Η Ρ Α Κ Λ Α Ρ Α !!!

Αχουουου! Το μάτι είναι πρησμένο, ο μαύρος κύκλος έχει φτάσει κάπου κοντά στο πάτωμα, ο λαιμός πονάει φριχτά (κάτι περιμένω γι' αυτό!), αλλά η διάθεση είναι στα ύψη! Κι όλα αυτά βέβαια γιατί πέρασα ένα Σαββατοκύριακο σούπερ! Ναι! Οι παλιοί έρωτες δεν περνούν έτσι εύκολα κι όταν βρίσκεσαι κοντά τους, περνάς σίγουρα καλά... Όχι, δεν μιλάω για άντρα, αλλά για την αγαπημένη μου Θεσσαλονίκη!Δεν θα κάτσω να σας πω με λεπτομέρειες πως πέρασα. Ήταν ένα πραγματικά γεμάτο Σαββατοκύριακο. Θέλω όμως να μοιραστώ μαζί σας μια πρωτόγνωρη εμπειρία για μένα! Τι; Γήπεδο παιδιά, γήπεδο! Στα γεράματα με έσυρε ο Μανώλης στο γήπεδο! Δηλαδή είχαμε πάει για ουζάκια (πίναμε από τις 2:30 έως τις 6:30!) και μετά από κει ο Μανώλης ήταν να πάει στο γήπεδο, καθ' ότι γνωστός πωρωμένος Ηρακλάκια! "Ούτε να το σκέφτεσαι..." του λέω! Προσπαθώ με κάθε τρόπο να τον πίσω... Τι ότι είμαι γκαντέμο... Τι ότι είμαι κρυουλιάρα... Τι ότι φοβάμαι μην γίνουν επεισόδια... Τίποτε! Να πάω κι ας χάσουν... Να πάω κι αν χρειαστεί θα μου δώσουν τα μπουφάν τους... Να πάω κι αν χρειαστεί θα με υπερασπιστούν... Πέφτουν και τα σχετικά τηλεφωνήματα... Θέλουν συμπαράσταση λέει ο Άρης! ...Τελικά μ' έπεισαν! Τραβάτε με κι ας κλαίω, που λέει κι ο λαός!!! Έκανε απίστευτο κρύο, αλλά ευτυχώς είχα καβάντζα τα ουζάκια μου! Πρώτη φορά πήγαινα στο γήπεδο και μου άρεσε πολύ. Αν και ήμουν λιγάκι σαν την μύγα μες το γάλα! Μα χρυσέ μου, ο κόσμος τα λέει αυτά. Πάρε με και πες μου ότι θα πάμε στο γήπεδο, να φέρω μαζί μου μπουφάν και γούνινες μπότες! Όχι που πήγα με το παλτό και την λουστρίνι μπότα! Δεν με κοιτούσαν άδικα με μισό μάτι εκεί μέσα... Σαν κάτι κοκότες, που τις παίρνει η κάμερα στο γήπεδο και γελάει όλος ο κόσμος μαζί τους! Πάντως ήταν καταπληκτικό το θέαμα! Και τολμώ να πω ότι δεν γκρίνιαξα καθόλου! Προσπαθούσαν τα παιδιά να μου μάθουν και συνθήματα, αλλά πραγματικά δεν θυμάμαι τίποτε!

Τελείωσε ο αγώνας (χάσαμε λιγάκι, αλλά είπαμε ότι δεν φταίω εγώ γι' αυτό!!!), έγιναν κάτι επεισόδια (τα δυσάρεστα της υπόθεση: υπήρξε κι ένας νεκρός κατά την διάρκεια του αγώνα) και μεις φύγαμε άρον - άρον (εκεί σαν να γκρίνιαξα λιγάκι!). Πάντως τα παιδιά υποσχέθηκαν να με ξαναπάρουν μαζί τους!

Υ.Γ.1= Μανώλη μου, το post αυτό είναι αφιερωμένο σε σένα! Το καλό που σου θέλω όμως είναι να κρατήσεις την υπόσχεση σου για την μάζωξη της παρέας για μπανάκι!
Υ.Γ.2= Βασούλα κλείσε το υπολογιστή τώρα! Δεν είναι ώρα για να κάνεις βόλτες στα blogs, αλλά για να ανοίξεις κανένα βιβλίο!
Υ.Γ.3= Εσύ! Εσύ ντε, που μου χρωστάς εκείνο το σιροπάκι για τον βήχα, κράτησε μου καλύτερα κι ένα κουτάκι από εκείνα που ήταν στο ράφι πίσω σου! Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου χρειαστεί σ' αυτή τη ζωή...