Barcelona (Part II)

Το μεσημέρι της πρώτης μέρας μας βρήκε στο υπέροχο δωμάτιο του ξενοδοχείου μας. Ένα από τα σημαντικά πράγματα για μένα σ' ένα ταξίδι, είναι να μην σιχαίνομαι να μπω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου. Έχουν δει πολλά τα μάτια μου όλα αυτά τα χρόνια που ταξιδεύω! Και αυτό το ξενοδοχείο ήταν σούπερ: πεντακάθαρο, με ξύλινο πάτωμα και όχι βρωμερή μοκέτα, με μεγάλα δωμάτια, με εξαιρετική θέα στην Placa D' Espanya και το καλύτερο πρωινό που έχω γευτεί ποτέ! Πραγματικά το πρωινό αυτού του ξενοδοχείου ξεπέρασε σε ποικιλία και ποιότητα και αυτό του Hilton, που μέχρι πρότινος το θεωρούσα ότι καλύτερο έχω γευτεί! Ας αφήσω όμως το φαγητό και ας περάσουμε στο απόγευμα της πρώτης μέρας. Ξεκουραστήκαμε λιγάκι και βγήκαμε να περπατήσουμε και να δούμε την πόλη...Πρώτη γνωριμία με την πόλη, στον πιο πολυσύχναστο δρόμο της Βαρκελώνης: στην La Rampla. Μιλιούνια κόσμου περπατούσαν οποιαδήποτε στιγμή της μέρας κι αν διέσχιζες αυτό το δρόμο. Αριστερά και δεξιά έβρισκες υπαίθρια μαγαζάκια, που εμπορεύονταν σουβενίρ, λουλούδια και μικρά κατοικίδια ζωάκια. Αυτό που μου άρεσε όμως περισσότερο είναι οι καλλιτέχνες του δρόμου που συναντούσες!
Να σας δείξω μερικούς που μου άρεσαν...
Και επειδή είμαστε στην Βαρκελώνη, δεν θα μπορούσε να λείπει η Barca!
Καλλιτέχνες του ύπνου...
Η προετοιμασία.
Και λίγη ζωγραφική. Υπέροχος Δον Κιχώτης!
Η La Rampla καταλήγει στο λιμάνι και στο άγαλμα του Κολόμβου. Το δάχτυλο του δείχνει την ανακάλυψη του, την Αμέρικα!
Το κτίριο Μπρούνο Κουαντράς είναι ένα απ' τα πιο γνωστά στην La Rampla, κάποτε εδώ κατασκευάζονταν ομπρέλες και παραμένει διακοσμημένο με ομπρέλες.
Μια υπέροχη αγορά που λάτρεψα (κάτι σαν το καπάνι της Θεσσαλονίκης), η Μερκάς ντε λα Μποκερία.
Και μέσα στην αγορά με όλα τα καλούδια.
Έχει αρχίσει να βραδιάζει, αλλά ο κόσμος γίνεται όλο και περισσότερος.
Πεινάσαμε και επειδή δεν ξέραμε ακόμα που να κατευθυνθούμε, η επιλογή ήταν μια (δική μου πάντα αυτή η επιλογή, σε όποια πόλη κι αν ταξιδεύω!) και σίγουρη!
Αυτό το τεράστιο πράγμα το έφαγα όλο! Μπήκα ολόκληρη μέσα και το ξεκοκάλισα! Μιααααααμ!!!
Μετά από ένα τέτοιο βραδινό, αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο μας. Όχι πως είχαμε διάθεση να κλειστούμε μέσα... Και γιατί να γίνει αυτό αμέσως; Ξεκινήσαμε λοιπόν με τα πόδια (4 στάσεις με το μετρό απόσταση) και είπαμε ότι θα πάρουμε μετρό όταν κουραστούμε. Νομίζω ότι όλα αυτά που έβλεπες σε αντάμειβαν τόσο πολύ, που ξεχνούσες κάθε ίχνος κούρασης και ρουφούσες κάθε πιθανή γωνιά αυτής της πόλης! Μετά από πολύ περπάτημα φτάσαμε στο δωμάτιο μας και ξεκουραστήκαμε μέχρι το πρωί, μια μεγάλη μέρα ξεκινούσε...
Μέρα 2η:
Μετά από ένα πολύ πλούσιο πρωινό, ξεκινήσαμε για το Ισπανικό χωριό (Poble Espanyol). Το χωριό αυτό έχει δημιουργηθεί με μια επιλογή διάσημων κτιρίων και δρόμων της Ισπανίας υπό κλίμακα, δηλαδή μια μικρογραφία. Όταν μας είπαν που πηγαίνουμε, θεώρησα ότι θα δω ένα χαζό τουριστικό μέρος. Ξέρετε, κάτι σαν αρπαχτή. Αυτό που είδα όμως με διέψευσε! Ήταν ένας πολύ όμορφος χώρος, όπου έβλεπες διάφορα είδη τέχνης να ανθίζουν.
Στην είσοδο του Ισπανικού χωριού.
Η πρώτη μεγάλη πλατεία.
Ένα κιόσκι.
Το κτίριο με το μπαλκονάκι είναι εστιατόριο, πίσω ακριβώς φαίνεται η εκκλησία.
Μέσα στο Ισπανικό χωρίο υπάρχει και ένα εργαστήριο φυσητού γυαλιού. Δυστυχώς τους πετύχαμε σε ώρα διαλείμματος.
Περιπλανώμενες βγήκαμε σε μια μικρή πλατεούλα.
Και ποιος δεν θα ήθελε να έχει ένα τέτοιο μπαλκονάκι;
Ο δρόμος μας έβγαλε σε ένα μικρό, υπέροχο μαγαζάκι με έργα τέχνης.
Όλα είναι φτιαγμένα από ξύλο (κάδρα), μέταλλο και πεπιεσμένο χαρτί.
(Κάποια κάδρα μου θύμισαν τους πίνακες της Φοίβης από τα Φιλαράκια!) Υπέροχα και πανάκριβα. Η φίλη μου αγόρασε μια κοπέλα που έβγαζε βόλτα το σκυλάκι της!
Περπατήσαμε λίγο ακόμα και ξεκινήσαμε για αλλού...
To be continued...