Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

Ένα διαφορετικό παραμύθι...

Δευτέρα πρωί, είμαι στην Σαλονίκη και βγαίνω στα μαγαζιά... Νομίζω ότι το ανάφερα και στο προηγούμενο post μου, κάνω ένα απίστευτο καταναλωτικό όργιο και αφού έχω δεκάδες σακούλες στα χέρια μου, αποφασίζω να δώσω λίγη προσοχή και στο πνεύμα μου! Τι νομίζατε; Ότι νοιάζομαι μόνο για την εμφάνιση μου; Μπαίνω λοιπόν σ' ένα μεγάλο βιβλιοπωλείο στην Ερμού και χαζεύω τους τίτλους. Διαλέγω από ένα βιβλίο για τους φίλους μου και συνεχίζω να ψάχνω ένα για μένα. Το μάτι μου πέφτει πάνω στο βιβλίο "Το νησί" της Victoria Hislop και θυμήθηκα πόσο πολύ μου άρεσε. "Δεν παίρνω το καινούργιο της να διαβάσω;" λέω από μέσα μου. Δεν το βλέπω στα ράφια και απευθύνομαι σ' ένα πολύ ευγενικό κύριο που δουλεύει στο εν λόγω βιβλιοπωλείο. Μου το δίνει και με ρωτάει αν έχω διαβάσει "Το νησί" και αν μου άρεσε. Του απαντώ θετικά και στα δυο. Τότε μου λέει πως θα μου άρεσε πολύ και αυτό το βιβλίο και μου το δίνει στα χέρια με την αυτοπεποίθηση του ανθρώπου που είναι απόλυτα σίγουρος για την επιλογή του! Με έπεισε αμέσως, έτσι λοιπόν έφτασα στο ταμείο κρατώντας στα χέρια μου "Το παραμύθι της Αλκυόνης" της Γουέντι Γουέμπ.

Από το οπισθόφυλλο:
Όταν η Χάλλι Τζέιμς βρίσκει ένα μυστηριώδες γράμμα στο γραμματοκιβώτιό της, η ζωή της αναστατώνεται, καθώς αποδεικνύεται πως η μητέρα της δεν πέθανε πριν από χρόνια σε μια πυρκαγιά, αλλά ζούσε μέχρι πρόσφατα. Γιατί να της πει ο πατέρας ένα τέτοιο ψέμα; Τι συνέβη στην οικογένειά της πριν από τριάντα χρόνια;
Αναζητώντας απαντήσεις, η Χάλλι ταξιδεύει στο μέρος όπου έζησε η μητέρα της: ένα απομακρυσμένο νησί με αφιλόξενους κατοίκους. Εκεί συνειδητοποιεί ότι γύρω της συμβαίνουν πολύ περίερ­γα πράγματα. Δεν μπορεί όμως με τίποτα να φανταστεί ότι σ’ αυτό το αλλόκοτο μέρος δεν κρύβονται μόνο σκοτεινά οικογενειακά μυστικά και φαντάσματα απ’ το παρελθόν – ότι κάπου εκεί μπορεί να παραμονεύει κι ο έρωτας...

Όταν διάβασα το οπισθόφυλλο θεώρησα ότι θα είναι ένα ανάλαφρο, σχεδόν γλυκανάλατο βιβλίο, που θα μου χαρίσει μερικές ευχάριστες και ήρεμες ώρες. Πόσο έξω έπεσα!!! Από την πρώτη κιόλας σελίδα ξεκινάει η ιστορία της Χάλλι, έχει πολύ γρήγορους ρυθμούς και με κρατάει στην πρίζα. "Ωραία" σκέφτομαι "καιρό είχα να το νιώσω αυτό μ' ένα βιβλίο". Ευτυχώς χθες ήμουν χάλια απ' το στομάχι και αποφάσισα να μείνω μέσα. Κι όσο είμαι στο σπίτι, τόσο δεν αφήνω το βιβλίο απ' τα χέρια μου! Διαβάζω και ταξιδεύω, πλάθω στο μυαλό μου εικόνες... Και φτάνω στο δεύτερο μέρος του βιβλίου και έχω να αντιμετωπίσω κάτι που πραγματικά δεν το περίμενα! Η γλυκανάλατη ιστορία που περίμενα να διαβάσω, έχει μετατραπεί σ' ένα θρίλερ που με κάνει να τρέμω, να ανατριχιάζω, να χάνω το μυαλό μου! Πραγματικά απίστευτα δυνατές εικόνες! Τι παθαίνεις όταν βλέπεις θρίλερ; Κλείνει τα μάτια σου, για να μην δεις την επόμενη σκηνή, κρατάς σφιχτά το χέρι αυτού που βρίσκετε δίπλα σου! Έλα όμως που εγώ είμαι μόνη και τρελαμένη! Κλείνω απότομα το βιβλίο και το σφίγγω στην αγκαλιά μου (τρεις και τέσσερις φορές έγινε αυτό!), λες και αυτό θα εμποδίσει την συνέχεια! Το ξανανοίγω δειλά γιατί πρέπει να μάθω... Και φτάνω στο τέλος και έχω μείνει στήλη άλατος! Μπορούν όλα αυτά να χωρέσουν σ' ένα βιβλίο; Πραγματικά δεν ξέρω αν το έχει διαβάσει κάποιος που θα μου πει μια δεύτερη γνώμη ή μπορεί και να το διαβάσει κάποιος και να του φανεί γελοίο, εγώ όμως έχω συγκλονιστεί!!!

10 σχόλια:

Roadartist είπε...

Τέλεια, δεν είχα ακούσει κάτι για το βιβλίο, σε ευχαριστώ! Εντομεταξύ τρελαίνομαι για βιβλιοπωλεία και για ιστορίες μέσα στα βιβλιοπωλεία. Μπορεί με τις ώρες να χαζεύω.. Τι πήρες στους φίλους; Φιλάκια πολλά!

Σοφία είπε...

*Roadartist
Κι εμένα μου αρέσουν πολύ τα βιβλιοπωλεία, ειδικά όταν συνδυάζονται μ' έναν τόσο ενημερωμένο πωλητή! Στον Αντώνη πήρα "Ο θείος Τάκης" του Ξανθούλη (μεγάλη αγάπη ο Ξανθούλης!), ένα βιβλίο που συζητούσαμε και τον είχα πείσει ότι πρέπει να το διαβάσει... Ταιριάζουν πολύ τα γούστα μας και εμπιστευόμαστε πολύ ο ένας τον άλλο! Στον Μανώλη πήρα "Το βιβλίο των μυστικών" του Τομ Χάρπερ, κινείται στο στυλ του "Κώδικα Dan Vinci" και μου το συνέστησε ο "σούπερ" πωλητής! Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα γυρίσω σύντομα εκεί...
Φιλιά!

fvasileiou είπε...

Αχ, Σοφάκι, είμαι σε ένα τριπάκι που δεν προλαβαίνω να διαβάσω καθόλου λογοτεχνία. Για πρώτη φορά στη ζωή μου δεν υπάρχει κάποιο πεζογράφημα να συνοδεύει τη μέρα μου!

Σοφία είπε...

Έλα βρε Φώτη μου! Όλοι περνάμε από αυτή τη φάση κάποια στιγμή: λίγο οι πολλές ώρες δουλειάς, λίγο η κούραση, λίγο η προσωπική μας ζωή... Πάντως όταν βρεις χρόνο θα ήθελα να το διαβάσεις και να μου πεις την γνώμη σου! Την καλησπέρα μου!

U.S. είπε...

μ' αρέσουν πολύ τα βιβλία, έχουν απίστευτο ενδιαφέρον οι κόσμοι που περιγράφονται. επίσης, εκτιμώ βαθύτατα τους υπαλλήλους βιβλιοπωλείων που αγαπούν τη δουλειά τους και προτείνουν βιβλία στον πελάτη - είναι διαβασμένοι και ψαγμένοι κι αυτό μ' αρέσει πολύ. το βιβλίο που λες δεν το έχω διαβάσει, όπως δεν έχω διαβάσει ούτε το νησί :P
κι επειδή δεν κρατιέμαι με τίποτα, να σου προτείνω ένα? "η λέσχη των τιποτένιων" του τζόναθαν κόου, αν πέσει στα χέρια σου διάβασέ το! καλημέρα, κουκουβάου μου!

KaLLinaki είπε...

Ερμού είπες , ε; Τρέχω το απόγευμα να μου συστήσει ο σούπερ πωλητής καμια ντουζίνα , να'χω τις κρύες μέρες του χειμώνα. Το συγκεκριμένο σίγουρα θα το πάρω. Με μπρίζωσες!
;-)

DaNaH είπε...

Προχθές το βράδυ τελείωσα το The Return της Victoria Hislop το οποίο το διάβασα στα αγγλικά. Το είχα πάρει πριν 2 χρόνια από το Public στο Cosmos που ήταν η ίδια εκεί και μου το υπέγραψε και νόμιζα ότι αυτό ήταν πριν λίγους μήνες (αναγκάστηκα να ανατρέξω στο blog μου για να θυμηθώ πότε ήταν)! Πώς περνάει ο καιρός!! Τότε ήταν Οκτώβριος, είχα διαβάσει μόνο τα 2 πρώτα κεφάλαια αλλά μετά λόγω πολλής δουλειάς έμεινε στο ράφι και αποφάσισα να το συνεχίσω την προηγούμενη εβδομάδα.

Το τελείωσα σχετικά γρήγορα. Η πλοκή θυμίζει Το Νησί με την έννοια ότι και εδώ έχουμε ένα βιβλίο που χωρίζεται σε τρία μέρη. Στην αρχή είμαστε στο παρόν (2001) με μια νεαρή Αγγλίδα, το δεύτερο μέρος μας περιγράφει την ιστορία μιας οικογένειας Ισπανών κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Φράνκο και στο τρίτο μέρος ξαναρχόμαστε στο παρόν και τη σχέση της Αγγλίδας με την οικογένεια αυτή. Δεν θα σου πω περισσότερα για να μην το χαλάσω! ;)

Οι εντυπώσεις μου για το βιβλίο; Μου άρεσε, αλλά πιστεύω ότι το Νησί με άγγιξε πιο πολύ. Είμαι σίγουρη πως αν το διάβαζε ένας Ισπανός θα τον συγκινούσε πολύ περισσότερο.

Από την άλλη η περιγραφή της Γρανάδας μου θύμισε το ταξίδι που κάναμε στην Ανδαλουσία και με ταξίδεψε ξανά σε εκείνα τα μέρη!

Το βιβλίο που προτείνεις δεν το ήξερα, αλλά πραγματικά μου κίνησες την περιέργεια και θα φροντίσω να το αγοράσω και να το αρχίσω το δυνατόν συντομότερο. Δε διαβάζω συχνά βιβλία αλλά τώρα με τον Γυρισμό μου άνοιξε η όρεξη και θέλω να διαβάσω κι άλλο! :D

Σοφία είπε...

*U.S.
Κι εγώ λατρεύω τα βιβλιοπωλεία, μάλλον γιατί μου αρέσει πολύ το διάβασμα. Παλιότερα διάβαζα πολύ περισσότερο, αλλά πάλι εξακολουθώ να κρατάω μια καλή "επαφή" με το διάβασμα! Θα πάρω σύντομα το βιβλίο που μου προτείνεις, αλλά κι εσύ προσπάθησε να διαβάσεις "Το νησί", είναι πολύ ωραίο βιβλίο! Φιλί!

*KaLLinaki
Έρμου με Αριστοτέλους... Δεν λέω παραπάνω γιατί θα θεωρηθεί διαφήμιση! Ο τύπος ήταν πραγματικά γνώστης και στην επόμενη μου επίσκεψη στην Θεσσαλονίκη θα τον προτιμήσω σίγουρα! Καλό βράδυ και καλή ανάγνωση Καλλινάκι!

*DaNaH
Το "Γυρισμό" θέλω να τον διαβάσω, αν και μια φίλη μου, μου είπε πως δεν είναι τόσο καλό όσο "Το νησί". Και η αλήθεια είναι πως μετά από ένα βιβλίο όπως "Το νησί", το επόμενο σίγουρα θα μου φανεί μετριότητα.
Ελπίζω να καταφέρεις να διαβάσεις το παραμύθι και να μου πεις σύντομα την γνώμη σου! Καλό βράδυ Δανάη μου!

DaNaH είπε...

Σοφία το διάβασα το βιβλίο και έκανα και σχετική ανάρτηση.

Το τελείωσα πολύ γρήγορα καθώς είχε αρκετή αγωνία, αλλά δεν μπορώ να πω ότι είχα τις ίδιες αντιδράσεις με τις δικές σου. ;)

Σε γενικές γραμμές μου άρεσε, αλλά θα το προτιμούσα να μην είχε το στοιχείο του εξωπραγματικού. Προτιμώ τις υποθέσεις να έχουν να κάνουν με συνομωσίες και όχι με φαντάσματα! :)

Ανώνυμος είπε...

Καλα τετοια περιγραφη αντιδρασεων σε αναγνωση πρωτη φορα πετυχαινω! εχεις πλακα!