Barcelona (Part III)

Να 'μαι και πάλι εδώ! Έκανα ένα μικρό διάλειμμα το Σαββατοκύριακο (πήγα Σαλονίκη και πέρασα σούπερ) και τώρα γύρισα με καινούργιες φωτογραφίες. Είχα μείνει κάπου στα μέσα της δεύτερης μέρας, όπου μετά το Ισπανικό χωριό κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο της πόλης και πιο συγκεκριμένα το μουσείο του Picasso. Περπατήσαμε μέσα από τα στενά της Γοτθικής συνοικίας. Περάσαμε πάλι από τον Καθεδρικό ναό. Έξω από τον Καθεδρικό είχε παζάρι με αντίκες. Με πολλά όμορφα αντικείμενα.

Χαζέψαμε και για μια ακόμα φορά τους καλλιτέχνες του δρόμου. Χαθήκαμε πάλι στα στενά της γοτθικής συνοικίας. Και φτάσαμε στο μουσείο. Μην περιμένετε φωτογραφίες από το μουσείο, δεν επιτρεπόταν και αυτό με τσατίζει πολύ! Συναντήσαμε μια πολύ όμορφη αυλή με ένα bar-restaurant.

Κάναμε μια βόλτα και κουραστήκαμε. Αποφασίσαμε να αράξουμε και να πιούμε κάτι. Εγώ ως γνωστόν καφέ δεν πίνω και είπα να πιω ένα τσαγάκι. Ευτυχώς με έβρισε η φιλενάδα μου: "...τσάι έχουμε και στην Ελλάδα! Δεν κάναμε τόσα χιλιόμετρα για να κάνουμε τα ίδια πράγματα. Πρέπει να δοκιμάσουμε καινούργια πράγματα!..." Γι' αυτό πήραμε chocolate con churros! Πραγματικά απίθανο σας λέω! Η ζεστή αυτή σοκολάτα δεν θυμίζει καθόλου τις δικές μας σοκολάτες. Είναι πολύ πηχτή και πολύ γευστική, σαν να είναι λιωμένη σοκολάτα! Και να σκεφτεί κανένας ότι εγώ σοκολάτα δεν τρώω! Συνοδεύεται από αυτό που θυμίζει λουκουμάδες ή καλύτερα για τους πόντιους, θυμίζει σε γεύση τα ποντιακά ωτία. Τα βουτούσες λοιπόν στην υπέροχη σοκολάτα και τα απολάμβανες!

Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για λίγη ξεκούραση, γιατί το βράδυ είχε στο πρόγραμμα φλαμένγκο. Πάλι πέρασε απ' το μυαλό μου ότι μπορεί να είναι κάτι πολύ τουριστικό και ότι θα πάνε τζάμπα τα 40 ευρώ. Αλλά ο συνοδός μας με διαβεβαίωσε ότι είναι πολύ καλό το πρόγραμμα και αφού δεν είχαμε τίποτε άλλο καλύτερο να κάνουμε αποφασίσαμε να πάμε. Πήγαμε λοιπόν στο Palacio del flamenco.
Εδώ ότι και να γράψω δεν είναι αρκετό, γι' αυτό θα προσπαθήσω να βάλω κάποια βιντεάκια. Πάντως ήταν κάτι πολύ όμορφο!

Έχω βγάλει τόσα πολλά βιντεάκια, που πραγματικά δεν ξέρω τι να πρωτοδιαλέξω!

Πέρα απ' τον χορό που μου άρεσε πολύ (όχι πως είμαι ειδικός!), μου άρεσε η ορχήστρα που έπαιζε και οι φωνές των τραγουδιστών.

Και ένα τελευταίο βιντεάκι από την κορυφαία, μικρό αλλά περιεκτικό.
To be continued... Δεν ξέρω για πόσα μέρη ακόμα!!!

Barcelona (Part II)

Το μεσημέρι της πρώτης μέρας μας βρήκε στο υπέροχο δωμάτιο του ξενοδοχείου μας. Ένα από τα σημαντικά πράγματα για μένα σ' ένα ταξίδι, είναι να μην σιχαίνομαι να μπω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου. Έχουν δει πολλά τα μάτια μου όλα αυτά τα χρόνια που ταξιδεύω! Και αυτό το ξενοδοχείο ήταν σούπερ: πεντακάθαρο, με ξύλινο πάτωμα και όχι βρωμερή μοκέτα, με μεγάλα δωμάτια, με εξαιρετική θέα στην Placa D' Espanya και το καλύτερο πρωινό που έχω γευτεί ποτέ! Πραγματικά το πρωινό αυτού του ξενοδοχείου ξεπέρασε σε ποικιλία και ποιότητα και αυτό του Hilton, που μέχρι πρότινος το θεωρούσα ότι καλύτερο έχω γευτεί! Ας αφήσω όμως το φαγητό και ας περάσουμε στο απόγευμα της πρώτης μέρας. Ξεκουραστήκαμε λιγάκι και βγήκαμε να περπατήσουμε και να δούμε την πόλη...Πρώτη γνωριμία με την πόλη, στον πιο πολυσύχναστο δρόμο της Βαρκελώνης: στην La Rampla. Μιλιούνια κόσμου περπατούσαν οποιαδήποτε στιγμή της μέρας κι αν διέσχιζες αυτό το δρόμο. Αριστερά και δεξιά έβρισκες υπαίθρια μαγαζάκια, που εμπορεύονταν σουβενίρ, λουλούδια και μικρά κατοικίδια ζωάκια. Αυτό που μου άρεσε όμως περισσότερο είναι οι καλλιτέχνες του δρόμου που συναντούσες!
Να σας δείξω μερικούς που μου άρεσαν...
Και επειδή είμαστε στην Βαρκελώνη, δεν θα μπορούσε να λείπει η Barca!
Καλλιτέχνες του ύπνου...
Η προετοιμασία.
Και λίγη ζωγραφική. Υπέροχος Δον Κιχώτης!
Η La Rampla καταλήγει στο λιμάνι και στο άγαλμα του Κολόμβου. Το δάχτυλο του δείχνει την ανακάλυψη του, την Αμέρικα!
Το κτίριο Μπρούνο Κουαντράς είναι ένα απ' τα πιο γνωστά στην La Rampla, κάποτε εδώ κατασκευάζονταν ομπρέλες και παραμένει διακοσμημένο με ομπρέλες.
Μια υπέροχη αγορά που λάτρεψα (κάτι σαν το καπάνι της Θεσσαλονίκης), η Μερκάς ντε λα Μποκερία.
Και μέσα στην αγορά με όλα τα καλούδια.
Έχει αρχίσει να βραδιάζει, αλλά ο κόσμος γίνεται όλο και περισσότερος.
Πεινάσαμε και επειδή δεν ξέραμε ακόμα που να κατευθυνθούμε, η επιλογή ήταν μια (δική μου πάντα αυτή η επιλογή, σε όποια πόλη κι αν ταξιδεύω!) και σίγουρη!
Αυτό το τεράστιο πράγμα το έφαγα όλο! Μπήκα ολόκληρη μέσα και το ξεκοκάλισα! Μιααααααμ!!!
Μετά από ένα τέτοιο βραδινό, αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο μας. Όχι πως είχαμε διάθεση να κλειστούμε μέσα... Και γιατί να γίνει αυτό αμέσως; Ξεκινήσαμε λοιπόν με τα πόδια (4 στάσεις με το μετρό απόσταση) και είπαμε ότι θα πάρουμε μετρό όταν κουραστούμε. Νομίζω ότι όλα αυτά που έβλεπες σε αντάμειβαν τόσο πολύ, που ξεχνούσες κάθε ίχνος κούρασης και ρουφούσες κάθε πιθανή γωνιά αυτής της πόλης! Μετά από πολύ περπάτημα φτάσαμε στο δωμάτιο μας και ξεκουραστήκαμε μέχρι το πρωί, μια μεγάλη μέρα ξεκινούσε...
Μέρα 2η:
Μετά από ένα πολύ πλούσιο πρωινό, ξεκινήσαμε για το Ισπανικό χωριό (Poble Espanyol). Το χωριό αυτό έχει δημιουργηθεί με μια επιλογή διάσημων κτιρίων και δρόμων της Ισπανίας υπό κλίμακα, δηλαδή μια μικρογραφία. Όταν μας είπαν που πηγαίνουμε, θεώρησα ότι θα δω ένα χαζό τουριστικό μέρος. Ξέρετε, κάτι σαν αρπαχτή. Αυτό που είδα όμως με διέψευσε! Ήταν ένας πολύ όμορφος χώρος, όπου έβλεπες διάφορα είδη τέχνης να ανθίζουν.
Στην είσοδο του Ισπανικού χωριού.
Η πρώτη μεγάλη πλατεία.
Ένα κιόσκι.
Το κτίριο με το μπαλκονάκι είναι εστιατόριο, πίσω ακριβώς φαίνεται η εκκλησία.
Μέσα στο Ισπανικό χωρίο υπάρχει και ένα εργαστήριο φυσητού γυαλιού. Δυστυχώς τους πετύχαμε σε ώρα διαλείμματος.
Περιπλανώμενες βγήκαμε σε μια μικρή πλατεούλα.
Και ποιος δεν θα ήθελε να έχει ένα τέτοιο μπαλκονάκι;
Ο δρόμος μας έβγαλε σε ένα μικρό, υπέροχο μαγαζάκι με έργα τέχνης.
Όλα είναι φτιαγμένα από ξύλο (κάδρα), μέταλλο και πεπιεσμένο χαρτί.
(Κάποια κάδρα μου θύμισαν τους πίνακες της Φοίβης από τα Φιλαράκια!) Υπέροχα και πανάκριβα. Η φίλη μου αγόρασε μια κοπέλα που έβγαζε βόλτα το σκυλάκι της!
Περπατήσαμε λίγο ακόμα και ξεκινήσαμε για αλλού...
To be continued...

Barcelona (Part I)

I' m back!!! Καλά, όχι ακριβώς σήμερα. Έχω μέρες που γύρισα, αλλά λίγο η δουλειά, λίγο το χαζόπρόβλημα που μου έβγαλε ο υπολογιστής και πολεμούσα μέρες να βγάλω άκρη, λίγο οι κοινωνικές υποχρεώσεις (Πάσχα βλέπεις και πρέπει να δεις κάθε φίλο και συγγενή που έχει έρθει για λίγες μέρες)... Α! Ναι βρε, ξέχασα και να ευχηθώ: Χρόνια πολλά, Χριστός Ανέστη σε όλους τους συνοδοιπόρους στο μπλογκοχωριό.
Να σας πω τώρα για την Βαρκελώνη; Όχι τίποτε άλλο, αλλά θα σκάσω! Θα σας πω λοιπόν ότι είναι μια από τις πιο όμορφες πόλεις της Ευρώπης! Πραγματικά την ερωτεύεσαι από την πρώτη στιγμή. Λατρεύω Αυστρο-Γερμανία, αλλά για χειμώνα ή Χριστούγεννα. Όχι πως με χάλασε που είδα άνοιξη τους κήπους του παλατιού ανθισμένους στην Βιέννη, αλλά η άνοιξη θέλει ήλιο και ζέστη της μεσογείου. Βέβαια θα μου πεις ότι η ανάγκη μου για ταξίδι ήταν τόσο μεγάλη, που όπου και να μ' έστελνες κάπως έτσι θα αντιδρούσα. Γι' αυτό από την στιγμή που περάσαμε τον έλεγχο στο αεροδρόμιο, πετούσα ήδη από χαρά!!!

Και αφού μπήκαμε στο αεροπλάνο, όλα πλέον έμοιαζαν κοντινά... Πρώτη στάση στο λόφο Montjuic (Μονζουίκ ή Εβραϊκό βουνό), όπου το 1992 έγιναν οι Ολυμπιακοί αγώνες. Ξέρετε εκεί που η Πατουλίδου πήρε το χρυσό "...για την Ελλάδα ρε γαμώ το!..."

Ο πύργος της τηλεφωνίας (κάτι σαν τον αντίστοιχο πύργο του Ο.Τ.Ε. της Θεσσαλονίκης) σχεδιασμένος και κατασκευασμένος από τον Καλατράβα.

Το Palau Sant Jordi, το κλειστό στάδιο από ατσάλι και γυαλί που σχεδιάστηκε από τον Ιάπωνα αρχιτέκτονα Αράτα Ισοζάκι με χωρητικότητα 17.000 ατόμων και αποτελεί την έδρα της ομάδας μπάσκετ της Βαρκελώνης. Τι το αξιοσημείωτο έχει αυτό το στάδιο; Δεν έχει καθόλου κολώνες να στηρίζουν την τεράστια οροφή του! Μην με ρωτάτε πως γίνεται αυτό, αν και μηχανικός πραγματικά δεν έχω ιδέα!

Τι είναι αυτές οι άθλιες (κατ' εμέ πάντα!) κολόνες; Η σπιανάδα, ένα σουρεαλιστικό δάσος από τσιμεντένιες και μεταλλικές κολόνες, σχεδιασμένες από την Άικο Ισοζάτι, σύζυγο του αρχιτέκτονα που έφτιαξε το στάδιο.

Το Ολυμπιακό στάδιο που αρχικά χτίστηκε για τους Ολυμπιακούς του 1936, οι οποίοι ακυρώθηκαν εξαιτίας του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου. Ξανά χτίστηκε για τους Ολυμπιακούς του 1992, αλλά διατήρησαν την νεοκλασική του πρόσοψη. Σήμερα είναι έδρα της ποδοσφαιρικής ομάδας Espanyol.

Εδώ απλά ξύπνησε ο καλλιτέχνης μέσα μου! Ένα υπέροχο δέντρο στον λόφο του Montjuic.
Η ώρα δεν έχει πάει ακόμα δέκα και δεν έχει ανοίξει ακόμα τίποτε. Ναι, ναι! Όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο, τίποτε στην Βαρκελώνη δεν λειτουργεί πριν τις δέκα. Ούτε τα τουριστικά (μουσεία, αξιοθέατα κλπ), ούτε τα καταστήματα. Δύσκολα έβρισκες για πιεις ακόμα και καφέ! Αφού περπατήσαμε λιγάκι στον λόφο του Montjuic, κατευθυνθήκαμε στο λιμάνι όπου θα περιμέναμε να ανοίξει το L' aquarium.

Λίγο πριν, συναντήσαμε ένα υπέροχο γλυπτό του πολυαγαπημένου μου Άντι Γουόρχολ Νομίζω ότι ονομάζεται "Το φιλί", αλλά δεν είμαι και απόλυτα σίγουρη.

Και λίγο πριν το L' aquarium μια βόλτα στο κέντρο της πόλης, στον Καθεδρικός της Βαρκελώνης.

Ένα μουσείο δίπλα στον Καθεδρικό, που δεν μπήκαμε ποτέ μέσα! Η πόρτα του είναι σχεδιασμένη από τον Gaudi.

Ο ιδρυτής της Καταλονίας... Δεν θυμάμαι κάτι άλλο!!!

Επί τέλους, στον στόχο μας! Το μεγαλύτερο ενυδρείο της Ευρώπης! Τώρα θα σας δείξω ψαράκια και άλλα υδρόβια, αλλά εκτός απ' τα βασικά μην περιμένετε πολλά από τις γνώσεις μου!

Δεν ξέρω αν είναι ζωάκι ή φυτό της θάλασσας, αλλά ήταν υπέροχο!

Μερικοί ιππόκαμποι ή αλογάκια της θάλασσας.

Αυτό το ψαράκι είναι θυμωμένο!

Κι αυτό είναι το πιο όμορφο ψαράκι που είδα!

Και το κορυφαίο όλων; Ο Νέμο και ο πρώτος του ξάδερφος!

Κι ένας καρχαρίας κολυμπάει πάνω από τα κεφάλια μας.

Εγώ δύτης! Πως μου πάειειειειει!!!

Και μια τελευταία φωτογραφία πριν φύγουμε, στο στόμα του κήτους!

Έξω απ' το ενυδρείο είδα κάτι που λάτρεψα. Σ' ολόκληρη την πόλη υπάρχουν ποδήλατα, που εξυπηρετούν μόνο τους μόνιμους κατοίκους της πόλης. Χρησιμοποιούν κάτι σαν κάρτα, παίρνουν ένα ποδήλατο από οποιαδήποτε γειτονιά (υπάρχουν παντού) και το αφήνουν στο σημείο προορισμού τους. Καθ' όλη την διάρκεια της μέρας κυκλοφορούν βανάκια, που μεταφέρουν ποδήλατα ώστε να μην μείνει κάποια "στάση" χωρίς ποδήλατα! Φοβερό, ε;
Έχει όμως ήδη μεσημεριάσει και έχει βγει αρκετή κούραση. Ταξιδεύαμε από τις 4 τα ξημερώματα, δεν είχαμε κοιμηθεί όλο το βράδυ και έπρεπε κάποια στιγμή να πάμε στο ξενοδοχείο.

Θα σας δείξω μόνο την θέα από το δωμάτιο μας που την λάτρεψα! Κάθισα πολλές φορές στο παράθυρο και χάζεψα το συντριβάνι και το παλάτι.
To be continued...

Υ.Γ.1= Ελπίζω να μην μου βγει πολλά Parts, δεν έχω σκοπό να σας κουράσω...
Υ.Γ.2= Στο ενυδρείο έβγαλα πάνω από 100 φωτογραφίες, αλλά δεν νομίζω ότι ενδιαφέρουν πολλούς τα ψαράκια...