής... Σαν να άξιζε τον κόπο!

Ας πάρω όμως τα πράγματα από την αρχή! Με παρέλαβαν από το σπίτι οι γειτόνοι Μαίρη με τον Δημήτρη (ευχαριστώ πολύ παιδιά για όλα!) και ξεκινήσαμε για τον τόπο συνάντησης. Είναι πολύ περίεργο να βλέπεις για πρώτη φορά κάποιους ανθρώπους και να νιώθεις ότι τους ξέρεις από καιρό! Η διαδρομή κράτησε αρκετά (παιδιά μη βαράτε! Στην επαρχία είσαι σε 3 λεπτά στον προορισμό σου!), αλλά εμείς δεν καταλάβαμε και πολλά με την κουβέντα και το γέλιο... Λογικό αφού χαθήκαμε κομματάκι! Δεν μας έκανε βλέπεις την τιμή ο Μάρκος παύλα κάτοχος του Gps!

Παρ 'όλα αυτά, φτάσαμε πρώτοι στο μαγαζί... Ενός κοκόρου γνώση! Και πως μας πάει!!! Οι υπόλοιποι είχαν πάει να καμαρώσουν την Έλενα στις χορευτικές της φιγούρες! Ήταν πολύ καλή (δυστυχώς έφτασα αργά και δεν προλάβαινα να πάω!) απ' ότι είπαν όλοι! Ακολούθησε η Kατερίνα με τον Δημήτρη της και πιάσαμε κουβεντούλα! Δεν άργησε να ανοίξει για ακόμα μια φορά η πόρτα και να εμφανιστούν οι υπόλοιποι! Εκεί έγινε ο χαμός! Γνωριμίες, φιλιά, αγκαλιές... Ήταν όλοι εκεί: ο Βασίλης, ο Πέτρος, η Μάνια, ο Πάρις, ο Μανώλης, η Έλενα, η Ευη, η Βιβή, η Μαλίνα, η Φοίβη... Τρέμω μην ξέχασα κάποιον! Παρέλαβα και το cdάκι που κέρδισα με το σπαθί μου (Δεν θέλω σχόλια Πέτρο!) από τον Πέτρος, ο οποίος καθόταν δίπλα μου, προσπαθούσε να με πείσει να του καθαρίσω τα τζάμια και έπινα κάπου κάπου από το ποτήρι του, μήπως καταφέρω και μάθω κάτι παραπάνω απ' αυτά που μας εξομολογείται στο blog του! Μετά ήρθε η στιγμή που το κορίτσι με το νούμερο 18 (μέχρι προχθές ήξερα το "...είμαι το νούμερο 8, με ξέρουν όλοι με αυτό..."! Τώρα γνώρισα και το νούμερο 18!!!) έκανε μια υπέροχη έκπληξη στον Βασίλη: Τυπωμένα τα μέχρι τώρα επεισόδια του Τάκη Αστού! Πολύ καλό πραγματικά! Θέλω αντίγραφο μόλις βγουν τα οριστικά... Και με ιδιόχειρη αφιέρωση του συγγραφέα... Και πληρώνω όσο-όσο!!!

Ένα απίστευτο κύμα γέλιου βγήκε κατά την διάρκεια της παραγγελίας! Άξιο πραγματικά το γκαρσόν... Αφού μας άντεξε και δεν μας πέταξε έξω! Ο Πέτρος παρήγγειλε σαλάτα "τεμέτερον" (δεν κατάλαβα γιατί την ονόμασαν έτσι!), ο Βασίλης μύδια σαγανάκι... Καλά βρε Βασίλη μου, πλάκα κάνω! Στο τέλος μίλησα λιγάκι με την διάσημη Βιβή (πραγματικά είσαι αυτό που διαβάζουμε και μου αρέσει πολύ αυτό!) και με την Έλενα (αν και σε είδα λίγο θα συμφωνήσω με το Cornetto!) και πραγματικά το χάρηκα πολύ! Δυστυχώς δεν μπόρεσα να μιλήσω και πολύ με κάποια από τα κορίτσια, αλλά δεν πειράζει! Είναι ένας καλός λόγος για να συμμετάσχω και σε άλλα Ασμπέτα!!!

Ο αποχωρισμός ήταν όλα τα λεφτά, αφού μας βρήκε στον δρόμο να φωνάζουμε, όσο δεν φωνάξαμε τόσες ώρες μέσα στο μαγαζί! Φταίει η πανσέληνος είπε η Βιβή... Μέχρι πριν λίγο δεν το 'χα προσέξει το φεγγάρι! Πραγματικά χάρηκα πάρα πολύ που γνώρισα όλους αυτούς τους γλυκύτατου και πρόσχαρους ανθρώπους! ... Και εις άλλα με υγεία παιδιά!!!

Καλό βράδυ και καλή ξεκούραση σε όλους!!!

New York, New York...

Το κόλλημα που έχω με την σειρά "Friends", σας την έχω πει. Μέσα από την σειρά αυτή ταξίδεψα για πρώτη φορά στην Νέα Υόρκη! "Είδα" εικόνες, γειτονιές, ανθρώπους... Εν ολίγοις την ερωτεύτηκα! Από τότε την είδα και μέσα από κάποιες ταινίες, όπως οι πολύ αγαπημένες μου "Sleepless in Seattle" και "You 've got mail" (συνδυασμός Tom Hanks και Meg Ryan, το καλύτερο μου!) και την θαύμασα για ακόμα μια φορά! Δεν θα ξεχάσω ποτέ την σκηνή τέλους από την 2η ταινία, στο υπέροχο και ανθισμένο Central Park! Αυτό ήταν!!! Ο έρωτας αυτός μεγάλωσε και ρίζωσε για τα καλά στην καρδιά μου!Νομίζω ότι αυτή η πόλη συνδυάζει τα πάντα... Είναι η μεγαλύτερη πόλη της Αμερικής. 'Εχει μεγάλα και επιβλητικά κτίρια, συνοικίες με χαμηλά σπιτάκια και αυλές. Πολυσύχναστους δρόμους και δρομάκια σε γειτονιές! Επιβλητικές γέφυρες (η προσέγγιση εδώ γίνεται με γνώμονα την δουλειά μου!) και πάρκα που θυμίζουν εξοχή. Κάθε λογής ανθρώπους, που ζούνε αρμονικά μεταξύ τους! Καλά εντάξει, πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις!!!

Θα μου πείτε πως μου 'ρθε τώρα όλο αυτό με την Νέα Υόρκη! Δεν θα σας πω τι ακριβώς έχω στο πονηρό μου μυαλουδάκι... Δεν χωράνε άλλωστε όλα όσα βρίσκονται εκεί μέσα, σ' ένα και μόνο post! Απλά κάποια ψυχή μ' έχει ξεσηκώσει απίστευτα και θέλω να ελπίζω ότι θα 'ναι το επόμενο μου ταξίδι... Ίσως αργήσει λίγο, αλλά η επιθυμία μου είναι τεράστια!

Και τι ταιριάζει περισσότερο σ' αυτό το post; Ναι, ναι! Frank Sinatra και "New York, New York"!!!

Καλό Σαββατοκύριακο!!!

Σύννεφα του γυαλού...

Οι τελευταίες μέρες είναι πολύ γεμάτες! Γεμάτες δημιουργικότητα, υποχρεώσεις και πολύ κούραση... Ευχάριστη κούραση! Το θετικό είναι ότι δεν προλαβαίνω να καταλάβω πότε περνούν οι μέρες!

Οι πρώτες 300 μπουμπουνιέρες είναι έτοιμες και πάμε για το φινάλε! Α! Ρε συνεργείο που έχω!!! Τα πρώτα προσκλητήρια (τα εκτός πόλης και εκτός Ελλάδας) έχουν πάρει το δρόμο τους! Και τι μας έμεινε; Τρεις βδομαδούλες και κάτι... και μετά ταξίδι!

Δυστυχώς με όλα αυτά, δεν έχω και πολύ χρόνο για να αφιερώσω στο blogάκι μου, αλλά διάλεξα ένα πολύ αγαπημένο τραγουδάκι για να σας πω καληνύχτα! Να ξημερώσει μια υπέροχη μέρα για όλους μας!!!

Ετοιμάζω ταξίδι...

Κάθε χρόνο προσπαθώ να κάνω δυο ταξιδάκια και δεν εννοώ τα ταξιδάκια του Σαββατοκύριακου, ούτε τις καλοκαιρινές διακοπές! Προσπαθώ τα ταξιδάκια αυτά να είναι κάτι μακρινό, κάτι που δεν γίνεται μέσα σ' ένα Σαββατοκύριακο, συνήθως στο εξωτερικό, ένα στις διακοπές των Χριστουγέννων και ένα στις διακοπές του Πάσχα. Φέτος όμως ήρθε η αγαπημένη μου αδερφούλα να μου αλλάξει το πρόγραμμα! Εννοείται ότι δεν μπορώ να φύγω ταξίδι 10 μέρες πριν το γάμο της αδερφής μου.

Το καλό το παλικάρι όμως, ξέρει κι άλλο μονοπάτι!!! Το ταξιδάκι μου θα γίνει με μια μικρή καθυστέρηση, γεγονός που δεν με χαλάει καθόλου! Θα ξεκουραστώ και θα χαλαρώσω, μετά από το τρελό τρέξιμο του γάμου. Κι όλα αυτά με την καλύτερη παρέα που θα μπορούσα να ζητήσω... Τους καλοπιάνω, τι να κάνω που με διαβάζουν τώρα; Πέρα απ' την πλάκα, είμαι σίγουρη ότι θα περάσουμε καλά!

Σήμερα λοιπόν πήρα στα χέρια μου το μαγικό χαρτάκι, το χαρτάκι που το λένε αεροπορικό εισιτήριο! Και ποιος είναι ο προορισμός μας; Ένα προορισμός που ονειρευόμουν χρόνια! ΜΑΔΡΙΤΗ!!! Σε λιγότερο από ένα μήνα θα περπατάω στους δρόμους της Μαδρίτη, θα επισκεφτώ το μουσείο Prado Museum, το Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía, το Buen Retiro park και πολλά ακόμα!

Πως το περιμένω; Πως και πως!!! Μέχρι τότε, απλά θα το ονειρεύομαι! Καλό βράδυ σε όλη την blogόσφαιρα!

Προετοιμασίες γάμου Part IΙ

Να 'μαι κι εγώ!!! Έλειψα αρκετές μέρες, αλλά νομίζω ότι άξιζε τον κόπο! Μέσα σ' αυτές τις μέρες κατάφερα το εργοτάξιο - σπίτι, να αλλάξει ριζικά όψη. Τώρα πλέον είναι ένα πολύ ωραίο, πεντακάθαρο σπίτι! Χρειάζεται κάποιες λεπτομέρειες ακόμα, αλλά δεν είναι τίποτε μπροστά σε όλα όσα έγιναν ήδη! Βέβαια για να φτάσει εκεί που έφτασε, έφτασα κι εγώ στα όρια μου... Πολύ κούραση, πονάνε χέρια και πόδια... Χθες το βράδυ έγραφα mail σε έναν φίλο (μου έλεγε ότι θα πέσει με αλεξίπτωτο από τα 15.000 πόδια για να χαλαρώσει!) και γω σκεφτόμουν και ονειρευόμουν, ότι για να χαλαρώσω χρειάζομαι spa, ζεστά νερά, αρωματοθεραπιές, μασάζ, τους φίλους μου και καλό κρασί! Που θα πάει; Θα γίνει κι αυτό!

Α! Μέσα σε όλο τον πανικό του σπιτιού, βρήκα λίγο χρόνο και πήγα στα μαγαζιά. Βρήκα φόρεμα (ίσως όχι αυτό που ονειρευόμουν, αλλά κάτι που μου άρεσε πολύ... και στην νύφη) και παπούτσια (που τα ερωτεύτηκα σφόδρα!!!), άρα είμαι πανέτοιμη για το γάμο!

Αύριο ξεκινάμε και τις μπομπονιέρες, το συνεργείο είναι πανέτοιμο! Βασούλα και Ρουλίτσα έσω έτοιμοι!!! Μόλις ετοιμαστούν, θα σας τις παρουσιάσω!

...Και μέσα σε όλο αυτό το χαμό, πρόλαβα να παίξω και σε ένα blogο-quiz (ΒΡΕΙΤΕ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΕΝΤΕΧΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ) που διοργάνωσε ο φίλος Πέτρος! Όχι για το έπαθλο, αλλά γιατί είναι το στοιχείο μου, η μουσική που ακούω και λατρεύω! Με αφορμή λοιπόν το quiz του Πέτρου, επέλεξα ένα τραγούδι που μου αρέσει πολύ, σε μια πολύ ωραία εκτέλεση, για να πω καληνύχτα!

Καλό βράδυ και καλή εβδομάδα σε όλους!!!

Πόσο θα κρατήσεις αυτό;

Το σπίτι μας θυμίζει κάτι από εργοτάξιο! Δεν έχει κουρτίνες, δεν έχει χαλιά, δεν έχει σεμεδάκια... αυτό το τελευταίο δεν με χαλάει καθόλου!!! Τα χαλιά πλύθηκαν... όχι μόνα τους, μη γελιέστε. Τις καινούργιες κουρτίνες τις έχουμε παραγγείλει, τα έπιπλα θα διανυκτερεύσουν στο μπαλκόνι, το μπαλκόνι έχει επενδυθεί με πέτρα, τα πατώματα θα γυαλιστούν αύριο, η σκόνη κάνει ξέφρενο πάρτι και γω... λέω να φύγω στις Μπαχάμες και να γυρίσω παραμονές του γάμου!
Και επειδή τα όνειρα δεν κρατάνε πολύ, λέω να μαζέψω τα κομμάτια μου... όσα μου έχουν απομείνει και να πέσω για ύπνο! Αύριο μια πιο δύσκολη μέρα ξημερώνει!

Καλό βράδυ σε όλους με ένα τραγουδάκι που μου δίνει δύναμη... Καλό μου κουράγιο!!!

Κι άλλες ερωτήσεις...

Η αγαπημένη μου φίλη Moukelis με προσκάλεσε να παίξω σε ένα blogπαιχνίδι με πολλές ερωτήσεις... 40 αυτή τη φορά! Από ερωτήσεις σε ερωτήσεις είμαι... ας ελπίσουμε ότι θα' ναι οι τελευταίες!!!

Το παιχνίδι έχει ως εξής: Απαντάς στις ερωτήσεις με σκοπό να σε γνωρίσουν καλύτερα οι άλλοι Bloggers. Ξεκινάω λοιπόν...

1. Όνομα; Σοφία

2. Γενέθλια; 3 Απριλίου

3. Ζώδιο; Κριαράκι

4. Χρώμα μαλλιών; Καστανό σκούρο είχα απ' ότι θυμάμαι, αλλά δεν βάζω και το χέρι μου στην φωτιά! Τώρα έχει ένα ακαθόριστο χρώμα!

5. Χρώμα ματιών; Καστανό, όπως όλος ο κόσμος!

6. Έχεις ερωτευτεί ποτέ; Πολύ!!!

7. Είδος μουσικής που ακούς; Έντεχνα ελληνικά, ελαφρολαϊκά, παλιά λαϊκά, ρεμπέτικα και γενικά ότι ακούγεται... Όχι σκυλάδικα!

8. Χαρακτήρας Disney/Warner Bross; Μίνι!

9. Ποιος φίλος/φίλη σου μένει πιο μακριά; Ο ένας απ' τους δυο κολλητούς μου και μελλοντικός κουμπάρος μου (κατά κόσμον Αντώνης) κάπου κοντά στην Καλαμάτα! Α! Έχω και έναν παιδικό μου φίλο στο Graz της Αυστρίας.

10. Πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι μόλις ξυπνήσεις; «Δεν θέλω να πάω στην δουλειά!» τις καθημερινές και «Ώρα για καφεδάκι!» τα Σαββατοκύριακα!

11. Κάτι που έχεις πάντα μαζί σου και δεν το αποχωρίζεσαι; Το κινητό μου... Κάποιος μου έλεγε ότι δεν έχω κινητό, αλλά σκουλαρίκι!

12. Τι έχεις στον τοίχο σου; 5 Καδράκια με καρδούλες και φωτάκια σε σχήμα προβάτου που μου πήρε η κολλητή μου!

13. Τι έχεις κάτω απ' το κρεβάτι σου; Τίποτε... Δεν χωράει κάτι!

14. Αν ήσουν μόνος/η στο σπίτι και άκουγες ένα βάζο να σπάει τι θα έκανες; Θα πήγαινα να μαζέψω τα γυαλιά και θα έβριζα την μαύρη μοίρα μου!!!

15. Αγαπημένος αριθμός; 13

16. Αγαπημένο όνομα; Στέφανος για άντρα (και να μην έχω γνωρίσει κανέναν ποτέ!) και Σοφία για γυναίκα... πολύ ψώνιο λέμε!!! Γενικά μου αρέσουν τα ονόματα με σημασία: Αγάπη, Ελπίδα, Ειρήνη, κλπ.

17. Τα χόμπι σου; Ταξίδια, βιβλία, ταινίες, μουσική, φωτογραφίες, blogging!

18. Πού θα ήθελες να ήσουν τώρα; Διακοπές... Δεν με νοιάζει το μέρος, μόνο η καλή παρέα! Και σίγουρα θα διάλεγα την παρέα από την Σύρο!!!

19. Μια ευχή για το μέλλον; Να έχουμε καλή υγεία!

20. Αν μπορούσες να ταξιδέψεις στο χρόνο και να γυρίσεις πίσω, σε ποια εποχή θα πήγαινες; Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να ζήσω σε άλλη εποχή!

21. Φωτιά! Πάρε κάτι μαζί σου: Τον πανικό μου!!!

22. Αγαπημένο λουλούδι; Δεν το είχα σκεφτεί πριν. Μάλλον τριαντάφυλλο!

23. Αγαπημένη σειρά; «Φιλαράκια» δαγκωτό! Το υπνωτικό χάπι που λέγαμε!

24. Αγαπημένη ταινία; «Ο ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϊ»... Με διαφορά η καλύτερη ταινία που έχω δει! Κι ας έβριζε η παρέα τότε, που τους έσυρα μέχρι τον κινηματογράφο!!!

25. Αγαπημένο τραγούδι; «Πριγκιπέσσα», Μάλαμας! Λέει πολλά...

26. Αγαπημένο βιβλίο; «Η Δευτέρα των αθώων», Ξανθούλης.

27. Αγαπημένο ζώο; Σκύλος.

28. Αγαπημένο ρούχο; Ένα τζινάκι που πήρα πριν χρόνια με πολλά φερμουάρ... το έχω λιώσει!

29. Αγαπημένος καλλιτέχνης/ιδα; Vincent Van Gogh

30. Αγαπημένο χρώμα; Κόκκινο της φωτιάς!

31. Αγαπημένο φαγητό; Πω, πω! Δύσκολη απόφαση για έναν κοιλιόδουλο! Παστίτσιο, μουσακάς, πατάτες τηγανητές, μακαρόνια (σε κάθε μορφή!) και άλλα! Α! Επίσης δεν μπορώ να ζήσω χωρίς παγωτό!!!

32. Με ποιον χαρακτήρα από cartoon (Disney, WB, comics) ταυτίζεσαι; Με τον Ταζ... κινούμε εξίσου γρήγορα!

33. Κακή συνήθεια; Πολλές! Μη μου ζητάς να τις αναλύσω... Άντε, καλά! Θα γράψω μια: γκρινιάζω!

34. Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που σου αρέσει; Όταν αποφασίζω κάτι, γίνομαι βράχος για να το καταφέρω!

35. Χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς σου που δεν σου αρέσει; Λέω δύσκολα όχι!

36. Συνηθισμένη ατάκα; «Δεν σε πιστεύω!!!»

37. Δουλειά που θα ήθελες να κάνεις; Διακοσμήτρια!

38. Μεγαλύτερος φόβος; Να μην χάσω κάποιον από αυτούς που αγαπώ!

39. Η καλύτερη pizza; Της Βασούλας!

40. Πιστεύεις ότι τα κατοικίδια ζώα είναι...; Για ζούληγμα!!!
Έλα να σας γνωρίσουμε καλύτερα, ας παίξει ο Φώτης και η Lifewhispers!

19 ερωτήσεις ψάχνουν για απαντήσεις... (blogοπαίχνιδο)

Καινούργιο blogοπαίχνιδο κυκλοφορεί στην γειτονιά και με κάλεσε το αγαπημένο ψιθυράκι Lifewhispers να λάβω μέρος! Το παιχνίδι είναι λιγάκι κουλό, γιατί πρέπει να απαντήσω σε 19 ερωτήσεις που δεν έχουν καμία συνοχή μεταξύ τους... και γενικότερα δεν βγάζεις νόημα απ' αυτές τις ερωτήσεις! Παρ' όλα αυτά το ψιθυράκι είναι φίλη και θα παίξω!!!
Πάμε λοιπόν:
1) Γιατί κλαις?

Συνήθως δεν ξέρω... Μάλλον είμαι κυκλοθυμική!

2) Γιατί δεν κλαις?

Απολογούμαι που κλαίω, θα απολογηθώ και γιατί δεν κλαίω!
3) Που είναι ο βάλτος?

Εκεί που είναι και τα μυστικά!
4) Ποιος και που είναι ο δεσμοφύλακας?

Μη μου μιλάς για δεσμοφύλακες! Αγριεύομαι..
5) Που συναντάς μια εντελώς δική σου άβυσσο?

Κάθε μέρα... Στην δουλειά!
6) Περιφρονείς κάτι?

Ε! Κι εγώ σαν άνθρωπος!
7) Θα ερωτευόσουν για πάντα?

Καλό ακούγεται... αρκεί να 'χω καλή παρέα!
8) Γιατί πουλιούνται τα “έργα τέχνης”?

Και γιατί όχι?
9) Μήπως να αφαιρεθούν τα εισαγωγικά στην παραπάνω ερώτηση?

Α μπα! Μια χαρά είναι εκεί που είναι!
10) Do you remember revolution?

Which revolution? ;-)
11) Θα ανέβαινες σ’ένα βουνό,αν το επέβαλε το ωροσκόπιο σου?

Ούτε μέχρι την γωνία δεν θα πήγαινα αν το επέβαλε το ωροσκόπιο μου...

12) Θα σκότωνες τον παππού σου, αν το τζάμι δεν έσπαγε απ΄τον πάγο?

Καλέ! Έχει πεθάνει από χρόνια, δεν είχα καν γεννηθεί!
13) Θα μπορούσες να κλείσεις τα μάτια σου, αν η ζωή σου έστηνε καρτέρι?

Όχι βέβαια! Το καρτέρι μου θα το ζούσα, είναι δικό μου λέμε!
14) Θα κυλούσε η πέτρα του θανάτου το πρωί, εάν δεν κινδυνεύατε να τιμωρηθείτε από το νόμο?

Τώρα εγώ πειράζει που δεν κατάλαβα!!!
15………

Μάλλον θα συμφωνήσω.....
16) Θα εξετάζατε το ενδεχόμενο να διανύσετε μετά τα μεσάνυχτα απ’την αρχή μέχρι το τέλος την οδό Αχαρνών,αν γνωρίζατε οτι ποτέ δεν θα σας συλλάβουν?

Αχαρνών; Λίγο μακριά μου πέφτει! Να διανύσω κάτι εντός πόλης;
17) Θα σκότωνες τον Μπους, αν σου χάριζα 10 λαχταριστά εκλέρ?

Δεν μπορώ τα αίματα, αλλά να το σκεφτώ λίγο ακόμα; Εκλεράκια είναι αυτά!!!18) Θα μου έδειχνες τα σαπισμένα σου δόντια,αν έβλεπες μέσα τους τα αστέρια?

Σαπισμένα δόντια εγώ; Μη με τρομάζεις! Ο πιο μεγάλος μου εφιάλτης!!!

19) Θα έπεφτες στο πηγάδι αν ήσουν θλιμμένη?

Τι να μου κάνει μια πτώση στο πηγάδι καλέ; Εδώ μένω στον τέταρτο και θα πήγαινα μέχρι το πηγάδι;

Τώρα εγώ να κάνω μια χαζή ερώτηση; Γιατί 19 ερωτήσεις ρε παιδιά; Ποιο λογικό δεν θα 'ταν να ήταν 20; Θα μου πεις εσύ τώρα, το μόνο παράλογο ήταν ο αριθμός των ερωτήσεων; Δίκαιο έχετε!!!

Να χώσω κανα δυο να παίξουν; Λοιπόν να απαντήσουν στις παράλογες ερωτήσεις το Moukelaki, το Xariklaki, ο Πέτρος και ο Zealotape... και όποιος άλλος έχει διάθεση για παιχνίδι!

Ακόμα μια Κυριακή...

Αυτή η Κυριακή μου φέρνει πάντα μια μελαγχολία! Θυμάμαι απ' τα παιδικά μου χρόνια, την Κυριακή το απόγευμα να μου αλλάζει πάντα η διάθεση. Ειδικά όταν ηχούσε στα αφτιά μου η μουσική από την "Αθλητική Κυριακή", ένιωθα ότι τελείωνε το Σαββατοκύριακο και ξανά έμπαινα στην ρουτίνα της βδομάδας και ότι άλλο συμπεριλαμβάνεται σ' αυτή τη ρουτίνα. Τότε σχολείο, τώρα δουλειά!

Δεν πρέπει όμως να είμαι αχάριστη. Τώρα τα Σαββατοκύριακα μου περνάνε πολύ πιο όμορφα! Επιλέγω να κάνω πράγματα που μου αρέσουν, να δω ανθρώπους που θέλω και γεμίζω έτσι τις μπαταρίες μου, ώστε δεν καταλαβαίνω πότε περνάει η ρουτίνα της βδομάδας... κι ας γκρινιάζω καμιά φορά!

Ένα τέτοιο Παρασκευοσαββατοκύριακο (ναι, εκμεταλλεύτηκα και την Παρασκευή!) έφτασε στο τέλος του! Που γυρνούσα πάλι; Στην μεγάλη αγάπη των φοιτητικών μου χρόνων: Σαλονίκη ντε!!! Και ας περπάτησα όλη την πόλη (τρεις φορές πάνω κάτω!), κι ας μας μούχλιασε δυο μέρες με την βροχή (όταν ξεκινάει, ξεχνάει να σταματήσει... Λονδίνο γίναμε!), κι ας μην βρήκα την αντιπροσωπία των κουφέτων (το τερπνόν μετά του ωφελίμου, αλλά δεν μου έκατσε!), κι ας μην βρήκα φόρεμα για τον γάμο (με τζινάκι μάλλον θα πάω!), κι ας ένιωσα κάποια στιγμή ότι βρίσκομαι σε άλλη πόλη... Πόσα πράγματα άλλαξαν σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα... Έκλεισαν τα παλιά μας στέκια... Έκλεισε η "Ραψωδία"; Πόσα παιχνίδια παίξαμε εκεί! Έκλεισε και το "Γκροτέσκ"; Πόσα βράδια περάσαμε, με απίστευτες συζητήσεις εκεί! Δεν το πίστευα! Ευτυχώς άνοιξαν άλλα, που μου άρεσαν πολύ! Όπως το entryfish, που φάγαμε καλά θαλασσινά (κορυφαία η Paelia τους!) και το cardhu για ποτάκι. Αυτά θα κρατήσω κι άλλα πολλά που έχω στο μυαλό μου και θα ξεκινήσω την καινούργια βδομάδα... Καλό βράδυ και καλή βδομάδα να έχουμε!

Αυτό δεν ήταν γενέθλια... Ήταν υπερπαραγωγή!

Τα γενέθλια μου συνήθως πέφτουν μέσα στην νηστεία του Πάσχα, πολλές φορές και μέσα στην Μεγάλη Βδομάδα Έτσι είχε γίνει πέρσι και λόγο νηστείας δεν είχα τούρτα.
Φέτος κανόνισα να βγω με τις φίλες μου απ’ την δουλειά, γιατί οι κολλητές μου δούλευαν. Βέβαια εννοείται ότι η έξοδος κανονίστηκε στο μαγαζί που δουλεύουν οι φίλες μου.

Εδώ ανοίγω παρένθεση: Πριν μερικές μέρες που είχε γενέθλια η μια κολλητή μου, της κάναμε έκπληξη με τούρτα και όλα τα σχετικά! Εκείνη τη μέρα πάνω σε πλάκα τους είχα πει: "Όλο τούρτες βρε παιδί μου στα γενέθλια, εγώ στα δικά μου δεν θέλω τούρτα, θέλω μπακλαβά!" Εννοείται ότι το επόμενο λεπτό το είχα ξεχάσει! Κλείνω παρένθεση.

Βγαίνουμε που λέτε έξω χθες και κάποια στιγμή αλλάζει μουσική, σβήνουν τα φώτα και εμφανίζονται τα τρελοκομεία με ένα μπακλαβά και ένα κερί ερωτηματικό καρφωμένο πάνω του! Κόκκαλο εγώ! Τρώμε τον μπακλαβά, πίνουμε τα ποτάκια μας και κουβεντιάζουμε... Ένα ωραίο κλίμα γενικά...

Περνάει η ώρα και έχω ξεχαστεί με την κουβέντα... Αλλάζει πάλι η μουσική, σβήνουν πάλι τα φώτα και εμφανίζεται αυτή τη φορά μια υπέροχη σοκολατένια τούρτα, σε σχήμα καρδιάς! Αν είχα μείνει μια φορά κόκκαλο με τον μπακλαβά, ε στο δεκαπλάσιο με την τούρτα! Τι γίνεται βρε παιδιά; Ποιος μου κάνει πλάκα; Κανένας! Απλά δυο παρέες και καμιά συνεννόηση μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να γιορτάσω δυο φορές φέτος! Έβγαλα τα περσινά τα σπασμένα! Εννοείται βέβαια ότι μετά τον μπακλαβά, τα πιάτα που βγάζουν στο μαγαζί και τα ποτά, δεν είχαμε κουράγιο να φάμε και την τούρτα! "Τη κοπή τη πίτα!" θα γίνει σήμερα το μεσημέρι στο γραφείο, όπου θα μαζευτούν όλες οι τρελές οι φίλες μου... Ε! Αν δεν ταιριάζαμε, δεν θα συμπεθεριάζαμε!

Το μόνο που με ανησυχεί είναι: γιορτάζοντας δυο φορές μετράω 30+30; Α! Δεν θέλω...

Επιστρέφω στην δουλειά μου τώρα και νυστάζω φοβερά!!!

Κάποιος γιορτάζει, που να ξέρω...

Ακριβώς πριν τριάντα χρόνια γεννήθηκε ένα μικρό (μόλις 1.900!), άσχημο και κατακίτρινο (λόγω ίκτερου, για να μην παρεξηγηθούμε!) κοριτσάκι. Ένα κοριτσάκι, που από την πρώτη στιγμή που γεννήθηκε, έφερε μπελάδες στους γύρω του. Μπελάδες που τους ανάγκασαν μόλις λίγων ωρών να το «ταξιδέψουν» (από κει λες να του ‘χει μείνει η αγάπη για τα ταξίδια;) στην Θεσσαλονίκη. Είχε ανάγκη από θερμοκοιτίδα και μετάγγιση. Η θερμοκοιτίδα βρέθηκε, το αίμα όμως ήταν δυσεύρετο. Έτσι ο πατέρας του αναγκάστηκε να πάει σ’ ένα στρατόπεδο. Το αίμα που δέχτηκε το κοριτσάκι άνηκε σ’ έναν λοκατζή… έτσι εξηγείται και ο ατίθασος χαρακτήρας του!

Κατάφερε να γυρίσει σπίτι του, κοντά στους γονείς και τ’ αδέρφια του, που αν και δεν το γνώριζαν, το αγαπούσαν! …Σε πείσμα κάποιον γιατρών (είχαν κάνει πολύ άσχημες διαγνώσεις γι’ αυτό) κατάφερε να περπατήσει (από τότε όλο τρέχει και δεν φτάνει!), να μιλήσει (και δεν λέει να το βουλώσει!) και να σκεφτεί (άλλες φορές με επιτυχία και άλλες πάλι…). Μεγάλωνε, μεγάλωνε και άλλαζε… Πήγε σχολείο, τελείωσε και έφυγε για να ανεξαρτητοποιηθεί και να διευρύνει τις γνώσεις του και τους ορίζοντές του, πήρε το πτυχίο του, παιδεύτηκα λιγάκι αλλά βρήκε μια καλή δουλειά. Έκανε πολλούς και καλούς φίλους, που ήταν στο πλάι του σε καλές και κακές στιγμές. Ερωτεύτηκε, παθιάστηκε, αγάπησε, μοιράστηκε όμορφες στιγμές, απογοητεύτηκε και απογοήτευσε… Μα πάνω απ’ όλα δεν έπαψε στιγμή να ζει!

Και σήμερα που αλλάζει δεκαετία, μπορεί να έχει μια μικρή απογοήτευση που συνοδεύει αυτή την αλλαγή, αλλά νιώθει ευτυχισμένο, ευλογημένο και πολύ τυχερό που έφτασε μέχρι εδώ. Δεν μπορώ παρά να του ευχηθώ να ακολουθήσουν τουλάχιστον άλλα τόσα χρόνια. Χρόνια γεμάτα με τους ανθρώπους που αγαπά. Χρόνια γεμάτα όμορφες, γλυκές και τρυφερές στιγμές. Χρόνια γεμάτα με τους φίλους της που της ομορφαίνουν την ζωή. Χρόνια γεμάτα ταξίδια που τόσο λατρεύει να κάνει. Χρόνια γεμάτα αγάπη… Δεν μπορεί χωρίς αυτήν!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ

Χρόνια πολλά στο παιδί που ακόμα ονειρεύεται...
Χρόνια μου πολλά ρε παιδιά!!!