Είχαμε μείνει κάπου στο μέσο της δεύτερης ημέρας. Από κει και πέρα δεν έχω και πάρα πολλές φωτογραφίες, αλλά θα κάνω ότι καλύτερο μπορώ! Αράξαμε λοιπόν για φαγητό στην περιοχή Trastevere, σαν να λέμε στην Αθήνα Πλάκα ή στην Θεσσαλονίκη Άθωνος. Το φαγητό δεν ήταν ότι καλύτερο, αλλά ακολούθησε παγωτό σούπερ!!! Όποιος πάει στην Ιταλία και δεν δοκιμάσει παγωτό, δεν έχει φάει τίποτε! Το δικό μου παγωτό απαθανατίστηκε από το φακό της Μαρίας (4 ολόκληρες μέρες και έβγαλε 10 φωτογραφίες! Άρα το παγωτό μου άξιζε πολλά!), έφαγα την τρελής την καζούρα για το μέγεθος του, αλλά απέδειξα ότι όταν πρόκειται για παγωτό μπορώ να καταβροχθίσω τόνους!
Στο μαγαζί με τα παγωτό εμένα μου έδωσαν κουτάλι της σούπας και τα κορίτσια του παγωτού!
Περπατήσαμε στα στενά του Trastevere και συναντήσαμε αυτό πάνω σε ένα αυτοκίνητο:
Τι γράφει; "Ciao Nini. Tanti smile per te. Ti voglio bene. Tanto bene per te. Tanti bachi per te. Ciao." Δεν είναι πολύ γλυκό; Θέλω κι εγώ...
Διασχίσαμε μια από τις δεκάδες γέφυρες του Τίβερη, την Cestio.
Το νησάκι αυτό φιλοξενεί μια από τις μεγαλύτερες γυναικολογικές κλινικές της Ρώμης!
Περπατήσαμε λιγάκι ακόμα, πήραμε το μετρό και κατευθυνθήκαμε στο ξενοδοχείο για λίγη ξεκούραση. Το βράδυ είχε βόλτα το πρόγραμμα και θέλαμε να είμαστε φρέσκες! Βρήκαμε έναν οδηγό για νυχτερινή διασκέδαση και αποφασίσαμε να πάμε σ' ένα μπαράκι κοντά στο ξενοδοχείο μας, που έκλεινε στις 2! Ουουου! Τρελά γλέντια!
Στην διαδρομή έφαγα λιγάκι τα αφτιά των κοριτσιών, ήθελα να πάμε στο Hard Rock Cafe! Όχι ντε και καλά για να κάτσουμε, αλλά για να πάρω ακόμα ένα μπλουζάκι που τα συλλέγω. Τα καλά μου τα κορίτσια είπαν το οκ (με τέτοια μουρμούρα δεν μπορούσαν να κάνουν κι αλλιώς!) και αφήσαμε πίσω το μπαράκι μας...
Πήρα μια τέλεια μπλουζίτσα και μια η Βασούλα για τον Ηρακλή της, με την υπογραφή του Bono!
Στην Via Dei Condotti, το δρόμο με τα πιο ακριβά μαγαζιά! Αριστερά μου το κατάστημα της Prada και δεξιά της Gucci! Δεν αγοράζω, μόνο κοιτάω...
Εδώ έχουμε ένα κενό για 3-4 ωρίτσες, γιατί δεν αφήσαμε μαγαζί για μαγαζί! Ο μεγάλος μου καημός όμως ήταν που δεν βρήκα σούπερ μάρκετ! Έχω μια τρέλα, θέλω όποια χώρα επισκέπτομαι να κάνω κάποιες αγορές. Π.χ. από την Ιταλία ήθελα μακαρόνια και τα μόνα που βρήκα ήταν από κάποια μαγαζάκια τύπου delli και τα πλήρωσα χρυσό!
Τελευταία στάση πριν το φαγητό στο Πάνθεον. Είναι ο καλύτερα διατηρημένος από όλους τους αρχαίους ναούς και έχει τον μεγαλύτερο τρούλο από ξύλο στην Ευρώπη! Έχει μια μεγάλη τρύπα στο κέντρο του τρούλου, τον γνωστό ως οφθαλμό, που φωτίζει τον ναό αλλά δίνει και δομική στήριξη στον τρούλο. Δυστυχώς ήταν πολύς ο κόσμος και δεν μπόρεσα να πλησιάσω για να βγάλω το εσωτερικό του!
Την ώρα που τρώγαμε, πέρασε από μπροστά μας μια διαδήλωση. Μιλάμε για χιλιάδες κόσμο, περνούσαν για τουλάχιστον 45'. Μου έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση αυτό! Γιατί; Γιατί σκέψου να γίνεται διαδήλωση στην Ομόνοια κι εσύ να κάθεσαι απέναντι, να τρως ανενόχλητος το φαγητό σου και να χαζεύεις την διαδήλωση! Μια διαδήλωση που θύμιζε γιορτή, αφού συνοδευόταν από DJ και άφθονη μπύρα! Οι αστυνομικές δυνάμεις ήταν αμέτρητες, αλλά δεν είχαν καμιά διαφορά από τους διαδηλωτές! Με λίγα λόγια; Τριτοκοσμικές καταστάσεις!!! Το μόνο κακό ήταν ότι είχε κοπεί η πόλη στα δυο, στάθηκε αδύνατο να βρούμε ταξί (τι να κάνουμε; Κάνει και ο μπαμπαστρούμφ λάθη!!!) και περπατήσαμε απίστευτα πολύ για να φτάσουμε στο ξενοδοχείο! Η Ρούλα και η Μαρία γκρίνιαζαν, εγώ τους έλεγα: "κουράγιο στρουμφάκια μου, τρία τετράγωνο έμειναν..." που όμως τελειωμό δεν είχαν και το βράδυ κανένας δεν είχε κουράγιο για έξω. Άσε που η Ρούλα απειλούσε ότι θα βγει με τις παντόφλες απ' το ξενοδοχείο!
Την επόμενη μέρα αφήσαμε τα δωμάτια και ξεκινήσαμε για την τελευταία μας βόλτα. Το πρόγραμμα έλεγε ότι στις 4 έπρεπε να μαζευτούμε στο ξενοδοχείο για το αεροδρόμιο. Τι είχε απομείνει που δεν είχαμε δει; Τα μουσεία στο Βατικανό και πιο συγκεκριμένα η Καπέλα Σιξτίνα.
Πήραμε το μετρό, περπατήσαμε ως την είσοδο του Βατικανού και εκεί έγινε η μεγάλη έκπληξη! Τα μουσεία του Βατινακού είναι κλειστά κάθε Κυριακή, εκτός από την τελευταία Κυριακή κάθε μήνα, όπου είναι και ελεύθερη η είσοδος. Μα, δεν είναι σήμερα η τελευταία Κυριακή του μήνα; Ναι είναι, αλλά έπρεπε να ήσουν εδώ στις 12 και όχι στις 12:30 χρυσό μου! Η πατάτας μας ήταν απίστευτα μεγάλη, αλλά πραγματικά δεν είχαμε ακούσει τίποτε σχετικό, και έμεινα με την όρεξη! Ευτυχώς που πήγε μια φίλη μου το Πάσχα και μου έφερε φωτογραφίες να δω! Next time ίσως...
Ήθελα να βάλω ένα απ' τα βιντεάκια μας για να κλείσω αυτήν την τριλογία, αλλά δεν μου το φορτώνει! Θα το προσπαθήσω ξανα και θα το δημοσιεύσω! Φιλιά!
8 σχόλια:
....το θυμάμαι πολύ καλά το μαγαζί με τα ξύλινα παιχνίδια.. ένα παρόμοιο είχε και στην Φλωρεντία..
Ρε συ παρα πολύ γλυκό αυτό με τα post-it.. Ααααααα "ΤΑ" παγωτά!!!..
Κανένα καλλιτέχνη του δρόμου φωτογράφισες?Ε???
Βρε Σοφία μου, δεν την παλεύω από τη ζέστη, είμαι ιδρωμένος παρά τα κλιματιστικά κι εσύ μου μοστράρεις φάτσα-κάρτα ΤΑ παγωτά (πού λέει και η roadartist)... Μα από σίδερο πέτρα είναι φτιαγμένη η καρδιά σου;;;
Αυτό το ποστ νομίζω ότι ήταν το καλύτερο της τριλογίας :-)
Αααα επίσης να πω ότι την τρέλα με τα σούπερ μάρκετ την έχω κι εγώ. Αν δεν πάω παθαίνω στερητικό!
βρέ παιδί μου όλο με ένα κουτάλι στό χέρι.
μού άνοιξες την όρεξη.
Καλημέρα
Πολύ καλή παρουσίαση, εύγε!
Πού είσαι βρε Σοφία και χάθηκες; Αράχνιασε το μπλογκάκι σου...
Sofaki??
Mallon den exeis photo kallitexnwn tou dromou.. de peirazei tha anebasw egw postaki me tetoies photos..na peraseis na to deis..
Se filv,
eyxomai na eisai kala..
Δημοσίευση σχολίου