Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

Δεν σε ξέρω αλλά...

Έχω κολλήσει πολύ μ' αυτό το τραγούδι! Το ακούω 5-10 φορές συνεχόμενα, βάζω κάτι άλλο και ξανά πάλι... Δεν μπόρεσα βέβαια να μάθω ποιος έχει γράψει αυτούς τους υπέροχους στίχους, ούτε την μουσική. Το μόνο στοιχείο που βρήκα είναι ότι τραγουδάει κάποιος Dj Sanjuro. Μα ειλικρινά δεν ξέρω ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος!

Δε σε ξέρω...μα έμαθα να σε ζηλεύω
Βλέπεις αυτή που αγαπώ στην αγκαλιά σου την βλέπω...
κι εγώ μόνος μου μένω...
Θεέ μου πόσο την θέλω...
Θα`θελα να`ταν δικιά μου χωρίς εκείνη πεθαίνω...γιατί...
Γιατί να μη μπορώ εγώ να την κερδίσω...
Ξεριζώνω την καρδιά μου για να την φέρω πίσω...
Μα δεν τα καταφέρνω πάλι εσύ μου την κλέβεις...
Τη μικρή μου νεράιδα από τα χέρια μου παίρνεις!
Όλα δικά σου τα θέλεις μα πριν έρθεις εσύ...
την περίμενα εγώ στην αγκαλιά μου να μπει...
μα δεν φάνηκε...
κι έχασα το κορίτσι μου,
από τότε πολεμάω να ξεφύγω από την θλίψη μου!
Μην με παρεξηγείς, ξέρω πώς δεν σε νοιάζει.
Ξέρω πως το τραγούδι μου αυτό σε αηδιάζει,μα είναι ότι έχω,
όλη μου η περιουσία,ένα κομμάτι χαρτί και λίγο φαντασία
Πρόσεχε την γιατί εγώ δεν μπορώ,
νόμιζα θα`ρθεί να με βρει όμως δεν είναι εδώ,
γιατί από μας τους δυο εγώ είμαι ο χειρότερος,
στην καρδιά της μέσα είσαι σημαντικότερος!!

Δεν σε ξέρω αλλά να την προσέχεις!
Αυτή που αγαπώ εσύ την έχεις!
Θα`θελα να μαι εσύ...
για μία ώρα!
Να την είχα αγκαλιά...
για λίγο τώρα!

Πρόσεχέ την έχει περάσει πολλά,
ο χειρότερός της φόβος είναι η μοναξιά,
όταν δεν είναι καλά χάιδεψε της τα μαλλιά
πες της γλυκόλογα στ`αυτί και κράτησέ την σφιχτά!
Μην μου την κάνεις να κλαίει τέτοιο πλάσμα είναι κρίμα,
τα ματάκια της στοίχοι από το πιο όμορφο ποίημα!
Κι αν ποτέ σου θυμώσει δώσ' της μόνο αγάπη,
κοίταξε μην ραγίσει γιατί είναι σαν πορσελάνη.
Όμορφη και πολύτιμη να της φέρεσαι έτσι,
Είναι ένας άγγελος που στην αυλή σου έχει πέσει.
Κάποια βράδια...κάτι θα πάθει νομίζει...
Να της κρατάς συντροφιά μέχρι τα μάτια να κλείσει
ή και να κοιμηθεί για να σε δει στα όνειρά της που θα είσαι ο φύλακας...
ο γλυκός πρίγκιπάς της.
Να πηγαίνετε βόλτες στα πιο όμορφα μέρη,
γιατί σιχάθηκε εδώ πέρα όλο τα ίδια να βλέπει...
Και μην ανησυχείς εγώ γίνομαι σκόνη,
δε θα την ενοχλήσω όσο κι αυτό αν με σκοτώνει!
Η καρδιά μου είναι μόνη να χαρείς επομένως
μ' αυτή που εσένα αγαπάει εγώ είμαι ερωτευμένος!

Δεν σε ξέρω αλλά να την προσέχεις!
Αυτή που αγαπώ εσύ την έχεις!
Θα`θελα να μαι εσύ...
για μία ώρα!
Να την είχα αγκαλιά...
για λίγο τώρα!

Υ.Γ.= Έχω τρελαθεί με το τραγούδι, αλλά τέτοια "υπέρ άνω" συμπεριφορά δεν την αντέχω!!!

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

Αποχή...

Το καλοκαίρι τελείωσε, όσο κι αν δεν θέλω να το πάρω απόφαση. Σ' αυτό βέβαια συνηγορεί και ο καιρός, που δεν βοηθάει στο να καταλάβω ότι κοντεύουμε στον χειμώνα! Άλλωστε μου φτάνει ο χειμώνας της ψυχής μου...
Έμεινα συνειδητά μακρυά από το ίντερνετ για ένα αρκετά μεγάλο διάστημα. Το χρησιμοποιούσα μόνο για ανεύρεση εργασίας, δηλαδή ουσιαστικά για το τίποτε! Κάπου - κάπου έριχνα και από μια κλεφτή ματιά στους ανθρώπους που "αγαπώ" κι ας μην το ξέρουν αυτοί...
Επέστρεψα μετά από απαίτηση 2-3 ανθρώπων, που μάλλον βαρέθηκαν να βλέπουν τις "Σκέψεις" με το που μπαίνουν στο bloggάκι μου! Μπορεί η επιστροφή μου να είναι προσωρινή... Ποτέ δεν ξέρεις που θα γυρίσει πάλι το μυαλό. Δεν ξέρω επίσης ποιους θα βρω εδώ, ποιοι με θυμούνται, ποιοι με ξέχασαν... Το μόνο σίγουρο είναι ότι κάποια "πρόσωπα αγαπημένα" μου έλειψαν πολύ αυτό το διάστημα.
Α! Πρέπει να επισημάνω ότι όλον αυτό τον καιρό επέλεξα να μην γράφω, γιατί αυτά που θα έγραφα θα ήταν μαύρα κι άραχνα... Ο Αντώνης είπε ότι δεν πειράζει, αρκεί να βλέπει ότι υπάρχω... Άρα μια μαυρίλα βλέπω να έρχεται! Γι' αυτό λοιπόν σαν καθιστώ υπεύθυνους για την είσοδο σας στο παρόν ιστολόγιο, μπαίνετε με δική σας ευθύνη και δεν ευθύνομαι για τυχών μελαγχολίες και καταθλίψεις!!!
Θα επανέλθω με φωτογραφίες από καταπληκτικές παραλίες και διακοπές που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Φιλιά σε όλους!