Η χαρά της δημιουργείας...

Πριν από περίπου έξι μήνες πήρα μια μεγάλη απόφαση. Άφησα το σπίτι μου, την οικογένεια μου, τους φίλους μου, την πόλη που γεννήθηκα και μεγάλωσα, για να ζήσω με τον άνθρωπο που αγαπώ! Δεν θα σας πω ψέματα, τα πράγματα δεν είναι πάντα ιδανικά. Όχι σε σχέση με τον άνθρωπο μου, αυτός είναι ότι καλύτερο μου έχει συμβεί. Αλλά οι αλλαγές πάντα είναι δύσκολες στην αρχή. Μου στοίχισε που ένιωσα ότι "κλείστηκα" σ' ένα σπίτι, που δεν δούλευα, που δεν είχα τις φίλες μου για να πιω έναν καφέ... Το σημαντικό όμως είναι να έχεις έναν άνθρωπο να σε στηρίζει! Και αφού πέρασε το πρώτο δίμηνο συνειδητοποίησα ότι δεν είμαι μονοδιάστατος άνθρωπος και έχω πολλά μέσα μου να βγάλω. Τότε ήταν που πλησίαζε η βάφτιση του πολυαγαπημένου μου ανεψιού και ανέλαβα να ετοιμάσω τα πάντα.Τις μπομπονιέρες.
Τα μαρτυρικά για τα αγοράκια και τους άντρες.
Τα μαρτυρικά για τα κοριτσάκια.
Τα μαρτυρικά για τις γυναίκες.
Μέχρι την λαμπάδα.
Τότε βρήκα κάτι παλιά υφάσματα και άρχισα να φτιάχνω πραγματάκια για τον εαυτό μου και την αδερφή μου.Σκουλαρίκια.
Καρφίτσες.

Καρφίτσες χειμωνιάτικες.
Μετά η κόρη της νονάς μου μου ζήτησε να τις φτιάξω τις μπομπονιέρες για την βάφτιση της κορούλας της. Μετά ήρθε μια άλλη φίλη μου, που ήθελε να της φτιάξω μαρτυρικά για την βάφτιση της κορούλας της.
Για τα κοριτσάκια και τις γυναίκες. Και κάτι χρήσιμο για τους άντρες.
Λίγο αργότερα μια πρώτη μου ξαδέρφη, που είναι στο διοικητικό του Συλλόγου γονέων και κηδεμόνων παιδιών με ειδικές ανάγκες, μου ζήτησε να κατασκευάσω μερικά κοσμήματα για ένα μπαζάρ που θα έκαναν για την ενίσχυση του συλλόγου. Έκανα λοιπόν και λίγη εθελοντική εργασία. (Κάποια απ' αυτά που έφτιαξα, γιατί είναι πολλά για να τα βάλω όλα στο ποστ)Καρφίτσες.
Βραχιόλια. Κολιέ. Σκουλαρίκια. Σετ.
Και από ότι έμαθα ξεπούλησα και χάρηκα πολύ που κατάφερα να βοηθήσω στο έργο τους.
Τώρα η κολλητή μου μου ζήτησε να φτιάξω γούρια για τον γάμο - βάφτιση του αδερφού της και έχω πέσει με τα μούτρα.


Αυτά είναι τα δείγματα που έφτιαξα και ελπίζω να φτιάξω κι άλλα σύντομα...