Καινούργια δουλειά;;;

Χτυπάει το τηλέφωνο. Στην άλλη άκρη της γραμμής μια γνωστή μου κοπέλα, συνάδελφος και παλιά συνεργάτης. Τώρα είναι σε άλλη δουλειά. Με παίρνει για να μου πει ότι στην εταιρεία που δουλεύει, ψάχνουν κοπέλα να κάνει τις δουλειές που έκανα και στην προηγούμενη δουλειά μου. Θέλουν όμως άτομο με εμπειρία, γιατί έχουν πολύ δουλειά και δεν προλαβαίνουν να εκπαιδεύσουν κάποιον νέο! Εκεί εγώ, με τα τόσα χρόνια εμπειρίας, χαίρομαι και λέω στον εαυτό μου: "Επί τέλους! Κάπου που θα μπορούν να αναγνωρίσουν την αξία σου!" ...λέμε τώρα! Το μόνο κακό (για αρχή, γιατί δεν ήξερα τι θα ακολουθήσει!) ήταν ότι η δουλειά αυτή είναι σε άλλη πόλη, περίπου 20 λεπτά μακριά. Εντάξει λέω, παλεύεται!

Ξυπνάω που λέτε πρωί-πρωί, ντύνομαι, στολίζομαι, παίρνω το αμάξι μου και ξεκινάω να πάω να μιλήσω για την δουλειά! Το αφεντικό δεν το είδα πουθενά, δεν έκανε καν τον κόπο να περάσει απ' το γραφείο! Ευτυχώς η μια κοπέλα που δουλεύει στο γραφείο αυτό, είναι πολύ καλή φίλη μιας φίλης μου και με ενημέρωσε σχετικά! Δηλαδή τις υπέροχες συνθήκες εργασίας! Ωράριο; 8:30 το πρωί έως 2:00 το μεσημέρι. 5 1/2 ώρες για πρωί, συν τα δυο 20λεπτα του πηγαινέλα, μας κάνουν 6 ώρες και κάτι! Μετά ακολουθεί το απογευματινό ωράριο, από τις 5 έως τις 9, δηλαδή άλλες 4 ώρες, συν τα δυο 20λεπτα που λέγαμε, μας κάνουν άλλες 5 ωρίτσες! Σύνολο; Ε, κάπου 11 ωρίτσες καθημερινά! Σιγά τα λάχανα θα μου πεις τώρα εσύ, που ζεις στην Αθήνα και κάνεις 1 ώρα να φτάσεις στην δουλειά σου! Εδώ όμως τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά! Πριν έκανα 5 λεπτά για να φτάσω στην δουλειά μου και γενικά οι αποστάσεις σε μια μικρή επαρχιακή πόλη είναι μηδενικές! Α! Και το καλύτερο δεν σας το είπα! Το πρόγραμμα περιλαμβάνει και Σάββατο!!!

Κι άντε να πούμε ότι παραβλέπω το υπέροχο ωράριο και θα κάνω την καρδιά μου πέτρα και θα προσαρμοστώ! Έλα μου όμως που έχει και συνέχεια! Δεν έχει λέει συγκεκριμένο αντικείμενο, μια κάνεις αυτό και μια εκείνο! Κι αυτό που το ξεκίνησα εγώ, μπορεί αύριο να το τελειώσεις εσύ! Κι έρχομαι εκεί εγώ, με το φτωχό μυαλουδάκι μου να ρωτήσω: "Κι αν γίνει ένα λάθος, ποιος το φορτώνεται;" Πήρα όμως απάντηση που με κάλυψε: "Έλα μωρέ! Ποιος φταίει; Κι εγώ κι εσύ, όλοι μας" Τι ακούω Χριστέ μου η γυναίκα!!!!!!

Το τελικό χτύπημα (χτύπημα κάτω απ' την μέση!!!) το αφεντικό αρέσκεται να περνάει τις 3 πρώτες ώρες της ημέρας φωνάζοντας, μέχρι να συντονίσει το προσωπικό! Μα μόνο 3 ώρες βρε παιδιά; Και γω που θα το συνηθίσω; Πως θα ζήσω μετά;

Από ότι ήδη καταλάβατε, η δουλειά αυτή ήταν τρελό κελεπούρι και προτίμησα να μείνω με τα 418 ευρώ που μου δίνει ο ΟΑΕΔ και με την ψυχική μου υγεία! Τι με περιμένει από δω και πέρα;