Έγινε ο φόβος μου θυμός
μεγάλος σαν ωκεανός
που απλώνει διαρκώς.
Παίρνει διαστάσεις μαγικές
σαν την αγάπη αληθινές
με πνίγει αν δε με θες.
Κι είναι το μόνο που μπορώ
φύγε να σου πω.
Φύγε να σωθείς και να σωθώ
εγώ πονάω που σ' αγαπώ.
Δεν σε συγχωρώ
που άφησες να φτάσουμε ως εδώ.
Έγινε ο φόβος μου θυμός
πια δεν αμύνομαι αλλιώς
δεν έχω μάθει πώς.
Και ένα όπλο έχω τη σιωπή
μα αν με πλησιάσεις πιο πολύ
υψώνω μια φωνή.
Κι είναι το μόνο που μπορώ
φύγε να σου πω.
Φύγε να σωθείς και να σωθώ.
Εγώ πονάω που σ' αγαπώ
δε σε συγχωρώ
που άφησες να φτάσουμε ως εδώ.
Δεν έχει επιστροφή και τέλος.
Θα ήθελα πολύ να είμαι σαν το Βασίλη (Peslac), να πάρω ένα τραγούδι και να το διακωμωδήσω.. Έλα όμως που δεν μπορώ! Που αυτή τη στιγμή με αγγίζει όσο τίποτε άλλο! ΣΤΙΧΟΣ - ΣΤΙΧΟΣ! Που πραγματικά είμαι γεμάτη θυμό! Που νιώθω να με πνίγει ο θυμός! Που άκουσα πράγματα που με τρέλαναν (όσο περιθώριο είχα δηλαδή, για να τρελαθώ κι άλλο!)!
Δεν μπορώ να πιστέψω, ότι στα χρόνια που ζούμε, ένας άνθρωπος μπορεί να είναι τόσο άκαμπτος, τόσο απόλυτος! Θέλω οι άνθρωποι γύρω μου να είναι ανοιχτοί, να μπορούν να δεχθούν τους άλλους γύρω τους όπως είναι, να τους δεχθούν με όσα πιστεύουν... Θέλω οι άνθρωποι να αποδέχονται τους γύρω τους... Θέλω να δείχνουν οι γύρω μου τι νιώθουν, τι αισθάνονται... Τα συναισθήματα τα έχουμε για να μοιράζουμε απλόχερα στους ανθρώπους που αγαπάμε...
Θέλω να φύγεις για πάντα και γω να δω μπροστά...
Δεν έχει επιστροφή................
(Συγνώμη αν δεν βγαίνει νόημα σ' αυτά που γράφω, αλλά ο θυμός βλέπετε...)
12 σχόλια:
Ο θυμός.. Μεγάλο τσογλάνι..
ΠΡΙΝ ΑΠΟ 2 ΠΕΡΙΠΟΥ ΧΡΟΝΙΑ, ΤΕΤΟΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΗΤΑΝ ΑΝ ΘΥΜΑΣΑΙ, ΠΕΡΝΟΥΣΑ ΤΗΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ!
ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΕΣΕΙ ΠΙΟ ΧΑΜΗΛΑ ΣΟΦΟΥΛΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΛΛΟΝ.
ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΜΕ ΣΗΚΩΣΕ;
ΕΝΑΣ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΣ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΓΡΑΨΕ:
"ΦΥΤΕΨΕ ΑΝΘΗ ΣΤΙΣ ΡΩΓΜΕΣ ΤΗΣ ΠΙΚΡΑΣ ΣΟΥ"
ΗΤΑΝ ΙΣΩΣ Η ΜΟΝΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΠΟΥ ΜΕ ΣΤΗΡΙΞΕ...
ΣΚΕΨΟΥ ΤΟ ΛΙΓΟ!
ΠΙΚΡΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΘΥΜΟΣ!
ΣΕ ΦΙΛΩ...ΚΑΛΗΜΕΡΑ!
Μεγάλο τσογλάνι; Δεν ξέρω Ιφιγένεια! Για μένα μάλλον είναι καλός φίλος! Μου έδωσε ένα τόσο δυνατό χαστούκι και μου είπε: "Δες τι έχει μπροστά σου, αντιμετώπισε το! Δεν ωφελεί να στρουθοκαμηλίζουμε!!!"
Θυμάμαι πολύ καλά... Ξέρεις ότι είμαι γκαμήλα!!! Αυτό όμως που θυμάμαι πάντα και με βοηθάει είναι μια άλλη ατάκα: "Είσαι σκατά!". Θυμάσαι;...
Μην νομίζεις ότι δεν τα έχω σκεφτεί όλα αυτά! Δεν κάνω και τίποτε άλλο αυτές τις μέρες!
Καλημέρα, τα λέμε το σουκου από κοντά!
Πολύ θυμωμένη είσαι... Σε φαντάζομαι κατακόκκινη να χτυπάς τα πλήκτρα του υπολογιστή σου βιαστικά, να κάνεις λάθη και να εκνευρίζεσαι και με τον εαυτό σου. Δεν ξέρω, δεν μπορώ να καταλάβω την αιτία της οργής, αλλά έχω μια γενική αρχή: Να επανατοποθετώ τις σχέσεις μου με τους ανθρώπους από καιρού εις καιρόν. Βλέπεις, πολλές φορές νομίζουμε ότι κάποιος άνθρωπος είναι κάπως, αλλά εκείνος είναι διαφορετικός κι εμείς δεν μπορούσαμε για τους δικούς μας λόγους να το δούμε. Άλλες φορές οι άνθρωποι αλλάζουμε σαν χαρακτήρες καθώς περνάει ο καιρός και πια δεν ταιριάζουμε. Ακόμα και τα συμφέροντά μας, η ιεράρχηση των προτεραιοτήτων μας και των αξιών μας αλλάζει. Τίποτα από αυτά δεν είναι κακό, είναι ανθρώπινα. Απλά πρέπει να προσαρμοζόμαστε στα νέα δεδομένα. Κακό είναι η υποκρισία.
Ή για να το πω όπως το έλεγε και η συχωρεμένη η Μαλβίνα: Κακό είναι η μοναδική πρόστυχη λέξη που αρχίζει από "πι": Η Προδοσία.
Έφυγε ο θυμός Φώτη μου...
Τώρα έχω μόνο πίκρα και απογοήτευση! Είναι άσχημο να επενδύεις σε ανθρώπους και συναισθήματα και να σε απογοητεύουν τόσο πολύ!
Anyway, τελείωσε τώρα! Λίγο χρόνο θέλω και θα σταθώ μια χαρά πάλι στα πόδια μου! Όλα μέσα στη ζωή είναι...
Καλημέρα!
Τι σου έκαναν κι εσένα πάλι;;
Δεν χρειάζεται να είσαι σαν κι εμένα, καλή μου, θα σε βρίζουν όλοι! χαχα!
Εγώ διακωμωδώ μόνο τα τραγούδια που είναι για κλωτσιές...
Αυτό που διάλεξες, μια χαρά στίχους έχει!
Ωραία που πέρασε ο θυμός. Ελπίζω μέχρι αύριο το πρωί να περάσει και η απογοήτευση.
Καλή ξεκούραση.
Μην ανησυχείς Βασίλη, εγώ δεν το κλείνω το Blog! Απλά χώρησα!!!
Δεν μπορώ εγώ να γίνω σαν κι εσένα, όσο κι αν το θέλω... Και που εισαι; Μην μασάς! Υπάρχουν άνθρωποι που γουστάρουν αυτό που κάνεις!
Έλπίζω μόνο να φύγει σύντομα και η πίκρα απ' το στόμα Φώτη! Και θα πολεμήσω όσο περισσότερο μπορώ γι' αυτό!
Ευχομαι όλα να περάσουν γρήγορα και να έρθει πάλι στη ζωή σου το χαμόγελο!!!
Φιλάκια!
Να 'σαι καλά Αννούλα μου!
Καλημέρα!
Δημοσίευση σχολίου