Συγκάτοικοι...

Μετά από δώδεκα πολύ κουραστικές αλλά υπέροχες μέρες στην Σαλονίκη, δεν μπορώ παρά να νιώθω τυχερή για την συγκατοίκηση...
Ας πάρουμε τα πράγματα όμως απ' την αρχή. Μου προέκυψε δουλίτσα στην Δ.Ε.Θ. (να 'ναι καλά η Νικολέτα. Έτσι όμως είναι αυτά, οι φίλοι νοιάζονται!), για δέκα μερούλες με πάρα πολύ καλά λεφτά! Η δουλειά είχε πλάκα, πολύ κούραση, πολύ ορθοστασία, ένα τραυματισμό, δεύτερο μικροτραυματισμό, μια ανακάλυψη ταλέντου, γνωριμίες με καινούργιους και ενδιαφέροντες ανθρώπους... Τι παραπάνω να ζητήσω;
Όταν η Νικολέτα μου είπε για την δουλειά, πήρα την απόφαση στην στιγμής, χωρίς να το έχω μετανιώσει στο παραμικρό! Ειδικά όταν έμαθα ότι τις μέρες αυτές θα είναι στην Θεσσαλονίκη και ο κολλητός μου από τους Γαργαλιάνους, που είχα σχεδόν δυο χρόνια να τον δω. Έτσι λοιπόν μαζευτήκαμε σ' ένα σπίτι 3 άτομα, που τα "λέμε" όμως καλά! Πραγματικά ένιωσα ότι έζησα ένα φοιτητικό δεκαήμερο!!! Καφέδες, ξενύχτια, ποτά, πάρτι ραδιοφωνικών σταθμών, opening μαγαζιών, μαζώξεις στο σπίτι με όλη την παρέα, κουβέντα μέχρι αργά με τον Αντώνη (δυστυχώς ο Μανώλης δούλευε και έπρεπε να μας αφήνει σχετικά νωρίς)... Τι παραπάνω να ζητήσω;
Αφού έκανα ένα απίστευτο καταναλωτικό όργιο (αχ! γυναίκες!!!), γύρισα πίσω με γεμάτες μπαταρίες και με την διάθεση πολύ στα πάνω της!

Υ.Γ.1= Μανώλη σ' ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία! Α! Και όσο για την δουλειά που λέγαμε, το παλεύω και ελπίζω να μου κάτσει. Και τότε θα τα περνάμε σούπερ συνέχεια!
Υ.Γ.2= Κουμπάρε σ' ευχαριστώ πολύ για την καλή παρέα! Κανονίζουμε το ταξιδάκι που λέγαμε, περιμένω ημερομηνίες μόνο!