Μασκαρέματα...

Αύριο είναι το μεγάλο πάρτυ! Όλα τα μαγαζιά (τα ξενυχτάδικα ντε!) ενώνονται και κάνουν ένα μεγάλο πάρτυ, που θα ενώσει το στενό! Τι είναι το στενό; Το στενό της αμαρτίας ντε! Όνομα που δόθηκε στον δρόμο που φιλοξενεί χρόνια τώρα τις καφετέριες και τα μπαράκι την πόλης μου! Δεν ξέρω ποιος εμπνευσμένος άνθρωπος έδωσε αυτή την ονομασία, αλλά μάλλον ήταν βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος! Χθες το βράδυ που διέσχισα το στενό (αμαρτωλό πλάσμα!!!), είδα σημαιοστολισμούς (όχι την Ελληνική σημαία, αλλά πολύχρωμα καρναβαλικά σημαιάκια ντε!) και πολλές ντισκομπάλες! Τα τραπεζοκαθίσματα έχουν στρωθεί, αν και ο καιρός εδώ στον βορά, δεν βοηθάει ιδιαίτερα. Αριστερά-δεξιά έβλεπες και από καμιά ψησταριά! Η δική μας ψησταριά (του στεκιού ντε!) δεν έχει στηθεί ακόμα, αλλά έρχεται... Α! Το καλύτερο; Θα έχουν μια μουσική (δεν μετράτε κοριτσάκι μου αυτό!)... Χάλκινα! Τρέλα!

Βέβαια εδώ έρχεται το μεγάλο ερώτημα! Τι να ντυθώ εγώ; Θα μπορούσα να ακολουθήσω το ρεύμα του μαγαζιού, αλλά το τι εμπνευσμένο βρήκαν στην στολή του μάγειρα, ακόμα το ψάχνω... Δεν θέλω να βάλω το καπέλο του μάγειρα, ούτε την ποδιά...

Δεν θέλω να γίνω πριγκίπισσα, έχω μεγαλώσει πολύ από τότε που είχα τέτοιες βλέψεις! Δεν θέλω όλες αυτές τις τρομακτικές μάσκες που κυκλοφορούν στο εμπόριο! Δεν θέλω ούτε τις μουτσούνες των πολιτικών αντρών (λέμε τώρα) της χώρας μας!

Πείτε καμιά ιδέα βρε παιδιά! Τι να ντυθώ; Μήπως να ντυθώ κουκουβάγια να τελειώνει η υπόθεση! Άλλωστε κανένας δεν θα με αναγνωρίσει...