Ακόμα μια Κυριακή...

Αυτή η Κυριακή μου φέρνει πάντα μια μελαγχολία! Θυμάμαι απ' τα παιδικά μου χρόνια, την Κυριακή το απόγευμα να μου αλλάζει πάντα η διάθεση. Ειδικά όταν ηχούσε στα αφτιά μου η μουσική από την "Αθλητική Κυριακή", ένιωθα ότι τελείωνε το Σαββατοκύριακο και ξανά έμπαινα στην ρουτίνα της βδομάδας και ότι άλλο συμπεριλαμβάνεται σ' αυτή τη ρουτίνα. Τότε σχολείο, τώρα δουλειά!

Δεν πρέπει όμως να είμαι αχάριστη. Τώρα τα Σαββατοκύριακα μου περνάνε πολύ πιο όμορφα! Επιλέγω να κάνω πράγματα που μου αρέσουν, να δω ανθρώπους που θέλω και γεμίζω έτσι τις μπαταρίες μου, ώστε δεν καταλαβαίνω πότε περνάει η ρουτίνα της βδομάδας... κι ας γκρινιάζω καμιά φορά!

Ένα τέτοιο Παρασκευοσαββατοκύριακο (ναι, εκμεταλλεύτηκα και την Παρασκευή!) έφτασε στο τέλος του! Που γυρνούσα πάλι; Στην μεγάλη αγάπη των φοιτητικών μου χρόνων: Σαλονίκη ντε!!! Και ας περπάτησα όλη την πόλη (τρεις φορές πάνω κάτω!), κι ας μας μούχλιασε δυο μέρες με την βροχή (όταν ξεκινάει, ξεχνάει να σταματήσει... Λονδίνο γίναμε!), κι ας μην βρήκα την αντιπροσωπία των κουφέτων (το τερπνόν μετά του ωφελίμου, αλλά δεν μου έκατσε!), κι ας μην βρήκα φόρεμα για τον γάμο (με τζινάκι μάλλον θα πάω!), κι ας ένιωσα κάποια στιγμή ότι βρίσκομαι σε άλλη πόλη... Πόσα πράγματα άλλαξαν σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα... Έκλεισαν τα παλιά μας στέκια... Έκλεισε η "Ραψωδία"; Πόσα παιχνίδια παίξαμε εκεί! Έκλεισε και το "Γκροτέσκ"; Πόσα βράδια περάσαμε, με απίστευτες συζητήσεις εκεί! Δεν το πίστευα! Ευτυχώς άνοιξαν άλλα, που μου άρεσαν πολύ! Όπως το entryfish, που φάγαμε καλά θαλασσινά (κορυφαία η Paelia τους!) και το cardhu για ποτάκι. Αυτά θα κρατήσω κι άλλα πολλά που έχω στο μυαλό μου και θα ξεκινήσω την καινούργια βδομάδα... Καλό βράδυ και καλή βδομάδα να έχουμε!