Τρίτη 31 Μαρτίου 2009

Arrivederci Roma...

Δυστυχώς επέστρεψα!!! Η αλήθεια είναι πως δεν το ήθελα καθόλου, αλλά τι να κάνουμε; Back to reality! Η Ρώμη είναι μια από τις πιο όμορφες πόλεις που έχω δει, όλη η πόλη ένα απέραντο μουσείο. Χρειάστηκε απίστευτο περπάτημα για να μπορέσουμε να δούμε αρκετά αξιοθέατα, αλλά όχι όλα. Η παρέα ήταν άπαιχτη, γελάσαμε πολύ και το διασκεδάσαμε μέχρι εκεί που δεν παίρνει! Πάντα με ευτράπελα, αλλά χωρίς να χάνουμε το κουράγιο μας... Μαζεύω όλες τις φωτογραφίες και θα σας παρουσιάσω ολοκληρωμένα τις ομορφιές της αιώνιας πόλης!

Σάββατο 21 Μαρτίου 2009

Γράμμα σ' έναν ποιητή...

Αυτό εδώ το blog λατρεύει την ποίηση! Έτσι για δεύτερη χρονιά (πέρσι με την Θεσσαλονίκη... ) δεν μπορεί παρά να αναφέρει ότι η σημερινή μέρα είναι αφιερωμένη στην ποίηση. Δυστυχώς δεν έχω τον χρόνο που θα ήθελα, πρέπει να φύγω για δουλειά... Αφήνω όμως ένα διαμάντι της Ελληνικής ποίησης (μα! κάθε χρόνο τα ίδια;) και σας εύχομαι καλό Σαββατόβραδο!

Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Δημήτρης Ζερβουδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Ζερβουδάκης

Ξέρω εγώ κάτι που μπορούσε Καίσαρ να σε σώσει
Κάτι που πάντα βρίσκεται σε αιώνια εναλλαγή
Κάτι που σκίζει τις θολές γραμμές των οριζόντων
Και ταξιδεύει αδιάκοπα την ατελείωτη γη

Κάτι που θα ‘κανε γοργά να φύγει το κοράκι
Που του γραφείου σου πάντοτε σκεπάζει τα χαρτιά
Να φύγει κράζοντας βραχνά χτυπώντας τα φτερά του
Προς κάποια ακατοίκητη κοιλάδα του νοτιά

Μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε
κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει
Εσύ τσιγάρο CAMEL να καπνίζεις ναι
κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω Whiskey

Οι πολιτείες ξένες να μας δέχονταν
οι πολιτείες οι πιο απομακρυσμένες
Κι εγώ σ΄ αυτές απλά να σε σύσταινα
σαν σε παλιές γλυκές μου αγαπημένες

Κάτι που θα ΄κανε τα υγρά παράδοξα σου μάτια
Που αβρές μαθητριούλες τ ΄αγαπούν και σιωπηροί ποιητές
Χαρούμενα και προσδοκία γεμάτα να γελάσουνε
Με κάποιο τρόπο που όπως λεν δεν γέλασαν ποτέ

Γνωρίζω κάτι που μπορούσε βέβαια να σε σώσει
Εγώ που δεν σε γνώρισα ποτέ για σκέψου εγώ
Ένα καράβι να σε πάρει Καίσαρ να μας πάρει
Ένα καράβι που πολύ μακριά θα τ οδηγώ

Μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε
κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει
Εσύ τσιγάρο CAMEL να καπνίζεις ναι
κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω Whiskey

Και μια βραδιά στην Μπούρμα ή στην Μπατάβια
Στα μάτια μιας Ινδής που θα χορέψει
Γυμνή στα 17 στιλέτα ανάμεσα
θα δείτε την Γκρέτα να επιστρέψει

Let it snow...



Όχι! Δεν κάνω πλάκα! Είναι μέσα Μαρτίου, η άνοιξη έχει μπει για τα καλά, έχουμε δει απίστευτα ηλιόλουστες μέρες... Και παρ' όλα αυτά έξω είναι όλα κάτασπρα!!! Ήρθα από Κοζάνη με τρίτη, ενώ συνάντησα αρκετά αυτοκίνητα ακινητοποιημένα, με alarm να πατινάρουν! Ευτυχώς έχω χειμωνιάτικα λάστιχα.

(Η φωτογραφία είναι από τον δρόμο μου την ώρα που γυρνούσα σπίτι και είναι βγαλμένη με το κινητό)
Δεν αντέχω όμως άλλο χιόνι για φέτος, σε 5 μέρες φεύγουμε για Ρώμη και θέλω να νιώσω την άνοιξη! Γίνετε; Αν όχι, φέρτε τα αρνιά να τα στολίσουμε χριστουγεννιάτικα!!!

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2009

Της Άρτας το γεφύρι...

Αυτό δεν είναι ταξίδι, είναι της Άρτας το γεφύρι: ολημερίς το χτίζαμε, το βράδυ γκρεμιζόταν!!! Το κανονίζουμε εδώ και ένα μήνα και όλο κάτι γίνετε και στραβώνει το πράγμα! Ας πάρω όμως τα πράγματα από την αρχή...
"Όλο ταξιδεύεις κι εμείς τίποτε" μου είπαν οι φίλες μου. "Εγώ θα οργανώσω ταξίδι, εσείς θα έρθετε;" Πήρα λοιπόν το οκ, αποφασίσαμε τον προορισμό και άρχισα το ψάξιμο! Νομίζω ότι είναι το πρωταρχικό στάδιο ενός ταξιδιού, που με φτιάχνει αφάνταστα! Να ψάχνω δρομολόγια, ξενοδοχεία, ημερομηνίες... Φτιάχνομαι!!! Πάνω που λέγαμε τάδε του μηνός, εκεί ερχόταν κάποια κι έλεγε ότι δεν μπορεί γιατί έχει κάτι οικογενειακό. Ξανά μανά από την αρχή, θα πάμε τάδε του μηνός. Όχι, δεν μπορούμε να λείψουμε απ' το μαγαζί. Επόμενη ημερομηνία... Περίμενε, περίμενε να δούμε πότε θα είναι η ορκωμοσία της Κικίτσας. Ε! Λοιπόν μετά από τόση ταλαιπωρία και πολύ γκρίνια από μέρους μου (είμαι και είμαι γκρινιάρα, όταν με ξεσηκώνεις για ταξίδι παραγίνομαι!), σήμερα επιτέλους το κλείσαμε!
Σε λιγότερο από δέκα μέρες φεύγουμε για Ρώμη! Χαίρομαι απίστευτα, αλλά θα χαρώ ακόμα περισσότερο όταν μπω στο αεροπλάνο!

Δρόμος...

Πριν από μερικές μέρες παρακολούθησα τον συνθέτη, στιχουργό και τραγουδιστή του τραγουδιού αυτού σ' ένα live και από τότε μου έχει κολλήσει! Μάλλον φταίει που έχω έναν δρόμο κατά νου αυτές τις μέρες! Ένα ταξιδάκι που θέλω να κάνω, με παρέα που πολύ αγαπάω! Πριν σιγουρέψω όμως τα πράγματα, δεν μπορώ να μιλήσω! Αύριο θα ξέρω...

Στίχοι: Μάκης Σεβίλογλου
Μουσική: Μάκης Σεβίλογλου
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου - Μάκης Σεβίλογλου

Πού να`βρω σκάλα ν`ανεβώ
τον ήλιο σου να φτάσω
πιο πάνω από τα σύννεφα
κοντά σου να πλαγιάσω.

Δρόμος κι άλλος δρόμος
κι εσύ Θεός στο βάθος
να μου κρύβεις λόγια
και γω να ζω μονάχος
να γυρνώ τις νύχτες
με δανεικό κορμί.

Δρόμος κι άλλος δρόμος
χωρίς να ξέρω όμως
σαν τελειώσει ο δρόμος
αν θα περάσει ο πόνος
πες μου πόσο ακόμα
θα πατώ στο χώμα
κι εσύ ψηλά εκεί.

Πού να`βρω λόγια να σου πω
να δεις καημό που έχω
να σ`αγαπάω να χάνομαι
κι αγάπη να μην έχω.

Μέχρι αύριο, καλό βράδυ και καλή εβδομάδα!

Παρασκευή 13 Μαρτίου 2009

Έπιασα τα διακόσια...

Όχι, όχι! Που να βρεις άλλωστε διακόσια ευρώ; Καιρό είχα να το δω αυτό το χαρτονόμισμα...
Όχι, όχι! Είπαμε έχω πάρει δυο - τρία κιλά, αλλά μέχρι τα διακόσια έχω ακόμα!

Όχι, όχι! Είπαμε πως μου αρέσει η ταχύτητα, αλλά όχι και με 200 χλμ/ώρα! Άλλωστε που να βρω αυτοκίνητο και δρόμους...
Απλά και μόνο έπιασα τα 200 post και είπα να το γιορτάσω λιγάκι!

Πάρτε γλυκάκι!
Τον τελευταίο καιρό δεν γράφω όπως στην αρχή. Ίσως έχω χάσει την εξαιρετική μου έμπνευση (εγώ και ο Kundera ένα πράγμα!), ίσως βαρέθηκα λιγάκι, ίσως μου βγαίνει σε συνάρτηση με την ζωή μου που δεν κάνω κάτι δημιουργικό τελευταία...
Παρ' όλα αυτά λέω να μείνω λίγο ακόμα (Βασούλα άκουσες ατάκα;!!!) γιατί υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που εκτιμώ... Ευτυχώς!!!

Τετάρτη 11 Μαρτίου 2009

Μου κάνει πλάκα ο Θεός...

Όταν κάνει την επανεμφάνιση του (μετά από εφτά χρόνια) ένας πρώην, με κοπλιμέντα και ανήθικες προτάσεις, λες απλά ότι δεν σε νοιάζει. Περσινά ξινά σταφύλια το λένε αυτό στο χωριό μου και του το είπα!
Όταν σε διάστημα δυο ημερών από τον πρώτο, κάνει την επανεμφάνιση του (αυτός μετά από σχεδόν πέντε χρόνια) ένας άλλος πρώην, μου μιλάει για πρώτη φορά από τότε (πέφταμε ο ένας πάνω στον άλλο και δεν λέγαμε ούτε καλημέρα!) και δηλώνει σε έναν φίλο μου ότι ήμουν ο άνθρωπος της ζωής του και το έχει μετανιώσει, λες απλά να πάει να γαμηθεί τώρα που το θυμήθηκε! Εντάξει, το ομολογώ ότι μια ηθική ικανοποίηση την πήρα...
Όταν όμως πριν προλάβουν να περάσουν δέκα μέρες,εμφανίζετε κι αυτό που με τσάκισε το καλοκαίρι, με ένα ηλίθιο mail, εδώ κάτι μου βρωμάει!
Ή έχουν κάνει club και αποφάσισαν να με τρελάνουν ή είναι ανάδρομος ο Ερμής, ο Δίας, η Αφροδίτη και όλοι οι πλανήτες ή πολύ απλά μου κάνει πλάκα ο Θεός!!!

Ήμαρτον λέμε...
Ευτυχώς μου έχουν μείνει μόνο δυο πρώην που δεν έχουν εμφανιστεί! Αντέχω λιγάκι ακόμα!!!

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2009

Το βαλς των χαμένων ονείρων...

Γυρίζεις σπίτι μετά από ένα γεμάτο Σαββατοκύριακο. Οι μπαταρίες είναι γεμάτες. Η κούραση μπορεί να είναι μεγαλύτερη από πριν, αλλά δεν πειράζει. Μ' αρέσει αυτή η κούραση! Κούραση από βόλτες, παρέες, κουβέντες μ' ανθρώπους που αγαπάς. Δεν το έχεις κάθε μέρα αυτό! Άλλοι άνθρωποι δεν το έχουν ζήσει ποτέ αυτό...
Ένας άνθρωπος μου έλειψε πολύ αυτό το Σαββατοκύριακο και λυπάμαι που είναι τόσο μακρυά (τελικά είμαι τυχερή που βρίσκομαι μακρυά απ' τους φίλους μου, αλλά σε απόσταση αναπνοής!), αλλά χαίρομαι που υπάρχει στην ζωή μου! Μας έλειψες ρε κουμπάρε!
Και πού είσαι; Φιλενάδα, αν σε πίκρανα λιγάκι χθες μ' αυτά που σου είπα, συγνώμη! Μια συγνώμη από καρδιά, ξέρεις ότι δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος. Θέλω όμως στους ανθρώπους που αγαπώ, να μπορώ να λέω ότι μ' ενοχλεί, ότι με πονάει... Όχι άλλα πτώματα στην ντουλάπα! Ξέρεις εσύ... Α! Και περιμένω να φτιάξεις την σχέση σου με το τηλέφωνο, για να μην χανόμαστε! Άλλωστε η γνωστή τριάδα κάνει πάντα τα καλύτερα "μνημόσυνα"!!!
...Και τώρα μπορώ να χαλαρώσω... να ξεκουραστώ... με μια μελωδία που μου θυμίζει το παρελθόν... τα παιδικά μου χρόνια... σαν να βγήκε από Ελληνική ταινία... τόσο οικία... μια μελωδία χωρίς τέλος... μπορεί να παίζει η ίδια φράση ξανά και ξανά... χωρίς να γίνεται βαρετή ή μονότονη... με γεμίζει ηρεμία... ίσως μια γλυκιά μελαγχολία.. μάγος ο Χατζιδάκις......


Καλή εβδομάδα σε όλους!

Σάββατο 7 Μαρτίου 2009

Απόκριες over...

Μπορεί κάποιος να πάρει την κούραση, την ταλαιπωρία, τους μαύρους κύκλους; Τουλάχιστον τελείωσαν οι απόκριες! Όχι πως δεν μου αρέσουν οι απόκριες, απλά αυτό το διάστημα ήταν φουλ στην δουλειά! Αν και άνεργη, δούλεψα μέσα στο τριήμερο 26 τουλάχιστον ώρες!!! Όρθια, στο τρέξιμο, μέσα σε απίστευτο κόσμο! Τρελό κόσμο λέμε, το μαγαζί γεμάτο μέσα-έξω και μεις να μην ξέρουμε που να πρωτοτρέξουμε! Άσε που είχαμε να σέρνουμε και τις αποκριάτικες στολές μας! Ναι, ναι, ντυθήκαμε μαζικά... Όλο το μαγαζί ένα θέμα! Το Σάββατο ήμασταν γκέισες, αγόρια κορίτσια! Σας μιλάω για πολύ γέλιο, να βλέπεις τους μαντραχαλάδες με τις κινέζικες ρόμπες, με μαλλιά κότσο, κάτασπρα πρόσωπα, μαύρο eye liner και κατακόκκινο χειλάκι! Με ζόρισαν λιγάκι μέχρι να τους βάψω, αλλά άξιζε τον κόπο γιατί κάνανε πάταγο τα αγόρια μας!Δυο αγαπημένες γκέισες!!! Και μια λιγάκι πιο θλιμμένη!!! Μετά από τις παραπάνω ομορφιές, εμείς ωχριούμε...
Την Κυριακή ντύσαμε τα αγόρια (ευτυχώς επιλέξαμε τα κορίτσια τις στολές και τις επιλέξαμε όπως μας βόλευαν!) αγγελάκια και εμείς ντυθήκαμε διαβολάκια! Περάσαμε σούπερ (αν εξαιρέσεις την κούραση της ημέρας), είχαμε ένα ποντιακό συγκρότημα, μέχρι που χορέψαμε στην μέση του στενού τικ! Σίγουρα θα ήταν καλύτερα αν δεν δουλεύαμε, αλλά δεν μπορείς να τα έχεις και όλα δικά σου! Τρία διαβολάκια και τι διαβολάκια!
Τι να σχολιάσω εδώ; Η αγαπημένη μου φωτογραφία! Είμαι καλλιτέχνης τελικά!!!
Να πιάνουμε όμως δουλειά... Εξοντώστε τους αγγέλους!!!

ΥΓ1= Από τα πράγματα που μου έκαναν απίστευτη εντύπωση ήταν η μπάντα του δήμου! Κυκλοφορούσαν στην πόλη μασκαρεμένοι, έπαιζε και τραγουδούσε με ρυθμό!
ΥΓ2= Τι έγινε ρε παιδιά η Γλαύκη; Ποιος την πείραξε και έκλεισε το blog της;
ΥΓ3= Μετά από 6 μήνες είχα μια πρόταση για δουλειά! Άσχετη από το αντικείμενο μου, αλλά ακούγετε ενδιαφέρουσα! Θα το συζητήσω και θα σας ενημερώσω!!!