Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2007

Συνταγή για γαλοπούλα!

Εμπνεύστηκα από το post της LNA's http://lna.pblogs.gr/2007/12/galopoyles-oloy-toy-kosmoy-enwtheite.html και αποφάσισα να σας δώσω την δική μου συνταγή για γαλοπούλα!
Λοιπόν, έχουμε και λέμε:

Υλικά:
1 γαλοπούλα (για όσους έχουν άλλες πέντε, βάλτε τες στην μπάντα!)
4 κουταλιές βούτυρο
150 γρ κιμά (μοσχαρίσιο ή από κοτόπουλο)
150 γρ εντόσθια από πουλερικά
2 φρέσκα κρεμμυδάκια
1/4 κούπας ρύζι Καρολίνα (όχι του Μονακό!)
1/4 κούπας κουκουνάρι
3 κούπες ζωμό κότας
250 γρ κάστανα βρασμένα ή ψημένα (καλά καθαρισμένα)
δαμάσκηνα και βερίκοκα ξερά
2 κούπες χυμό πορτοκάλι


Εκτέλεση:
Σε δυο κατσαρολάκια βάζουμε από μια κουταλιά βούτυρο, 1 κούπα ζωμό και τα δαμάσκηνα (κατσαρολάκι Νο1) και τα βερίκοκα (κατσαρολάκι Νο2) και τα αφήνουμε να σιγοβράσουν, μέχρι να πιούν όλα τους τα υγρά και να καραμελώσουν.
Σε ένα σκεύος (τηγάνι κατά προτίμηση) σοτάρουμε με το βούτυρο το κρεμμυδάκι, τον κιμά, τα συκωτάκια (ψιλοκομμένα). Προσθέτουμε τη 1 κούπα ζωμό κότας, το κουκουνάρι, αλάτι και πιπέρι και αφήνουμε λίγο να σιγοβράσουν. Τελευταίο προσθέτουμε τα κάστανα (καλύτερα μόλις κατεβάσουμε απ’ την φωτιά). Ράβουμε τον λαιμό της γαλοπούλας, ραντίζουμε την γαλοπούλα με χυμό πορτοκάλι (εσωτερικά), την γεμίζουμε και την ράβουμε. Την βάζουμε μέσα σε μια γάστρα, μαζί με πατατούλες και αραδιάζουμε πάνω απ’ τις πατατούλες τα δαμάσκηνα και τα βερίκοκα. Περιχύνουμε το πτηνό με χυμό πορτοκάλι και το πετάμε στον φούρνο. Καλό είναι κάθε μισάωρο να ρίχνει πάνω στην γαλοπούλα λίγο χυμό πορτοκάλι. Θέλει σίγουρα ένα δίωρο ψήσιμο σε κλειστή γάστρα (ανάλογα με το πόσο μεγάλο είναι το πτηνό) και κανα μισάωρο ανοιχτή για να ροδίσει!
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!!

Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2007

Δυο μέρες μόνο...

Πόσο δύσκολο είναι να συγκεντρωθείς και να δουλέψεις όταν νιώθεις τόσο κουρασμένος! Κουρασμένος απ' την πολύ δουλειά, απ' την ένταση που επικρατεί στην δουλειά, απ' τις πολλές υποχρεώσεις που πρέπει να διεκπεραιώσεις πριν τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές...
Πως τις περιμένω αυτές τις διακοπές! Από την προηγούμενη βδομάδα ακόμα μετράω τις μέρες, ούτε φαντάρος να 'μουν! Και χθες που είχαμε βγει με την παρέα για ποτάκι (γιορτάζαμε γενέθλια ντε!) μου το πέταξε η Βασούλα: "Τι έμεινε; Δυο μέρες μόνο!!!" Τι ωραίο που ακούγετε! Σε λιγάκι, σε μερικές ωρίτσες μόνο, θα λέω: "Μια μέρα μοοοοόνο!" και θα χαίρομαι που θα ξεκουραστώ για 12 ολόκληρες μέρες! Ούτε το καλοκαίρι δεν έχω την πολυτέλεια να κάθομαι τόσες μέρες, όπως όλος ο κόσμος. Η φύση της δουλειάς βλέπεις! Αν δεν δουλέψουμε με καλό καιρό, πότε θα δουλέψουμε; Τώρα που η θερμοκρασία έχει αγγίξει τους -7 και δεν δουλεύουν τα εργοτάξια; Τώρα μόνο χαρτούρα, πολύ χαρτούρα, πάρα πολύ χαρτούρα... Ώρες ώρες νομίζω ότι θα πνιγώ στα χαρτιά! Σήμερα όμως έχω ένα υπέροχο καθαρό γραφείο! Τακτοποίησα τα πάντα, κάθε εκκρεμότητα και αύριο θα ασχοληθώ με ότι προκύψει και μετά... ξάπλες, βόλτες, ταξιδάκι, αγκαλίτσες, καλή παρέα, τζάκι και κρασί!

Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο!
Καλές γιορτές σε όλους μας, ευτυχισμένος ο νέος χρόνος, να 'μαστε όλοι με ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπάνε!

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2007

Του φιδιού το γάλα

Έξω ρίχνει πατσαβούρια και γω έχω στα χέρια μου κάτι που περίμενα καιρό! Το καινούργιο βιβλίο του Γιάννη Ξανθούλη. Σχεδόν κάθε χρόνο (ευτυχώς Θεούλη μου!!!) ο αγαπημένος μου συγγραφέας εκδίδει και ένα καινούργιο βιβλίο! Το περιμένω πως και πως, ενημερώνομαι απ' το ίντερνετ και μόλις βγει σε κυκλοφορία σπεύδω να το αγοράσω! Θέλω πάντα να έχω τα βιβλία του στην βιβλιοθήκη μου, γιατί έχω τέτοια αρρώστια που μπορώ να διαβάσω το κάθε βιβλίο από δυο και τρεις φορές! Εντάξει μπορεί να μην ήταν όλα καταπληκτικά, αλλά του τρέφω μια απίστευτη αδυναμία, μ' αρέσει που βγάζει κάτι σάϊκο και πραγματικά αν μπορούσα να γράψω έτσι θα ήθελα να γράφω έτσι!
Έχω διαβάσει τα άπαντα! Ταξίδεψα με "Το τρένο με τις φράουλες", έκανα καλοκαιρινές διακοπές παρέα με "Τον θείο Τάκη", μέθυσα με "Το πεθαμένο λικέρ"... Το αγαπημένο μου βέβαια παραμένει "Η Δευτέρα των αθώων". Ένα βιβλίο που με κρατάει δεμένη γι' αυτά που έχουμε ζήσει, γι' αυτά που έχουμε πάρει απ' τους γονείς μας, γι' αυτά που δίνουμε στα παιδιά μας, γι' αυτά που πρέπει να ξεχνάμε κι αυτά που πρέπει να θυμόμαστε! Κάθε φορά που παίρνω ένα καινούργιο βιβλίο του στα χέρια μου, ελπίζω να είναι καλύτερο απ' όλα όσα έχω διαβάσει και σχεδόν πάντα τα καταφέρνει ο μπαγάσας.....
Ανυπομονώ να το διαβάσω!!!

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2007

Όλα άσπρα!!!

Παρασκευή βράδυ. Τελείωσα απ' την δουλειά, πήγα σπιτάκι μου, στόλισα το χριστουγεννιάτικο δεντράκι μου και σαν παιδί στον καιρό του αποφάσισα να πάω για ένα ποτάκι. Ξέρετε τώρα εσείς! Να χαλαρώσω λιγάκι, να φύγει η κούραση της εβδομάδας... Ο δρόμος με έβγαλε στο γνωστό στέκι, σιγά σιγά μαζευτήκαμε πολλοί, γνωστοί και φίλοι... και ξεκινήσαμε τα σφηνάκια...
Κατά τις 11 μπαίνει στο μαγαζί ένας φίλος φίλου και μας ανακοινώνει με στόμφο: "Το 'χει στρώσει στην πλατεία!!!" Τι λες ρε μεγάλε; Μόνο στην πλατεία; Εδώ που είμαστε έχει ήλιο; Εντάξει!!! Τον δουλέψαμε λίγο, φταίει και το ποτό!
Κομμάτια απ' όλη τη βδομάδα, αποφάσισα ότι δεν μπορούσα να πιω άλλο, μάζεψα τα υπάρχοντα μου (σκουφιά, γάντια κλπ, γιατί εδώ έχουμε κρύο!) και ξεκίνησα για το κρεβάτι μου! Βγαίνω έξω και τι να δω; Όλα άσπρα!!! Πόσο πολύ μου είχε λείψει αυτό;;; Με το πάσο μου, χαζεύοντας το άσπρο τοπίο έφτασα σπίτι, έβαλα μπιζαμούλες και ξάπλωσα... το παντζούρι ορθάνοιχτο να βλέπω την άσπρη νύχτα!
Η μέρα που ακολούθησε ήταν ακόμα πιο άσπρη! Ξέθαψα το αυτοκίνητο απ' το χιόνι και ξεκίνησα για τις δουλίτσες του Σαββάτου... Να 'ναι καλά τα χειμωνιάτικα λάστιχα! Περίμενα τον καλό μου να τελειώσει απ' την δουλειά για να πάμε Θεσσαλονίκη... Τι να κάνεις όμως στην Θεσσαλονίκη μια μέρα σαν την σημερινή; Ενώ το είχα προγραμματίσει εδώ και καιρό, ο καιρός μας άλλαξε γνώμη και κατευθυνθήκαμε σ' έναν ορεινό ξενώνα, να χαλαρώσουμε, να ξεκουραστούμε, να απολαύσουμε το χιόνι! Πρώτη μου φορά οδηγούσα με τέτοι χιόνι. Τι ομορφιά που εκπέμπει η φύση; Που να ρίξεις το βλέμμα σου; Όλα άσπρα.................
Δίπλα στο τζάκι, αγκαλίτσα, τσαγάκι, καφεδάκι, περιοδικά και ματς στην τηλεόραση... Αργότερα κρασάκι... τρέχει η γλώσσα ροδάνι, να προλάβουμε ότι χάσαμε μέσα στη βδομάδα... κάπως έτσι μας βρήκε η Κυριακή! Τι κρίμα που δεν πήρα μαζί μου την φωτογραφική μηχανή και ακόμα πιο κρίμα; Η Κυριακή δεν κρατάει για πάντα!!!

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2007

Ooooh, christmas treeeee!!!!!!!!

Επιτέλους έφτασε η ώρα!
Νομίζω ότι είμαστε το τελευταίο σπίτι σ' αυτή τη χώρα, που δεν έχει στολίσει ακόμα χριστουγεννιάτικο δεντράκι! Πέσανε πολλά φέτος, ανακαίνιση (έχουμε γάμο και έπρεπε να γίνουν κάποιες αλλαγές), καθαριότητα... σε συνδυασμό με το καθημερινό οκτάωρο στην δουλειά ήταν αδύνατο να γίνει νωρίτερα.

Χθες βράδυ όμως όλα μπήκαν στην θέση τους! Και τώρα που θα φύγω απ' το γραφείο, θα πάω ντουγρού για στόλισμα! Ζήλευα σαν παιδί που είμαι τα δέντρα των άλλων.. από σήμερα όμως θα 'χω και γω το δικό μου! Το μόνο που μου λείπει τώρα είναι να μαζευτεί η οικογένεια (να 'ρθει η αδερφούλα μου απ' την ξενιτιά - Αθήνα!) και να μας επισκεφτεί ο Αη Βασίλης... Περιμένω!!!

Happy Birthday Barbie!!!

Όχι! Δεν αποφάσισα να κάνω γενέθλια στην άθλια, ξανθιά κούκλα! Απλά τυχαίνει να έχει το ίδιο όνομα με την κολλητή μου!Χρόνια Πολλά και Καλά Βαρβαρούλα μου! Χρόνια γεμάτα υγεία, αγάπη, ευτυχία και όμορφες στιγμές!
Πω, πω! 29 είπαμε; Κουράγιο, υπάρχουν και χειρότερα: Ε Γ Ω !!! που σε λίγο θα λέω 30!

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2007

Ο Αη Βασίλης έρχεται στην πόλη... ξανά!

Santa Claus Is Coming To Town


Oh! You better watch out,

You better not cry,

You better not pout,

I'm telling you why:


Santa Claus is coming to town!


He's making a list,

He's checking it twice,

He's gonna find out

who's naughty or nice.


Santa Claus is coming to town!


He sees you when you're sleeping,

He knows when you're awake.

He knows when you've been bad or good,

So be good for goodness sake!


So...You better watch out,

You better not cry

You better not pout,

I'm telling you why.

Santa Claus is coming to town.

Όταν ήμουν μικρή ήταν ένα απ' τα αγαπημένα μου χριστουγεννιάτικο τραγουδάκι! Η μαμά μου είχε την καταπληκτική ιδέα να με στείλει να μάθω αγγλικά στην τρυφερή ηλικία των 8, γεγονός που δεν με ευχαρίστησε ιδιαίτερα! Τι να κάνω που ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τις ξένες γλώσσες; (Ένα Lower πήρα με τα χίλια ζόρια!) Όταν λοιπόν άρχισα να ψιλοπιάνω το κάτι τις μου από τα τραγουδάκια, αγάπησα αυτό το τραγούδι...
Έλα μου όμως που τώρα που μεγάλωσα κομματάκι και που καταλαβαίνω πολλά περισσότερα (βιωματικά πλέον, από ταινίες και τραγούδια) και κατάλαβα ότι ο Αη Βασίλης είναι πολύ μεγάλο κάθαρμα!!! Όχι, δεν είμαι υπερβολική!!! Δεν μπορεί να γεμίζει ενοχές ένα παιδάκι γιατί δεν κοιμήθηκε μια μέρα ή γιατί έκανες μια τόσο δα σκανταλιά; Και που είσαι; Πρέπει να ζεις με το φόβο του... γιατί σε βλέπει ο μπαγάσας! Σε παρακολουθεί σου λέω! Ξέρει τι έκανες πέρσι το καλοκαίρι ένα πράγμα σου λέω! Έλεος! Έναν Αη Βασίλη θέλουμε που να μας δίνει λίγο χαρά τις άγιες τούτες μέρες και όχι έναν αστυφύλακα να μας προσέχει.....

Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2007

Τι θα μου φέρει τελικά ο Αη Βασίλης;;;;;

Πιστεύω ο Αη Βασίλης να είναι λιγάκι πιο επιεικής μαζί μου, σε σχέση με το πως ήταν το 1972 με τον πρόεδρο Νίξον!
Και αφού εγώ σας είπα τι θέλω να μου φέρει φέτος ο Αη Βασίλης, έχω την περιέργεια να δω τι θέλετε όλοι εσείς από τον ασπρομάλλη γεράκο και λέω να ξεκινήσω ένα παιχνιδάκι!

Γράψε γράμμα στον Αη Βασίλη... και πετάω το μπαλάκι σε μια γυναίκα και σε έναν άντρα: Νιόβη και Βασίλη τι θέλετε φέτος απ' τον Αη Βασίλη;;;

Περιμένω...

Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2007

Γράμμα στο Αη Βασίλη...

Αγαπημένε μου Αη Βασίλη

μετά από 29 συναπτά έτη παίρνω το θάρρος να σου γράψω! Καταλαβαίνεις ότι για να μπω στην διαδικασία αυτή, έχω πολύ σημαντικά πράγματα να σου πω και να σου ζητήσω!

Θα ξεκινήσω από αυτά που θεωρώ υψίστης σημασίας. Δηλαδή την υγεία, την ειρήνη, την καταπολέμηση της φτώχεια και της εξαθλίωση... και γενικά όλα αυτά τα τετριμμένα που ζητούν όλοι! (Θέλω να δείξω καλό χαρακτήρα για να μπορώ να ζητήσω πράγματα για μένα!)

Αφού λύσαμε τα προβλήματα που απασχολούν όλο τον κόσμο, μπορώ να μπω στο ψητό; Θέλω λοιπόν επί τέλους, φέτος να ασχοληθείς και λίγο μαζί μου, γιατί τόσα χρόνια βαρέθηκα να περιμένω πότε θα μου δώσεις λίγη σημασία!!! Εντάξει, το ξέρω ότι έχει πολλά παιδάκια να φροντίσεις, αλλά 29 χρόνια περιμένω να μου ρίξεις μια ματιά! Εντάξει, ξέρω ότι μου έδωσες δυο γονείς, που τόσα χρόνια μου πρόσφεραν τα πάντα και μια οικογένεια που μ' αγαπάει, αλλά από κει και πέρα δεν έχω άλλες ανάγκες; Θέλω λοιπόν το βράδυ της πρωτοχρονιάς που θα περάσεις απ' την γειτονιά μου (και μη μου πεις ότι ο δρόμος σου δεν είναι από δω!) να μεταμορφώσεις το citroenακι μου σε Ferrari! Θέλω επίσης το σπίτι μας να αποκτήσει εσωτερική σκάλα και πάνω όροφο! (Και μη μου πεις τι θα κάνεις τους από πάνω! Εξαφάνισε τους!!! Τι σόι Άγιος είσαι;) Θέλω ακόμα στην δουλειά μου να πάρω μια αυξησούλα της τάξεως των 500 - 800 € (Δεν νομίζω να με θεωρείς παράλογη;) Τέλος θέλω κάποιος που έχω στο μυαλό μου, να μην μπορεί να ζήσει μακρυά μου...

Δεν σου έχω ξαναζητήσει τίποτα γι' αυτό θέλω να δώσεις λίγο προσοχή στα θέλω και τις ανάγκες μου... κι αν είναι να μου 'ρθει πάλι με μια Barbie, καλύτερα να μην έρθεις καθόλου!!!

Με πολύ αγάπη και σεβασμό
Σοφία

Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2007

Ξέρετε ότι...

Σε μια προσπάθεια μου να φτιάξω την διάθεση μου, που έχει πιάσει πάτο από χθες, βρήκα στον υπολογιστή μου το εξής:
Ξέρετε ότι …
- Αν τσιρίζεις για 8 χρόνια, 7 μήνες και 6 μέρες, θα δημιουργούσες ηχητική ενέργεια που θα αρκούσε για να ζεστάνεις μια κούπα καφέ! (Δεν νομίζω ότι αξίζει τον κόπο!)
- Αν χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο, χρησιμοποιείς 150 θερμίδες την ώρα. (Μην το δοκιμάσετε στο σπίτι… Στην δουλειά ίσως;;; Εν τω μεταξύ, ακόμα δεν μπορώ να χωνέψω το θέμα με το γουρούνι…)
- Οι δεξιόχειρες άνθρωποι ζουν κατά μέσο όρο 9 χρόνια περισσότερο από του αριστερόχειρες… και εκεί γκαντέμα είμαι! (Αν χρησιμοποιείς και τα δυο χέρια, χωρίζεις την διαφορά των χρόνων στα δυο;)
- Το μυρμήγκι μπορεί να σηκώσει 50 φορές το βάρος του και να τραβήξει 30 φορές το βάρος του και πέφτει πάντα στην δεξιά πλευρά όταν ζαλιστεί. (Το μυρμήγκι από τι ζαλίζεται; Πίνει μπύρα;)
- Οι πολικές αρκούδες είναι αριστερόχειρες! Κι αυτές σαν κι εμένα… (Καλά και ποιος νοιάζεται γι’ αυτό; Και πώς το ανακάλυψαν; Τις ρώτησαν με ποιο χέρι γράφουν;)
- Το γατόψαρο έχει πάνω από 27.000 γευστικές απολήξεις. (Τώρα τι είναι ΤΟΣΟ νόστιμο στον πάτο της λίμνης… ποιος ξέρει!)
- Οι ψύλλοι μπορούν να πηδήξουν 350 φορές το μήκος του σώματος τους. Είναι σαν να πηδάει ένας άνθρωπος ένα ολόκληρο γήπεδο ποδοσφαίρου! (30 λεπτά οργασμός… Το φαντάζεστε; Και γιατί μόνο τα γουρούνια;)
- Μια κατσαρίδα ζει για 9 μέρες χωρίς το κεφάλι της πριν πεθάνει από ασιτία (Τρομακτικό! Μπρρρρρρρ…)
- Οι πεταλούδες μυρίζουν με τα πόδια τους. (Ουουου… πολύ φετιχιστικό!)
- Το μάτι της στρουθοκαμήλου είναι μεγαλύτερο από τον εγκέφαλο της. (Ξέρω κάποιους φίλους που έχουν το ίδιο πρόβλημα!)
- Τα χρυσόψαρα δεν έχουν εγκέφαλο. (Και τέτοιους φίλους έχω!)
Ελπίζω να έσκασε ένα χαμόγελο κάποιος ή κάποια!

Θ Ε Λ Ω...

Θέλω να γράψω κάτι... αλλά δεν ξέρω τι!

Θέλω να φύγω... αλλά δεν ξέρω που να πάω!

Θέλω να υπομείνω... αλλά δεν ξέρω για πόσο!

Θέλω να φωνάξω... αλλά δεν ξέρω ποιος θα μ' ακούσει!

Θέλω να κλάψω... αλλά δεν ξέρω αν θα κερδίσω κάτι απ' αυτό!

Θέλω να σε αγκαλιάσω... αλλά δεν ξέρω αν το θέλεις κι εσύ!

Θέλω να τραγουδήσω... αλλά δεν ξέρω αν θα το αντέξει κανένας! (είμαι λίγο παράφωνη!)

Θέλω να σου πω ότι σ' αγαπώ... αλλά δεν ξέρω αν μπορείς να τ' αντέξει!

Θέλω, θέλω, θέλω...
Μήπως είμαι άνθρωπος με πολλές απαιτήσεις; Όχι, σπάνια ζητάω πράγματα απ' τους γύρω μου! Απλά νιώθω ότι μου πάνε όλα στραβά αυτή τη βδομάδα (όχι όλα, με την δουλειά μου τα έχω βάλει!) και αμέσως με παίρνει από κάτω!
Θέλω μόνο να το ξεπεράσω...

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2007

Χθες βράδυ...

Χθες βράδυ ξέμεινα σπίτι, πράγμα πολύ σπάνιο τελευταία και κόλλησα στο χαζοκούτι! Και λέω κόλλησα γιατί είχε Λαζόπουλο! Εύστοχος και καυστικός, όπως πάντα άλλωστε. Αυτό που μου άρεσε όμως πιο πολύ ήταν το φινάλε που ακούει στο όνομα Νίκος Παπάζογλου! Ένας τραγουδοποιός παρεξηγημένος ή ίσως όχι παρεξηγημένος, αλλά ένας τραγουδοποιός που έχει κάνει τις επιλογές του! Ζει και εργάζεται στην Σαλονίκη, έχει την δική του εταιρεία παραγωγής και δεν έχει ανάγκη καμία πολυεθνική που θα τον βάλει σε καλούπια! Καλούπια που ορίζουν την σωστή εμφάνιση του καλλιτέχνη και που απαιτούν τα εύκολα σουξέ. Ο άνθρωπος αυτός αντιστάθηκε και αντιστέκεται ακόμα, έχει ένα κοινό που τον ακολουθεί χρόνια και που αγαπάει την δουλειά του! Δεν θεωρεί ότι η καριέρα συνδέεται αναπόσπαστα με την Αθήνα (όπως και ο Μιλτιάδης Πασχαλίδης, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, κα)... Όλα πια πρέπει να συμβαίνουν εκεί; Δεν υπάρχει ζωή πέρα απ' αυτήν; Έχουν λιγότερα δικαιώματα αυτοί που ζουν στον Έβρο ή στην Κρήτη, στην Φλώρινα ή στο τελευταίο ακριτικό νησάκι του τόπου μας; Πότε επιτέλους θα αρχίσει κάποιος να ασχολείται με τους ανθρώπους που ζουν εκτός των τειχών; (Ξέφυγα λιγάκι, ε;)
Πόσες φορές δεν τον είδα live, πόσες φορές δεν πήρα cd του, πόσες φορές δεν έκλαψα μαζί του για έναν έρωτα που τελείωσε; Ποίον στίχο να θυμηθώ; Μάλλον αυτόν που αγαπώ περισσότερο...

"..... Δεν θέλω να 'μαστέ ούτε φίλοι, ούτε εχθροί.
Θέλω να μη θυμάμαι και όταν ξυπνήσω το πρωί
να είσαι εκεί για να μου πεις να μη φοβάμαι...."

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2007

Τ' ανείπωτα...

Τα περασμένα καίγονται, στη λησμονιά πετάνε
Γίνονται αγιάτρευτες πληγές τις νύχτες και πονάνε
Στη λησμονιά σε πάνε…

Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ ανείπωτα..
Γλυκιά μου, μη χαθείς…

Και τα χαράματα σαν ’ρθει.. με μια λαχτάρα η προσμονή
Θα’ναι μι’ αλλόκοτη χαρά, θα γίνει δίψα και φωτιά..
Θα’ναι μι’αλλόκοτη χαρά…

Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ ανείπωτα..
Γλυκιά μου, μη χαθείς…

Στάσου λιγάκι, μη μιλάς, άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει, στο φως να γεννηθεί..
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς, πώς φτάσαμε στ’ ανείπωτα..
Απόψε, μη χαθείς…

Τι να πει κανείς για το μεγαλείο της φωνής, της μουσικής και του στίχου αυτού του ανθρώπου; Έχω φάει απίστευτο κόλλημα αυτό το διάστημα με τον Ζερβουδάκη και ειδικά μ' αυτό το τραγούδι... της κολάσεως γίνεται στο αυτοκίνητο!
Τίποτε άλλο... απλά υποκλίνομαι!!!

Χρόνια πολλά!!!

Σήμερα γιορτάζει η καλύτερη μου φίλη! Φίλη παλιά, διπλανή μου από το σχολείο... Πω, πω! Πως πέρασαν τα χρόνια! Μαζί φοιτήτριες, μαζί παντού... Στα καλά και στα κακά! Βράχος πάντα η μια για την άλλη!
Χρόνια πολλά μπουμπού!
Κι ας ζούμε τώρα μακριά, έγω θα σ' αγαπώ πάντα!!!

Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2007

I' m back............

Επέστρεψα από την ξενιτιά με γεμάτες τις μπαταρίες! Γεμάτες εικόνες, μυρωδιές, γεύσεις, όλα διαφορετικά απ' αυτά που έχω συνηθίσει! Πόλεις πιο κρύες, πιο υγρές, πιο σκοτεινές (σε σύγκριση με την ηλιόλουστη Ελλαδίτσα μας!) πάντα όμως πόλεις όμορφες! Ανθρώπους πιο οργανωμένους, πιο ευγενικούς, πιο ήρεμους, πάντα όμως ανθρώπους που έχουν να σου δώσουν τόσα πολλά (μόνο αν ξέρεις να παίρνεις αυτά που μπορεί ο καθένας να σου προσφέρει).

Kάθε φορά που επιστρέφω βρίσκομαι σε μια κατάσταση νιρβάνα! Δεν ξέρω τι να πρώτο περιγράψω, τι να πρώτο πω γι' αυτά που είδα, γι' αυτά που γεύτηκα! Είδα λοιπόν τρεις πόλεις και αμέτρητα Χριστουγεννιάτικα παζάρια! Η πρώτη φωτογραφία είναι απ' το παζάρι του Μανχάϊν. Είναι μαγικό όλο αυτό, με τους στολισμούς, τα ξύλινα σπιτάκια, τα χριστουγεννιάτικα στολίδια, τα γλυκά, τα λουκάνικα (πολύ λουκάνικο, απορώ πως δεν είναι όλοι με χοληστερίνη στο φουλ!) και ζεστό κρασί! Όταν μου πρωτόπαν για το ζεστό κρασί κόντεψα να ξεράσω (και κόκκινο που δεν μ' αρέσει και ζεστό; Δεν ενθουσιάστηκα στην ιδέα...). Όταν όμως το δοκίμασα τρελάθηκα! Πρώτα απ' όλα βοηθάει πολύ να αντιμετωπίσεις το κρύο! Από εκεί και πέρα όμως είναι κάτι φοβερό!
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από το σπίτι του Γκέτε στην Φραγκφούρτη Τι νομίζατε, μόνο για ψώνια πήγα; Όχι, όχι! Εκπολιτίστηκα και λιγάκι!

Αυτή είναι η αυλή από το σπίτι του Γκέτε.

Χριστουγεννιάτικα δέντρα στην Φραγκφούρτη, γεμάτα λαμπάκια. Τα σπίτια γύρω φτιάχνουν ένα τελείως διαφορετικό τοπίο, καθώς και τα ξύλινα σπιτάκια απ' το Χριστουγεννιάτικο παζάρι.

Κάθε παζάρι και ένα καρουσέλ! Τα λατρεύω τα καρουσέλ, με τα φωτάκια τους, τις Χριστουγεννιάτικες μελωδίες και τα παιδάκια που χαίρονται!

Τόσα γλυκά!!! Πόσο κιλά θα γυρίσω πίσω;

Όχι μόνο καρουσέλ, αλλά και μύλος υπέροχα φωτισμένος, όπως και η πόλη.

Τα πολυκαταστήματα έχουν απίστευτους στολισμούς! Όπως τα κουνέλια που παίζουν μουσική και τον κορμό - σπίτι για τα σκιουράκια!


Χαϊδελβέργη και ένα γλυπτό άλλης αισθητικής!
Στο παλάτι του Φρειδερίκου... συνεχίζουμε να ασχολούμαστε με τον πολιτισμό και την κουλτούρα των Γερμανών.. τα ψώνια μπορούν να περιμένουν...

Άποψη της Χαϊδελβέργης από ψηλά... Όλα είναι έργο τέχνης στα μάτια μου!

Ναι, ναι κι άλλο παζάρι! Ξεποδαριάστηκα σας λέω!

Μια ομορφιά ήταν όλα! Βέβαια δεν θα μπορούσα να ζήσω εκεί για πάντα, νυχτώνει στις 3:οο το μεσημέρι, έχει απίστευτη υγρασία που σου τρυπάει το κόκαλο και δεν υπάρχει ίχνος ήλιου... και που ζω το μισό χρόνο με κατάθλιψη στην χώρα του ήλιου, φανταστείτε τι θα πάθαινα εκεί!!! Καλώς ήρθα λοιπόν και εις άλλα ταξιδάκια με υγεία... σύντομα!!!