Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

Μα εγώ...

...σήμερα είμαι τόσο, μα τόσο καλά! Πως ένα νέο μπορεί να σου φτιάξει τόσο την διάθεση; Θα μου πεις ότι το περίμενα πως και πως... Αλλά, σσσσσσσσσσσσ! Δεν πρέπει να το πω πουθενά!!!

Στίχοι - Μουσική: Σταμάτης Χατζηευσταθίου
Ερμηνεία: Σταμάτης Χατζηευσταθίου - Γιώτα Νέγκα
Άλμπουμ: Σαν των ανθρώπων τις φωνές

Μετράω στη ζωή μου αποσκευές
Φτιάχνεις καράβια στις στεριές και τα φορτώνεις παραμύθια

Μετράω στη ζωή μου τις σκιές
Σε Ατλαντίδες μακρινές θα ξεκινάς πάντα ταξίδια

Κι όλο δε μου βγαίνει
Κι όλο ελπίζω πως θα αλλάξει μα η ζωή δεν περιμένει
Κι όλο κύκλους κάνει
Κι αυτό που νόμιζα πατρίδα μου κρυμμένο ήταν λιμάνι

Μα εγώ
Θα έχω για εσένα μια αγκαλιά
Πάντα να κρύβεσαι απ' του κόσμου τα φθηνά
Μα εγώ να δεις που τα μισά σου θα μπορώ να αγαπώ

Μα εγώ
Θα έχω για εσένα μια ζωή
Να μη φοβάσαι όταν έρχεται βροχή
Μα εγώ μπορώ να σου ετοιμάζω πρωινό τον ουρανό

Μετράω στη ζωή μου διαδρομές
Μα η μεγαλύτερη είναι αυτή που 'χει η ψυχή απ'την αφή

Μετράω στη ζωή μου τις βροχές
Μα των ματιών σου οι συννεφιές μου σκοτεινιάζουν τη ζωή

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Το σύμπαν...

Κάπου στα είκοσι μου χρόνια διάβασα τον Αλχημιστή του Paulo Coelho. Όπως όλοι οι μικροί και άμυαλοι που διάβασαν το βιβλίο αυτό, έτσι κι εγώ κόλλησα και περίμενα από το σύμπαν να συνωμοτήσει για πάρτι μου! Περίμενα πράγματα να γίνουν, αλλά τζίφος σας λέω!!! Αν δεν κουνούσα εγώ τον κώλο μου (συγγνώμη αν ξεφεύγω φραστικά!), τίποτε καλό δεν γινόταν... Ήθελα ας πούμε πτυχίο; Τίποτε το σύμπαν, δεν βοηθούσε! Μόλις έκοψα τα ξενύχτια, τα ποτά και τα άλλα ωραία της φοιτητικής ζωής και στρώθηκα στο διάβασμα, κάτι έγινε! Κάποια στιγμή το ξεπέρασα λοιπόν το θεματάκι με το σύμπαν και είπα να σταθώ στα ποδαράκια...
Το καλοκαίρι είδα την αδερφή ενός φίλου μου, που είχα χρόνια να την δω. Συζητώντας λοιπόν με την Ρόη, μου είπε την άποψη της για το θέμα τύχη, επιθυμίες και σύμπαν. Μου είπε λοιπόν ότι είχε διαβάσει ένα βιβλίο (δεν θυμάμαι πιο βιβλίο, αλλά θα την πάρω τηλέφωνο για να μου το πει) ότι όταν επιθυμείς κάτι πάρα πολύ, πρέπει να πάρεις ένα κομμάτι χαρτί και να γράψει αυτό που θέλεις. Για να ξεκαθαρίσουμε όμως τα πράγματα, δεν αρκεί να γράψεις π. χ. ότι θέλω μια δουλειά! Πρέπει να αναφέρεις όλες τις λεπτομέρειες, γιατί διαφορετικά μπορεί να έχεις άλλα αποτελέσματα! Δηλαδή πρέπει να γράψεις: θέλω μια δουλειά στο αντικείμενο μου, σ' αυτό που έχω σπουδάσει, κατά προτίμηση διευθυντική θέση, στην Νέα Υόρκη, με πλήρες οχτάωρο, πενθήμερο, 130 μέρες το χρόνο άδεια και με μισθό 6.000 ευρώ!!! Μόλις λοιπόν ολοκληρώσεις ότι θέλεις να γράψεις, δεν έχει παρά να το διπλώσεις στα τέσσερα και να το βάλεις σ' ένα συρτάρι, κατά προτίμηση στο συρτάρι του κομοδίνου σου. Η Ρόη λέει το έχει κάνει δυο φορές, την μια όταν έψαχνε σπίτι και μια όταν γούσταρε έναν τύπο και ότι και τις δυο φορές είχε θετικά αποτελέσματα.
Τώρα που πήγα στην Κρήτη, γνώρισα μια κοπέλα που κάνει παρέα με την φίλη Βασούλα. Η Αλεξάνδρα λοιπόν έχει άλλο θέμα... Λέει ότι πρέπει καθημερινά να μιλάς στο σύμπαν! Ναι, ναι! Μην γελάτε λέμε! Είναι λέει κάτι που το κάνει και η ίδια και έχει αποτελέσματα! Επίσης προσέχεις τι ακριβώς ζητάς, ελέγχεις κάθε λεπτομέρεια για να μην έχεις δυσάρεστα αποτελέσματα! Μια παράκληση από μένα, όταν μιλάτε με το σύμπαν να είσαστε μόνοι, γιατί δεν ξέρεις ποιος μπορεί να παραφυλάει και να σε στείλει στο Δρομοκαϊτειο!!!
Τώρα λοιπόν που έχω κι εγώ δυο - τρία πραγματάκια στο μυαλό μου, λέω να κάνω έναν συνδυασμό των δυο μεθόδων! Μήπως τι; Έχω κάτι να χάσω; Θα γράψω λοιπόν το ραβασάκι μου και θα το παραχώσω στο κομοδίνο μου! Τι; Τσάμπα το έχω και μου πιάνει χώρο στο δωμάτιο; Επίσης λέω να κάνω και μια ψιλή κουβεντούλα με το σύμπαν ή ακόμα καλύτερα θα του μιλάω τρις φορές την μέρα, για να είμαι σίγουρη ότι με ακούει και θα περιμένω...
Αχ! Να γίνει αυτό που έχω στο μυαλό μου!

Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

Κρήτη - Ρέθυμνο

Δυστυχώς στο Ρέθυμνο δεν είχα πάει τις δυο προηγούμενες φορές που επισκέφτηκα την Κρήτη. Δυστυχώς ούτε αυτή τη φορά έμεινα πολύ στο Ρέθυμνο. Λίγες μόνο ώρες μείναμε, περπατήσαμε στο λιμάνι και στα στενά του, φάγαμε (αυτό θα το αφήσω έξω, γιατί ήταν το μόνο γεύμα που δεν ευχαριστήθηκα στην Κρήτη! Κατά τ' άλλα έφαγα απίστευτα πολύ και απίστευτα καλά!!!) και φύγαμε για τα Χανιά.Παρκάρουμε και προχωράμε...
Τα χρώματα στο λιμάνι μου θύμισαν Βενετία.
Το λιμάνι σε δυο δόσεις.
Η αγαπημένη μου φωτογραφία από αυτό το ταξίδι! Υπέροχος ο φάρος που στολίζει το λιμάνι!
Με φόντο τον φάρο και έναν γερανό στο λιμάνι.
Σ' έναν τοίχο!

Αυτές οι εικόνες με ταξιδεύουν αλλού...

Αυτό το κουτί μου χαλάει όλη την αισθητική της φωτογραφίας! Αλλά είναι πολύ δύσκολο να προσπαθείς να βγάλεις μια σωστή φωτογραφία και να κυνηγάς τα καλώδια της Δ.Ε.Η.!

Το σπιτάκι αυτό το λάτρεψα και πολύ θα ήθελα να έχω κι εγώ ένα τέτοιο σπίτι... Όνειρα!

Δεν ξέρω πόσες ώρες περιπλανηθήκαμε στα στενά!
Μια τελευταία βόλτα...
...στο ηλιοβασίλεμα και βουρ για Χανιά...
Συνεχίζετε...

Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

Κρήτη - Ηράκλειο

Πρώτη φορά πήγα στην Κρήτη πριν 14 χρόνια με το σχολείο. Ήταν ίσως από τα πιο κουραστικά ταξίδια που έχω κάνει γιατί οι καθηγητές από την μια μας έτρεχαν ολημερίς για να προλάβουμε να δούμε όσα περισσότερα πράγματα μπορούσαμε κι από την άλλη εμείς σαν πιτσιρίκια θέλαμε να ξενυχτάμε σε κλαμπάκια και ρεμπετάδικα! Το μόνο σίγουρα είναι ότι πέρασα σούπερ και η εικόνα που είχε μείνει στο μυαλό μου, είναι η εικόνα ενός πολύ ευλογημένου τόπου! Αυτή τη φορά η εικόνα που είχα στο μυαλό μου ενισχύθηκε κατά πολύ! Και ξέρετε τι με στεναχωρεί πάρα πολύ; Που συνειδητοποιώ ότι ο δικός μου τόπος είναι "φτωχός" και "άσχημος" και κανένας δεν κάνει κάτι για να βελτιωθεί αυτό!!!
Ξέφυγα από το θέμα, γι' αυτό ας επιστρέψω για να σας δείξω τι είδα και τι έκανα στο ταξίδι αυτό. Μέρα πρώτη ή μάλλον νύχτα πρώτη, γιατί έφτασα αργά...
Νυχτερινή βόλτα στην πόλη.
Στην Δημοτική Πινακοθήκη.
Ναός Αγίου Τίτου.
Στο πλάι του ναού.

Κι από κει για ρακές και υπέροχα μεζεδάκια στο πενήντα-πενήντα. Μετά ποτάκι στο Παγοποιείο. Εννοείται ότι μετά απ' όλα αυτά δεν έχει άλλες φωτογραφίες!!!

Στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας.
Ακόμα μια κουκουβάγια!
Το ζωάκι έχει νεύρα...
...και η Βασούλα κέρατα!!! Συγγνώμη φιλενάδα, αλλά δεν μπόρεσα να αντισταθώ! Και να λες ευτυχώς που δεν πρόλαβα να σε βγάλω φωτογραφία στην προσομοίωση του σεισμού...
Κομμάτι της αλυσίδας της ζωής... Κρίμα το ποντικάκι!
Περίεργα και πολύ παχουλά ποντικάκια, κοιμούνται το ένα πάνω στο άλλο.
Κι από κει στον ερευνότοπο... Απλά ξαναγίνεσαι παιδί!
Στην κατασκήνωση βράδυ. Τι τρελή χαρά;
Έπαιξα με τις κούκλες του κουκλοθέατρου, αλλά πιο πολύ αγάπησα την κουκουβάγια! Γίνομαι γραφική...
Μπήκαμε και στην κουφάλα του δέντρου..
...μυρίσαμε...
...και ζωγραφίσαμε! Δηλαδή τα παιδία παίζει! Αν έχετε παιδάκια είναι ο καλύτερος τρόπος για να περάσετε ευχάριστα ένα πρωινό.
Περπατήσαμε στο λιμάνι.
Χαζέψαμε την θάλασσα.
Ένα καφεδάκι στα γρήγορα στο Mare και βουρ για Ρέθυμνο...
Συνεχίζετε...

Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010

Θα πάει μακριά η βαλίτσα...

Διακοπές φέτος το καλοκαίρι δεν πήγα! Και ναι, είμαι πολύ γκρινιάρα και το έλεγα και το ξανάλεγα. Τι να κάνω; Δεν αλλάζει εύκολα ο άνθρωπος! Το πότε θα ταξιδέψω, δεν με περιορίζει χρονικά, γι' αυτό θα κάνω τις καλοκαιρινές μου διακοπές για φέτος τον Νοέμβριο! Όταν εσείς δηλαδή θα βρίσκεστε έξω από ένα εκλογικό κέντρο, απέναντι από μια κάλπη, εγώ θα λιάζομαι (καλά ντε, δεν θα φοράω και μαγιό!) στις παραλίες της Κρήτης! Και η φίλη Βασούλα, που μετά από ένα χρόνο που ζει στην Κρήτη, το έχει πλέον πολύ, μου υποσχέθηκε Χανιά και καφεδάκι στην ¨Κουκουβάγια"... Δεν ξέρω γιατί!!! Και βόλτες πολλές σε Ρέθυμνο και Άγιο Νικόλα. Και θα μείνουμε και ένα βράδυ στην Αγγελικούλα στο Ηράκλειο. Θα κάνουμε κι από κι μια βόλτα, γιατί το Ηράκλειο πραγματικά δεν μου έχει μείνει καθόλου σαν εικόνα, ίσως γιατί θυμίζει μεγαλούπολη! Είναι η τρίτη φορά στην ζωή μου που πηγαίνω Κρήτη, αλλά πραγματικά το περιμένω πως και πως! Ελπίζω ότι θα περάσουμε σούπερ και όταν επιστρέψω θα φέρω πολλές-πολλές φωτογραφίες και για σας! Καλό μου ταξίδι!!!