Θέλω σουβλάκια...

Ακόμα μια Τσικνοπέμπτη έλαβε τέλος! Μετά βίας κρατάω τα ματάκια μου ανοιχτά... Τι τρελός χαμός ήταν αυτός χθες; Το να διασχίσεις το στενό, αποτελούσε χθες λόγο ένταξης στο βιβλίο Γκίνες! Γι' αυτό και γω απέφυγα να κυκλοφορίσω προς τα κει. Έβλεπες ότι μεταμφίεση μπορεί να φανταστείς. Στα φόρτε τους φέτος οι άγγελοι! Πως δεν το σκέφτηκα;..........(Μια πολύ μικρή άποψη από το τι γινόταν χθες βράδυ)

Η εξέδρα είχε στηθεί στην κεντρική πλατεία (εκεί που ξεκινάει το στενό), μεγάφωνα υπήρχαν καθ' όλο το μήκους του στενού και κάπου πριν τις 10 ξεκίνησαν τα χάλκινα! Καλά ήταν, δεν μπορώ να πω! Αν και κάποια στιγμή με κούρασαν... Βέβαια το θέμα σ' αυτές τις περιπτώσεις είναι να έχεις καλή παρέα κι απ' αυτό δόξα το Θεό, παράπονο δεν έχω!

Τώρα πρέπει να βάλω την αφεντομουτσουνάρα μου μασκαρεμένη! Με μάσκα ή χωρίς; Το μόνο βέβαιο είναι ότι γι' αυτό που θα δείτε, υπάρχει κάποιος που θα χαρεί ιδιαίτερα! (Άρη περιμένω εντυπώσεις!)Οι μάγειρες είχαν γίνει και γκαρσόνια και μπάρμαν! Έτρεχαν πανικόβλητοι και προσπαθούσαν να εξυπηρετήσουν τον κόσμο που ήθελε ποτά και σουβλάκια!

Τι μέσον πρέπει να έχει ρε παιδιά κανένας σ' αυτό το μαγαζί για να φάει ένα σουβλάκι! Δεν αρκούν τα τέσσερα άτομα που δουλεύουν και είναι κολλητοί μου; Ολόκληρη Τσικνοπέμπτη και την έβγαλα με ένα σουβλάκι μόνο... Και μου 'χουν καρφωθεί στο μυαλό (με τα ξυλάκια!) και ξύπνησα πεινασμένη... Αλλά θα περιμένω μέχρι το βράδυ που θα χτυπήσω κάτι γυρώνια...