Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

Χωρίς ειρμό...

Τι νύχτα και η χθεσινή; Λίγο που έπιασε τρελό κρύο και βρέχει ασταμάτητα; Ο κόσμος το σκέφτεται να βγει έξω, προτιμά να μείνει σπίτι του να χουχουλιάσει. Λίγο που εφαρμόστηκε το μέτρο για το κάπνισμα; Ο κόσμος αποφάσισε να μείνει σπίτι του και να καπνίσει με την ησυχία του. Λίγο που πάντα αυτή η εποχή είναι περίεργη; Ε! Όλα αυτά μαζί και χθες το βράδυ βαρούσαμε μύγες. Όχι πως η προηγούμενη ήταν καλύτερη, αλλά είχα καλή παρεούλα και δεν κατάλαβα πως πέρασε. Κατά τη 1 το μαγαζί είχε αδειάσει, είχαν μείνει 3 ξέμπαρκοι να πίνουν το ποτό τους και να μιλάνε μεταξύ τους. Δεν είχαμε κι εμείς τίποτε να κάνουμε και αράξαμε με την Ρούλα στο Χρήστο που έπαιζε μουσική. Ο Χρήστος βάλθηκε να μας ρίξει με την μουσική που έπαιζε και μάλλον δεν δυσκολεύτηκε πολύ! Και λέω στον εαυτό μου: (που δεν ξέρω αν σας το 'πα, αλλά περνάει την δεύτερη εφηβεία του!) "δεν ξεφορτώνεσαι από το κινητό σου κάποια ανόητα μηνύματα που φιλοξενείς εδώ και καιρό και δεν μπορούσες μέχρι πριν λίγο να τα αντιμετωπίσεις". Βγάζω λοιπόν την κρεμάστρα από το στόμα...

Υποσημείωση: Κρεμάστρα στο στόμα, έκφραση που λέμε όταν είμαστε χαρούμενοι. Είναι δηλαδή τέτοια η χαρά μας, που το χαμόγελο φτάνει μέχρι τ' αφτιά, τόσο που μόνο αν σου έχωναν μια κρεμάστρα στο στόμα θα γινόταν!

... παίρνω το κινητό στο χέρι και ξεκινάω. Νομίζω ότι έσβησα πάνω από 600 μηνύματα, τα ξεφορτώθηκα πραγματικά και αν και μου έριξε λίγο την διάθεση νομίζω ότι τώρα πάω μπροστά. Φεύγουμε απ' το μαγαζί κατά τις 2:30, η φίλη καταλαβαίνει ότι δεν είμαι και στα καλύτερα μου και ξεκινάμε την καθιερωμένη μας νυχτερινή βόλτα. Ποια βόλτα; Κάθε βράδυ παίρνουμε το αυτοκίνητο και θερίζουμε την πόλη (όχι πως είναι και πολύ μεγάλη!) για ώρες. Μέρος της εφηβείας μου κι αυτό. Κάναμε μια στάση σ' ένα μπουγατσατζίδικο, φορτώσαμε πράγμα (ακόμα θα γελάει το παιδί που δούλευε...) και εν μέσο βροχής κάναμε πάλι πολλά χιλιόμετρα. Το βράδυ είδα πάλι απίστευτα όνειρα, κάτι που μου συμβαίνει ούτως ή άλλως τελευταία. Τα χθεσινά μάλλον ήταν επηρεασμένα από την βραδιά...

Κανένας ειρμός σ' αυτό το ποστ, συγχωρέστε με! Και για να ελαφρύνω λίγο το κλίμα, να σας πω ότι έκλεισα εισητηριάκι και σε 28 μέρες πάω ταξιδάκι! Βασούλααααααααα! Σου 'ρχομαι...


Υ.Γ.= Ένα απ' τα τραγούδια που μου έμαθε ο Χρήστος. Και μου αρέσει πολύ...

2 σχόλια:

Roadartist είπε...

Τι ωραία ρε συ.. Πραγματικά ζήλεψα!!
Ελάχιστα μηνύματα κρατώ.. 600;;;..

Μου αρέσει που περνάς τόσο καλά, keep going..

Roadartist είπε...

το τραγούδι αυτό είναι και δικό μου αγαπημένο!