Κωνσταντινούπολη...

Όχι! Δεν είναι ακόμα ένα ταξιδιωτικό post! Θα μπορούσε βέβαια να είναι, γιατί η Κωνσταντινούπολη είναι ένας πολύ αγαπημένος μου προορισμός. Την έχω επισκεφτεί δυο φορές μέχρι τώρα (ελπίζω να υπάρξουν κι άλλες!) κι έχω "χαθεί" απίστευτα στους δρόμους της, στις ομορφιές της! Είναι μια πόλη που συνδυάζει τον Δυτικό πολιτισμό, με την Ανατολή. Τον πλούτο, με την φτώχεια και την αθλιότητα. Οι αντιθέσεις που συναντάς είναι τεράστιες! Μα το πιο ανατριχιαστικό είναι ότι όλα θυμίζουν μια χαμένη Ελλάδα, που όσο πάει κι απομακρύνεται... Ας αφήσω όμως τα άσχετα για να μιλήσω για ένα βιβλίο που με μάγεψε! Ο τίτλος αυτού: "Κωνσταντινούπολη, Των ασεβών μου φόβων" και συγγραφέας του ο Γιάννης Ξανθούλης. Το κόλλημα μου με τον Ξανθούλη (το έχω αναφέρει και σε άλλο παλιότερο post: Του φιδιού το γάλα) κρατάει χρόνια, γι' αυτό σαν γνήσιος παλιός βιβλιοφάγος, που έχει βρει τελευταία την φόρμα του, το καταβρόχθισα!!!Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο:
"Η Πόλη "αλλιώς". Όπως την ένιωσα περπατώντας επίμονα στα σοκάκια, στις καινούργιες λεωφόρους, στους μπαχτσέδες και τις όχθες του Κεράτιου και του Βόσπορου.
Ψελλίζοντας τα τούρκικα με λάθη, που με παρασέρνουν σε περιπέτειες φανερώνοντας την ασέβεια της ευσεβούς φήμης της, την ανάγκη της σιωπής μεσ το πολύχρωμο πολύβουο παρόν της, τη νοσταλγία των αληθινών της φόβων που οργάνωσαν το μεγαλείο της.
Πολλές φορές ταξίδεψα στην Κωνσταντινούπολη. Πόλη - Ιστανμπούλ. Όμως εκείνη τη φορά, που αφέθηκα στη φιλόξενη αμετροέπεια ενός θεότρελου φίλου Τούρκου, έμαθα κι άλλα. Και για την πόλη, που υποτίθεται ότι γνώριζα καλά σαν αυτονομημένος περιπατητής και για μένα τον ίδιο φωτισμένο από σκιές που καθορίζουν το μυστήριό της. Αυτά έγραψα εδώ..." Γιάννης Ξανθούλης
Δεν είναι ένα μυθιστόρημα, μια ακόμα ιστορία... Αλλά οι προσωπικές εμπειρίες του συγγραφέα, που περπάτησε και έζησε στην Πόλη. Από την Αγιά Σοφιά και το μπλε τζαμί, στον Κεράτιο. Από τα γυαλιά, δηλαδή τα επιβλητικά και πολυτελή σπίτια στις όχθες του Βοσπόρου, στους αποπνικτικούς ατμούς των χαμάμ.
"...Απέναντί μας η Πόλη των δημοφιλών καρτ-ποστάλ,με τους φημισμένους μιναρέδες της Αγια-Σοφιάς, του Σουλεϊμανιγιέ και του Γενί τζαμιού, η Πόλη των Κωνσταντίνων και των τρελών Πατισάχ, η Πόλη των θρύλων, των θρήνων και της ασεβούς ευσέβειας..." Ο Ξανθούλης τα λέει καλύτερα από μένα!
Διαβάζοντας το βιβλίο αυτό, ταξίδεψα, ξανάζησα στιγμές δικές μου...