Όλα αλλάζουν...

Το ξυπνητήρι χτύπησε. Η Έλσα σήκωσε το κεφάλι της και κοίταξε την ώρα. Ήταν 6:15... Σε 45 λεπτά πρέπει να φύγει για την δουλειά της. Μια δουλειά που με απλά λόγια θα την έλεγες τέλεια. Τέσσερα χρόνια τώρα εξελισσόταν σταθερά και το μόνο σίγουρο ήταν ότι θα έφτανε πολύ ψηλά. Πως όμως να σηκωθεί απ' το κρεββάτι της; Ακόμα αντηχούσε στα αφτιά της ο καβγάς τους. Οι φωνές του! Ποτέ ξανά δεν τον είχε ακούσει να φωνάζει έτσι. Πως ένας άνθρωπός φτάνει σ' αυτήν την κατάσταση; Φώναζε χωρίς να ακούσει τι του λέει. Πέρασαν σχεδόν δυο χρόνια μαζί, χωρίς προβλήματα, χωρίς καβγάδες και ξαφνικά (ενώ την προηγούμενη μέρα της έλεγε χαριτολογώντας ότι έλεγε στους συναδέλφους του τα καλύτερα γι' αυτήν!) ξεσπάει πάνω της χωρίς λόγο. Είναι πιεσμένος απ' την δουλειά του και ξεσπάει πάνω της! Ένας καβγάς, ένα εμπόδιο και το βάζει στα πόδια. Της μίλησε σκληρά, της είπε πως δεν θέλει να την ξαναδεί, πως έτσι είναι καλύτερα και για τους δυο τους... Και ποιος είναι αυτός; Ο Θεός για να αποφασίζει τι είναι καλύτερα γι' αυτής; Η δική της άποψη δεν μετρούσε;

Άνοιξε της πόρτα του σπιτιού της και έφυγε. Του τηλεφωνούσε και της το έκλεινε. Του έστελνε μηνύματα και του ζητούσε να βρεθούν. Ήταν όμως σίγουρη... Από εγωισμό και μόνο, από την στιγμή που της είπε τέλος δεν θα ξαναγυρνούσε. Το είχε κάνει κι άλλες φορές στο παρελθόν του. Κι αυτή δεν πρόλαβε να του πει τίποτε. Ούτε αυτό που λαχταρούσε... Κι αύριο ήταν το ραντεβού της στο γιατρό. Δεν ήξερε ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα, αλλά ήξερε πως όποιο κι αν ήταν, από δω και πέρα ήταν μόνη της, έπρεπε να το περάσει μόνη της. Μόνη της... Βαριά κουβέντα... Την προηγούμενη φορά που είχε ξανασυμβεί, κάπου στην αρχή της σχέσης τους, είχε προσπαθήσει να του το κρύψει. Τότε αυτός ήταν τρυφερός, υποστηρικτικός και της είπε πως ήταν κάτι που αφορά και τους δυο. Ήταν 100% στο πλευρό της. Και τώρα; Τώρα μόνη της... Μάλλον έπρεπε να παρατήσει την τέλεια δουλειά της, την ζωή της στην Αθήνα και να πάει στην επαρχεία στους γονείς της. Μπορεί να είχε να αντιμετωπίσει την κατακραυγή του κόσμου (έτσι έχουν τα πράγματα εκεί), αλλά πάντα ήταν δυνατή σε τέτοιες καταστάσεις. Άλλωστε εκεί θα είχε την υποστήριξη των γονιών της, μια θεσούλα στην δουλειά του αδερφού της... Όλα φάνταζαν τόσο μίζερα, αλλά πολλές φορές δεν έχεις άλλη επιλογή.

Επιλογή; Όχι, δεν έπρεπε να κάνει τώρα καμία επιλογή. Θα ήξερε σήμερα, μετά το ραντεβού με τον γιατρό της. Τώρα έπρεπε απλά να σηκωθεί απ' το κρεββάτι της, η ώρα είχε περάσει και έπρεπε να πάει στην δουλειά της...

Σημεία των καιρών...

Πριν δυο χρόνια, που ταξίδεψα στην Νέα Υόρκη, επισκέφτηκα την κολλητή της μαμάς μου. Ξέρετε, η κολλητή που την ξέρεις σχεδόν από τότε που γεννήθηκες, που μένει ένα δρόμο πίσω από σένα, που παίζατε μαζί, που ζήσατε την εφηβεία μαζί, τα πρώτα σκιρτήματα... Η γυναίκα αυτή ξεκίνησε κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 60 με μια φωτογραφία στο χέρι για την Αμερική, για να παντρευτεί τον άντρα της φωτογραφίας. Ναι! Το έχουμε ξανακούσει αυτό και το έχουμε δει στην ταινία του Βούλγαρη "Οι νύφες". Για καλή της τύχη ο άνθρωπος που συνάντησε αποδείχθηκε καλός, εργατικός, οικογενειάρχης...Έχουν κάνει 2 παιδιά και 4 εγγόνια και ζούνε πλέον αρμονικά, συντροφιά ο ένας με τον άλλο.
Στα χρόνια που ζούμε τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Οι γνωριμίες δεν γίνονται με αλληλογραφία, με χάρτινες φωτογραφίες... Τώρα γνωρίζεις ανθρώπους μέσα από μια οθόνη υπολογιστή. Μιλάς, ανταλλάσεις απόψεις και πλάθεις την άποψη σου για τον άλλο. Ξέρω ζευγάρια που γνωρίστηκαν μέσα σ' ένα chat room. Ζευγάρια που αντάλλαξαν e-mail. Ζευγάρια που ταξίδεψαν πολλά χιλιόμετρα για να βρεθεί ο ένας κοντά στον άλλο. Ζευγάρια που έχουν παντρευτεί, που έχουν παιδιά, που ζουν ευτυχισμένα.

Βέβαια γνωρίζω και περιπτώσεις ανθρώπων που γνωρίστηκαν μέσω ίντερνετ και συγκεκριμένα μέσω blog και δεν κατάφερα απολύτως τίποτε. Ίσως γιατί πολλές φορές προσπαθούμε να βγάλουμε, να παρουσιάσουμε κάτι άλλο απ' αυτό που είμαστε. Ίσως γιατί δεν γίνετε πάντα να δένει το γλυκό. Ξέρω όμως και περιπτώσεις ανθρώπων (πρόσφατα διάβασα μια σ' ένα blog και πραγματικά ελπίζω να ευδοκιμήσει!), που ταίριαξαν, που νιώθουν ο ένας να συμπληρώνει τον άλλο.
Τέλος ξέρω ανθρώπους που γνωρίζονται, που συναστρέφονται καθημερινά, που νιώθουν έλξη ο ένας για τον άλλο, αλλά δεν έχουν τα κότσια να το εκφράσουν, δεν τολμούν να κάνουν το βήμα... Γιατί μην ξεχνάμε ότι αυτό που είμαστε, δεν αλλάζει! Ξέρω λοιπόν άνθρωπο που έκανε ερωτική εξομολόγηση μέσα από το msn, γιατί δεν είχε την πυγμή που χρειάζεται ένας άντρας. Είναι κι αυτό σημείο των καιρό! Μπορεί να ακούγετε χαριτωμένο, αλλά ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να σταθεί όπως πρέπει στα καλά, πως μπορεί να είναι στα κακά; Δηλαδή το ακόμα χειρότερο; Ο ίδιος άνθρωπος δεν είχε τα αρχ....... να χωρίσει την σύντροφο του, που του φέρθηκε άψογα και της έστειλε απλά ένα ηλίθιο, ψυχρό και απρόσωπο μήνυμα!!! Γιατί οι άνθρωποι δεν αλλάζουν καρδιά μου, ή μπορείς να ζεις ή το βάζεις στα πόδια με την πρώτη δυσκολία! Γι' αυτό μην στεναχωριέσαι γι' αυτόν. Δεν αξίζει! Είσαι σαφώς καλύτερη, γιατί μπορούσες πάντα να λες αυτό που σκέφτεσαι, αυτό που θες! Γιατί εσύ τα παντελόνια που φοράς τα τιμάς...

Υ.Γ.1= Ένα μεγάλο ευχαριστώ στα 2-3 άτομα που βοήθησαν στην μετακόμιση, η βοήθεια ήταν πολύτιμη! Κι ένα μεγάλο ξεκαθάρισμα γι' αυτούς που τάζουν και μετά σε κρεμάνε...
Υ.Γ.2= Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Ελένη, που ενώ δεν ανήκει στους κολλητούς, μου στάθηκε! Τελικά είχες δίκαιο σε πολλά απ' αυτά που είπες... Θα κρατήσω και την συμβουλή, ο χρόνος...
Υ.Γ.3= It' s good to be back! Μερικές ώρες μόνο, αλλά τα στρουμφάκια μου με περίμεναν, μου έφτιαξαν τσιπουράκι, μου έκανα καλή παρεούλα, μα πάνω απ' όλα μου έφτιαξαν την διάθεση! Τι ευλογία να έχεις ανθρώπους γύρω σου...

Η μετακόμιση...

Έχεις που λες ένα μικρό, αλλά πολύ όμορφο σπιτάκι. Εκεί μέσα χωράνε τα πάντα: εσύ, ο άνθρωπος σου, η ζωή σου όλη. Έχεις ζήσει εκεί όμορφα χρόνια. Το έχεις φτιάξει κουκλίστικο, γιατί μπορεί να είπαμε ότι είναι μικρό, αλλά δεν παύει να σου προσφέρει όλα όσα θέλεις κι επιθυμείς. Κι εκεί που όλα είναι ωραία και καλά, έρχεται ένα τρίτο πρόσωπο να σου αλλάξει τα δεδομένα. Το τρίτο αυτό πρόσωπο δεν έχει απαιτήσεις, αλλά εσύ θέλεις να του προσφέρεις ότι καλύτερο περνάει απ' το χέρι σου. Ένα σπιτικό όμορφο, μια γωνίτσα δική του, ένα μέρος που θα είναι το καταφύγιο του τουλάχιστον για τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Και έχεις όρεξη, μεράκι και θέλεις να το φτιάξεις τέλειο. Γιατί μπορεί στην αρχή να μην καταλαβαίνει και πολλά, αλλά η αρμονία που του χαρίζεις, του δίνει αρμονία και στην ζωή του...

Μιλάω περίεργα, ε; Απλά σκέφτομαι πολλά τελευταία, αλλά δεν έχω χρόνο να τα βγάλω προς τα έξω. Σε λιγότερο από ένα μήνα όμως έρχεται στην ζωή ο ανεψιός μου! Δεν ήταν στο πρόγραμμα η αλλαγή σπιτιού, άδειασε όμως ένα διαμέρισμα στην ίδια πολυκατοικία, μεγαλύτερο κατά ένα δωμάτιο και η μετακόμιση πρέπει να γίνει το συντομότερο δυνατό. Είπαμε, ο μπόμπιρας έρχεται και πρέπει να τα βρει όλα έτοιμα! Κι επειδή σ' αυτή τη ζωή έχω μόνο μια αδερφή και της έχω και αδυναμία, πρέπει να κάνω τα πάντα: βάψιμο (μην γελάτε, είμαι πολύ καλός μάστορας!), καθάρισμα και μετακόμιση. Ελπίζω να προλάβουμε να ετοιμάσουμε τα πάντα, ώστε όταν έρθει ο μικρούλης να μπορέσουμε να τον υποδεχτούμε όπως του πρέπει, σε ένα όμορφο σπίτι και ξεκούραστοι ώστε να μπορέσει αυτός να μας κουράσει με τον τρόπο του. Σε καμιά βδομάδα φεύγω, όταν επιστρέψω με το καλό θα τα ξαναπούμε... Μέχρι τότε καλές διακοπές σ' όσους φεύγουν και κάντε ρε παιδιά και μια βουτιά και για μένα, που φέτος την θάλασσα θα την δω με κιάλια!