Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2008

Περί blog ο λόγος...

Πριν από μερικές μέρες, βρέθηκα με μια παρέα που δεν είχε ιδέα τι είναι τα blogs. Κάποιοι φίλοι που δεν ασχολούνται ιδιαίτερα με υπολογιστές και δεν γνώριζαν όλη αυτή την κατάσταση που επικρατεί στο διαδίκτυο. Έτσι βάλθηκα να τους εξηγώ πως ο καθένας μπορεί να φτιάξει το δικό του blogακι, το οποίο λειτουργεί σαν ημερολόγιο, όπου ο καθένας μπορεί να γράψει όλα αυτά που σκέφτεται, που τον απασχολούν, να δημοσιεύσει φωτογραφίες του, ποιήματα, διηγήματα, κριτικές για κάτι που είδε ή άκουσε... Ότι επιλέγεις αν μπορεί να σε διαβάζει ο καθένας, να σου αφήνει σχόλια ο καθένας και ότι γενικά όλο αυτό γίνεται για να μπορέσεις να μοιραστείς όλα όσα εσύ επιλέγεις με ανθρώπους γύρω σου.

Οι αντιδράσεις που δέχτηκα, δεν ήταν σίγουρα οι αναμενόμενες! Γιατί να κάνω κάτι τέτοιο; Γιατί να μην μοιραστώ όλα αυτά με τους φίλους μου; Ήταν και εξακολουθεί να είναι αδιακρισία να διαβάζεις το ημερολόγιο κάποιου... και πολλά άλλα άκουσαν τα αφτάκια μου! Και βρέθηκα ξαφνικά κατηγορούμενη να προσπαθώ να υπερασπιστώ όλο αυτό που γίνεται στα blogs.

Κατέληξα όμως ότι δεν μπορούν να έχουν όλοι την ίδια άποψη με μένα! Δεν θεωρώ ότι είμαι ένας άνθρωπος που δεν έχει φίλους, ούτε ότι δεν έχω την ικανότητα ή δυνατότητα (δεν ξέρω τι απ' τα δυο ισχύει) να εκφράσω στους δικούς μου ανθρώπους αυτά που σκέφτομαι και νιώθω. Απλά κάποιες φορές η ανωνυμία σου δίνει μια ευκολία να μοιράζεσαι πράγματα με ανθρώπους που δεν γνωρίζεις και η άποψη τους γι' αυτά που σε απασχολούν έχουν την βαρύτητα ενός αντικειμενικού κριτή! Άσε που δεν έχω κρύψει το ότι έχω ένα blog και μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να μπει κάποιος (όπως έκαναν η Ρουλίτσα, Βασούλα και ο Ηρακλής) και να δει τι έχει στο μυαλό της η τρελή! Τολμώ να πω ότι εμένα μ' έχει μαγέψει όλη αυτή η διαδικασία! Θεωρώ ότι έχω blogοσυναναστραφεί αξιόλογους ανθρώπους, με δυνατή άποψη, με εμπειρίες και γενικά με λόγο ύπαρξης! Όπως επίσης θεωρώ ότι ο καθένας από μας εξελίσσεται όταν μπορεί να ακούει και να αντικρούει τις απόψεις των γύρω μας, κι ας μην έχει πιθανότητες να βρεθεί πραγματικά δίπλα σε όλους αυτούς... αν και κάποιοι θέλησαν κι αυτό να το εξαλείψουν (βλέπε Ασπέτα). Όχι πως δεν βλέπω ότι κυκλοφορούν και πολλά σκουπίδια ανάμεσα μας, αλλά αυτό γίνεται παντού στην ζωή μας! Εγώ όμως επιλέγω τι θα διαβάσω, με ποιους θα συμφωνήσω, με ποιους θα ταξιδέψω, ίσως μερικές φορές με ποιους θα ταυτιστώ!

Δεν με νοιάζει τι πιστεύουν οι άλλοι, εμένα μου αρέσει όλο αυτό, με απελευθερώνει... ΕΚΤΟΝΩΝΟΜΑΙ!!!

14 σχόλια:

Γκρινιάρης είπε...

Καλημέρα!

Ενδιαφέρον το post σου. Έχω βρεθεί κι εγώ σε παρόμοια κατάσταση, να προσπαθώ να απαντήσω στο τι είναι blog και γιατί κάποιος να φτιάξει ένα blog.

Η απάντηση δεν είναι εύκολη.

Blog μπορεί να είναι ότι θέλει ο καθένας. Για εμένα ας πούμε είναι ένα παράθυρο επικοινωνίας. Μοιράζομαι σκέψεις μου, προβληματισμούς μου ή εμπειρίες μου με τους άλλους. Γιατί; Γιατί ίσως να πιστεύω οτι μερικές φορές η άποψη μας θα έχει μεγαλύτερο αποτέλεσμα αν την επικοινωνήσουμε προς τα έξω. Το ίδιο και οι εμπειρίες μας, η κριτική μας. Ο άλλος μπορεί να θέλει να μοιραστεί προσωπικά πράγματα με ανθρώπους που ξέρει οτι δεν τον γνωρίζουν, για να ξαλαφρώσει, να εκφραστεί, οτιδήποτε.

Είναι ωραίο και μεγάλο θέμα συζήτησης και μπορούμε να μιλάμε με τις ώρες. Ίσως γράψω κι εγώ ένα post!

Σοφία είπε...

Ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι που ασπάζονται τις απόψεις μου! Τουλάχιστον δεν νοιώθω μόνη μου...
Καλημέρα γκρινιάρη!

fvasileiou είπε...

Το μπλογκ δεν ακυρώνει την παρέα. Τοποθετεί όμως την επικοινωνία σε ένα άλλο μέσο και κατ' επέκταση σε ένα άλλο επίπεδο.
Και παρότι θεωρείται γενικά ψυχρή η τεχνολογία και τα επιτεύγματά της, εγώ ανοίγω μόλις ξυπνήσω το πρωί τον υπολογιστή μου, όχι πλέον για να δω το μέηλ μου και μόνο, αλλά για να δω τα πιθανά σχόλια στο μπλογκ μου και να διαβάσω τι γράψανε στα δικά τους μπλογκ οι φίλοι μου. Και όταν λέω φίλοι, δεν εννοώ παλιούς γνωστούς που κάναν κι εκείνοι μπλογκ, αλλά άλλους, που μου συστήθηκαν μέσα από τα ποστ τους.

Κι αν μου επιτρέπεται να το πω, ανάμεσα σε αυτούς τους νέους -σαν γνωριμία, αλλά και σαν "είδος"- φίλους, θεωρώ κι εσένα.

Σοφία είπε...

Και γω έτσι τα βλέπω τα πράγματα Φώτη. Ανοίγω τον υπολογιστή το πρωί και κατά την διάρκεια της δουλειάς, κάνω μικρά διαλλείματα να διαβάσω αυτά που γράφουν οι φίλοι μου... και ευτυχώς βλέπω ότι έχω πολλούς!
Καλημέρα!

Mogwai είπε...

εγω συμφωνω με τα παιδια!

τα blogs ειναι μια βλακια και μιση. Κλειστε τα ολοι! αντε τσαντιστικα!

Σοφία είπε...

Να τα κλείσουμε λες mogwai; Θα κλείσεις και συ το δικό σου; Άντε, καλά! Φεύγω........

If...ιγένεια είπε...

Χαίρομαι που σου άρεσε η φωτογραφία μου και την χρησιμοποίησες αν και στο δικό μου ποστ είχε χιουμοριστικό χαρακτήρα που εδώ δεν φαίνεται και φοβάμαι μην παρεξηγηθώ για ψώνιο λολ.. κατά τα άλλα υπάρχουν πάρα πολλοί λόγοι για τους οποίους μπορεί να έχει κανείς το δικό του μπλογκ..

Σοφία είπε...

Μην ανησυχείς, δεν θα σε περάσει κανένας για ψώνιο!
Καλώς ήρθες Ιφιγένεια!

Ανώνυμος είπε...

Μη σε νοιάζει τι λένε οι άλλοι! Ο καθένας κάνει το μπλογκ για διαφορετικό λόγο και δεν σημαίνει ότι αντικαθιστά την κοινωνική του ζωή!
Από τότε που άνοιξα το μπλογκ εγώ, γνώρισα πολλούς νέους φίλους (πολλούς, όμως!) κι άρχισα να βγαίνω πιο πολύ!
(Αυτό ήταν το λεγόμενο "Ασμπέτα" που φτιάξαμε! χα χα)
Τα πάντα είναι ανάλογα με το πώς θα τα χρησιμοποιήσεις!

Σοφία είπε...

Εγώ τα ξέρω καλά όλα αυτά Βασίλη, κάποιος όμως που δεν το έχει βιώσει όλο αυτό δεν μπορεί να καταλάβει!

Τριπλο Κλικ είπε...

Φυσικά και δεν πρέπει να υπάρχουν τα μπλογκ! Τι; Ο κάθε τυχάρπαστος να ανεβάζει βιντεάκια στα οποία να συμπεριλαμβάνεται και η "αφεντομουτσουνάδα" σου;
:-p

Υ.Γ. Καλά τα λες φιλενάδα...

Σοφία είπε...

Τι έγινε; Σας έβγαλαν στα μπλοκ; Που; Θέλω στοιχεία για να σε καμαρώσω!!!

Τριπλο Κλικ είπε...

Δεν κατάλαβες καλά...
Εσένα βγάλανε στη φόρα...
Για ψάξε...

Σοφία είπε...

Τα είδα, τα είδα τα βιντεάκια και με καμάρωσα!!! Σου άφησα και σχόλιο...