Τις τελευταίες μέρες (λες και όλα γίνονται για κάποιον λόγο) οι συζητήσεις με τους φίλους μου κινούνται γύρω από ατυχήματα. Πρώτα απ' όλα μια φίλη, μας ενημερώνει για μια φίλη της: πήγε εκδρομή με τον καλό της, ένα αδέσποτο πετάχτηκε μπροστά τους και βρέθηκαν με μια στραβοτιμονιά στον γκρεμό. Αποτέλεσμα; Δεν άνοιξαν οι αερόσακοι του ολοκαίνουργιου Jeep και ο νεαρός δεν άντεξε... Η κοπέλα επέζησε με λιγότερα τραύματα εξωτερικά, γιατί αυτό που έζησε δεν ξέρω αν θα το ξεπεράσει ποτέ!
Με λίγες μέρες διαφορά μια άλλη φίλη μου, μου μιλάει για φίλη της, που κάνει στραβοτιμονιά για να αποφύγει μια γάτα. Αποτέλεσμα; Ευτυχώς η κοπέλα δεν έπαθε κάτι, εκτός από ένα φοβερό σοκ. Χτύπησε όμως ένα σταθμευμένο αυτοκίνητο, αυτό καβάλησε το πεζοδρόμιο και μπήκε σε μια βιτρίνα! Καταστράφηκαν δυο αυτοκίνητα, μια τζαμαρία και η ψυχολογία της κοπέλας!
Μέσα σε όλα αυτά, ήρθε και ένα post της πριγκιπέσσας, που είχε να κάνει με ατυχήματα... (Ειναι σκληρο.. κι ειναι για ολους μας.. )
Συζητούσαμε λοιπόν και έλεγα στις φίλες μου, ότι το σωστότερο είναι να μην προσπαθήσεις να σώσεις το ζωάκι. Όχι γιατί έχω κάτι με τα ζώα, αντιθέτως έχουμε οικογενειακώς τρέλα με τα ζώα. Έχουμε ένα μικρό σκυλάκι, το δεύτερο που ζει στο σπίτι μας και η μαμά μου ταΐζει κάπου 10 γατούλες στην γειτονιά και ότι αδέσποτο κυκλοφορεί σε σκύλο! Όμως τις περισσότερες φορές είναι μάταιο να προσπαθήσεις να σώσεις το ζώο, γιατί όσο μικρή και να είναι η ορμή του αυτοκινήτου, σίγουρα είναι υπερβολικά μεγάλη για το μέγεθος ενός ζώου! Άσε που παίζεις την ζωή σου κορώνα γράμματα... Όπως και να το κάνουμε θεωρούμε πιο τραγικό το θάνατου ενός ανθρώπου, από αυτόν ενός ζώου!
Όλα αυτά τα έλεγα μέχρι την Κυριακή, που γύρισα από το Πόζαρ. Γιατί; Γιατί γύρισα και βρήκα τους γονείς μου σε άθλια κατάσταση! Την Κυριακή το πρωί χτύπησε ένα αυτοκίνητο τον μικρό μας Χούκι! Ακόμα προσπαθώ να συνέλθω από το θέαμα που αντίκρισα... Σέρνει τα πίσω του πόδι! Δευτέρα πρωί-πρωί τον πήγα στην γιατρό μας, του έβγαλε ακτινογραφία, αλλά αυτά που μου είπε δεν ήταν και πολύ ενθαρρυντικά! Δεν έχει εσωτερική αιμορραγία, δεν έχει κάταγμα ή σπάσιμο. Έχει όμως (ας με συγχωρέσουν οι γνώστες, απλά προσπαθώ να θυμηθώ τα λόγια της γιατρού) γωνίωση στην σπονδυλική του στήλη. Μίλησε με τον καθηγητή της η γιατρός μας, που συνεργάζονται σε χειρουργικές επεμβάσεις, αλλά μας βεβαίωσε πως η περίπτωση αυτή δεν επιδέχεται χειρουργείο! Ξεκινήσαμε μια αγωγή με κορτιζόνη και αν δεν ανταποκριθεί σε 15 μέρες, πρέπει να γίνει ευθανασία...
Εγώ την παλεύω, αυτό που δεν ξέρω είναι πως θα το πάρει η αδερφή μου, που σήμερα επιστρέφει από Αθήνα! Εννοείται ότι δεν της έχω πει ακόμα τίποτε! Πως άλλωστε να της το πω;
12 σχόλια:
Λυπάμαι πολύ Σοφία για το σκυλάκι σας! Ελπίζω να γίνει καλά!
Είναι σημαντικό πως παρά το γεγονός ότι συνέβη αυτό στο κατοικίδιό σου, ανέφερες τα παραπάνω και τονίζεις πως η ανθρώπινη ζωή είναι πολύ σημαντική. Θυμάμαι πριν μερικά χρόνια που είχα ακούσει στην τηλεόραση πως είχε ξεκληριστεί μια ολόκληρη οικογένεια, γονείς με δύο παιδιά, γιατί πήγαν να αποφύγουν ένα σκύλο που πετάχτηκε μπροστά τους. Ήταν μια είδηση που μου έμεινε γιατί με είχε σοκάρει.
Γενικώς τα αγαπώ τα ζώα, αλλά προσωπικά δεν θα μπορούσα να έχω κάποιο κατοικίδιο. Είναι μεγάλη ευθύνη και πρέπει να έχεις και χρόνο να του αφιερώσεις.
Όπως ανέφερες τέτοια ατυχήματα συμβαίνουν αρκετά συχνά. Δυστυχώς μένουμε σε μια χώρα που δεν γίνεται καμιά σοβαρή προσπάθεια να εξαλειφθεί το φαινόμενο "αδέσποτα". Στο εξωτερικό σε όσες χώρες έχω πάει δεν έχει τύχει να δω ποτέ αδέσποτα. Δεν είναι τυχαίο αυτό.
Ελπίζω ο Χούκι να γίνει καλά, ώστε και η αδελφή σου να μην στενοχωρεθεί. Αλλά αν - χτύπα ξύλο - δεν βελτιωθεί η κατάστασή του, η ζωή συνεχίζεται. Ελπίζω να το πάρει ψύχραιμα... :)
Όπως και να το κάνουμε, αν έχεις ζήσει με ένα ζώο, το αγαπάς. Το θεωρείς κομμάτι της οικογένειάς σου. Μέρος δικό σου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την κατάσταση του γάτου μου όταν τον πάτησε αυτοκίνητο. Ευτυχώς, έζησε ο μικρός, αλλά για εμένα το σοκ ήταν τεράστιο, όταν τον είδα να σέρνεται μέσα στο αίμα του (sorry για την περιγραφή...). Αλλά, δεν μπορώ να παραβλέψω αυτό που λες περί ανθρώπινης ζωής. Να προσπαθεί κάποιος να σώσει τη ζωή ενός ζώου και, τελικά, να την πατάει ο ίδιος. Είναι κρίμα. Το βρίσκω θλιβερό. Πόσα τέτοια θα γλυτώναμε, αν δεν γινόταν επιτέλους κάτι για τα αδέσποτα. Θα συμφωνήσω με τη Δανάη: σε όσες χώρες του εξωτερικού κι αν έχω πάει, δεν έχω ποτέ μου δει ένα αδέσποτο...
Όχι ρε Σοφούλα...
Μαύρισε η ψυχή μου.
Το πέρασα και δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι. Μπορείς να μου πεις τι μας κάνουν τα σκασμένα και δενόμαστε τόσο πολύ μαζί τους;
Κουράγιο σε όλους, μακάρι να πανε όλα καλά.
Πολύ στενάχωρα όλα αυτά. Ξέρω ότι δεν είναι παρηγοριά και ακούγεται μάλλον χαζό στις μέρες μας, αλλά θυμίζω ότι οι παλιοί σε τέτοιες περιπτώσεις λέγανε "να πάνε τα κακά στα ζώα και να μένουν μακριά από τους ανθρώπους".
Πολυ λυπαμαι,ελπιζω να τα παει καλυτερα...Περαστικα του!
Πράγματι είναι πολύ μεγάλη ευθύνη τα κατοικίδια, ακόμα κι είναι ένα ψάρι που το μόνο που χρειάζεται είναι τροφή!
Μακάρι να γινόταν να νοιαζόμαστε περισσότερο για τα αδέσποτα...
Σ' ευχαριστώ για την συμπαράσταση, καλό βράδυ Δανάη μου!
Δίκαιο έχει κι εσύ uncle scrooge και η Δανάη για την ανθρώπινη ζωή. Αλλά πραγματικά ανήκει στην οικογένεια αυτή η ψυχούλα και πονάει!
Καλό σου βράδυ!
Ξέρεις πολύ καλά πως είναι Βαρβαρούλα μου, το έζησες σε όλο του το μεγαλείο! Ευτυχώς ο Αντρέας σου έγινε καλά, κάτι που δεν βλέπω να γίνεται με τον Χούκι!!!
Φιλάκια!
Η αλήθεια είναι ότι πρώτη φορά ακούω αυτή την φράση Φώτη μου. Δεν ξέρω αν ακούγετε χαζό, μακάρι όμως να ισχύει κάτι τέτοιο... Ούτως ή άλλως το σκυλάκι είναι πολύ χάλια!
Καλό σου βράδυ!
Να 'σαι καλά Μουκελάκι μου, καλό βράδυ!
Σε καταλαβαίνω απόλυτα...
Καλα χαμένη στον κοσμο μου εγω!
Ευχομαι να παει καλα ο Χουκι... κι αν δεν παει, μεσα στην ατυχία του, η ζωή του χάρισε ευτυχισμένες στιγμές μαζί σας! (Παω να μαστιγωσω το rss feed μου.. παλι κοιμήθηκε κι εχω χασει εγγραφες!)
Δημοσίευση σχολίου