Να μην την ξεχάσουμε ρε παιδιά!!!

Μέρα που δεν πρέπει να ξεχάσουμε η 1η Ιουνίου! Είναι χρέος μας να μην ξεχάσουμε! Χρέος σε μια κοπέλα που δεν έζησε την ζωή που της άξιζε! Σε μια κοπέλα που δεν την άφησαν να ζήσει την ζωή της άξιζε! Σε μια κοπέλα που αγωνίστηκε σκληρά για να πείσει τους γύρω της ότι υπέφερε! Σε μια κοπέλα που την μεταχειρίστηκαν όπως δεν της άξιζε! Σε μια κοπέλα που η ζωή της αποτελεί παράδειγμα για όλους μας! Σε μια κοπέλα που δεν γνώρισα, αλλά που θα μπορούσα να είμαι στην θέση της! Κι εσύ που διαβάζεις τώρα θα μπορούσες να είσαι στην θέση της! Γι' αυτό ξαναλέω ότι δεν πρέπει κανένας μας να ξεχάσει!
http://fakellaki.blogspot.com/

"Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνησες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας..."

"...Ας πάψει η υποκρισία των κυβερνώντων, που προτιμούν να λαδώνονται οι γιατροί από τους ασθενείς παρά να αμοίβονται αξιοπρεπώς από το κράτος..."

Η φωνή μας έχει δύναμη!

Τι γένους είναι επιτέλους;

Στο τμήμα ορολογίας της Ακαδημίας προσπαθούσαν να αποφασίσουν αν το κομπιούτερ θα έπρεπε να είναι αρσενικού ή θηλυκού γένους. Οι ορολόγοι χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, άνδρες και γυναίκες, με την υποχρέωση να καταθέσουν την άποψή τους, δίνοντας και τέσσερις λόγους για να τη στηρίξουν.

Η ομάδα των ανδρών αποφάσισε ότι το κομπιούτερ θα έπρεπε να είναι θηλυκού γένους ('η κομπιούτερ') για τους εξής λόγους:
1. Κανένας, εκτός από τον δημιουργό της και μόνο, δεν μπορεί να κατανοήσει την εσωτερική λογική που τη διέπει.
2. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί για να επικοινωνεί με τις άλλες κομπιούτερ είναι ακατανόητη σε οποιονδήποτε άλλο.
3. Ακόμα και τα πιο μικρά λάθη καταχωρίζονται στη μακροχρόνια μνήμη της για πιθανή ανάκληση ανά οποιαδήποτε στιγμή στο μέλλον.
4. Μόλις δεσμευτείς με μια από δαύτες, ανακαλύπτεις ότι σου φεύγει μισός μισθός στα διάφορα πρόσθετα που απαιτεί.

Αντιθέτως, η ομάδα των γυναικών αποφάσισε ότι το κομπιούτερ θα έπρεπε να είναι αρσενικού γένους και έδωσε τους παρακάτω λόγους:
1. Για να κάνεις οτιδήποτε μαζί τους, πρέπει πρώτα να τους ανάψεις.
2. Κατέχουν άπειρα δεδομένα αλλά είναι ανίκανοι να τα κάνουν οτιδήποτε από μόνοι τους.
3 Υποτίθεται ότι σε βοηθούν να λύσεις τα προβλήματά σου, αλλά πέντε φορές στις δέκα το πρόβλημα είναι οι ίδιοι.
4. Μόλις δεσμευτείς με έναν από δαύτους, αντιλαμβάνεσαι ότι, αν περίμενες λίγο παραπάνω, θα μπορούσες να βρεις καλύτερο μοντέλο.
Ως γνωστόν, επικράτησε η δεύτερη άποψη και από τότε λέμε «ο κομπιούτερ».

Τι είναι αλήθεια και τι ψέματα; ...Η αποκάλυψη!!!

Το σκορ έχει ως εξής:

1. 5 ψήφους

2. 3 ψήφους

3. 1 ψήφος

4. 0 ψήφους

και ένα λευκό! (κατόπιν δικής μου επιθυμίας! Ευχαριστώ Μανώλη μου!)

Δηλαδή νικητής είναι το 1 με πολύ μεγάλη διαφορά! Δυστυχώς όμως δεν είναι αυτή η σωστή απάντηση!

Ήρθε η στιγμή να αποκαταστήσουμε την αλήθεια! Πριν όμως, να σας πω ένα ένα τα ψέματα:
1. Έχω ζήσει ένα εξάμηνο στην Ιταλία και πιο συγκεκριμένα στην Φλωρεντία, όπου ως προπτυχιακός φοιτητής συμμετείχα στο πρόγραμμα Erasmus!!!
Πολύ θα το ήθελα, αλλά δυστυχώς δεν είχα ποτέ τα κότσια (τότε, τώρα το συζητάμε!) να ζήσω εκτός Ελλάδας! Μόνο για μερικές μέρες μπορώ να αποχωριστώ την σιγουριά που σου δίνει ο τόπος σου, η μητρική σου γλώσσα, οι δικοί σου άνθρωποι! Την Φλωρεντία την έχω δει μόνο σε φωτογραφίες, ενώ το μόνο μέρος που έχω επισκεφτεί στην γειτονική χώρα είναι η Βενετία! Την συνιστώ ανεπιφύλακτα σε ερωτευμένους και μη!!!
2. Έγινα blogger μετά από έντονη πίεση που μου άσκησε μια φίλη μου (ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε!) και από τότε κόλλησα!
Ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα! Blogger έγινα γιατί έτσι μου την βάρεσε!!! Έμαθα τα blog από τις ειδήσεις και πιο συγκεκριμένα για το blog της Αμαλίας! Έψαξα, βρήκα, διάβασα και κόλλησα άσχημα...
4. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς γάλα! Πίνω τουλάχιστον 1 λίτρο κάθε μέρα!
Το μεγαλύτερο ψέμα του αιώνα! Νομίζω ότι η τελευταία φορά που ήπια γάλα ήταν όταν μου το έβαλε με το ζόρι η μάνα μου στο στόμα, με εκείνο το τρισάθλιο πράγμα που το λένε μπιμπερό!!! Από τότε δεν θέλω ούτε να το βλέπω, ούτε να το μυρίζω και ακόμα περισσότερο ούτε να το πίνω! Μπλιάχχχχ!!!

Τι μένει; Από ότι καταλάβατε η μοναδική αλήθεια είναι αυτό που δεν έβαλε κανένας στο μυαλό του, το νούμερο:
3. Δεν μπορώ να αντέξω περισσότερο από 1 ώρα με ένα μωρό! Τι να κάνω; Ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τα παιδιά! Άσε που δεν φημίζομαι για την υπομονή μου!

Το ξέρω ότι θα έπρεπε να ντρέπομαι γι' αυτό! Το ξέρω ότι μπορεί να κακοχαρακτηριστώ γι' αυτό! Το ξέρω ότι τα παιδιά είναι ευλογία! Αλλά δεν μπορώ να αλλάξω όλο αυτό που νιώθω, για να είμαι political correct!!! Η αδερφή μου (η οποία με έδωσε στυγνά με το σχόλιο της! Ευτυχώς δεν την πήρε κανένας στα σοβαρά!) λέει ότι θα γίνω καλή μάνα! Εγώ πάλι δεν μπορώ ούτε να το σκεφτώ τώρα! Αν και κάπου βαθιά μέσα μου (θέλεις γεωτρύπανο για να το βρεις!) ξέρω ότι όταν θα πάρω μια τέτοια απόφαση (να κάνω εγώ παιδί ντε!), θα είναι μια πολύ συνειδητοποιημένη απόφαση και θα δοθώ ολοκληρωτικά σ' αυτό! Ελπίζω να το έσωσα λιγάκι!!!

Καλό βράδυ σε όλους!!!

Τι είναι αλήθεια και τι ψέματα;

Η φίλη μου η Αννούλα με προσκάλεσε να παίξω σ' ένα καινούργιο blogοπαίχνιδο! Και όπως είναι γνωστό, μου αρέσουν πολύ τα παιχνιδάκια και έσπευσα να παίξω!!!

Οι κανόνες έχουν ως εξής:
Γράφεις 4 προτάσεις που αφορούν εσένα.
Ζητάς από τους αναγνώστες να ψηφίσουν ποια απ’όλες είναι αληθινή.
Μόνο μία από αυτές ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

1. Έχω ζήσει ένα εξάμηνο στην Ιταλία και πιο συγκεκριμένα στην Φλωρεντία, όπου ως προπτυχιακός φοιτητής συμμετείχα στο πρόγραμμα Erasmus!!!
2. Έγινα blogger μετά από έντονη πίεση που μου άσκησε μια φίλη μου (ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε!) και από τότε κόλλησα!
3. Δεν μπορώ να αντέξω περισσότερο από 1 ώρα με ένα μωρό! Τι να κάνω; Ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τα παιδιά! Άσε που δεν φημίζομαι για την υπομονή μου!
4. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς γάλα! Πίνω τουλάχιστον 1 λίτρο κάθε μέρα!

Ποιος θέλει να παίξει; Να προτείνω κάποιους και ας παίξει και όποιος άλλος έχει διάθεση: ο Μανώλης (μόνο παίζεις, μην ψηφίσεις και αποκαλύψεις την αλήθεια!), ο Φώτης, ο Apos, η Δανάη, η Τρελλή πριγκιπέσσα και η Lifewhispers! Περιμένω να ψηφίσετε και να παίξετε..

Καλοκαίριασε...

Ξυπνάω το πρωί, βάζω τα κοντομάνικα μου και κλειστά παπουτσάκια και ξεκινάω για εκδρομούλα! Πριν προλάβω να φτάσω στην Βασούλα, τα πόδια μου έχουν βράσει... Back home λοιπόν για πεδιλάκια και ξανά στο αυτοκίνητο! Παράθυρα ανοιχτά, μουσικούλα στο τέρμα... Και τι δεν ακούσαμε σήμερα; Ότι δεν έχω ακούσει ποτέ στην ζωή μου! Τραγουδήσαμε "...τα Μαύρα τα μεσάνυχτα..." και "...έχω την αίσθηση, την 6η αίσθηση..." και κουνιόμασταν στον ρυθμό! Σε μια περίπου ωρίτσα ήμασταν στην υπέροχη Καστοριά! Φαγητό στο "Κροντίρι" (δεν περιγράφετε!!!), παγωτό στην "Δωδώνη" (Θεϊκό παγωτό, είναι γνωστό αυτό!!!), παραλίμνια βολτίτσα και για καφεδάκι με θέα την λίμνη... Νομίζω ότι όταν περνάς τόσο καλά, είναι δύσκολο να το πεις με λόγια, γι' αυτό θα σας δώσω μερικές εικόνες! Τελικά είναι ωραία να μην δουλεύεις και να γυρνάς όλο τον κόσμο! Πολύ κούραση κουβαλάω... πάω για ύπνο!

Το νόμισμα έχει δυο όψεις...

Σε μια αναζήτηση μου, έπεσα εντελώς τυχαία, σ' ένα βιντεάκι στο youtube με την Κατερίνα Γώγου. Την Κατερίνα Γώγου την θυμόμουν από τις παλιές ελληνικές ταινίες και πάντα μ' έκανε και χαμογελούσα! Ένα πολύ γλυκό και δροσερό κορίτσι, που σίγουρα δεν περνούσε απαρατήρητο! Αγαπημένος μου ρόλος η αδερφή της Τζένη Καρέζη στο "Μια τρελή-τρελή οικογένεια". Την ταινία την έχω δει εκατομμύρια φορές και πάντα γελάω με τις εκπληκτικές ατάκες της, την πάστα φλώρα με τα μαργαριτάρια της! Την θυμάμαι κι από άλλες ταινίες: στο "Ξύλο βγήκε απ' τον παράδεισο" έκανε την σκανταλιάρα μαθήτρια, στο πλάι του Λάμπρου Κωνσταντάρα έκανε την κόρη του...

Χρόνια αργότερα και ενώ είμαι πλέον φοιτήτρια, πέφτει στα χέρια μου ένα βιβλίο (δεν θυμάμαι τον τίτλο. Πρέπει να ρωτήσω την αδερφή μου!) που συγγραφέας του είναι η Κατερίνα Γώγου! Πραγματικά εξεπλάγην! Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι το λαμπερό και χαμογελαστό κορίτσι, το κορίτσι που μας διασκέδαζε, έκρυβε τέτοιο πόνο, τέτοια ευαισθησία!

Κι όμως, όλα τα νομίσματα έχουν δυο όψεις! Όσο κι αν μου αρέσει το δροσερό και ατίθασο κορίτσι που έβλεπα στις ελληνικές ταινίες, τολμώ να πω ότι προτιμώ την άλλη της πλευρά! Την ευαίσθητη πλευρά, την πλευρά που έφερε το τραγικό τέλος!!!

Τι να δω εγώ τώρα;

Η φετινή σεζόν στην τηλεόραση νομίζω ότι είναι από τις χειρότερες που έχει ζήσει τα τελευταία 18 χρόνια! Τόσα δεν αριθμεί η ιδιωτική τηλεόραση; Ανοίγω την τηλεόραση μου και μου δημιουργείται μια απίστευτη αποστροφή! Είναι μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού, αυτά που μπορείς να κάτσεις και να παρακολουθήσεις, χωρίς να ψάχνεις απεγνωσμένα το τηλεκοντρόλ! Εννοείται ότι το πιο δυνατό χαρτί για την σεζόν που διανύουμε, είναι το "Αλ τσαντίρι νιους" και ο Λάκης Λαζόπουλος! Ποια σειρά όμως μπορείς να δεις χωρίς να βγάλεις καθόλου σπυράκια; Άλλες χρονιές θυμάμαι να μην μπορώ να διαλέξω, ανάμεσα σ' αυτές που παιζόντουσαν την ίδια ώρα! Πέρσι και πρόπερσι είχαμε το "Παρά 5"! Είχαμε και το "50 - 50" που κράτησε δυνατά κι αυτό 2 χρονάκια! Φέτος όλα πήγαν άπατα!

Ακούω κάποιους να μιλούν για τα "Μαύρα μεσάνυχτα", καλό δεν λέω, αλλά κάτι του λείπει! Άλλοι πάλι για το "Ευτυχισμένοι μαζί", αλλά δεν το έχουμε δει πολλές φορές αυτό το παραμυθάκι; Όσο για τις σειρές του ΑΝΤ-1, περιττό να πω ότι φέτος ήταν επιεικώς απαράδεκτες! Μέχρι και το άπαιχτο δίδυμο Μπουλάς - Χαϊκάλης πέρασε απαρατήρητο! Όσο δε για τις σειρές τύπου "Σε είδα"... δεν έχω και πολλά να σχολιάσω, γιατί δεν μας έχουν δείξει και τίποτε αξιόλογο!

Η μόνη σειρά που μου έχει κρατήσει παραπάνω το ενδιαφέρον, είναι τα "Υπέροχα πλάσματα". Δεν ξέρω τι είναι αυτό που με κρατάει περισσότερο! Οι χαρακτήρες των πρωταγωνιστών; Η συνεχόμενη ροή; Οι διάλογοι; Τα υπέροχα guest; Τα εξωτερικά γυρίσματα (φτάνουν πια τα φτηνά σκηνικά, στα τρισάθλια στούντιο!) που με τρελαίνουν; Η τρελή γραμματέας; Ότι και να 'ναι όμως, νομίζω ότι αξίζει τον κόπο!!!

Ξεχνάω...

Τι κακό κι αυτό που με βρήκε; Χάνω τα λογικά μου, μου φαίνεται!!! Τι εννοώ; Ξεχνάω πολύ! Ξεχνάω σημαντικά πράγματα! Ξέχασα την γιορτή μιας φίλης μου! Ξεχνάω πράγματα που πρέπει να γίνουν στην δουλειά και τρέχω να τα προλάβω όταν τα θυμηθώ... Ευτυχώς δεν έχω κάνει καμιά γκάφα ακόμα! Γι' αυτό έχω γεμίσει το γραφείο μου με κίτρινα χαρτάκια post-it και πάλι χάνω τον μπούσουλα! Με παίρνει τηλέφωνο (πρωί) ο φίλος μου ο Μανώλης και μου ζητάει να του στείλω κάτι σε μήνυμα και γω το θυμάμαι μετά τα μεσάνυχτα (τα μαύρα μου τα μεσάνυχτα!!!). Όσο για το κινητό μου; Γεμάτο υπενθυμίσεις!!! Πριν μερικές μέρες, παρηγορούσα τον εαυτό μου και του έλεγα: "...λόγω γάμου το 'χεις πάθει...", "...φορτώθηκα πολλά...", "...πως θες να τα θυμάσαι όλα;..." κι άλλα τέτοια όμορφα! Είχα υπενθυμίσεις για τα πάντα! Αφού τώρα που έκανα εκκαθάριση, γελούσα μόνη μου, με τα χάλια μου! Μέχρι και υπενθύμιση για την μέρα του γάμου είχα βάλει!!! Λες και υπήρχε περίπτωση να το ξεχάσω! Το ξέρω, δεν έχω το Θεό μου!

Και τώρα που καταλάγιασε η φουρτούνα, η κατάσταση παραμένει ως είχε! Ξεχνάω!!! Τι να κάνω; Μου φαίνεται πρέπει να ξεκινήσω πάλι τα sudoku! Σε κάποια φάση της ζωής μου που ξεχνούσα πάλι πολύ, με βοήθησαν! Έλυνα όμως τρελά sudoku! Όταν ήμουν σπίτι είχα συνέχεια ένα περιοδικό στο χέρι, ενώ όταν ήμουν στον υπολογιστή έλυνα ηλεκτρονικά sudoku! Άντε να δούμε, θα το σώσουμε το κορίτσι ή...

Don't want to close my eyes...

Τόσο μακρυά απ' τα δικά μου ακούσματα, αλλά τόσο κοντά στην καρδιά μου! Το τραγούδι πάει μακρυά... Ελπίζω να βρει στόχο!!!

While you're far away and dreaming
I could spend my life in this sweet surrender
I could stay lost in this moment forever
Every moment spent with you is a moment of treasure

Don't want to close my eyes
I don't want to fall asleep
Cause I'd miss you babe
And I don't want to miss a thing
Cause even when I dream of you
The sweetest dream will never do
I'd still miss you babe
And I don't want to miss a thing

Lying close to you feeling your heart beating
And I'm wondering what you're dreaming
Wondering if it's me you're seeing
Then I kiss your eyes
And thank God we're together
I just want to stay with you in this moment forever
Forever and ever

Don't want to close my eyes
I don't want to fall asleep
Cause I'd miss you babe
And I don't want to miss a thing
Cause even when I dream of you
The sweetest dream will never do
I'd still miss you babe
And I don't want to miss a thing

I don't want to miss one smile
I don't want to miss one kiss
I just want to be with you
Right here with you, just like this
I just want to hold you close
Feel your heart so close to mine
And just stay here in this moment
For all the rest of time

Don't want to close my eyes
I don't want to fall asleep
Cause I'd miss you babe
And I don't want to miss a thing
Cause even when I dream of you
The sweetest dream will never do
I'd still miss you babe
And I don't want to miss a thing

Don't want to close my eyes
I don't want to fall asleep
I don't want to miss a thing

Καλό βράδυ!!!

19 Μαΐου...

Πριν 14 χρόνια, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως, Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο“, ημέρα που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα. Αντιγράφω από την wikipedia:

Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου άρχισε το 1914 και έφτασε στο τελικό της στάδιο το 1923. Υπολογίζεται ότι στοίχισε τη ζωή 300,000 με 350,000 Ελλήνων στην περιοχή του Πόντου. Οι επιζώντες κατέφυγαν στον Άνω Πόντο (στην ΕΣΣΔ) και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, στην Ελλάδα. Τα γεγονότα αυτά δεν αναγνωρίζονται διεθνώς ως γενοκτονία, με την εξαίρεση του Ελληνικού Κράτους με Νόμο του 1994, με τον οποία καθιερώθηκε η 19 Μαΐου ως ημέρα τιμής.
Γενικότερα, εκείνη την χρονική περίοδο η έξαρση του εθνικισμού στις δύο χώρες προκάλεσε σφαγές και διωγμούς και από τις δύο πλευρές.

Οργανωμένες επιθέσεις
Οι Τούρκοι χωρίς προσχήματα πια περνούν στην επίθεση. Από κάθε γωνιά του Πόντου και της Μικράς Ασίας έρχονται καταγγελίες. Οι σποραδικές δολοφονίες αρχίζουν να αυξάνονται. Χωρικοί, που πήγαιναν να δουλέψουν στα χωράφια τους, βρίσκονταν καθημερινά δολοφονημένοι.
Οι διωγμοί εκδηλώθηκαν αρχικά με τη μορφή σποραδικών κρουσμάτων βίας, καταστροφών, απελάσεων και εκτοπισμών. Φαίνονταν σαν να προέρχονταν από ανεύθυνα κυρίως στοιχεία. Πολύ γρήγορα όμως έγιναν συστηματικοί, πιο οργανωμένοι και εκτεταμένοι και στρέφονταν τόσο κατά των Ελλήνων όσο και κατά των Αρμενίων. Εμπνευστής και εγκέφαλος αυτής της επιχείρησης της γενοκτονίας ήταν ο Μεχμέτ Ταλαάτ, υπουργός των Εσωτερικών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Με δικές του εντολές, που καλούσαν τις αρχές να μη δείχνουν κανένα έλεος και για τoυς χριστιανούς, εξαπολύθηκαν οι διωγμοί κατά των "ανεπιθύμητων" εθνοτήτων σε μια τεράστια έκταση.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο αναγκάστηκε, σε ένδειξη πένθους, να κλείσει στις 15 Μαΐου 1914 όλες τις εκκλησίες και τα σχολεία και να καταγγείλει στις Μεγάλες Δυνάμεις τους νέους διωγμούς. Δεν κατάφερε όμως τίποτε γιατί κηρύχθηκε στο μεταξύ ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, στον οποίο η Τουρκία έλαβε μέρος ως σύμμαχος της Γερμανίας, έχοντας πια την ευχέρεια να εφαρμόσει πλήρως το παλαιότερο σχέδιο της εξόντωσης των χριστιανών.

Οι διωγμοί των Ελλήνων του Πόντου
Η εφαρμογή αυτής της πολιτικής ανάγκασε χιλιάδες Έλληνες των παραλίων της Μικρασίας να εγκαταλείψουν τις προαιώνιες εστίες τους και να μετοικήσουν με πολυήμερες εξοντωτικές πορείες.
Σύμφωνα με μια έκθεση της Ελληνικής Πρεσβείας, με ημερομηνία τον Ιούνιο του 1915 είναι γραμμένα τα εξής: "Οι εκτοπιζόμενοι από τα χωριά τους δεν είχαν δικαίωμα να πάρουν μαζί τους ούτε τα απολύτως αναγκαία. Γυμνοί και ξυπόλητοι, χωρίς τροφή και νερό, δερόμενοι και υβριζόμενοι, όσοι δεν εφονεύοντο οδηγούντο στα όρη από τους δημίους τους. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς πέθαιναν κατά την πορεία από τα βασανιστήρια. Το τέρμα του ταξιδιού δεν σήμαινε και τέρμα των δεινών τους, γιατί οι βάρβαροι κάτοικοι των χωριών, τους παρελάμβαναν για να τους καταφέρουν το τελειωτικό πλήγμα ..."
Σκοπός των Τούρκων ήταν, με τους εκτοπισμούς, τις πυρπολήσεις των χωριών, τις λεηλασίες, να επιτύχουν την αλλοίωση του εθνολογικού χαρακτήρα των περιοχών που κατοικούνταν από Ρωμιούς και να καταφέρουν ευκολότερα των εκτουρκισμό εκείνων που θα απέμεναν.

Το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου
Η ήττα της Τουρκίας από τις δυνάμεις της Αντάντ και το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου έφερε μια προσωρινή ανάπαυλα στο απάνθρωπο σχέδιο των Νεότουρκων. Η νέα τουρκική κυβέρνηση υποχρεώνεται από τις νικήτριες δυνάμεις να δώσει άδειες επιστροφής στους λίγους εξόριστους που είχαν απομείνει.

Το τελικό πλήγμα
Το 1919 αρχίζει νέος διωγμός κατά των Ελλήνων από το κεμαλικό καθεστώς, πολύ πιο άγριος κι απάνθρωπος από τους προηγούμενους. Εκείνος ο διωγμός υπήρξε η χαριστική βολή για τον ποντιακό ελληνισμό.
Στις 19 Μαΐου, με την αποβίβαση του Μουσταφά Κεμάλ στη Σαμψούντα, αρχίζει η δεύτερη και σκληρότερη φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας.
Με τη βοήθεια μελών του Νεοτουρκικού Κομιτάτου συγκροτεί μυστική οργάνωση, τη Mutafai Milliye, κηρύσσει το μίσος εναντίον των Ελλήνων και σχεδιάζει την ολοκλήρωση της εξόντωσης του ποντιακού ελληνισμού. Μέσα σε λίγα χρόνια ο Κεμάλ εξόντωσε τον ελληνισμό του Πόντου και της Ιωνίας.
Η τρομοκρατία, τα εργατικά τάγματα, οι εξορίες, οι κρεμάλες, οι πυρπολήσεις των χωριών, οι βιασμοί, οι δολοφονίες ανάγκασαν τους Έλληνες του Πόντου να ανέβουν στα βουνά οργανώνοντας αντάρτικο για την προστασία του αμάχου πληθυσμού. Τα θύματα της γενοκτονίας θα ήταν πολύ περισσότερα, αν δεν υπήρχε το ποντιακό αντάρτικο.
Με την επικράτηση του Κεμάλ, οι διωγμοί συνεχίζονται με μεγαλύτερη ένταση. Στήνονται στις πόλεις του Πόντου τα διαβόητα έκτακτα δικαστήρια ανεξαρτησίας, που καταδικάζουν και εκτελούν την ηγεσία του ποντιακού ελληνισμού. Υπολογίζεται ότι συνολικά λόγω αυτών των μέτρων έχασαν τη ζωή τους 350.000 Πόντιοι.

Η προσφυγιά
Με τη συνθήκη της ανταλλαγής των πληθυσμών έρχονται στην Ελλάδα περί τους 700.000 Πόντιους. Οι ξεριζωθέντες εγκαταλείπουν την πατρώα γη και όλα τα υπάρχοντά τους. Παίρνουν μαζί τους ιερά κειμήλια. Αφήνουν πίσω τη Μαύρη Θάλασσα και φτάνουν στην Ελλάδα.

Η προσφορά των Ελλήνων του Πόντου στο ελληνικό κράτος
Πάμφτωχοι, έχοντας αφήσει πίσω τους περιουσίες και πλούτη, έφτασαν ταλαιπωρημένοι από τις διώξεις κι εγκαταστάθηκαν σε διάφορες περιοχές στη νέα ελληνική πατρίδα. Σκόρπισαν σε χωριά και πόλεις της Μακεδονίας και της Θράκης, στους συνοικισμούς της πρωτεύουσας και σε άλλες περιοχές. Περισσότεροι από 700.000 πρόσφυγες από τη Μικρασία και τον Πόντο εγκαταστάθηκαν στη βόρεια Ελλάδα.
Μέσα από αντιξοότητες και εμπόδια, που συνάντησαν, ειδικά στα χωριά της εγκατάστασής τους, κατόρθωσαν τόσο αυτοί όσο και αργότερα τα παιδιά τους όχι μόνο να επιβιώσουν, αλλά και να διεισδύσουν στους χώρους των επιστημών και των τεχνών, της πολιτικής και του συνδικαλισμού, και να διακριθούν.

Γιατί δεν αναγνωρίστηκε μέχρι σήμερα η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου
Πριν από τον όρο "Γενοκτονία" υπήρχε ο όρος "Εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας". Πρόβλημα στη δίκη των γενοκτόνων μπορεί να υπάρξει με το νομικό όρο "nullum crimen nulla poena sine lege", δηλαδή δίχως προϊσχύοντα νόμο δεν υπάρχει έγκλημα ούτε ποινή. Ο όρος της Γενοκτονίας δεν υπήρχε την εποχή εκείνη, έτσι η τιμωρία και καταδίκη εκείνων τίθεται υπό ερωτηματικό. Το ποινικό Δίκαιο, για να εξασφαλίσει τη δίκαιη μεταχείριση των κατηγορουμένων δεν μπορεί να δράσει αναδρομικά. Από την άλλη άποψη όμως σε όλα τα νομικά πλαίσια υπήρχε η τιμωρία της δολοφονίας.
Οι Τούρκοι αρνούνται σήμερα τη γενοκτονία των Ποντίων του 1922. Παρ'όλα αυτά, η ελληνική πλευρά επιμένει ότι έχει ατράνταχτες αποδείξεις.

Σύνδεσμοι-Βιβλιoγραφία
Εγκυκλοπαίδεια του ποντιακού Ελληνισμού, Ιστορία-Λαογραφία-Πολιτισμός, τ.Γ, έκδοση Μαλλιάρης-Παιδεία.
Πρωία Θράκης, Α. Αντωνιάδου, Κομοτηνή, αρ.φ. 781, 28.7.60., Ι. Κανδηλάπτου-Κάνεως, Διευκρίνησις των ονομαισιών Πόντιοι-Λαζοί.
Μαριάννα Κορομηλά, Οι έλληνες στη Μαύρη Θάλασσα, από την εποχή του Χαλκού ως τις αρχές του 20ου αιώνα, Πανόραμα. Αθήνα 1991.
Ι Σαλτσή, Και πάλι για τους Πόντιους και τους Λαζούς, εξ οικείων τα βέλη-αδέσποτα όμως, Ποντιακή Εστία, έτος 11ον, τ.130-132, 1960.
Ι. Κανδηλάπτου, Εθνολογικά μελετήματα, Βήματα προς την αλήθειαν, Ποντιακή Εστία, έτος 12ον, τ.133-134, 1961.
Διαφωτιστικόν φυλλάδιον, Περί της χωριστής εθνότητος των Λαζών. Περί της χωριστής εθνότητος των Λαζών εντελώς ξένης προς τους Ελληνοποντίους, Θεσσαλονίκη 1969.

Για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νέοι! Μη νομίζεται ότι κι εγώ έχω ιδιαίτερες ιστορικές γνώσεις, αλλά έχω μνήμες από τις διηγήσεις της γιαγιά μου της Σοφίας! Μιας γυναίκας που έζησε όλα αυτά από κοντά, που περιπλανήθηκε και ξαναέστησε την ζωή της απ' το μηδέν! Άνθρωποι δυνατοί, με όνειρα για την ζωή που θέλησαν να τους στερήσουν... Γι' αυτό είναι πολύ σημαντική η σημερινή μέρα για μας!!!

Το καλό πράγμα αργεί... (Blogοπαίχνιδο: ID-ιογράφως)

Είχα μια πολύ πρωτότυπη πρόσκληση σε blogοπαιχνιδάκι, αλλά δεν είχα χρόνο να ανταποκριθώ! Ο φίλος μου ο Φώτης μου έδωσε την πρώτη πάσα! Ακολούθησε πάσα από την Μαιρούλα, το Ψιθυράκι και τον Apos και γω έσπευσα να απαντήσω... λέμε τώρα! Οι όροι του παιχνιδιού έχουν ως εξής (αντιγράφω απ' το blog του Φώτη):

Εντάξει, με το πληκτρολόγιο σε είδαμε…

Τα κουτσοκαταφέρνεις. Για να σε δούμε όμως και σε πιο κλασικά μέσα γραφής. Όχι, δεν ζητάμε να σκαλίσεις την πέτρα, να γράψεις στα τοιχώματα της σπηλιάς ή να πάρεις την πλάκα και το κοντύλι. Πάρε ένα στυλό, ένα μολύβι, ένα μαρκαδόρο, μια κηρομπογιά, ένα κραγιόν και γράψε κάτι. Κάτι που να σε αντιπροσωπεύει όμως. Γιατί όπως λέγανε και οι παλιοί scripta manent. Και πού το ξέρεις; Μπορεί κάποτε να εκδοθούμε σε λεύκωμα.
Γράψε λοιπόν, σκανάρισέ το και ανέβασε το στο blog σου.
Και μετά “ειδοποία ρε μπούρδα Καραβάγγο” για να προσθέσουμε το αυτόγραφο στην συλλογή.
Ειδοποία, γράφοντας στο τέλος του ποστ σου το μαγικό ξόρκι: για το http://autographcollectors.blogspot.com/

Γράφω και σκανάρω... πολύ παιδεύτηκα! Να το ξέρετε!!! Γιατί βαριόμουνα να συνδέσω το σκάνερ και όταν το έκανα, δεν ήξερα πως λειτουργούσε!!!!
Έμεινε κάποιος που δεν έχει παίξει; Αν και δεν το νομίζω, θα καλέσω κάποιους και βλέπουμε! Έχουμε και λέμε λοιπόν: Δανάη, λαχανάκι, Moukelis, Mmexer και fpboy ήρθε η ώρα σας!!!
Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους!!!

Happy birthday...

Ότι πιο σπουδαίο έχουμε σ' αυτή τη ζωή, ότι πιο σημαντικό είναι οι φίλοι! Αυτοί που μας αγαπούν και τους αγαπάμε! Αυτοί που χαίρονται για την χαρά μας! Αυτοί που συμμερίζονται την λύπη μας! Αυτοί που μας στηρίζουν στις δύσκολες στιγμές! Αυτοί που δεν φοβούνται να μας πουν την αλήθεια... Την αλήθεια που καμιά φορά εμείς δεν μπορούμε να δούμε! Που θα μας κρίνουν, χωρίς να φοβηθούν ότι θα παρεξηγηθούν...
Έναν τέτοιο φίλο κουβαλάω στις πλάτες μου (ευτυχώς είσαι slim!) από τα 3 μου χρόνια! Παιδικός φίλος που παραμένει φίλος και ελπίζω να μην χαθεί ποτέ! Ένας φίλος με τον οποίο έχω μοιραστεί απίστευτες στιγμές! Φοιτητικά χρόνια, καλοκαιρινές διακοπές, μεγάλους έρωτες, επεισοδιακούς χωρισμούς, ηλιοβασιλέματα στην ταράτσα του Στέλιου, μεθύσια στο εξοχικό και μετά προτάσεις γάμου... Τα πάντα!!! Και γιατί όλα αυτά σήμερα; Γιατί ο καλύτερος μου φίλος γίνεται σήμερα 30!!! Πω, πω! Γεράσαμε!!!

Χρόνια Πολλά Μανώλη μου! Χρόνια γεμάτα υγεία, αγάπη, ευτυχία! Χρόνια όπως πραγματικά τα ονειρεύεσαι! Άντε βρε!!! Να μας ζήσεις! ...Και που είσαι; Μιας και το θυμηθήκαμε προχθές με τον Αντώνη, μακρυά από αυλές εκκλησίας!!! Το τραγουδάκι σου το αφιερώνω...!

Ωραία που 'ναι η νύφη μας!!!

Ναι, ναι! Έφτασε η μεγάλη στιγμή! Η στιγμή που όλοι περιμένατε! Θα σας τα πω όλα, για την προηγούμενη μέρα, για την μέρα του γάμου, για την επόμενη μέρα! Ας πάρω όμως τα πράγματα από την αρχή...
Παρασκευή βράδυ, μετά από μια εξαντλητική μέρα (οχτάωρο δουλειάς και τρέξιμο στο σπίτι) στρώθηκε το τραπέζι και άρχισε να καταφτάνει ο κόσμος! Λάθος μου! Όχι κόσμος, αλλά φίλοι, συγγενείς και κουμπάροι! Δεν θα μπω σε πολλές λεπτομέρειες, φάγαμε, ήπιαμε, συζητήσαμε, πειράξαμε το ευτυχές ζεύγος... Το κλου της βραδιάς ήταν ο λόγος που έβγαλε ο κουμπάρος! Αγκάλιασε τα παιδιά με τα ζεστά του λόγια, τους συγκίνησε πολύ... Κρίμα που δεν κράτησα το χαρτί για να σας τον παρουσιάσω! Βέβαια εγώ τον έχασα (μ' αρέσει που σου είπα Leonardo μου να μην ξεκινήσεις χωρίς εμένα!!!), τον είδα όμως στην κάμερα και πραγματικά συγκινήθηκα, που η αδερφή μου έχει τόσο σημαντικούς ανθρώπους στην ζωή της!
Την επόμενη μέρα μπήκα από νωρίς στην πρίζα! Να τελειώσω με μακιγιάζ και μαλλιά και να τρέξω με τον κουμπάρο στην αγορά! Πήραμε σαμπάνια, κεριά, ροδοπέταλα και φράουλες με σαντιγί... Όχι για μας, αλλά για το δωμάτιο των παιδιών, που έπρεπε να ζήσουν μια ονειρική πρώτη νύχτα γάμου! Από κει και πέρα έκανα τον ταξιτζή! Πήρα κόσμο από τα ΚΤΕΛ, πήγα κόσμο στο ξενοδοχείο, πήγαινα την νύφη στα ραντεβού της... Είχα στο νου μου και κάποιους που χάθηκαν! Χαμός λέμε!!!
Στις 5 όμως ήμουν σπίτι, να ντυθώ, να ετοιμαστώ και να ντύσω την νύφη... Δεν μπορούσα να εμπιστευτώ κανέναν άλλο να ντύσει την αδερφούλα μου! Τι να κάνω; Μια την έχω και της έχω τρελή αδυναμία! Αφού ετοιμάστηκε η νύφη, άρχισαν οι φωτογραφήσεις! Φωτογραφίες με τους γονείς, τους συγγενείς και τους φίλους! Οι πιο πολλές φωτογραφίες όμως ήταν μαζί μου! Ένιωσα σαν φωτομοντέλο!!! Α! Ξέχασα να σας πω, ότι εκτός από την νύφη, την παράσταση έκλεψε το πιο γλυκό παρανυφάκι του κόσμου! Η Χαρά μου! Αυτό το πλασματάκι είναι σκέτη ζάχαρη! Τρέλανε όλους όσους δεν την ήξεραν, με το σκέρτσο και το νάζι της!

(Ντύνοντας την νύφη)
Λίγο πριν φύγουμε για την εκκλησία, κατέφθασε ο κουμπάρος. Ήρθε να παραλάβει την νύφη... Δεν ήξερε όμως τι τον περιμένει!!! Τέτοια όμορφη νύφη (είμαι κουκουβάγια λέμε!), έπρεπε να πληρώσει πολλά για να την πάρει! Ήμουν πολύ σκληρή στα παζάρια και πέτυχα πολύ καλό μεροκάματο, για τα κορίτσια που ήταν στην πόρτα!

(Γαμπρός και νύφη)

(Με τον αδερφό μου και την αδυναμία μου)
Από την εκκλησία και μετά, δεν θυμάμαι και πολλά... Μόνο κόσμο, πολύ κόσμο! Και λίγο πριν τελειώσει το μυστήριο, ήμουν μέσα στο αυτοκίνητο μου, να κατευθύνομαι στο κέντρο για να υποδεχτώ τον κόσμο! "Δεν εμπιστεύομαι κανέναν άλλο, μόνο εσένα!" μου είχε πει η αδερφή μου, άρα δεν μπορούσα να της χαλάσω το χατίρι τέτοια μέρα! Ευτυχώς όλα πήγαν καλά, κάθισαν όλοι όπως είχε προγραμματιστεί και έμειναν όλοι ικανοποιημένοι! Εγώ έκανα κονσομασιόν σε όλα τα τραπέζια, για ένα στην υγειά και για να τσεκάρω ότι είναι όλα καλά! Α! Έβγαλα και 1 ευρώ με το σπαθί μου, γιατί λέει είμαι η καλύτερη ταξιθέτρια ever!!! Μετά ήρθε το ζεύγος, έκοψαν την τούρτα και επί τέλους χαλάρωσα! Κάθισα στα τραπέζια με τους φίλους μου που είχα πολύ καιρό να δω... Ειδικά τον Αντώνη που έκανε ολόκληρο ταξίδι από τους Γαργαλιάνους για να μας τιμήσει! Ευχαριστώ πολύ κουμπάρε μου!

(Με τον γαμπρό και την νύφη)(Με τον κουμπάρο και την κουμπαροπαρέα)

(Με τους δικούς μου φίλους)
Τα καλύτερα όμως ήρθαν μετά!!! Κάπου εκεί στα μεσάνυχτα που διαλύθηκε το γλέντι, πήραμε γαμπρό, νύφη και κανα δεκαπενταριά καλούς φίλους και πήγαμε για ποτάκι... Τι ποτάκι δηλαδή; 5 μπουκάλια ήπιαμε! Και χορέψαμε! Και εκεί κατάλαβα ότι το δωδεκάποντο δεν ήταν η καλύτερη επιλογή, αλλά δεν πτοήθηκα στιγμή! Άμα έχω μαζί μου τους φίλους μου, που τόσο αγαπώ, μπορώ να χορεύω μέχρι τελικής πτώσεως!
Μας βρήκε το ξημέρωμα να γυρνάμε στο σπίτι, εγώ και η κολλητή μου και να μαλώνουμε που θα κοιμηθεί η καθεμία! Δεν ήθελα να την βάλω στο δωμάτιο του χαμού, δεν είχε πάτωμα αλλά δώρα! Δεν βγάζεις όμως άκρη τέτοιες ώρες και έτσι υποχώρησα! Νύσταζα... Κι ας μην κοιμήθηκα αμέσως! Μου έλειπε πολύ κάποιος που θα ήθελα αυτήν την τόσο σημαντική μέρα της ζωής μου να είναι δίπλα μου!
Την Κυριακή τα πράγματα κύλησαν σε πιο χαλαρούς ρυθμούς! Αποχαιρετίσαμε τον κόσμο που είχε έρθει από μακριά, πήγαμε για καφεδάκι με τους φίλους μου, φάγαμε, αποχαιρετήσαμε το ζευγάρι... Και μετά ήρθαν τα δύσκολα! Πλύνε, μάζεψε σερβίτσια! Πλύνε, μάζεψε μαχαιροπίρουνα! Πλύνε, μάζεψε ποτήρια! Είμαι έτοιμη για λαντσιέρης στο Αμέρικα!!!
...Δυο μερες μετά νιώθω κουρασμένη, αλλά διπλά ευτυχισμένη! Έζησα την πιο όμορφη μέρα στην ζωή της αδερφή μου και την μοιράστηκα με ανθρώπους που πραγματικά αγαπώ πολύ! Ευχαριστώ πολύ που γεμίσατε αυτή τη μέρα Γιάννα, Μανώλη, Αντώνη, Βαρβάρα, Αγάπιε, Λεωνίδα, Μαρία - Μαγκάλι, Γιώργο - Ρουβά - Μαρτάκη, Σόφη - Λολίτα των δικαστηρίων, Χάρη - Άδωνις του Πόντου, Βασούλα, Ρουλίτσα... Και τόσους άλλους, που ίσως ξεχνάω!

The day after...

Το ξέρω ότι χάθηκα, το ξέρω ότι περιμένετε ντοκουμέντα, αλλά εγώ μετά βίας στηρίζομαι στα ποδαράκια μου (Εμ! Τι τα ήθελα τα δωδεκάποντα;) και λέω να την πέσω! Αύριο όμως που θα πάρω τις φωτογραφίες, υπόσχομαι να σας παρουσιάσω με κάθε λεπτομέρεια τον γάμο που με τόσο αγάπη διοργάνωσα! ...Και για να προλάβω μερικές, θα 'χει και φωτογραφίες της νύφης και του γαμπρού και δικές μου! Υπομονή!!!

Boat on the river - Styx

Take me back to my boat on the river
I need to go down, I need to come down
Take me back to my boat on the river
And I won't cry out anymore

Time stands still as I gaze in the water
She eases me down touching me gently
With the water that flow past my boat on the river
So I don't cry out anymore

Oh the river is wise
the river he touches my lives like the waves on the sand
And all roads lead to tranquility base
Where the frown on my face dissappears

Take me down to my boat on the river
And I won't cry out anymore

Oh the river is deep
the river he touches my lives like the waves on the sand
And all roads lead to tranquility base
Where the frown on my face dissappears

Take me down to my boat on the river
I need to go down, won't you let me go down?
Take me back to my boat on the river
And I won't cry out anymore

Για το μεγάλο βήμα που έκανα σήμερα! Κάτι δικό μου...
Καλό βράδυ!

Στην τελική ευθεία...

Βρισκόμαστε λίγες ώρες πριν το μεγάλο γεγονός! Μπήκα για μια γρήγορη καλημέρα και μια ακόμα πιο γρήγορη ενημέρωση!!! Όλα είναι έτοιμα! Οι γυναίκες μαγειρεύουν από χθες όλα τα καλά του κόσμου (πίτες, σαρμάδες, ρολά και ότι μπορείτε να φανταστείτε!) και ετοιμάζονται για το σημερινό γλέντι! ...Και εγώ είμαι στο γραφείο!!! Σήμερα θα έχουμε στο σπίτι το πατροπαράδοτο τραπέζι. Θα έχουμε και κεμεντζέ! Τι είναι αυτό θα μου πείτε τώρα και για να σας προλάβω θα σας πω ότι είναι η ποντιακή λύρα! Ετοιμάζομαι να κινηθώ σε τέτοιου ρυθμούς σήμερα! Όποιος δεν μπορεί να τα ακούσει, ας μην πατήσει αναπαραγωγή στο βιντεάκι που ακολουθεί! Εγώ όμως έχω ξεσηκωθεί και κάνω προθέρμανση απ' το γραφείο... Δουλεύω και κουνάω τα πόδια στους δικούς μας ρυθμούς! Κουμπάρε 9:30 είπες; Σε περιμένουμε με πολύ κέφι!

Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους! ...Και στα δικά μας οι ελέυθεροι!!!!!!!!

Νυστάζω...

Χτυπάει το ξυπνητήρι και νομίζω ότι μου κάνει πλάκα! Μα, τώρα δεν έπεσα για ύπνο; Τι θέλεις και χτυπάει από τώρα; Ναι, ναι!!! Κάποιος θα το έχει πειράξει! Για να ρίξω μια ματιά... Ωχ! ΟΧΙ!!! Είναι κι όλας 8; Σήκω παιδάκι μου να προλάβεις! Να προλάβεις να ντυθείς, να πλυθείς, να βαφτείς... Πρέπει να είσαι στο γραφείο στις 8:30! Ο μαύρος κύκλος έχει φτάσει στο πάτωμα! Τύφλα να έχουν τα φαντάσματα λέμε!!! Έχω όμως πολύ καλή μακιγιέζ και δεν φοβάμαι τίποτα! Θα λάμπω στον γάμο! ...Αν βέβαια δεν με έχουν μαζέψει με τα κουταλάκια μέχρι τότε! Σήμερα πρέπει να πάω τον σκύλο στο ξενοδοχείο σκύλων! Είναι λίγο περίεργο το σκυλάκι μας με τον κόσμο, γαβγίζει (συνηθίζετε!), είναι λιγάκι επιθετικός και κάθετε δίπλα τους όταν τρώνε! Κοιλιόδουλος! Θα περάσει καλά εκεί, τα προσέχουν πολύ μας είπε η γιατρός μας... Μήπως να πάω με τον Χούκι στο ξενοδοχείο σκύλων; Εκεί θα έχει ξεκούραση στο κλουβάκι μου, φαγητό και καλή παρέα! Δελεαστικό δεν λέω...
Από το σπίτι περνάει κόσμος και ντουνιάς! Τα γνωστά, τα καθιερωμένα! Μέχρι σήμερα τα απέφυγα, αλλά μέχρι την Παρασκευή πρέπει να τα αντιμετωπίσω! Και ξέρετε τι σημαίνει αυτό; 8 εκατομμύρια ευχές και για τα δικά μου! Και γιατί αργώ! Και τι περιμένω! ...Τον πρίγκιπα μου μόνο! Ελπίζω αυτή τη φορά να μην μου βγει κολοκύθα!!!
Καλημέρα σε όλους... Έχω και μια προσκλησούλα (δεν την ξέχασα), θα παίξω σύντομα!

Good news and bad news...

Βρισκόμαστε στην τελευταία βδομάδα πριν το γάμο! Ποια βδομάδα δηλαδή; Πέντε και σήμερα... Σαν φαντάρος μετράω! Όλα βαίνουν καλός! Οι ετοιμασίες έχουν μπει στην τελική ευθεία... Στολίσαμε το σπίτι, υπέροχο και κατακόκκινο! Το χρώμα του έρωτα και του πάθους!Σήμερα είναι η τελική πρόβα νυφικού, δηλαδή το βράδυ θα το έχουμε στο σπίτι. Να το δοκιμάσω κι εγώ βρε!!! Κόσμος πάει κι έρχεται. Πακέτα, δώρα, τούρτες... χαμός! Αυτές οι τούρτες είναι πολύ μεγάλος πειρασμός! Μα πως; Να μην δοκιμάσω λιγάκι από όλες; Έχασα τέσσερα κιλά από τα Χριστούγεννα μέχρι τώρα, αλλά βλέπω να τα ξαναπαίρνω πίσω μέχρι τον γάμο!

Μέσα όμως σε όλα αυτά τα υπέροχα, μου ήρθε κάτι δυσάρεστο. Η άδεια μου ακυρώθηκε λόγω δουλειάς και αναγκαστικά χάνω το ταξιδάκι μου, που τόσο πολύ λαχταρούσα!!! Γιατί τόση γκαντεμιά; Κι έτσι έχω μείνει με το εισιτήριο στο χέρι, να το κοιτάω και να φαντάζομαι πως θα περνούσα αν πήγαινα στην Ισπανία!!! Ευτυχώς μέσα στην ευτυχία του γάμου και την γενικότερη ευτυχία μου (κάποιος μου φτιάχνει την διάθεση!), το πήρα πολύ ελαφριά! Δεν θέλω να στεναχωρηθώ, θα υπάρξει πολύ σύντομα ένα άλλο ταξίδι και θα είναι το ταξίδι που θα μου αλλάξει την ζωή... Χαμογελάμε λοιπόν και πάμε παρακάτω!

Χίλιες σιωπές...

Ας αφήσουμε λιγάκι τον γάμο, γιατί με βλέπω να χάνω τα λογικά μου! Δεν θα σας περιγράψω τι πέρασα χθες! Ένα δράμα και οδηγούσα κι όλα!!! Αφού δεν σκότωσα μάνα και αδερφή.. τυχερές είναι, πολύ τυχερές!!!

Στην ζωή μου δεν μπορώ να ζήσω χωρίς μουσική! Μπαίνω στο γραφείο, ανοίγω ραδιόφωνα. Στο αυτοκίνητο το ίδιο! Ακούω τα πάντα, αλλά έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία σ' αυτό που λένε έντεχνη... Κι ας μην συμφωνώ με τον όρο! Λες κι όλα τα υπόλοιπα είναι άτεχνα! Την Τσαλιγοπούλου δεν την συμπαθούσα ποτέ ιδιαίτερα, ένιωθα λιγάκι ότι γκαρίζει... Γίνομαι λιγάκι κυνική; Ίσως, αλλά γούστα είναι αυτά!
Το τραγούδι αυτό το είχα ακούσει χιλιάδες φορές, αλλά ποτέ δεν είχα δώσει βάση στους στίχους του, ώσπου... Ώσπου μου το ζήτησε κάποιος και κόλλησα! Είναι πραγματικά υπέροχο!!!

Στις βραδινές περιπλανήσεις μας
μες στης πόλης τον αχό
τις θαμπές φωνές των άγνωστων
σκορπάει ο αέρας εκεί κι εδώ.

Μου κρατάς το χέρι σε κρατώ
με κοιτάς για μια στιγμή
το μεγάλο μας το όνειρο
σου εξηγώ με ένα φιλί.

Και μετά δεν μιλάμε πολύ
γιατί το όνειρο ζει στη σιωπή
Με το βλέμμα στους περαστικούς
να 'χα χίλιες σιωπές να ακούς.

Στις βραδινές περιπλανήσεις μας
στης καρδιάς τις διαδρομές
πώς γεμίζει η νύχτα χρώματα
πώς φωτίζονται οι σκιές.

Και δεν βρίσκω λόγια να σου πω
γιατί όλα έχουν φωνή
το μεγάλο μας το όνειρο
σου εξηγώ με ένα φιλί.

Και μετά δε μιλάμε πολύ
γιατί το όνειρο ζει στη σιωπή
Με το βλέμμα στους περαστικούς
να 'χα χίλιες σιωπές να ακούς.

Στο μεγάλο μας το όνειρο και στις χίλιες σιωπές που θα έρθουν... να είναι μαγικές!!!