Χίλιες σιωπές...

Ας αφήσουμε λιγάκι τον γάμο, γιατί με βλέπω να χάνω τα λογικά μου! Δεν θα σας περιγράψω τι πέρασα χθες! Ένα δράμα και οδηγούσα κι όλα!!! Αφού δεν σκότωσα μάνα και αδερφή.. τυχερές είναι, πολύ τυχερές!!!

Στην ζωή μου δεν μπορώ να ζήσω χωρίς μουσική! Μπαίνω στο γραφείο, ανοίγω ραδιόφωνα. Στο αυτοκίνητο το ίδιο! Ακούω τα πάντα, αλλά έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία σ' αυτό που λένε έντεχνη... Κι ας μην συμφωνώ με τον όρο! Λες κι όλα τα υπόλοιπα είναι άτεχνα! Την Τσαλιγοπούλου δεν την συμπαθούσα ποτέ ιδιαίτερα, ένιωθα λιγάκι ότι γκαρίζει... Γίνομαι λιγάκι κυνική; Ίσως, αλλά γούστα είναι αυτά!
Το τραγούδι αυτό το είχα ακούσει χιλιάδες φορές, αλλά ποτέ δεν είχα δώσει βάση στους στίχους του, ώσπου... Ώσπου μου το ζήτησε κάποιος και κόλλησα! Είναι πραγματικά υπέροχο!!!

Στις βραδινές περιπλανήσεις μας
μες στης πόλης τον αχό
τις θαμπές φωνές των άγνωστων
σκορπάει ο αέρας εκεί κι εδώ.

Μου κρατάς το χέρι σε κρατώ
με κοιτάς για μια στιγμή
το μεγάλο μας το όνειρο
σου εξηγώ με ένα φιλί.

Και μετά δεν μιλάμε πολύ
γιατί το όνειρο ζει στη σιωπή
Με το βλέμμα στους περαστικούς
να 'χα χίλιες σιωπές να ακούς.

Στις βραδινές περιπλανήσεις μας
στης καρδιάς τις διαδρομές
πώς γεμίζει η νύχτα χρώματα
πώς φωτίζονται οι σκιές.

Και δεν βρίσκω λόγια να σου πω
γιατί όλα έχουν φωνή
το μεγάλο μας το όνειρο
σου εξηγώ με ένα φιλί.

Και μετά δε μιλάμε πολύ
γιατί το όνειρο ζει στη σιωπή
Με το βλέμμα στους περαστικούς
να 'χα χίλιες σιωπές να ακούς.

Στο μεγάλο μας το όνειρο και στις χίλιες σιωπές που θα έρθουν... να είναι μαγικές!!!