Breaking the waves...

Γυρνάω σπίτι νωρίς, για τα δικά μου δεδομένα. Αποφάσισα να αράξω λίγο, γιατί την προηγούμενη βδομάδα κόντεψα να τα παίξω! Κλείνω λοιπόν την πόρτα του δωματίου μου, ανοίγω τηλεόραση και υπολογιστή. Την τηλεόραση την θέλω για να κάνει λίγο φασαρία, δεν της δίνω άλλη σημασία. Ασχολούμαι με τον υπολογιστή μου, να διαβάσω κάποια mail που μου έστειλαν, να διαβάσω post και να αφήσω τα δικά μου σχόλια.
Λίγο πριν κλείσω πετυχαίνω την κολλητή μου μέσα στο gmail. Έχουμε πολλές μέρες να μιλήσουμε. Μου λέει τα νέα της, της λέω τα δικά μου. Με βοηθάει να ξεστραβωθώ λιγάκι, γιατί παρ' ότι χρησιμοποιώ υπολογιστή χρόνια και έχω και τα σχετικά χαρτιά, πρόσφατα έμαθα τις χρήσεις κάποιον προγραμμάτων... Μάλλον χρειάζομαι αναβάθμιση!!!

Έχει πάει πλέον 1 και εγώ δεν έχω καμία διάθεση να κοιμηθώ. Και τότε θυμήθηκα την ταινία που μου είχε δώσει η κολλητή μου να δω: "Δαμάζοντας τα κύματα" του Lars Von Trier. Και κολλάω...

Τι να γράψω γι' αυτή την ταινία; Πρωταγωνίστρια της ταινίας είναι η Bess, μια κοπέλα που ζει σε μια φοβερά θρησκόληπτη κοινωνία, με πολλές απαγορεύσεις, ειδικά για τις γυναίκες. Στο παρελθόν έχει νοσηλευθεί σε ψυχιατρική κλινική. Ερωτεύεται τον Jan, έναν άντρα που δεν έχει την δική της πίστη στην θρησκεία. Μαζί του γνωρίζει τον απόλυτο έρωτα. Όταν ο Jan πρέπει να φύγει για δουλειά, στρέφεται στον Θεό και ζητάει να την τον φέρει πίσω με κάθε αντάλλαγμα. Όταν όμως ο Jan επιστρέφει πίσω σχεδόν παράλυτος, θεωρεί ότι είναι δικό της το σφάλμα και είναι διατεθειμένη να κάνει τα πάντα για να σώσει τον άνθρωπο που αγαπά... Απλά σοκαριστική!!! Με κορυφαία σκηνή, αυτή που την αφορίζουν!!! Δεν θα γράψω άλλο τίποτε, γιατί κάποιος μπορεί να θέλει να την δει.