Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

In Rome again! (Part I)

Πριν δυο χρόνια έκανα 3 post για το ταξίδι μου στην Ρώμη. Αυτή τη φορά είδα τα ίδια και κάποια καινούργια πράγματα, που πραγματικά μου άρεσαν πολύ. Θα προσπαθήσω το post αυτό να απέχει από τα προηγούμενα και να σας δείξω ότι είδα αυτή τη φορά... Για να μπούμε στο ναό του Αγίου Πέτρου, περιμέναμε πολύ! Ρίξτε μια ματιά στην ουρά... Ο κόσμος ήταν αμέτρητος και μέσα... Στο ναό του Αγίου Πέτρου δεν είχα προσέξει αυτές τις "τρύπες" στο δάπεδο, που σου έδειχναν τις κατακόμβες... Στις οποίες κατακόμβες υπάρχουν σαρκοφάγοι (έτσι δεν λέγονται;) με τις σορούς όλων των παπών... Η αλήθεια είναι ότι δεν επιτρέπονται οι φωτογραφίες εκεί κάτω! Έβγαλα μια και μετά με μάλωσαν... Αλλά πραγματικά δεν το ήξερα!
Την προηγούμενη φορά δεν είχα δει και τον κατάλογο με όλα τα ονόματα των παπών. Για να βγάλω αυτή τη φωτογραφία, δυσκολεύτηκα πολύ. Όχι γιατί είναι μια καταπληκτική φωτογραφία, αλλά γιατί ο κόσμος εκεί μπροστά ήταν απίστευτα πολύς!
Βέβαια και ο κόσμος μπροστά από τον Άγιο Πέτρο ήταν απίστευτα πολύ! Πραγματικά δεν μπορούσες να καταλάβεις που τελείωνε η λαοθάλασσα! Και βέβαια τα ελληνικά δεν λείπουν από το ναό του Αγίου Πέτρου... Και επειδή ο καλλιτέχνης ζει πάντα μέσα μου!!! Μετά από την πρωινή βόλτα, που τελείωσε κάπου στις 3-4 το μεσημέρι, ξεκουραστήκαμε για λίγο (μην ξεχνάμε ότι είχαμε ξυπνήσει από τις 4:30 το χάραμα!) και βγήκαμε βραδινή βόλτα στην βροχερή Ρώμη... Με πολύ βροχή, κάπου στην Piazza Barberini!!! Fontana by night με απίστευτη βροχή και χωρίς κόσμο! Σπάνιο πράγμα! Λίγη ώρα μετά, η βροχή κόπασε και βγάλαμε κι άλλες φωτογραφίες... Κάπου εδώ τελείωσε η πρώτη μέρα... Υ.Γ.= Κοιτάζοντας τις φωτογραφίες μας, συνειδητοποιώ ότι τα δυο επόμενα post θα μου βγουν τεράστια! Ας ελπίσουμε ότι θα 'χω κουράγιο να τα κάνω...

Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011

Το μεγάλο βήμα...

Όχι, δεν πρόκειται για την καινούργια ταινία του Αγγελόπουλου!!! Αλλά για το επόμενο μεγάλο βήμα της ζωής μου! Το Σάββατο που μας πέρασε και σχεδόν μετά από 3 χρόνια, παράτησα την δουλειά που με βοηθούσε να επιβιώσω, μάζεψα μια βαλίτσα πράγματα (δηλαδή όχι ακριβώς μια! Το γέμισα φουλ το καημένο το αυτοκινητάκι μου!!!) και άλλαξα σπίτι, πόλη, ζωή... Το ξέρω ότι είναι μια μεγάλη απόφαση, αλλά είναι μια απόφαση που πάρθηκε από κοινού με τον άνθρωπο που αγαπώ και το μόνο σίγουρο είναι ότι το θέλουμε πολύ και οι δυο! Μετά λοιπόν από 8 χρόνια και κάτι ψηλά, γυρίζω στην πόλη που πολύ αγάπησα, που έζησα τα φοιτητικά μου χρόνια! Γι' αυτό λοιπόν όποιος με ψάξει, να ξέρετε ότι πλέον είμαι μόνιμος κάτοικος Θεσσαλονίκη!!!

Το ξέρω ότι το τραγούδι είναι άσχετο μ' αυτό που βιώνω, αλλά μου 'χει κολλήσει από το Σάββατο! Και όπως και να το κάνουν ρε παιδιά, είναι Στράτος και γουστάρω τρελά!

Υ.Γ.= Ψάχνω επειγόντως για καινούργια δουλειά... Όποιος έχει κάτι κατά νου, ας με ενημερώσει!

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

Διαπιστώσεις...

Επιστρέψαμε πολύ ανανεωμένοι και με γεμάτες μπαταρίες! Ήταν ένα πραγματικά υπέροχο ταξίδι, αν και υπήρξαν κανά δυο πραγματάκια που πήγαν να μας την χαλάσουν... Δεν θα σας μιλήσω όμως τώρα γι' αυτά, αλλά για κάποιες διαπιστώσεις που έκανα την δεύτερη φορά που είδα την Ρώμη.
Πρώτο και βασικό: μην ακούσω κανέναν να λέει τους Έλληνες τζαμπατζήδες!!! Πραγματικά δεν το ανέχομαι πλέον αυτό. Οι ξένοι είναι πολύ χειρότεροι και μας το απέδειξαν στο Βατικανό. Διαβάζω λοιπόν στο ίντερνετ ότι τα μουσεία στο Βατικανό είναι κλειστά τις Κυριακές, εκτός απ' την τελευταία Κυριακή κάθε μήνα όπου όχι μόνο είναι ανοιχτά, αλλά είναι και δωρεάν. Λέω στον καλό μου ότι είναι ευκαιρία να γλυτώσουμε 30 ευρώ και μόλις φτάνουμε την Κυριακή, ξεκινάμε για τα μουσεία του Βατικανού. Βέβαια μόλις κατεβήκαμε απ' το μετρό, άλλαξα γνώμη και αποφάσισα να τα δώσουμε τα 30 ευρώ γιατί πραγματικά αυτή η ταλαιπωρία δεν πληρώνετε! Η ουρά κατέβαινε από τον δρόμο της εισόδου, έφτανε μέχρι την Piazza del Risorglimento και έστριβε μέχρι κοντά την είσοδο του Ναού του Αγίου Πέτρου!!!!!

(Ένα πολύ μικρό μέρος της ουράς φαίνεται αριστερά στην φωτογραφία!)
Δεν θα ήταν υπερβολή αν σας πω ότι η ουρά ξεπερνούσε τα δυο χιλιόμετρα! Και το πιο τραγικό ήταν ότι ήταν 11 η ώρα και μπορούσες να μπει μέσα στα μουσεία μέχρι τις 12:30! Τι ελπίδες λοιπόν είχαν να μπουν μέσα, αυτοί που καρτερικά περίμεναν; Και η ουρά να μένει στάσιμη...
Δεύτερο: Κάτι που δεν είχα προσέξει την προηγούμενη φορά... Το μετρό στην Ρώμη, την πρωτεύουσα, κλείνει τις καθημερινές στις 9 το βράδυ!!! Πραγματικά ήταν πολύ μεγάλο σοκ και το έλεγα και το ξανάλεγα! Δεν μπορεί σε μια μεγάλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα το μετρό να κλείνει στις 9!

Δεν εξυπηρετεί κόσμο που επιστρέφει απ' τις δουλειές του; Κόσμο που ίσως διασκεδάζει; Τουρίστες; Πως μπορεί λοιπόν να κλείνει στις 9!!! Το ξέρω ότι παραληρώ, αλλά όταν πήγαμε να πάρουμε το μετρό στις 10 το βράδυ, χρησιμοποιήσαμε κάποιους κυλιόμενους διαδρόμους και δεν μπορούσαμε να βγούμε από πουθενά, έπαθα απίστευτο πανικό γιατί νόμιζα ότι θα μας κλείνανε μέσα και θα κοιμόμασταν εκεί! Κι όχι τίποτε άλλο, αλλά είχαμε ένα υπέροχο δωμάτιο σε τετράστερο ξενοδοχείο, γιατί να το στερηθούμε;
Τρίτο: Είναι χίλιες φορές καλύτερα να ταξιδεύεις μόνο σου, παρά με γκρουπ Γιατί; Γιατί κάνεις όλα όσα εσύ επιλέγεις και σου κοστίζει πολύ φθηνότερα! Βρήκα εισιτήρια από το ίντερνετ, για 2 άτομα με την alitalia, με μόνο 210 ευρώ. Το δε ξενοδοχείο, πάλι μέσω ίντερνετ, μας κόστισε 180 ευρώ. Δηλαδή σύνολο δώσαμε 390 ευρώ για 3 μέρες, ενώ την προηγούμενη φορά με γκρουπ πληρώσαμε 520 ευρώ για 4 μέρες το άτομο! Μεγάλη η διαφορά, ε;
Τέταρτο: Οι Ιταλοί τρώνε πάντα για πρώτο πιάτο μακαρόνια και παίρνουν και δεύτερο. Το πήραμε χαμπάρι κι εμείς και κόντεψα να γυρίσω 90 κιλά πίσω! Την θεωρήσαμε όμως μια εκπληκτική συνήθεια για μας που μας αρέσουν τόσο τα μακαρόνια!!!
Πέμπτο και τελευταίο: Όταν επισκέπτεσαι για δεύτερη φορά μια πόλη και το έχεις ψάξει και πολύ μέσω ίντερνετ, μπορείς να κινηθείς πολύ εύκολα. Ήμουν τόσο οργανωμένη που ήξερα τα πάντα. Κατεβήκαμε από το αεροπλάνο και αμέσως πήγαμε στον σταθμό για να πάρουμε το Leonard Express, το τρένο που σε μεταφέρει στο κέντρο της πόλης. Από κει κατευθείαν στο μετρό, όπου πήραμε το εισιτήριο τριημέρου (για όλα τα μεταφορικά μέσα) που κόστιζε μόλις 11 ευρώ! Κι από κει και πέρα ήμουν ένα καλά κουρδισμένο gps, που αν εξαιρέσουμε μια φορά που χαθήκαμε για λίγο, μας πήγαινα σε χρόνο dt στον προορισμό μας! Τέλος να επισημάνω ότι είδαμε περισσότερα πράγματα σε 3 μέρες, απ' ότι είχαμε δει την προηγούμενη φορά σε 4 μέρες!

Υ.Γ.= Μην ανησυχείτε.. Οι φωτογραφίες έρχονται!!!