Αύριο κλείνω έξι μήνες άνεργη! Έξι ολόκληρους μήνες!!! Πότε πέρασε ο καιρός; Σαν να ήταν χθες, που άφησα το σπιτάκι μου για να πάω στην Θεσσαλονίκη! Εκεί έζησα όμορφα χρόνια, ξέγνοιαστα.. Τον Γενάρη του 2003 επέστρεψα πλέον μόνιμα (είχα ήδη καιρό που δούλευα) στο πατρικό μου και μπήκα για τα καλά στον χορό της παραγωγής. Δουλειά... Οχτάωρο... Παραγωγικότητα... Δεν μπορείς να ζεις χωρίς αυτά κι ας γκρινιάζεις καμιά φορά για όλα αυτά!
Τον πρώτο χρόνο το έψαχνα συνέχεια. Μήπως και μου κάτσει κάτι καλύτερο. Έκανα κάπου - κάπου και τα χαρτιά μου για το δημόσιο. Μετά όμως επαναπαύτηκα! Λες και ήμουν σε δική μου δουλειά και όχι υπάλληλος σε ιδιώτη! Όσο κι αν δε μου αρέσει αυτό που θα γράψω, είχα βολευτεί! Είχα την καρεκλίτσα μου, τον μισθό μου, τις αρμοδιότητες μου! Ένιωθα ότι στηρίζονται πράγματα και άνθρωποι σε μένα! Ένιωθα ότι αν λείψω... Δεν μπορώ να λείψω! Δεν μπορούν να επιβιώσουν χωρίς εμένα!
Έλα όμως που όλα αυτά θα ίσχυαν σ' έναν ιδανικό κόσμο! Και αυτό είναι το μόνο σίγουρο... Ο κόσμος που ζούμε δεν είναι ιδανικός! Έτσι έμεινα χωρίς δουλειά, χωρίς οχτάωρο, χωρίς παραγωγικότητα! Και τώρα τι; Το αυτονόητο καλή μου! Ξανά από την αρχή... Αλλά αυτή τη φορά με πιο σταθερά βήματα! Πρέπει να κάνω σωστότερη επιλογή... Όσο μπορώ δηλαδή! Τους έξι αυτούς μήνες έχω κάνει χαρτιά για πολλές θέσεις στην ειδικότητα μου! Θεσσαλονίκη, Κομοτηνή, Ηγουμενίτσα, Σύρος, Χίος, Μύκονος, Τήνος, Αθήνα, Κεφαλλονιά, Ρόδος... Είναι λίγες από τις θέσεις που μου έρχονται έτσι πρόχειρα στο μυαλό μου! Έχω ένα ταπεινό πτυχίο από ΤΕΙ, ένα ακόμα πιο ταπεινό lower, ένα πτυχίο στους υπολογιστές και 67 μήνες προϋπηρεσία. Δηλαδή κάπου στα 1100 μόρια. Έλα όμως που έχω να κάνω με ανθρώπους που έχουν καλύτερο βαθμό πτυχίου, περισσότερες από μια γλώσσες, μεταπτυχιακά, διδακτορικά...
Και τώρα σκάει μύτη μια θέση που μπορώ πραγματικά να διεκδικήσω. Πως γίνεται αυτό; Δεν νομίζω ότι την θέλουν πολλοί την θέση αυτή! Είναι σε ένα νησί, με μόλις ένα χωριουδάκι, ένα σχολείο, ένα μπακάλικο, καμία τράπεζα, μόνο ταχυδρομικό ταμιευτήριο, δυο ταβέρνες (λειτουργούν άραγε το χειμώνα;), ένα ζαχαροπλαστείο, πολλούς ψαράδες και ίσως καθόλου ανθρώπους στην ηλικία μου! Δεν το φωτογραφίζω τυχαία! Είναι που λατρεύω αυτούς τους προορισμούς για καλοκαιρινές διακοπές και ήμουν εκεί πριν 7 χρόνια! Άσε που η Βικιπαίδεια αναφέρει ότι έχει 1469 μόνιμους κατοίκους!
Το ερώτημα όμως είναι: μπορώ εγώ να επιβιώσω εκεί; Ή θα πέσω να πνιγώ σε κανα εξάμηνο; Να τα κάνω τα χαρτιά μου ή όχι; Μπορεί να φαίνεται γελοίο σε κάποιους όλο αυτό, αλλά εμένα με απασχολεί από το πρωί! Και το τρελό κέφι που είχα αυτές τις μέρες, έχει μπει στην άκρη! Και ξέχασα το χαβαλέ που είχαμε αυτές τις μέρες! Και πόσο ωραία περάσαμε! Και που βγήκαμε, που ήπιαμε, που χορέψαμε! Εσύ τι θα έκανες αν ήσουν εγώ; Μήπως σε μπέρδεψα λιγάκι;
Υ.Γ.1= Δεν ξέχασα το post που σας χρωστάω!
Υ.Γ.2= Δεν τα μπορώ εγώ τα διλήμματα! Πρέπει να ξεσκάσω λιγάκι... Παίρνω λοιπόν τον κολλητό τηλέφωνο, ετοιμάζω βαλιτσούλα και αύριο το πρωί πάω Θεσσαλονίκη... Λίγο shopping therapy, λίγο τσίπουρα και κουβεντούλα, λίγο και Το Τριπλό Κλικ... Ε! Που θα πάει; Θα φτιάξει η διάθεση!!! Καλό Σαββατοκύριακο!
10 σχόλια:
Παντου μπορουν να επιβιώσουνε οι άνθρωποι βρε! Θα γεμιζεις τις μπαταριες σου, και θα εξορμάς για τα ταξιδάκια σου στην πρώτη ευκαιρια. Λεω εγω τωρα, που πολυ το θέλω ενα νησάκι με νερό και ψάρια, και καναν ανθρωπο στο που και που... Αυτο που δεν ειμαι σιγουρη, ειναι αμα επιβιώσεις στην Αθηνα. Εδω ειναι κομμάτι πιο αγρια τα πραματα!
Δεν ξέρω αν είναι τόσο απλά τα πράγματα! Με πειράζει η θάλασσα και αποφεύγω τα καράβια! Άσε που καμιά φορά παθαίνω κατάθλιψη σε μια πόλη 40 χιλιάδων κατοίκων, με την οικογένεια μου και τους φίλους μου... Φαντάσου να 'μαι μόνη μου!
Η Αθήνα όντως δεν παλεύεται! Κάθε φορά που έρχομαι λέω ότι κάνω πρόβα για να μείνω κι όλο φεύγω σαν κυνηγημένη...
Καλό βράδυ πριγκηπέσα μου!
Σοφάκι cool...& εγώ 8 μήνες άνεργη είμαι, θα μου πεις "εσύ παραιτήθηκες" αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Σου σπάνε τα νεύρα!
Εγώ προτείνω να την πάρεις την δουλειά, όλα θέλουν το ρίσκο τους.
Νέες εικόνες, νέες εμπειρίες και στην τελική αν δεν γουστάρεις την κάνεις με χαρωπά πηδηματάκια. Έχεις να χάσεις τίποτα;
(εμείς τώρα το δέσμαμε ότι διορίστηκες κιόλας ,έτσι; ;-) )
ps καλό ξεφάντωμα στην πόλη μας!
Σοφάκι νομίζω πως μόνη σου θα πρέπει να αποφασίσεις.. Δε ξέρει κάνεις πως θα είσαι εκεί, εκτός από εσένα την ίδια..
Υπάρχει περίπτωση μετά από κάποιο διάστημα να πάρεις κάποια μετάθεση ή κάτι τέτοιο?..
Δε μπορώ να προτίνω κάτι.., το μόνο που μπορώ να σου πω είναι πως η ανεργία είναι μεγάλη δοκιμασία,
ΟΜΩΣ η ζωή είναι εδώ, και σου ζητάει να είσαι αισιόδοξος και να μη πολυστεναχωριέσαι, όσο κ αν αυτό είναι δύσκολο κάποιες στιγμές..
Να σκέφτεσαι πως θα έρθει μια στιγμή που όλα αυτά θα είναι παρελθόν..
Να περάσεις όμορφα το σκ!!
τεράστιο ρίσκο αυτό. σε καταλαβαίνω όταν λες ότι θες να είσαι παραγωγική. ούτως ή άλλως, αυτό είναι το μεράκι της δουλειάς: ότι θέλουμε να μεγαλουργήσουμε. ποτέ μην υποτιμάς τις ικανότητές σου. δεν ξέρω αν θα έπρεπε να κάνεις τα χαρτιά σου για ένα τέτοιο νησάκι. ίσως, αν ξεκινούσες να δουλεύεις εκεί πέρα, να ήταν όλα μια χαρά. αλλά, πόσο εύκολα αντέχεται κάτι τόσο μικρό, όταν έχεις μάθει να ζεις διαφορετικά? ζύγιασε τις επιλογές σου, καλή μου. φτιάξε pros and cons. και κρίνε μετά. μην κάνεις κάτι, όμως, που θα σε παγιδέψει. σε φιλώ κι ελπίζω να βρεις τη λύση σύντομα. και να μην στεναχωριέσαι για τίποτα, εμείς είμαστε εδώ, οκ? φιλιά!!
Εγώ θα πήγαινα. Παλιότερα είχα πει κι εγώ διάφορα... δεν μπορώ να ζήσω σε χωριό, δεν μπορώ να ζήσω στο εξωτερικό, δεν μπορώ τα τρένα κ.λπ. Ποτέ μην λες ποτέ. Και σε χωριό έζησα (τι χωριό, χωριουδάκι) και πέρασα τέλεια, και στο εξωτερικό έζησα, και σε τρένο μπαίνω κάθε μέρα. Τώρα πλέον αρπάζω κάθε ευκαιρία που μου τυχαίνει, χωρίς να λέω δεν μπορώ, γιατί απ' ό,τι φαίνεται όλοι μπορούν όταν χρειάζεται.
Θα πας και θα μας πεις τη διεύθυνση να ερχόμαστε. Και εγώ θα σου μαθαίνω δωρεάν ισπανικά.
Χμμμ, δεν είναι εύκολη η εξίσωση που πρέπει να λύσεις, Σοφάκι. Όχι εσύ, αλλά ο οποιοσδήποτε δύσκολα μπορεί να την βγάλει καθαρή σε ένα τέτοιο μέρος. Ακόμα και το καλοκαίρι, βαρετά είναι. Θέλω να πω: Σκέψου να μένεις εγκλωβισμένη σε ένα τέτοιο νησί όχι 10 ή 15 μέρες κάνοντας διακοπές, αλλά τους 4 μήνες του καλοκαιριού. Από την άλλη βέβαια είναι μια νέα εμπειρία, μια δουλειά, μια ευκαιρία. Πρέπει να το σκεφτείς σοβαρά.
Εγώ στη θέση σου θα έπαιρνα τη δουλειά. Για να δω τι λέει και να ξελασπώσω. Θα άφηνα όμως και την πύλη ανοιχτή για να την κάνω την δεύτερη φορά που θα ψυχωθώ πολύ.
θα έλεγα να κάνεις ό,τι σου λέει η καρδιά σου!Θες να πας???φεύγεις σούμπιτο...αφού κάνεις πρώτα την αιτηση...μη κολλάς...εγω το μετανιωσα που κόλλησα και δεν εφυγα και τωρα τυρανιέμαι με 200 ωρες δουλειάς στην Αθηνα!bisous!
Σας ευχαριστώ όλους για την βοήθεια σας! Είναι πραγματικά υπέροχο να μπορείς να μοιράζεσαι σκέψεις με ανθρώπους που είναι κοντά σου!
Μετά από πολύ σκέψη και πολύ συζήτηση με ανθρώπους που με αγαπούν, που με νοιάζονται, που με ξέρουν πραγματικά καλά, αποφάσισα να μην κάνω τα χαρτιά μου. Θέλω να ελπίζω σε κάτι καλύτερο και να έχω πάντα δίπλα μου τους ανθρώπους που αγαπώ!
Καλημέρα!
Δημοσίευση σχολίου