Τετάρτη 29 Απριλίου 2009

Roma (Part II)

Το ξέρω ότι άργησα, ότι χάθηκα... αλλά συμβαίνουν πολλά και διάφορα στην ζωή μου τελευταία. Το κακό είναι ότι με επηρεάζουν δυσάρεστα και προσπαθώ να ισορροπήσω.. Αν και μου είναι λιγάκι δύσκολο, νιώθω ότι περπατάω σε τεντωμένο σκοινί! Ας ελπίσουμε ότι δεν θα σπάσει!
Και τι κάνεις όταν η διάθεση σου δεν είναι καλά; Προσπαθείς να περάσεις όσο περισσότερο χρόνο μπορείς με ανθρώπους που αγαπάς! Κι όταν ο χρόνος αυτός δεν σου φτάνει, ξεθάβεις απ' το χρονοντούλαπο όμορφες στιγμές, τις χαζεύεις και χαμογελάς! Κάπως έτσι θυμήθηκα ότι έχω αφήσει ένα κενό στα post μου και χρωστάω την συνέχεια της Ρώμης! Πάμε λοιπόν...
Είχαμε μείνει κάπου στα μέσα της πρώτης μέρας, στην ξενάγηση στο Βατικανό και πιο συγκεκριμένα στον ναό του Αγίου Πέτρου. Ακολούθησε ο γύρος της πόλης με λεωφορείο, όπου κομμάτια πια όλοι μας αποκοιμηθήκαμε γλυκά ακούγοντας την ξεναγό! Και όμως, ένα ολόκληρο γκρουπ αποκοιμήθηκε, γιατί κανένας μας δεν είχε κοιμηθεί ολόκληρο το βράδυ και βολοδέρναμε από τις 7 το πρωί στο κέντρο της Ρώμης! Μας ξεφόρτωσαν στο ξενοδοχείο, μας έδωσαν τα δωμάτια μας (δυστυχώς σε διαφορετικούς ορόφους, αν και αυτό δεν μας εμπόδισε να κυκλοφορούμε από δωμάτιο σε δωμάτιο!) και πήγαμε για μπάνιο και ξεκούραση! Η ώρα πέρασε, ξεκουραστήκαμε λιγάκι και αποφασίσαμε να μην χάσουμε το πρώτο μας βράδυ στην Ρώμη. Βγάλαμε χάρτες και αποφασίσαμε να πάμε για φαγητό στην Piazza di Spagna που ήταν μόνο δυο στάσεις με το μετρό από το ξενοδοχείο. Βέβαια βγαίνοντας από το ξενοδοχείο, αποφασίσαμε να κάνουμε την απόσταση με τα πόδια. Δεν μας ήταν αρκετός ο πρωινός ποδαρόδρομος! Αν η Ρώμη σε μαγεύει μια φορά κατά την διάρκεια της μέρας, την νύχτα φωτισμένη είναι ονειρική! Δυστυχώς οι φωτογραφίες μου δεν είναι κάτι το φοβερό...

Η Piazza di Spagna ή τα ισπανικά σκαλιά, η πλατεία με σχήμα κλεψύδρας που πήρε το όνομα της από της Ισπανική πρεσβεία του Βατικανού που βρίσκετε εκεί κοντά. Περιπλανηθήκαμε στα στενάκια και αποφασίσαμε να γευτούμε πίτσες και μακαρονάδες. Στις πίτσες ευτυχώς πετύχαμε, αλλά δεν μπορώ να πω το ίδιο για τις μακαρονάδες! Η Ρούλα ακόμα θυμάται την καρμπονάρας της και τρέχει... Το βράδυ αυτό αποφασίσαμε να αποκοπούμε από το ελεεινό γκρουπ και να συνεχίσουμε την περιήγηση στην πόλη μόνη μας! Πραγματικά έχω κάνει αρκετά ταξίδια και πρώτη φορά συνάντησα τέτοιο γκρουπ! Εκτός από εμάς τις τέσσερις, όλοι οι άλλοι ήταν ζευγάρια που δεν μιλούσαν ούτε καν μεταξύ τους!
Την επόμενη μέρα ξεκούραστε, καθαρές και χορτάτες (πολύ ταλαιπωρηθήκαμε την πρώτη μέρα!) πήγαμε να πάρουμε το μετρό για το Κολοσσαίο...

Μια καθόλου στημένη φωτογραφία... Στο μετρό ψάχνουμε να βρούμε σε ποια στάση θα κατεβούμε!
Κι επί τέλους Κολοσσαίο!

Το εισιτήριο ήταν λιγάκι τσιμπημένο (14 ευρώ για Κολοσσαίο και Παλατίνο), αλλά πραγματικά άξιζε! Μπορεί να ήμασταν και δυο ώρες εκεί μέσα, η Ρούλα μας έκανε μια απίθανη ξενάγηση...

Είναι χτισμένο σε τέσσερα επίπεδα...

Στο πρώτο υπέργειο επίπεδο βρισκόταν οι αυτοκράτορες...Στο κατώτερο επίπεδο βρίσκονταν τα θηρία και οι μονομάχοι... Και όχι οι μοναχοί που είπε μια ψυχή!!!

Καλά που περνούσε και κανένας περαστικός και μας έβγαζε φωτογραφία, γιατί παρά λίγο δεν θα είχαμε φωτογραφία και με τις τέσσερις μας!

Από το μουσείο του Κολοσσαίου, ότι έχει απομείνει...

Μια από τις αγαπημένες μου φωτογραφίες!

Η Αψίδα του Κωνσταντίνου όπως την φωτογράφισα από το ψηλότερο διάζωμα του Κολοσσαίου. Λένε ότι χτίστηκε για την νίκη του πρώτου Χριστιανού αυτοκράτορα επί του Μαξεντίου, αν και πολλοί λένε ότι προϋπήρχε και απλά χρησιμοποιήθηκε τότε.

Η τελευταία φωτογραφία πριν βγούμε χαρούμενες από το Κολοσσαίο...

Πολύ χαρούμενες...

Για να κατευθυνθούμε στον λόφο Παλατίνο!
Η λέξη παλάτι στις περισσότερες ευρωπαϊκές γλώσσες προέρχεται από το όνομα αυτού του λόφου. Ο λόφος αυτό υπήρξε πολύ σημαντικός για την ιστορία της Ρώμης, πρώτα ως τόπος γέννησης της και έπειτα ως τόπος πολυτελής κατοικίας πλήθους ηγετών. Νομίζω ότι είναι από τα μέρη που πραγματικά αξίζουν να επισκεφτεί όποιος βρεθεί στην Ρώμη. Απλά υπέροχο!

Ανεβαίνοντας τις πρώτες σκάλες για να συναντήσουμε αρχικά...

Μια βυθισμένη ορθογώνια περιοχή (πιθανώς κάποιος ιππόδρομος ή απλά μεγάλος κήπος) που ήταν μέρος του παλατιού του Δομιτιανού.

Δεν ξέρω τι ακριβώς είναι αυτό που φωτογράφισα (όπως και οι παρακάτω φωτογραφίες), αλλά ήταν πολύ όμορφα!

Ακόμα στο Παλατίνο...

Η απόλυτη ηρεμία και ομορφιά της φύσης!

Τεράστιες αψίδες και σπαράγματα τειχών που απόμειναν από την επέκταση του Ντόμους Αυγουστάνα.

Και κάπου εδώ ξεκινάει η φωτογράφηση...

Και συνεχίζετε...

Και συνεχίζετε...

Και μέσα στα λουλουδάκια!

Κι από κει μια σύντομη βόλτα στο Καπιτώλιο.

Τελευταίος σταθμός πριν το ξενοδοχείο, μια εκκλησία στο πλάι του Καπιτωλίου. Δεν θυμάμαι ακριβώς ποια εκκλησία είναι, νομίζω ότι είναι η Santa Maria in Aracoeli. Τα σκαλιά αυτά τα ψάχναμε μέρες, είναι εικόνα που είχαμε στο μυαλό μας από την ταινία "Μοντέρνα σταχτοπούτα"!!!
Κάπου εκεί, αφού περπατήσαμε με τις ώρες, αράξαμε για φαγητό. Συνεχίζετε...

Τετάρτη 8 Απριλίου 2009

Να πάω κι ας μου βγει και σε κακό;

Μια φράση έχει κολλήσει στο μυαλό μου τις δυο τελευταίες μέρες: "Θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό." Πότε η φράση αυτή κατέληγε με ένα έντονο θαυμαστικό, πότε με μια απλή τελεία και πότε από ένα τεράστιο ερωτηματικό! Κι εγώ προβληματισμένη ως εκεί που δεν παίρνει..

Ας πάρω όμως τα πράγματα από την αρχή. Την προηγούμενη Πέμπτη μου είπε η Βασούλα ότι βρήκε μια αγγελία, που ίσως με ενδιέφερε. Αγόρασα την εφημερίδα, μελέτησα την αγγελία και αποφάσισα να στείλω βιογραφικό. Άνοιξα τον υπολογιστή μου, έφτιαξα ένα βιογραφικό (τι έφτιαξα δηλαδή; Ούτε της Άρτας το γεφύρι να ήταν! Έσβηνα και έγραφα τέσσερις ώρες!) και μετά από πολύ σκέψη το έστειλα. Ώρα αποστολής 8:29 μμ και το τηλέφωνο χτυπάει στις 9:31 μμ! Πραγματικά δεν το περίμενα! Ήταν ένας κύριος, που μου έκανε κάποιες ερωτήσεις σχετικά με το πτυχίο, τις γνώσεις μου και πολύ περισσότερο την επαγγελματική μου εμπειρία. Μου ζήτησε να συναντηθούμε και το κανόνισα για την Δευτέρα το πρωί. Εδώ ξέχασα να αναφέρω ότι η δουλειά αυτή βρίσκετε περίπου 250 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι μου. Ξεκίνησα λοιπόν, ταξίδεψα και συναντήθηκα με τον κύριο Τάδε. Ο κύριος Τάδε ήταν πολύ ευγενικός, συζητήσαμε ότι έχει να κάνει με μένα και ότι έχει να κάνει με την δουλειά. Στο τέλος της συνάντησης ο κύριος Τάδε μου είπε ότι του κάνω για την δουλειά, αλλά πρέπει εγώ να αποφασίσω αν είναι διατεθειμένη να φύγω τόσο μακριά από το σπίτι μου! Όταν γύρισα σπίτι με ρώτησε η αδερφή μου τι είμαι διατεθειμένη να κάνω και της είπα ότι έχει τα αρνητικά του και τα θετικά του. Θέλησε να μάθει να θετικά και βρήκα μόνο δυο: είναι δουλειά (όχι Η δουλειά!) και θα μείνω επί τέλους μόνη μου! Είχα αποφασίσει να πάω, έστω και για ένα μήνα, δοκιμαστικά... Σήμερα όμως συνειδητοποίησα ότι δεν μπορώ να φύγω! Δεν υπήρχε ίχνος ενθουσιασμού για ότι μου συνέβει! Ένιωθα σαν κάποιος να με έδιωχνε μακριά και εγώ ήμουν αναγκασμένη να ακολουθήσω... Έπρεπε σ' αυτή τη δουλειά να γίνω "άλογο κούρσας" που λέει κι η αδερφή μου! Να δουλεύω δεκάωρα καθημερινά και το Σάββατο! Να τρέχω χωρίς ανάσα! Ίσως έπρεπε να δεχτώ και υποβιβασμό, αντί για θέση μηχανικού, να έπαιρνα θέση γραμματέα στην αρχή... Και πόσο κρατάει αυτή η αρχή; "Ο μισθός δεν είναι συγκεκριμένος και εξαρτάτε από σένα" μου είπε ο κύριος Τάδε!
Δεν ξέρω αν είναι λάθος η απόφαση μου, αλλά ξέρω ότι από την στιγμή που αποφάσισα ότι δεν θα πάω, ξαναβρήκα το χαμόγελό μου! Ξέρω ότι πολλοί από τους γύρω μου θα με κατακρίνουν για την απόφαση μου! Όπως ξέρω ότι δεν τελειώνουν εδώ οι ευκαιρίες, και ελπίζω ότι "αύριο" θα έρθει μια καλύτερη για μένα...

Παρασκευή 3 Απριλίου 2009

Συν ένα...

Μετράω... Σσσσσσσ! Μετράω σου λέω! Ένα, δυο, τρία,... Τριάντα συν ένα... Πόσο μας κάνει; Τριάντα ένα! Τριάντα ένα; Πότε ρε παιδιά έγινα τριάντα ένα; Τα λέμε πλέον ή πρέπει σιγά-σιγά να αρχίσω να τα κρύβω; Ουφ! Μπερδεύτηκα...
Δυστυχώς φέτος δεν θα γιορτάσω όπως πέρσι , γιατί δουλεύω! Το γίορτασα όμως τέσσερις συνεχόμενες μέρες στην Ρώμη και δεν μπορώ να παραπονιέμαι τώρα!


Υ.Γ.= Αυτό το post ήταν να είναι πολύ μαύρο! Ευτυχώς χθες μου συνέβει κάτι πολύ όμορφο, που μου αναπτέρωσε το ηθικό! Γι' αυτό κερνάω γλυκάκι!

Πέμπτη 2 Απριλίου 2009

Roma (Part I)

Αυτό το ταξίδι φάνηκε από την αρχή ότι θα είναι τέλειο! Από την στιγμή που μπήκαμε στο αυτοκίνητο για να πάμε στο αεροδρόμιο, είχες την αίσθηση ότι ήσουν σε λεωφορείο, που πηγαίνει τα παιδάκια πενταήμερη! Ε! Όταν φτάσαμε στο αεροδρόμιο και συναντήσαμε ένα τσούρμο σχολεία, που όντως πήγαιναν πενταήμερη, ήμουν κι εγώ σίγουρη ότι ήμασταν στην δική μας, αποκλειστική πενταήμερη! Το αεροπλάνο απογειώθηκε και εγώ είχα δίπλα μου την Βασούλα, που φοβόταν τρελά! Είχε αρπάξει το χέρι μου και είχε στραγγαλίσει τον καρπό μου... Τι να κάνεις όμως; Γι' αυτό δεν είναι οι φίλοι; Απλά της είπα ότι αν το δει να μπλαβιάζει, δεν πειράζει... Απλά θα χρειαζόταν να μου το κόψουν μετά!!! Φτάσαμε στο αεροδρόμιο της Ρώμης στις 5 το πρωί! Ακολουθήσαμε την συνοδό μας για να πάρουμε τις αποσκευές μας, αλλά σαν πολύ σχετική η τύπισσα μας έβγαλε εκτός αεροδρομίου χωρίς να έχουμε καμία βαλίτσα! Σούπερ; Τέτοια ασχετίλα δεν έχω ξανασυναντήσει! Αφού ξαναπεράσαμε τον έλεγχο, αυτή τη φορά για να μπούμε στο αεροδρόμιο, βρήκαμε επί τέλους τις βαλιτσούλες μας! Τις φορτώσαμε στο λεωφορείο και αράξαμε για έναν καφέ... Ποιον καφέ δηλαδή, που όταν δεν ξέρεις να τον ζητήσεις, δεν έχει καφέ! Ευτυχώς δεν πίνω καφέ!!!
Πρώτη μας στάση η Piaza Navona. Βέβαια στις 7 το πρωί δεν συναντάς ψυχή...
Μια από τις ομορφότερες πλατείες της Ρώμης μόνο για πεζούς, στολισμένη με 3 συντριβάνια, την εκκλησία Σαντ' Αγκνέζε και όμορφες καφετέριες. Το μεσαίο συντριβάνι (και το πιο εντυπωσιακό για μένα) είναι το συντριβάνι των τεσσάρων ποταμών και σχεδιάστηκε από τον Μπερνίνι. Τα αγάλματα που περικυκλώνουν το συντριβάνι συμβολίζουν τους τέσσερις ποταμούς που αντιπροσωπεύουν τις ηπείρους: ο Γάγγης (Ασία), ο Δούναβης (Ευρώπη), ο Ρίο ντε λα Πλάτα (Αμερική) και ο Νείλος (Αφρική). Ανάμεσα τους ο οβελίσκος είναι μια απομίμηση από την Ρωμαϊκή εποχή.Και το άλλο συντριβάνι, μαζί με μας!
Επειδή όμως ήταν πολύ πρωί και δεν είχαν ανοίξει ούτε τα καφέ για να πιούμε ένα καφεδάκι, είπαμε να κάνουμε μια πρώτη βόλτα. Εγώ που το είχα ψάξει από πριν, είχα διαβάσει τον οδηγό μου και είχα επηρεαστεί από τα post της Αννούλας, πρότεινα να πάμε προς το κάστρο Σαντ' Άντζελο.
Το κάστρο αυτό το σχεδίασε ο Αδριανός για μαυσωλείο, ενώ ο Αυρήλιος το έκανε μέρος του τοίχους της πόλης. Αποτελούσε το παπικό κάστρο για 1.000 χρόνια και μια γέφυρα επέτρεπε στους πάπες να καταφεύγουν σ' αυτό σε περιόδους κρίσης. Η γέφυρα που οδηγεί στο κάστρο.
Αφού περιπλανηθήκαμε αρκετά στο κάστρο, αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στην Piaza Navona για καφεδάκι. Αράξαμε σ' ένα τραπεζάκι έξω (έχουμε και μια καπνίστρια στην παρέα και εκεί επιτρέπετε μόνο σε εξωτερικούς χώρους το κάπνισμα), πήραμε το πρωινό μας ρόφημα και απολαύσαμε τον ήλιο! Το ραντεβού μας με το γκρουπ ήταν στη μια και μια που είχαμε χρόνο ξεκινήσαμε για την περιοχή Trastevere.
Μια από τις χιλιάδες βρύσες που συναντάς στην πόλη. Αυτήν την συναντήσαμε στην διαδρομή προς το Trastevere.
Μου είχε μιλήσει ένας φίλος για την περιοχή αυτή, κάτι σαν την δική μας πλάκα: στενά δρομάκια, πλακόστρωτα, με μικρά γραφικά μαγαζάκια. Ήμασταν όμως λίγο κομμάτια, περπατήσαμε πολύ και δεν είχαμε κουράγιο για φωτογραφίες! Επιστρέψαμε προς το σημείο του ραντεβού και αράξαμε για φαγητό. Οι Ιταλοί τρώνε πολύ νωρίς για τα δικά μας δεδομένα και είπαμε να το παίξουμε και μεις Ιταλιάνες! Το μαγαζί το συνιστώ σε όποιος επιλέξει να ταξιδέψει στην Ρώμη και για την ποιότητα του φαγητού του (μιααααααμ!!!) και για τις πολύ καλές τιμές του! (Primo, Corso Vittorio Emanuelle & Via Dei Baullari)
Next stop Βατικανό και ακόμα πιο συγκεκριμένα μια ξενάγηση στον Άγιο Πέτρο.
Μας έδωσαν ακουστικά για την ξενάγηση και μεις βρήκαμε ευκαιρία για παιχνίδι...
Πολύ παιχνίδι... Μέσα στο Βατικανό. Η εκκλησία του Αγίου Πέτρου. Παντού συναντάς συντριβάνια, ακόμα και στο Βατικανό. Οι φρουροί του Βατικανού. Οι στολές που φορούν λένε ότι σχεδιάστηκαν από τον Μιχαήλ Άγγελο. Μέσα στον ναό.Τι να πει κάποιος γι' αυτό το αριστούργημα; Ο μεγαλύτερος ναός που έχω δει ποτέ! Και ο επιβλητικότερος! Μέχρι εδώ φτάνει η Αγιά Σοφία!
Για την ολοκλήρωση του χρειάστηκαν 500 χρόνια! Πολλά από τα μάρμαρα που βρίσκονται εδώ, προήλθαν από το Κολοσσαίο!Η Πιέτα του Μιχαήλ Άγγελου. Έχει χάρη αλλά και λύπη, επιβλητικότητα αλλά και κομψότητα. Το προστατεύει μια γυάλινη επιφάνεια, από τότε που του επιτέθηκε κάποιος (νόμιζε ότι ήταν ο Χριστός!) και προκάλεσε φθορά στην μύτη και στα δάχτυλα της Παναγίας!
Ο θόλος που σχεδίασε ο Μιχαήλ Άγγελος.
"Συ βόσκεις τα αρνιά, συ ποιμαίνεις τα προβάτια Χριστού".Η Αποκαθήλωση του Καραβάτσιο. Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι ότι από μια μικρή απόσταση, σου δίνει την αίσθηση του ζωγραφικού πίνακα! Δεν είναι όμως, όλα τα έργα που βρίσκονται στον ναό είναι ψηφιδωτά!
Συνεχίζετε...