Τετάρτη 8 Απριλίου 2009

Να πάω κι ας μου βγει και σε κακό;

Μια φράση έχει κολλήσει στο μυαλό μου τις δυο τελευταίες μέρες: "Θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό." Πότε η φράση αυτή κατέληγε με ένα έντονο θαυμαστικό, πότε με μια απλή τελεία και πότε από ένα τεράστιο ερωτηματικό! Κι εγώ προβληματισμένη ως εκεί που δεν παίρνει..

Ας πάρω όμως τα πράγματα από την αρχή. Την προηγούμενη Πέμπτη μου είπε η Βασούλα ότι βρήκε μια αγγελία, που ίσως με ενδιέφερε. Αγόρασα την εφημερίδα, μελέτησα την αγγελία και αποφάσισα να στείλω βιογραφικό. Άνοιξα τον υπολογιστή μου, έφτιαξα ένα βιογραφικό (τι έφτιαξα δηλαδή; Ούτε της Άρτας το γεφύρι να ήταν! Έσβηνα και έγραφα τέσσερις ώρες!) και μετά από πολύ σκέψη το έστειλα. Ώρα αποστολής 8:29 μμ και το τηλέφωνο χτυπάει στις 9:31 μμ! Πραγματικά δεν το περίμενα! Ήταν ένας κύριος, που μου έκανε κάποιες ερωτήσεις σχετικά με το πτυχίο, τις γνώσεις μου και πολύ περισσότερο την επαγγελματική μου εμπειρία. Μου ζήτησε να συναντηθούμε και το κανόνισα για την Δευτέρα το πρωί. Εδώ ξέχασα να αναφέρω ότι η δουλειά αυτή βρίσκετε περίπου 250 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι μου. Ξεκίνησα λοιπόν, ταξίδεψα και συναντήθηκα με τον κύριο Τάδε. Ο κύριος Τάδε ήταν πολύ ευγενικός, συζητήσαμε ότι έχει να κάνει με μένα και ότι έχει να κάνει με την δουλειά. Στο τέλος της συνάντησης ο κύριος Τάδε μου είπε ότι του κάνω για την δουλειά, αλλά πρέπει εγώ να αποφασίσω αν είναι διατεθειμένη να φύγω τόσο μακριά από το σπίτι μου! Όταν γύρισα σπίτι με ρώτησε η αδερφή μου τι είμαι διατεθειμένη να κάνω και της είπα ότι έχει τα αρνητικά του και τα θετικά του. Θέλησε να μάθει να θετικά και βρήκα μόνο δυο: είναι δουλειά (όχι Η δουλειά!) και θα μείνω επί τέλους μόνη μου! Είχα αποφασίσει να πάω, έστω και για ένα μήνα, δοκιμαστικά... Σήμερα όμως συνειδητοποίησα ότι δεν μπορώ να φύγω! Δεν υπήρχε ίχνος ενθουσιασμού για ότι μου συνέβει! Ένιωθα σαν κάποιος να με έδιωχνε μακριά και εγώ ήμουν αναγκασμένη να ακολουθήσω... Έπρεπε σ' αυτή τη δουλειά να γίνω "άλογο κούρσας" που λέει κι η αδερφή μου! Να δουλεύω δεκάωρα καθημερινά και το Σάββατο! Να τρέχω χωρίς ανάσα! Ίσως έπρεπε να δεχτώ και υποβιβασμό, αντί για θέση μηχανικού, να έπαιρνα θέση γραμματέα στην αρχή... Και πόσο κρατάει αυτή η αρχή; "Ο μισθός δεν είναι συγκεκριμένος και εξαρτάτε από σένα" μου είπε ο κύριος Τάδε!
Δεν ξέρω αν είναι λάθος η απόφαση μου, αλλά ξέρω ότι από την στιγμή που αποφάσισα ότι δεν θα πάω, ξαναβρήκα το χαμόγελό μου! Ξέρω ότι πολλοί από τους γύρω μου θα με κατακρίνουν για την απόφαση μου! Όπως ξέρω ότι δεν τελειώνουν εδώ οι ευκαιρίες, και ελπίζω ότι "αύριο" θα έρθει μια καλύτερη για μένα...

12 σχόλια:

roadartist είπε...

Αφού έτσι αισθάνθηκες έκανες τότε καλά.. :)))
Πάμε για άλλα, καλύτερα!!!!

Σοφία είπε...

Κι εγώ αυτό ελπίζω roadartist μου, κάτι καλύτερο...
Πάντως ήταν απίστευτη η ανακούφιση που ένιωσα όταν είπα το όχι! Ειδικά όταν κατάλαβα ότι αυτός θεωρούσε δεδομένο το ναι!

Μαύρος Πητ είπε...

Ελπίζω να έπραξες σοφά Σοφία! :-) Απλά έχε στο νου σου πως μερικές φορές η σωστή απόφαση δεν είναι απαραίτητα και η ανώδυνη

Princess είπε...

Να πας κι ας σου βγει και σε κακο -γιατι τουλαχιστον θαχεις παει και δε θα βασανιζεσαι με το τι θα γινοτανε ΑΝ πηγαινες.
Αυτο γενικα. Ειδικα, να αφησεις το σπιτι σου, να ανοιχτεις σε νεα εξοδα, προσπαθωντας να βγεις το πιο γρηγορο αλογο, σε μια κουρσα που εκ των πραγματων δε θα μπορεσεις να εγκαταλείψεις ευκολα -με τα εξοδα να τρεχουν- δεν ειναι οτι το καλύτερο. Κι αμα δε τοθελε η Σοφια, δε θα πετυχαινε και το ξερεις...
Υπομονη... τα καλα πραγματα αργουν δεν ειπαμε;

Alexis B είπε...

Εγώ να σου πώ. Αν τώρα για κάπποιο λόγο έμενα χωρίς δουλειά, θα ήμουν πολύ προσεκτικός και ιδιέτερα επιλεκτικός.
Ανθρωπος είμαι και δουλειά θα θέλω όχι ζωο. όπως νομίζουν κάποιοι
Καλημέρα

Σοφία είπε...

*Μαύρος Πητ
Δεν είπα Πέτρο μου ότι πήρα την σωστή απόφαση! Αλλά αυτή, που την δεδομένη στιγμή, μπορούσα να αντιμετωπίσω! Ο καιρός θα δείξει...
Καλό βράδυ!

*Princess
Μακάρι Βιβίκο μου κι εγώ θα κάνω κι άλλη υπομονή!
;-)
Φιλιά!

*AlexisB
Ωραία τα λες Αλέξη μου, κι εγώ έτσι ένιωσα και αποφάσισα να επιλέξω με την καρδιά μου!
Καλό σου βράδυ!

KaLLinaki είπε...

Από την στιγμή που δεν έχεις οικογενειακά βάρη, you know..παιδιά σκυλιά...και ζεις στο πατρικό σου συνεπώς no rent , καλά έκανες και δεν βιάστηκες...άσε μια ζωή μετά θα τρέχεις . Τουλάχιστον να τρέχεις για μια δουλειά που θα γουστάρεις...την μισή (μην πω και παραπάνω) ζωή μας...στον χώρο εργασίας την περνάμε!
Καλημέρα :-)

fvasileiou είπε...

Απ' ό,τι βλέπω όλοι συμφωνούμε: Αφού η δουλειά σου προκαλούσε άγχος και σου στέρησε το χαμόγελο, τότε καλά έκανες. Η εργασία είναι πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μας για να κάνουμε κακούς συμβιβασμούς.

Πάμε γι' άλλα!

Αννα είπε...

Το Άγιο Φως της Ανάστασης
να λάμψει στη ζωή σου
και όλου του κόσμου οι χαρές
να βρίσκονται μαζι σου!!!

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Alexis B είπε...

Πέρασα γιά ευχούλες
Χρόνια πολλά, Χρηστός Ανέστη

Ανώνυμος είπε...

ΣΟΦΑΚΙ, ΑΣΧΕΤΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΟΥ: ΜΠΕΣ ΣΤΟ ΑΣΜΠΕΤΑ! ΜΑΖΕΥΟΜΑΣΤΕ ΣΤΙΣ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ!!!!!

Ανώνυμος είπε...

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΝΑ ΣΟΥ ΠΕΙ ΑΝ ΕΙΧΕΣ ΔΙΚΙΟ Ή ΟΧΙ ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΑΧΑ ΕΣΥ ΞΕΡΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΘΕΛΩ ΣΟΥ...Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΖΩ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΙΣΚΩ ΤΑ ΟΡΙΑ ΜΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ...ΕΧΩ ΑΠΟΚΟΜΙΣΕΙ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ, ΚΙ ΑΣ ΦΘΑΡΘΗΚΑ ΤΕΛΙΚΑ, ΚΙ ΑΣ ΠΟΝΕΣΑ...ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ ΟΜΩΣ ΠΩΣ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΛΛΟΥ...
ΤΑ ΦΙΛΙΑ ΜΟΥ! ΟΤΑΝ ΚΑΤΕΒΕΙΣ ΑΘΗΝΑ, ΠΑΡΕ ΤΗΛΕΦΩΝΟ!
ΕΡΟΕΣΣΑ