95, 96, 97, 98, 99...

Πέρασαν σχεδόν έξι μήνες από το πρώτο μου post και σήμερα γράφω το εκατοστό! Είναι πολλά; Είναι λίγα; Δεν ξέρω... Ξέρω όμως ότι πέρασα πολύ όμορφα εδώ μέσα! Γέλασα, προβληματίστηκα, "γνώρισα" αξιόλογους ανθρώπους... Λέω να μείνω λίγο ακόμα!!!

Καλό βράδυ!

Πάμε μια βόλτα;

Δεν ξέρω πως μου ήρθε! Και γω αναρωτιέμαι που το θυμήθηκα! Ήταν πολύ αγαπημένο στα γυμνασιακά μου χρόνια... Τότε που το μόνο που βλέπαμε στην τηλεόραση ήταν το Mtv... Πολλά χρόνια πίσω, εκεί κάπου το 1991... Πω, πω! Πάνε 17 χρόνια από τότε; Μεγαλώνω... Σας το 'χω πει;

Μάλλον φταίει η απίστευτη λιακάδα που είχαμε το Σαββατοκύριακου και εξακολουθεί και σήμερα... Λιγάκι και η σπαρίλα που με πιάνει κάθε Δευτέρα πρωί στο γραφείο... Λιγάκι η νύστα, γιατί κοιμήθηκα ελάχιστα το Σαββατοκύριακο... Λιγάκι τα ξύδια που τρέχουν ακόμα στο αίμα μου...

Θέλω επειγόντος διακοπές που λέει και ο φίλτατος Μαρτάκης! Αν όχι, ένα καφεδάκι στον ήλιο με την παρέα μου! Αν όχι, μια joyride να με ταξιδέψει...
Καλημέρα και καλή εβδομάδα σε όλους!!!

Πρόσεξτε που στέλνετε e-mail...

Ένα ζευγάρι από την Αλάσκα αποφάσισε να πάει στη Φλόριντα για διακοπές. Κανόνισαν να μείνουν στο ίδιο ξενοδοχείο, όπου πέρασαν, χρόνια πριν, και τον μήνα του μέλιτος. Επειδή όμως και οι δύο είχαν δουλειές, κανόνισαν ο άνδρας να φτάσει Τετάρτη και η γυναίκα Πέμπτη. Φτάνοντας λοιπόν, ο σύζυγος στο ξενοδοχείο μια μέρα πριν, διαπιστώνει με χαρά ότι τα δωμάτια διαθέτουν πλέον και ηλεκτρονικό υπολογιστή και αποφασίζει να στείλει ένα e-mail στην αγαπημένη του γυναικούλα. Κατά λάθος, όμως, ξεχνάει ένα e-mail στην ηλεκτρονική διεύθυνση και το στέλνει χωρίς να ξέρει τις συνέπειες του αθώου του λάθους.

Στο Χιούστον, μια χήρα, είχε μόλις γυρίσει από την κηδεία του άνδρα της και πήγε στο κομπιούτερ να τσεκάρει τα συλλυπητήρια e-mail (έτσι γίνεται στην Αμερική) από φίλους και συγγενείς. Μόλις διαβάζει το πρώτο, πέφτει ξερή, λιπόθυμη στο πάτωμα. Εκεί τη βρίσκει λίγο μετά ο γιος της και, κοιτώντας την οθόνη του υπολογιστή, διαβάσει το πρώτο mail ΚΑΙ παθαίνει και αυτός την πλάκα του

ΠΡΟΣ: Την αγαπημένη μου γυναίκα.

ΘΕΜΑ: Έφτασα!

«Ξέρω πως εκπλήσσεσαι που παίρνεις mail από μένα. Έχουν laptop πλέον εδώ και μπορείς να στείλεις όπου Θέλεις. Μόλις έφτασα και μπήκα μέσα. Όλα είναι έτοιμα και για σένα που θα έρθεις αύριο. Ανυπομονώ να σε δω. Ελπίζω να έχεις το ίδιο καλό ταξίδι με μένα. Υστερόγραφο: Πολλή ζέστη εδώ κάτω»

Παίζουμε;

- Έλα! Τι κάνεις;
- Λιώνω στον καναπέ! Εσύ;
- Μια απ' τα ίδια! Η άλλη;
- Δεν ξέρω!
- Δεν την παίρνεις, να 'ρθείτε να λιώσουμε παρέα;
- Οκ! Την παίρνω..

Μια ώρα μετά χτυπάει το κουδούνι! Ήρθαν παρέα με λεμονάδες (ήταν που την ήθελα προχθές και δεν είχαμε!) και αράξαμε στο πάτωμα, παρέα μ' ένα μεγάλο μπολ ποπκόρν! Λες και δεν έχουμε καναπέδες! Λες και δεν έχουμε καρέκλες! Μαξιλάρες και αραχτές στο πάτωμα...

- Δεν φέρνεις τις χάντρες-πέτρες να παίξουμε;

Και παίξαμε! Το πάτωμα γέμισε πολύχρωμες πετρούλες και χαντρούλες, σύρματα και πενσάκια! Φτιάξαμε σκουλαρίκια! Τα δικά μου τα έφτιαξαν τα κορίτσια με το δικό τους γούστο! Δεν είναι πολύ όμορφα! Με γεια μου λοιπόν τα καινούργια σκουλαρίκια, θα τα φορέσω το βράδυ!

Τελικά είναι καλύτερα να βαριέσαι με παρέα, παρά μόνος σου! ...Ευτυχώς άλλαξε όψη η χθεσινή μέρα!

Μια μέρα...

Είναι μια μέρα απ' αυτές που ξυπνάς με μια περίεργη διάθεση!

...... Μια μέρα που δεν θέλεις να πας στην δουλειά!

...... Μια μέρα που δεν σε χωράει το γραφείο!

...... Μια μέρα που σου φαίνεται ανούσιο να κάνεις πίνακες οπλισμού και χρονοδιαγράμματα, που ποτέ δεν ακολουθούνται!

...... Μια μέρα που έχεις μια απίστευτη διάθεση να ξεφύγεις απ' όλα, που συνοδεύουν την καθημερηνότητα σου!

...... Μια μέρα που έχεις μια απίστευτη διάθεση να την μοιραστείς με τους φίλους σου!

...... Μια μερα που έχεις μια απίστευτη αγαπησιάρικη διάθεση και δεν έχεις κανέναν να την μοιραστείς!

...... Μια μέρα που έχεις μια απίστευτη διάθεση να χωθείς μέσα σε μια αγκαλιά και να μείνεις εκεί όσο περισσότερο μπορείς!

...... Μια μέρα που θέλεις να την "ξοδέψεις" όπως εσύ θέλεις!

...... Δυστυχώς όμως αυτή η μέρα μοιάζει όπως και όλες οι άλλες... Μέχρι στιγμής τουλάχιστον! Ελπίζω όμως πάντα για το καλύτερο! Πάω να χωθώ μέσα στους πίνακες μου και να τελειώσω και ένα χρονοδιάγραμμα που πολύ με παιδεύει!

Ώρα για ύπνο...

Μετά από ένα εξαντλητικό τετραήμερο, γεμάτο ανθρώπους πολύ αγαπημένους, φίλους, ξενύχτια, ποτά (αυτά τα σφηνάκια ντραμπούι με χάλασαν κομματάκι!) χρειάζομαι ένα 7ώρο τουλάχιστον ύπνο για να στανιάρω!

Το παραπάνω τραγούδι το αφιερώνω στον πρώτο μου έρωτα, που με ταξίδεψε στον χρόνο... 12 χρόνια πίσω! Περάσαμε πολύ όμορφα χθες!

Αποχωρώ σε ένδειξη διαμαρτυρίας.. που η αυριανή μέρα είναι εργάσιμη! Καληνύχτα!!!

Erotica game... (Blogοπαίχνιδο ενηλίκων)

Γλύτωσα την τρελή έκθεση από το παιχνίδι του Πέτρου (Extreme - κουκουβάου βάου βάου!) αλλά αν έχεις καλούς φίλους... Από αλλού τη περίμενα την πάσα (Αρούλη για σένα χτυπάει η κουδούνα!) και από αλλού μου 'ρθε... Την πάσα λοιπόν μου την έκανε ο φίλτατος Γιώργος! Να γκρινιάξω λιγάκι βρε Γιώργο μου; Δεν ρωτάνε τα κοριτσάκια τέτοια πράγματα... Τα εκθέτουμε!

Anyway, είμαι καλό παιδί και δεν θα χαλάσω χατίρι! Οι όροι του παιχνιδιού έχουν ως εξής:

Αν είσαι κάτω των 18 ετών έχεις δυο επιλογές
1. Κλείνεις αμέσως την σελίδα
2. Κλείνεις τα μάτια σου και δεν διαβάζεις, αλλά φωνάζεις την μαμά και τον μπαμπά να διαβάσουν.. γιατί αυτοί ξέρουν!

"Erotic game, you guys. Ξεροβήξτε όσο θέλετε. Είστε υποχρεωμένοι όσοι λάβετε πρόσκληση να παίξετε. Και να ανάψετε κι εσείς με τη σειρά σας μερικές-μερικές. Πάντα του αντίθετου φύλου. Γιατί ...; έτσι λέω εγώ! Ο δαίμονας. Κι άλλωστε, αυτή η προβολή είναι πάντα μεταμεσονύχτια". Έγραψε η Demon που ξεκίνησε το παιχνίδι.

e) Αγαπημένη Στάση;

Να βάλω καλύτερα μια φωτογραφία, γιατί δεν είμαι καλή στις περιγραφές;

r) 'Όργιο;

Ε! Ναι! Εντάξει! Είμαι λιγάκι όργιο!

o) Επικίνδυνο/κουλό/αγαπημένο μέρος εκτός σπιτιού;

Τα κλασσικά... Αυτοκίνητο και παραλία!

t) Μονογαμία ή πολυγαμία;

Μονογαμία δαγκωτό... Εδώ με έναν δεν τα βγάζουμε πέρα!

i) Σημείο σώματος που σ' ανάβει (στον άλλο);

Το πρώτο πράγμα που προσέχω είναι τα δάχτυλα... Χωρίς άλλο σχόλιο

c) Φαντασίωση;

Πολλές... Δεν μπορώ να γράψω... Κάτι έπαθε το χέρι μου... Τενοντίτιδα μάλλον!
a) Τι σου αρέσει περισσότερο να σου κάνουν πάνω στο sex;

Πολλά! Αλλά πάνω απ' όλα μίλα μου σαν να μην είμαι εκεί...

6+1 Τολμηρές ερωτήσεις για τολμηρούς blogger! Είστε υποχρεωμένες να απαντήσετε και να πασάρεται το παιγνίδι σε άτομα του αντίθετου φύλου! Ποιους να μπλέξω στο παιχνίδι αυτό; Ποιοι δεν έχουν παίξει; Πετάω μπαλάκι στους Ουναγκίτες, στον Mmexer και στον Φώτης. Καλό κουράγιο παιδιά!!!

Θεσσαλονίκη...

Παγκόσμια μέρα Ποίησης σήμερα και λέω να βάλω στην άκρη τις μπουρδολογίες (το ξέρω ότι δεν ταιριάζει αυτή η λέξη στην σημερινή μέρα, αλλά...) του προηγούμενου post! Θέλω να μοιραστώ μαζί σας ένα διαμάντι, που συνδυάζει δυο πολύ μεγάλες μου αγάπες: τον Καββαδία και την Θεσσαλονίκη! Με τον Καββαδία έμαθα να διαβάζω και να εκτιμώ την ποίηση, από τότε έχουν ακολουθήσει πολλά! Ο Καββαδίας όμως παραμένει ο πρώτος, ο μεγάλος, ο μοναδικός και ο αξεπέραστος έρωτας μου! Το ίδιο και η Θεσσαλονίκη! Τα συμπεράσματα δικά σας...

Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κούτρας

Ήταν εκείνη τη νυχτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης
το κύμα η πλώρη εκέρδιζεν οργιά με την οργιά
σ' έστειλε ο πρώτος τα νερά να πας για να γραδάρεις
μα εσύ θυμάσαι τη Σμαρώ και την Καλαμαριά

Ξέχασες κείνο το σκοπό που λέγανε οι Χιλιάνοι
άγιε Νικόλα φύλαγε κι αγιά θαλασσινή
τυφλό κορίτσι σ' οδηγάει παιδί του Μοντιλιάνι
που τ' αγαπούσε ο δόκιμος κι οι δυο Μαρμαρινοί

Απάνω στο γιατάκι σου φίδι νωθρό κοιμάται
και φέρνει βόλτες ψάχνοντας τα ρούχα σου η μαϊμού
εκτός από τη μάνα σου κανείς δε σε θυμάται
σε τούτο το τρομακτικό ταξίδι του χαμού

Κάτω από φώτα κόκκινα κοιμάται η Σαλονίκη
πριν δέκα χρόνια μεθυσμένη μου είπες σ' αγαπώ
αύριο σαν τότε και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι
μάταια θα ψάχνεις το στρατί που πάει για το Ντεπό

Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους, μελωδικό και ποιητικό!

Ημερολόγιο...

Πριν από κανα δίμηνο, ο φίλος μου ο Ηρακλής μου έκανε δώρο ένα πολύ όμορφο ημερολόγιο! Το "Προσωπικό Ημερολόγιο Ανεκδοτολόγιο 2008" του Γιάννη Σερβετά. Ένα δώρο που έχει αποδειχθεί πολύ χρήσιμο. Το χρησιμοποιώ σχεδόν καθημερινά, σημειώνω πράγματα που θέλω να κάνω, πράγματα που δεν θέλω να ξεχάσω, εξόδους, έξοδα... Τα πάντα που αφορούν την καθημερινότητα μου και όχι μόνο. Ανοίγω που λέτε σήμερα το ημερολόγιο μου, για να σημειώσω κάτι για την αυριανή μέρα και πέφτω πάνω σε κάτι που μου άρεσε πολύ και αποφάσισα να το μοιραστώ μαζί σας!

-

Μια και είναι η Παγκόσμια Μέρα Ποίησης θα μεταφέρω μερικές στροφές από πολύ μεγάλες ελληνικές μουσικές επιτυχίες. Δεν θα αναφέρω τους καλλιτέχνες, που λένε τα τραγούδια, για να μην θεωρηθεί διαφήμιση.

Θα ξεκινήσω με ερωτικές στροφές:

• Λέει λοιπόν μια αοιδός:

«Κάθε βράδυ στα φιλιά σου τα παθιάρικα,

σαν τζουκ-μποξ τρώει η καρδιά μου τα δεκάρικα».

• Μια άλλη με ακόμα μεγαλύτερη ποιητική διάθεση τραγουδάει:

«Και είχε ένα φεγγάρι,

σαν κομμένο νύχι,

άλλο να στο λέω

κι άλλο να σου τύχει».

• Όμως και οι άντρες τραγουδούν ερωτικά τραγούδια:

«Σεισμός είναι η αγάπη,

σεισμός τρίζει το κρεβάτι,

σεισμός όλη η γη κουνιέται,

τώρα ποιος κρατιέται;».

• Ακόμα ποιο αρσενική στροφή είναι η παρακάτω:

«Εσένα σου χρειάζονται ογδόντα βαγόνια ξύλο,

να μάθεις για να φέρεσαι στον άνθρωπό σου λίγο».

• Θα τελειώσω το μικρό αφιέρωμα με την πλέον νταλκαδιάρικη στροφή από τραγούδι:

«Μη μιλάς βγάλ' τον σκασμό

είσαι ένα μελάτο αβγό,

μην κοιτάς σαν τη γαρίδα

μαζί σου προκοπή δεν είδα».

-

ΥΓ: Με τέτοιες στροφές και δεν μας δίνουν Νόμπελ λογοτεχνίας; Όλοι πολεμούν τους σύγχρονους Έλληνες.

-

Και ένα σχόλιο από μένα; Τρίζουν τα κόκαλα του Καβάφη και πολλών άλλων...

Υπνωτικό χάπι...

Τι κόλλημα είναι αυτό που έχω φάει τα τελευταία χρόνια; Έχω δει τα "Φιλαράκια" αμέτρητες φορές και δεν τα βαριέμαι! Δεν υπάρχει περίπτωση για πέσω για ύπνο και να μην δω τουλάχιστον ένα επεισόδιο! Ξέρω ποια θα είναι η επόμενη ατάκα... Ηρεμώ, χαλαρώνω και κοιμάμαι! Ειδικά τώρα που τα 'χω όλα τα επεισόδια... Να 'ναι καλά η Βασούλα που μου τα έγραψε! Και τώρα που είμαι κομμάτια, έχω βάλει ένα dvd να παίζει και αποχωρώ!

Θα μου περάσει ποτέ γιατρέ μου;

Extreme - κουκουβάου βάου βάου! (Ακατάλληλο blogo-παιχνίδι)

Πω, πω! Πρώτη φορά ζορίζομαι τόσο πολύ για ένα Post! Μου έδωσε πάσα ο Μαύρος Πήτ - Πέτρος να παίξω στο blogοπαίχνιδο που ξεκίνησε ο ίδιος (έχεις βρε καλό μου παιδί κάτι ιδέες ώρες-ώρες!). Πρέπει λέει να γράψω το πιο extreme πράγμα που έχω κάνει στην ζωή μου... Ε! Έχω ώρες που σκέφτομαι και δεν ξέρω τι να γράψω... Είναι που φοβάμαι ότι θα πέσω στην σύγκριση. Κι εσύ βρε Πέτρο μου, τι είναι αυτά που γράφεις στην blogόσφαιρα; Εκτίθεσαι!!!Πήρα και την αδερφή μου τηλέφωνο, μήπως θυμάται κάτι που ξέχασα! Κάτι που το θεωρεί πολύ extreme... δεν με βοήθησε καθόλου! Είχε κάτι εμπνεύσεις άστα να πάνε!

Πέρασαν πολλά απ' το μυαλό μου, όπως έχοντας μόνο δυο μήνες δίπλωμα οδήγησης, πήρα το αυτοκίνητο (Α! ρε δόλιε πατέρα!), στην τσέπη χαρτζιλίκι και βγήκα Θεσσαλονίκη... ΜΟΝΗ ΜΟΥ!!! Κι όχι τώρα αυτό, πριν χρόνια που δεν υπήρχε η Εγνατία! Και οδήγησα στο χάος της πόλης... Έσπασε ο τσαμπουκάς!

Μετά μου'ρθε στο μυαλό Γενάρης μήνας, μαύρα μεσάνυχτα, κρύο και ψιχάλα και έξι τρελοί να κάνουν μπάνιο σ' έναν καταρράκτη στην Αριδαία! Βέβαια στην προκειμένη περίπτωση, το extreme δεν ήταν το μπάνιο μέσα στον μαύρο χειμώνα, αλλά ο άνθρωπος που είχα δίπλα μου εκείνον τον καιρό... Φτου, φτου! Τι θυμήθηκα τώρα;

Θυμήθηκα (μου ξύπνησες όλο το παρελθόν μου σήμερα!) μια σχέση με μεγάλη διαφορά ηλικίας... Μην περιμένεις λεπτομέρειες! Δεν ρωτάνε τέτοια πράγματα τα κοριτσάκια!

Σκέφτομαι και τις βόλτες που με πηγαίνει η Βασούλα (νέος οδηγός!) με το αυτοκίνητο και λέω: κάνω extreme ζωή! (Ε! Φίλη της είμαι! Να μην την πειράξω λιγάκι;) Go on driver!

Σοβαρά όμως τώρα, νομίζω ότι το πιο extreme πράγμα που έχω κάνει στην ζωή μου.................................................................................................. δεν το 'χω κάνει ακόμα! Σ' ευχαριστώ πολύ Πέτρο για την πρόσκληση!

Ποιος άλλος θα παίξει; Ποιος; Ποιος;

Θα παίξει η Έλενα, η Εροέσσα, ο Φώτης και ο Θάνος!

Προετοιμασίες γάμου Part I

Ο καιρός για τον γάμο πλησίασε! Δεν έμειναν ούτε δυο μήνες και πρέπει όλα να μπούνε σ' έναν δρόμο. Το τριήμερο που ήμουν Αθήνα, παραγγείλαμε τα υλικά για τις μπομπονιέρες. Το Σαββατοκύριακο θα ανέβουν οι μελλόνυμφοι και θα μου τα φέρουν, άρα από βδομάδα ξεκινάμε! Το συνεργείο είναι πανέτοιμο! Πήραμε και τα φανάρια που ήθελα για την διακόσμηση της εκκλησίας, κάτι ψιλά έμειναν να πάρω και θα είναι έτοιμα κι αυτά.

Το πρόβλημα μου τις τελευταίες μέρες όμως είναι το ξενοδοχείο! Λόγω του ότι ο γαμπρούλης μου είναι απ' την Αθήνα, θα χρειαστούμε αρκετά δωμάτια για να φιλοξενήσουμε τον κόσμο μας. Ήθελα να κλείσω έναν ξενώνα, σ' ένα χωριό πολύ κοντά σε μας! Υπέροχος, ζεστός, όλος ξύλο και πέτρα! Ειδικά οι σοφίτες, ένα όνειρο! Αλλά το Σαββατοκύριακο εκείνο είναι κλεισμένος από ένα γκρουπ απ' το Αγρίνιο... Που μας βρήκαν βρε παιδιά; Έτσι αναγκαστικά προσανατολίστηκα στα μεγάλα ξενοδοχεία της πόλης. Το ένα έχει δωμάτια, αλλά είναι ψιλό άθλιο! Καθαρό, αλλά άθλιο! Το άλλο έχει κλεισμένα 50 δωμάτια για ένα συνέδριο.. Μέρα που βρήκαν κι αυτοί οι Χριστιανοί να κάνουν το συνέδριο τους! Το δε τρίτο, έχει δωμάτια αλλά σε ψιλό τσιμπημένες τιμές!

Που θα μου πάει; Θα την βρω την άκρη! Αύριο όμως, πιο ξεκούραστη και με καθαρό μυαλό! Καλό βράδυ!!!

Η Κυριακάτικη εκδρομή, το ποτάμι και τα τσίπουρα...

Τι μέρα κι η σημερινή; Από αυτές που εύχεσαι κάθε μέρα να ξημερώνουν! Η εκδρομούλα είχε κανονιστεί από χθες και ευτυχώς ο καιρός δεν μας χάλασε τα σχέδια! Η παρέα καλή και δοκιμασμένη... κι ας μας έλειπε η Βασούλα! Αλλά τι να κάνουμε; Χαλάλι σου Ηρακλή μου!!! Το θερμόμετρο έδειχνε 19 και η διάθεση πολύ πιο πάνω! Μου άρεσε πολύ που ξεφορτωθήκαμε τα χοντρά πανωφόρια, βάλαμε τις ζακετούλες και τις καμπαρντινούλες και ξεκινήσαμε...Κάναμε μια βολτίτσα στο κέντρο της Φλώρινας και μετά περπατήσαμε στο ποτάμι! Τέλεια! Ο δρόμος μας έβγαλε σ' ένα μικρό μαγαζάκι, με τραπεζάκια δίπλα στο ποτάμι! Ο ήλιος μας χτυπούσε κατά κούτελα και μετά και τα τσίπουρα... Ευτυχώς δεν οδηγούσα εγώ και ήπια όσο ήθελα! Καλό, πολύ καλό μεζεδάκι: χταποδάκι, γαριδούλες, μανιτάρια, μελιντζανοσαλάτα, χωριάτικη, τονοσαλάτα... κι άλλα πολλά! Αφού να φανταστείτε τα σκέφτομαι και σκάω! Αυτό που μου αρέσει πιο πολύ όμως σ' αυτές τις μαζώξεις μας, είναι οι κουβέντες που πιάνουμε συνήθως... Όχι, αυτές δεν πρόκειται να τις βγάλω προς τα έξω! Γυναικείες κουβέντες!!! Δεν φύγαμε όμως έτσι! Είπαμε να πιούμε κι ένα καφεδάκι, για να ξενερώσουμε λιγάκι γιατί είχαμε και δρόμο επιστροφής! Εγώ καφέ δεν πίνω (δεν θέλω σχόλια γι' αυτό! Γιατί κανένας δεν μπορεί να το χωνέψει;) και έτσι πήρα μια κρύα σοκολατίτσα. Τέλεια! Εδώ θα ερχόμαστε κορίτσια! Καλά ντε, πλακίτσα κάνω!

Καλά ήταν... Τώρα όμως τα κεφάλια μέσα! Από αύριο πάλι εργασία και χαρά, τουλάχιστον με πολύ γεμάτες μπαταρίες! Γεμάτες φίλους, κουβέντες, ήλιο, ξεκούραση...

Καληνύχτα!!!

Είναι το πρώτο post που κάνω με το ολοκαίνουργιο internet, που πριν λίγες ώρες εγκατέστησα στο σπίτι μου! Σε πείσμα κάποιων που έλεγαν ότι δεν θα γίνει σήμερα! Για σένα τα λέω Ηρακλή! Δεν θα γράψω πολλά... Θέλω μόνο να στείλω μια γλυκιά καληνύχτα σε όλους με ένα πολύ αισιόδοξο τραγουδάκι!

Η φωτεινή πλευρά της ζωής

-

Στίχοι: Θοδωρής Κοτονιάς

Μουσική: Eric Idle

Πρώτη εκτέλεση: Μακρινά Ξαδέρφια

-

Ξημέρωσε ξανά κι η μέρα που περνά

ανάποδη σου βγαίνει και πονά

πάντα χαμογέλαγες και τώρα καταριέσαι

σμίξε τα χειλάκια μη βαριέσαι.

-

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς

δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής.

-

Μια φάρσα είναι η ζωή πολύ καλά στημένη

κι ο θάνατος γελά και περιμένει

ότι βαραίνει πέτα το πλάι στη σκηνή υποκλίσου

χαμογέλασε στο θεατή σου

-

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς

δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής

-

Με τις γυναίκες ήσουνα πάντα ο σούπερ γκούφι

και τώρα σε φωνάζουνε μαγκούφη

κι αν όλες σε αφήσουνε σε κυνηγάει μια

η αιώνια η γκαντεμιά

-

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς

δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής.

-

Κι αν σε κλείσει η τράπεζα μες στη φυλακή

κάθε μέρα θα ‘ναι Κυριακή

μη σε νοιάζει όλα θα είναι πληρωμένα

αχ να με μαζεύανε και μένα

-

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς

δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής.

-

Όλα τη ζωή σου είναι δανεικά

χαμογέλα φέρσου ευγενικά

μην το γρουσουζεύεις σκέψου θετικά

όλα στη ζωή είναι σκατά.

-

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς

δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής.

-

Κι όταν η παράσταση κλείσει τελικά

όλα μοιάζουν με βεγγαλικά

η ζωή κι ο θάνατος είναι θεατρίνοι

και γελούν από το καμαρίνι

-

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς

δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής.

Θα γίνω διάσημη!

Σήμερα είναι Παρασκευή... μέρα πιο χαλαρή... το Σαββατοκύριακο είναι προ των πυλών... άρα μπορούμε να παίξουμε ένα blogοπαίχνιδο! Την πρόσκληση την πήρα από την φίλη Moukelis και μου άρεσε πολύ το concept του παιχνιδιού, που έχει ως εξής:

1. Μπαίνεις στο wikipedia.
2. Αναζητάς την επιλογή “random article” (πάνω αριστερά). Πατάς μια φορά. Το λήμμα που θα βγει είναι το όνομα της μπάντας σου.
3. Πατάς άλλη μια φορά το “random article”. Το λήμμα που θα βγει είναι ο τίτλος του άλμπουμ της μπάντας σου.
4. Πατάς “random article” άλλες έντεκα φορές. Τα λήμματα που θα βγουν είναι το track list του άλμπουμ.
5. Καλείς άλλους πέντε να κάνουν το ίδιο.

Το συγκρότημα στο οποίο είμαι η μεγάλη σταρ, η φωνάρα που λένε (τα όνειρα της γαλατούς... και είμαι και κακοφωνήξ πανάθεμα με!), το λένε "SM-sarja season" και το νέο μας άλμπουμ "Could I Be Your Girl?" και συμπεριλαμβάνει τα τραγούδια:

1. Baliqiao
2. Fury
3. M.A.T.E.R.
4. Frankston Arts Centre
5. Phrarajbhavanavisudh
6. Rocky Point, Montana
7. Alternative Law Journal
8. Arthur Wallis
9. Substantia nigra
10. Next Bangladeshi presidential election
11. Valvata cristata

Καλό, ε; Τώρα θα καλέσω στο παιχνίδι (για να συνεχιστεί ντε!) τον Γκρινιάρη (που θα γκρινιάξει πολύ, γιατί του τη δίνουν τα παιχνίδια!!!), Την Τρελλή - γειτόνισσα - πριγκίπισσα, τον Πέτρο που του αρέσουν τόσο οι μουσικές, το λαχανάκι και την Αννούλα που' χουν καιρό να παίξουν!

Συγγνώμη...

Επί τέλους!!! Γι' αυτό το post να ευχαριστήσω τους φίλους: Ηρακλή (θα τα πούμε από κοντά εμείς!!!!!!) και Γκρινιάρη. Χωρίς την πολύτιμη βοήθεια τους, θα παιδευόμουν ακόμα... και πιστέψτε με, δεν άντεχαν πολύ ακόμα τα νεύρα μου!

U.F.O. - Belladonna

Oh belladonna, never knew the pain

Maybe I'm crazy, maybe it'll drive me insane

The open letter just carelessly placed

And your moving silence,

The tea so delicately laced

Out of reach, out of touch

How you've learned to hate so much

Out of reach, out of touch

How you've learned to hate so much

Came from passion, and you gave it a name

The fingers of poison like needles in the drivin' rain

So smile discreetly as you watch with such grace

Now I must slip away, but can you forget my face?

Out of reach, out of touch

How you've learned to hate so much

Out of reach, out of touch

How you've learned to hate so much

Το τραγούδι αυτό είναι ένα από τα πολύ αγαπημένα μου! Μου το έμαθε πριν 12 περίπου χρόνια ένας πολύ καλός φίλος, που έχω πολλούς μήνες να δω! Από τότε έχει σφηνωθεί στην καρδιά μου και δεν λέει να φύγει! Παρ' όλα αυτά, θέλω να το αφιερώσω σ' έναν άνθρωπο που του έκανα κακό τις τελευταίες μέρες! Δεν το συνηθίζω να πληγώνω τους γύρω μου!

ΣΥΓΓΝΩΜΗ!

Τα νεύρα μου!!!

Το ξέρω! Είμαι λιγάκι νευρική! Καμιά φορά γίνομαι πολύ... Είναι και αυτή η ριμάδα η εξάρτηση... Δηλαδή πως ζούσα πριν μερικούς μήνες χωρίς ίντερνετ, χωρίς blog; Αλλά μου έχουν σπάσει τα νεύρα απ' το πρωί! Προσπαθώ να βάλω post με ένα βιντεάκι απ' το youtube (και το 'χω ξανακάνει η άχρηστη!) και δεν γίνεται με τίποτε! Κάνω αντιγραφή όλο αυτό το μακρινάρι που βρίσκετε δεξιά απ' το βιντεάκι, το κάνω επικόλληση και τζίφος! Καταρχήν αντιγράφετε μισό και μετά στην προεπισκόπηση που κάνω μου βγάζει το απόλυτο κενό!

Τι κάνω λάθος ρε παιδιά; Ας μου δώσει κάποιος τα φώτα του! Ήμαρτον λέμε!!!!!!

Τι λέει μια γυναίκα και τι ακούει ο άντρας...

Τί λέει μια γυναίκα:

"Το σπίτι είναι χάλια Γιώργο.

Πρέπει να το καθαρίσουμε μαζί.

Έλεος, όλα τα πράγματά σου είναι στο πάτωμα.

Μην παραπονιέσαι αύριο αν μείνεις χωρίς ρούχα.

Θα πρέπει να βάλω πλυντήριο τώρα!"

Τί ακούει ο άντρας:

"Μπλα, μπλα, μπλά, μπλα ΓΙΩΡΓΟ

Μπλα, μπλα, μπλα, μπλα ΜΑΖΙ

Μπλα, μπλα, μπλά, μπλα ΣΤΟ ΠΑΤΩΜΑ

Μπλα, μπλα, μπλά, μπλα ΧΩΡΙΣ ΡΟΥΧΑ

Μπλα, μπλα, μπλά, μπλα ΤΩΡΑ"

Κ.Τ.Ε.Λ.

Ξέρετε τι σημαίνουν τα αρχικά Κ.Τ.Ε.Λ.; Ήρθε η ώρα να σας ανοίξω τα μάτια!!! Για όσους λοιπόν δεν το γνωρίζουν ήδη:

Κούραση

Ταλαιπωρία

Έως

Λιποθυμίας

Αποφάσισα να κατέβω Αθήνα για να δω την αδερφή μου. Είχαμε να κάνουμε κάτι δουλειές για τον γάμο, ήταν και το τριήμερο και είπα να το συνδυάσω. Έκανα όμως το τραγικό λάθος να πάω μέχρι Θεσσαλονίκη για να πάρω το λεωφορείο! Είναι μεγάλο το ταξίδι και βαριέμαι να οδηγώ τόσες ώρες χωρίς να έχω έναν άνθρωπο να πω μια κουβέντα! Άσε που σκέφτηκα ότι θα έχει κίνηση και είναι καλύτερα να είμαι χαλαρή στο κάθισμά μου, παρά φρένο - γκάζι - συμπλέκτης! Τι τα θες όμως; Έξι και κάτι ώρες καρφωμένος στο κάθισμα ενός λεωφορείου, δεν είναι ότι καλύτερο! Απίστευτη στενότητα χώρου, να μην μπορείς να απλώσεις τα ποδαράκια σου! Είχα μια κρυφή ελπίδα ότι θα κάθομαι μοναχούλα και θα καταφέρω να ανοίξω το laptop μου, να παίξω κανένα παιχνιδάκι ή να δω καμιά ταινιούλα, αλλά τζίφος!

Άσε που έχεις και τον κάθε άσχετο μπροστά - πίσω - πλάι που τον πιάνει μια απίστευτη λογοδιάρροια και είσαι αναγκασμένος να ακούς ότι του κατεβάζει η κούτρα του! Όπως και το κάθε ενοχλητικό κοριτσάκι (και γω ανήκω εκεί!) που στέλνει μηνύματα και μιλάει στο τηλέφωνο όλη την ώρα! Πως να περάσει όμως το ρημάδι το ταξίδι; Όταν πήγαινα είχα δίπλα μου μια κοπέλα, φοιτήτρια μάλλον, που μίλησε από 10 φορές τουλάχιστον με την κάθε φίλη της... και είχε πολλές φίλες, πιστέψτε με, για να κανονίσουν την βραδινή τους έξοδο! Έμαθα κάθε λεπτομέρεια, τι ρούχα θα φορέσει, τι παπούτσια! Αγχώθηκα και λίγο, γιατί δεν είχαν ρεύμα και πως θα μπορούσε να ετοιμαστεί το κορίτσι για να βγει έξω!!! Πέρασα δύσκολο βράδυ! Στην επιστροφή η κοπέλα που καθόταν δίπλα μου, μιλούσε μια ώρα περίπου με την κολλητή της, η οποία την είχε συνοδεύσει μέχρι τα Κ.Τ.Ε.Λ. και η συνομιλία τους ξεκίνησε πριν ξεκινήσει το λεωφορείο και ενώ η μια ήταν μέσα και η άλλη έξω και έβλεπε η μια την άλλη! ...Και υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι δεν υπάρχει φιλία!!! Βέβαια και γω δεν πήγα πίσω! Μίλησα αρκετά, ειδικά στην επιστροφή! Προσπαθούσα να μιλάω όμως πολύ χαμηλόφωνα και ελπίζω να μην άκουγαν οι γύρω μου τι έλεγα!

Το χειρότερο όλων όμως είναι όταν είσαι στην εθνική, νησίδα στην μέση, τρις λωρίδες πάνε τρις έρχονται και ο οδηγός πηγαίνει με 90! Γιατί χρυσέ μου άνθρωπε; Είπαμε να είμαστε προσεκτικοί, αλλά γιατί μας σπας τα νεύρα; Δηλαδή αν πήγαινες με 110, που είναι μέσα στο όριο, θα ήταν τραγικό;

Μετά απ' όλα αυτά, ένα ξέρω: ότι θα κάνω πολύ καιρό να μπω σε λεωφορείο! ...Και ότι μετά από ένα τέτοιο ταξίδι λατρεύω το αυτοκινητάκι μου απίστευτα πολύ!!!

Πες το μ' ένα τραγούδι - Blogοπαίχνιδο!

Ο Πέτρος - μαύρος Πήτ με προσκάλεσε σε ένα καινούργιο blogοπαίχνιδο! Με ποιο τραγούδι θα εξέφραζα τα συναισθήματα μου στο πρόσωπο που αγαπώ! Εδώ να επισημάνω ότι έχω τρέλα με την μουσική και δεν μπορώ να ζήσω χωρίς να ακούω μουσική! Μπαίνω το πρωί στο γραφείο... ανοίγω ραδιόφωνο! Βάζω μπροστά το αυτοκίνητο... ανοίγω ραδιόφωνο! Έχω επίσης μια απίστευτη τρέλα με τον στίχο και ειδικά με την μελοποιημένη ποίηση. Άρα εδώ θα μπορούσα να βάλω πολλά τραγούδια! Μου έρχονται πραγματικά τόσα πολλά στο μυαλό, αλλά θα επιλέξω όμως ένα άκρως ερωτικό, την "Αγάπη" του Χρήστου Θηβαίου.

Αλλά θέλω να προσθέσω και τον στίχο από ένα άλλο τραγούδι του Θηβαίου:

"...Όσο αξίζει μια γρατζουνιά απ' την ανάσα σου,
δεν αξίζουν θεωρίες μιας ζωής..."

Αυτό τα λέει όλα!!!

Κάνω λοιπόν πάσα για να συνεχιστεί το παιχνίδι στην Παλιόγατα, στον Θάνο και στην Moukelis.

Που είναι το internet;

Σαν χαρούμενο παιδί που είμαι, πήρα το laptopακι μου πριν ένα μήνα περίπου. Το πακέτο περιλάμβανε 8 μήνες δωρεάν ίντερνετ, για το οποίο έπρεπε να τηλεφωνήσω στην εταιρεία για να μου το ενεργοποιήσουν. Παρασκευή τον πήρα και Δευτέρα παίρνω τηλέφωνο για να κάνω την διαδικασία που χρειαζόταν. Σε πρώτη φάση με έχουν σε αναμονή 50 περίπου λεπτά! Απ' την μια η υπομονή μου να εξαντλείται (δεν φημίζομαι για την υπομονή μου, τι να κάνω;) και απ' την άλλη να κάνω σκέψεις του στυλ "Πες ότι το κλείνω τώρα, θα πρέπει την επόμενη φορά να περιμένω πάλι τόσο;"! Μια φρίκη εν ολίγης!!! Και εκεί που λέω να παρατήσω τις προσπάθειες, ακούγεται μια έντρομη φωνή! Του εξηγώ πως έχουν τα πράγματα και μου ζητάει ευγενικότατα να ξανά καλέσω σε μερικές μέρες γιατί γίνεται χαμός στο τηλεφωνικό κέντρο λόγω της κακοκαιρίας! Σιγά την κακοκαιρία ρε παιδιά; Αυτό που εσείς βιώσατε τότε, εμείς το ζούμε κάθε χειμώνα σε πολύ μεγαλύτερη έκταση! Είδες ποτέ να βγαίνει καμιά μονάδα της Δ.Ε.Η. εκτός λειτουργίας λόγο κακοκαιρίας; Όχι βέβαια! Τέλος πάντων, σεβαστό το ότι δεν έχουν ξανά δει χιόνι και τα χάσανε!

Αφήνω να περάσουν 3-4 μερούλες και ξανά παίρνω. Μου απαντάει μια κοπέλα, ευγενικότατη, εξυπηρετικότατη! Άντεξε και τις 300 ερωτήσεις που της έθεσα, μου εξήγησε πως έχουν τα πράγματα και μου ζήτησε να κάνουμε μια ηχογράφηση των στοιχείων μου, για να μπορέσει να ενεργοποιηθεί το ίντερνετ. Άρα αφού έγινε και αυτό, μου λέει ότι τώρα θα πρέπει να περιμένω 12 μέρες για να παραλάβω τον εξοπλισμό μου. Όλα ωραία και καλά, χάρηκα πολύ και άρχισα να μετρά μέρες. Περνάνε οι 12 που μου' χαν πει και σκέφτομαι "Δεν πειράζει! Μια μέρα πάνω, μια μέρα κάτω δεν έγινε και τίποτα! Θα 'ρθει όπου να' ναι!". Ωραία τα λες εσύ, έλα όμως που αυτοί έχουν αντίθετη γνώμη...

Και ξανά χτυπάει το τηλέφωνο και ξανά μια ευγενική κοπέλα (αυτή η ευγένεια τους με σκοτώνει! Δεν μπορείς να τους μιλήσεις άσχημα!) και μου λέει ότι πρέπει να κάνουμε μια ηχογράφηση! Ποια ηχογράφηση γλυκιά μου; Δεν το κάναμε αυτό με την άλλη κοπέλα; Όχι μου λέει! Εκείνη η ηχογράφηση ήταν για να ενεργοποιηθεί το πακέτο της σταθερής τηλεφωνίας, αυτή θα είναι για το ίντερνετ! Χριστέ μου! Σε λίγο απ' τις πολλές ηχογραφήσεις, θα βγάλω και δίσκο!!! Άντε, ξανά-μανά ηχογράφηση, βάζω και την καλή, την επίσημη φωνή μου ντε και αρχίζω να μετρά τις 12 μέρες ξανά απ' την αρχή! Έχουν περάσει οι 10, ο εξοπλισμός μου είναι άφαντος και το blogάκι μου παραμελημένο! Τι να κάνω που άνοιξε ο καιρός, άνοιξαν οι δουλειές και δεν έχω τον χρόνο που είχα πριν στην δουλειά! Που θα πάει όμως... Θα 'ρθουν καλές μέρες και για μας!

Το μαλλί της γριάς...

Όλοι μας έχουμε υπάρξει παιδάκια! Παιδάκια χαρούμενα, γλυκά, απαιτητικά...
Όλοι μας έχουμε πάει σε πανηγύρια! Πανηγύρια σε χωρία, με κόσμο, με τσίκνα...
Όλοι έχουμε φάει ποπ-κόρν, "βρώμικα", μαλλί της γριάς...

Ποιος όμως δεν μπορεί να ξεχωρίσει το μαλλί της γριάς απ' το δικό μου μαλλί; (!)

Βγήκα μ' αυτό το μαλλί, σε μια disco night το Σάββατο που μας πέρασε και αντιμετώπισα μεγάλο πρόβλημα! Δεν τρώγεται ρε παιδιά λέμε, αφήστε το κάτω! Είναι το υπέροχο και πλούσιο ροζ μαλλί μου! ...και πως μου πάει!!!!!!!!!!!!

Μετανιώνω...

Πως μπόρεσα να το σκεφτώ; Πως μπόρεσα και πήρα τέτοια απόφαση; Είναι χιλιάδες τα πως και τα γιατί, που έχουν καρφωθεί στον εγκέφαλό μου (λέμε τώρα!) από χθες που έκανα το λάθος να ανοίξω την τηλεόραση μου στα δελτία ειδήσεων! Απλά και μόνο έπεσα στην σύγκριση... Δεν μπορεί εγώ, ένας απλός κοινός θνητός, ένα τίποτε εν τέλη, να παίρνω μια τέτοια απόφαση! Και να κυκλοφορώ έτσι έξω! Όταν ένας άνθρωπος του κύρους του κ Ψωμιάδη επέλεξε την ίδια αποκριάτικη αμφίεση!

Είναι Θεός ο άνθρωπος! Δεν έχει ταίρι! Είμαι τριάντα χρονών και δεν το 'χω ξανά δει αυτό! Κανένας άλλος πολιτικός άντρας δεν θα τολμούσε να κυκλοφορήσει έτσι! Κι όμως ο κ Νομάρχης τόλμησε και έκανε την υπέρβαση! Συγχαρητήρια!!!

Δεν έχω παρά να ζητήσω συγνώμη από τον κόσμο που τον ανάγκασα να με δει έτσι!