Η Χαρά μου!

Ο μικρός μου ανεψιός ήρθε και όλο αυτό το διάστημα της αναμονής (απ' το καλοκαίρι που άρχισε να είναι εμφανής η εγκυμοσύνη της νύφης μου) άρχισα να έχω μια φοβία! Πως θα αντιδράσει η ανεψιά μου; Θα το αντέξει; Θα ζηλεύει; Ίσως είχε να κάνει με το γεγονός ότι εγώ είμαι το μικρότερο παιδί στην οικογένεια και ποτέ δεν ένοιωσα να απειλείται η θέση μου από ένα καινούργιο μέλος... τους βρήκα όλους όταν εμφανίστηκα και αυτό ήταν για μένα δεδομένο! Η μικρή μου όμως πως θα το αντιμετώπιζε όλο αυτό; Και πάντα λαμβάνοντας υπόψη ότι είναι το πρώτο εγγόνι και από τις δυο μεριές και πολύ-πολύ χαϊδεμένη... μέχρι αηδίας μερικές φορές!Αυτό που έχω εξακριβώσει τις τελευταίες μέρες, που ζει στο ίδιο σπίτι με το "νινί", είναι ότι ο κάθε άνθρωπος όσο μικρός κι αν είναι, έχει μια απίστευτη ικανότητα να διεκδικεί την ζωή του, της προσοχή και την αγάπη των γύρω του! Σήμερα η Χαρά μου γίνεται 2 χρονών κι όμως η συναισθηματική ευφυϊα της είναι απίστευτη! Δεν μπήκαμε στην διαδικασία να αποφύγουμε τον μικρό για να μην ζηλέψει! Όχι, δίνουμε την αρμόζουσα προσοχή στον μικρούλη, αλλά από κει και πέρα κερδίζει στα σημεία! Χθες το μεσημέρι φάγαμε στου αδερφού μου κι η μικρή χόρευε οχτώ ανθρώπους στον δικό της ρυθμό! Όχι άσχημα και εκνευριστικά, αλλά γλυκά και τρυφερά! Μια απίστευτη τρυφερότητα από ένα πλασματάκι μόλις δυο χρονών, που αντιμετωπίζει στωικά τον τελευταίο μήνα ένα αρκετά μεγάλο πρόβλημα υγείας για το πόσο μικρή είναι!

Γλυκό μου κοριτσάκι να είναι πολλά τα χρόνια σου, γλυκά και όμορφα όπως εσύ... Να μας χαρίζεις πάντα απλόχερα την γλύκα σου, την τρυφερότητα σου, την αγάπη σου, το χαμόγελο σου, την "Χαρά" σου!!!