Roma (Part II)

Το ξέρω ότι άργησα, ότι χάθηκα... αλλά συμβαίνουν πολλά και διάφορα στην ζωή μου τελευταία. Το κακό είναι ότι με επηρεάζουν δυσάρεστα και προσπαθώ να ισορροπήσω.. Αν και μου είναι λιγάκι δύσκολο, νιώθω ότι περπατάω σε τεντωμένο σκοινί! Ας ελπίσουμε ότι δεν θα σπάσει!
Και τι κάνεις όταν η διάθεση σου δεν είναι καλά; Προσπαθείς να περάσεις όσο περισσότερο χρόνο μπορείς με ανθρώπους που αγαπάς! Κι όταν ο χρόνος αυτός δεν σου φτάνει, ξεθάβεις απ' το χρονοντούλαπο όμορφες στιγμές, τις χαζεύεις και χαμογελάς! Κάπως έτσι θυμήθηκα ότι έχω αφήσει ένα κενό στα post μου και χρωστάω την συνέχεια της Ρώμης! Πάμε λοιπόν...
Είχαμε μείνει κάπου στα μέσα της πρώτης μέρας, στην ξενάγηση στο Βατικανό και πιο συγκεκριμένα στον ναό του Αγίου Πέτρου. Ακολούθησε ο γύρος της πόλης με λεωφορείο, όπου κομμάτια πια όλοι μας αποκοιμηθήκαμε γλυκά ακούγοντας την ξεναγό! Και όμως, ένα ολόκληρο γκρουπ αποκοιμήθηκε, γιατί κανένας μας δεν είχε κοιμηθεί ολόκληρο το βράδυ και βολοδέρναμε από τις 7 το πρωί στο κέντρο της Ρώμης! Μας ξεφόρτωσαν στο ξενοδοχείο, μας έδωσαν τα δωμάτια μας (δυστυχώς σε διαφορετικούς ορόφους, αν και αυτό δεν μας εμπόδισε να κυκλοφορούμε από δωμάτιο σε δωμάτιο!) και πήγαμε για μπάνιο και ξεκούραση! Η ώρα πέρασε, ξεκουραστήκαμε λιγάκι και αποφασίσαμε να μην χάσουμε το πρώτο μας βράδυ στην Ρώμη. Βγάλαμε χάρτες και αποφασίσαμε να πάμε για φαγητό στην Piazza di Spagna που ήταν μόνο δυο στάσεις με το μετρό από το ξενοδοχείο. Βέβαια βγαίνοντας από το ξενοδοχείο, αποφασίσαμε να κάνουμε την απόσταση με τα πόδια. Δεν μας ήταν αρκετός ο πρωινός ποδαρόδρομος! Αν η Ρώμη σε μαγεύει μια φορά κατά την διάρκεια της μέρας, την νύχτα φωτισμένη είναι ονειρική! Δυστυχώς οι φωτογραφίες μου δεν είναι κάτι το φοβερό...

Η Piazza di Spagna ή τα ισπανικά σκαλιά, η πλατεία με σχήμα κλεψύδρας που πήρε το όνομα της από της Ισπανική πρεσβεία του Βατικανού που βρίσκετε εκεί κοντά. Περιπλανηθήκαμε στα στενάκια και αποφασίσαμε να γευτούμε πίτσες και μακαρονάδες. Στις πίτσες ευτυχώς πετύχαμε, αλλά δεν μπορώ να πω το ίδιο για τις μακαρονάδες! Η Ρούλα ακόμα θυμάται την καρμπονάρας της και τρέχει... Το βράδυ αυτό αποφασίσαμε να αποκοπούμε από το ελεεινό γκρουπ και να συνεχίσουμε την περιήγηση στην πόλη μόνη μας! Πραγματικά έχω κάνει αρκετά ταξίδια και πρώτη φορά συνάντησα τέτοιο γκρουπ! Εκτός από εμάς τις τέσσερις, όλοι οι άλλοι ήταν ζευγάρια που δεν μιλούσαν ούτε καν μεταξύ τους!
Την επόμενη μέρα ξεκούραστε, καθαρές και χορτάτες (πολύ ταλαιπωρηθήκαμε την πρώτη μέρα!) πήγαμε να πάρουμε το μετρό για το Κολοσσαίο...

Μια καθόλου στημένη φωτογραφία... Στο μετρό ψάχνουμε να βρούμε σε ποια στάση θα κατεβούμε!
Κι επί τέλους Κολοσσαίο!

Το εισιτήριο ήταν λιγάκι τσιμπημένο (14 ευρώ για Κολοσσαίο και Παλατίνο), αλλά πραγματικά άξιζε! Μπορεί να ήμασταν και δυο ώρες εκεί μέσα, η Ρούλα μας έκανε μια απίθανη ξενάγηση...

Είναι χτισμένο σε τέσσερα επίπεδα...

Στο πρώτο υπέργειο επίπεδο βρισκόταν οι αυτοκράτορες...Στο κατώτερο επίπεδο βρίσκονταν τα θηρία και οι μονομάχοι... Και όχι οι μοναχοί που είπε μια ψυχή!!!

Καλά που περνούσε και κανένας περαστικός και μας έβγαζε φωτογραφία, γιατί παρά λίγο δεν θα είχαμε φωτογραφία και με τις τέσσερις μας!

Από το μουσείο του Κολοσσαίου, ότι έχει απομείνει...

Μια από τις αγαπημένες μου φωτογραφίες!

Η Αψίδα του Κωνσταντίνου όπως την φωτογράφισα από το ψηλότερο διάζωμα του Κολοσσαίου. Λένε ότι χτίστηκε για την νίκη του πρώτου Χριστιανού αυτοκράτορα επί του Μαξεντίου, αν και πολλοί λένε ότι προϋπήρχε και απλά χρησιμοποιήθηκε τότε.

Η τελευταία φωτογραφία πριν βγούμε χαρούμενες από το Κολοσσαίο...

Πολύ χαρούμενες...

Για να κατευθυνθούμε στον λόφο Παλατίνο!
Η λέξη παλάτι στις περισσότερες ευρωπαϊκές γλώσσες προέρχεται από το όνομα αυτού του λόφου. Ο λόφος αυτό υπήρξε πολύ σημαντικός για την ιστορία της Ρώμης, πρώτα ως τόπος γέννησης της και έπειτα ως τόπος πολυτελής κατοικίας πλήθους ηγετών. Νομίζω ότι είναι από τα μέρη που πραγματικά αξίζουν να επισκεφτεί όποιος βρεθεί στην Ρώμη. Απλά υπέροχο!

Ανεβαίνοντας τις πρώτες σκάλες για να συναντήσουμε αρχικά...

Μια βυθισμένη ορθογώνια περιοχή (πιθανώς κάποιος ιππόδρομος ή απλά μεγάλος κήπος) που ήταν μέρος του παλατιού του Δομιτιανού.

Δεν ξέρω τι ακριβώς είναι αυτό που φωτογράφισα (όπως και οι παρακάτω φωτογραφίες), αλλά ήταν πολύ όμορφα!

Ακόμα στο Παλατίνο...

Η απόλυτη ηρεμία και ομορφιά της φύσης!

Τεράστιες αψίδες και σπαράγματα τειχών που απόμειναν από την επέκταση του Ντόμους Αυγουστάνα.

Και κάπου εδώ ξεκινάει η φωτογράφηση...

Και συνεχίζετε...

Και συνεχίζετε...

Και μέσα στα λουλουδάκια!

Κι από κει μια σύντομη βόλτα στο Καπιτώλιο.

Τελευταίος σταθμός πριν το ξενοδοχείο, μια εκκλησία στο πλάι του Καπιτωλίου. Δεν θυμάμαι ακριβώς ποια εκκλησία είναι, νομίζω ότι είναι η Santa Maria in Aracoeli. Τα σκαλιά αυτά τα ψάχναμε μέρες, είναι εικόνα που είχαμε στο μυαλό μας από την ταινία "Μοντέρνα σταχτοπούτα"!!!
Κάπου εκεί, αφού περπατήσαμε με τις ώρες, αράξαμε για φαγητό. Συνεχίζετε...