Βιέννη (Part ΙΙ)

Το προηγούμενο post το έκοψα λιγάκι απότομα, αλλά επέστρεψα και θα σας μεταφέρω το εορταστικό κλίμα στην Βιέννη! Που είχαμε μείνει λοιπόν; Α! Ναι, στην μέση της δεύτερης μέρας, δηλαδή στην παραμονή των Χριστουγέννων. Μετά από την επίσκεψη μας στον ναό του Αγίου Στεφάνου, η ξενάγηση περιλάμβανε βόλτα στο ανάκτορο Schonbrunn, την πρώην θερινή κατοικία των Αψβούργων. Το κακό είναι ότι όταν τελείωσε η ξενάγηση, είχε νυχτώσει και δεν μπόρεσα να αποθανατίσω τους υπέροχους κήπους. Αν και δεν ήταν έτσι όπως πρέπει να τους δει ο κάθε επισκέπτης. Την προηγούμενη φορά που είχα επισκεφτεί το ανάκτορο, ήταν Πάσχα και οι κήποι ήταν φανταστικοί! Καμία σχέση μ' αυτό που είδαμε τώρα!Το ανάκτορο Schonbrunn από μακρυά.Το Χριστουγεννιάτικο δέντρο έξω από το ανάκτορο και μερικά από τα ξύλινα σπιτάκια, που αποτελούσαν το Χριστουγεννιάτικο παζάρι στο Schonbrunn.
Το ανάκτορο ήταν πολύ επιβλητικό, αλλά δυστυχώς δεν επιτρεπόταν να βγάλουμε φωτογραφίες στο εσωτερικό του! Το πιο ωραίο όμως ήταν ο ξεναγός μας ο Φάνης! Ένας άνθρωπος που είχε απίστευτες γνώσεις, αλλά τις μετέδιδε με έναν ασυνήθιστο τρόπο! Ένιωθα σαν να βλέπω μεσημεριανή εκπομπή (ο τρόπος που μιλούσε θύμιζε τον Σόμπολο! Ναι, τον γνωστό δημοσιογράφο!), δηλαδή μας έλεγε όλα τα ιστορικά στοιχεία, αλλά τα συνδύαζε με τα κουτσομπολιά της εποχής! Απολαυστικότατος!!!
Μετά το τέλος της ξενάγησης είχαμε χρόνο ελεύθερο, έτσι αποφασίσαμε να πάμε να τσιμπήσουμε κάτι. Έλα όμως που δεν τα υπολογίσαμε σωστά! Την παραμονή των Χριστουγέννων, στις 2-3 το μεσημέρι, κλείνουν τα πάντα και οι καθολικοί έχουν συνήθειο να μένουν στα σπίτια του! Μάταια λοιπόν περπατήσαμε όλη την Mariahilfer για να βρούμε κάτι να φάμε... Έστω KFC! Τίποτε!!! Έτσι αποκαμωμένοι, καταλήξαμε στο ξενοδοχείο, όπου είχαμε κάνει κράτηση για το Χριστουγεννιάτικο δείπνο. Και ενώ υπολογίζαμε να φάμε κατά τις 9, τελικά αλλάξαμε άποψη (η πείνα βλέπεις!) και κατεβήκαμε στις 7! Εδώ να κάνω μια μικρή παρένθεση και να πω ότι στο ίδιο ξενοδοχείο, διέμενε η Μαίρη Λίντα, ο Τέρης Χρυσός, η Λιζέτα Νικολάου, η Άννα Μουζάκη... Ποιοι είναι όλοι αυτοί; Ρωτήστε την γιαγιά σας ή τον παππού σας και θα σας ανοίξουν τα μάτια! Περάσαμε λοιπόν πολλές ώρες γελώντας μαζί τους, με την διακριτική τους παρουσία στο ξενοδοχείο (φορούσαν γυαλιά ηλίου όλη μέρα για να μην τους αναγνωρίσουν... Γυαλιά πραγματική υπερπαραγωγή!!!) και τα υπέροχα αγγλικά τους! Ακόμα θυμάμαι το γέλιο του σερβιτόρου όταν ο Τέρης Χρυσός παράγγελνε για όλη την παρέα!!!Εύχομαι στην υγεία μας, λίγο πριν έρθει το φαγητό! Δεν ήξερα τι θα ακολουθήσει!!! Μείναμε νηστικοί! Το δείπνο αποτελούνταν από τέσσερα πιάτα, αλλά τα πιάτα αυτά ήταν άδεια!!! Αυτή η Γαλλική κουζίνα μας έφαγε! Δεν θα ξεχάσω ποτέ την σούπα, με το άγνωστης προελεύσεως κεφτεδάκι μέσα της (όχι, δεν το το χαρακτηρίσω όπως η αδερφή μου!) και το βλέμμα απόγνωσης του γαμπρού μου από την πείνα! Τουλάχιστον το διασκεδάσαμε...
Την επόμενη μέρα ξεκινήσαμε πολύ νωρίς, για μια ημερήσια εκδρομούλα στο Σάλτσμπουργκ. Πρώτη μας στάση όμως ήταν ένα μικρό γραφικό χωριουδάκι στις Άλπεις, το Sankt Gilgen όπου γεννήθηκε η μητέρα του Motzart.

Μια φάτνη-ζωγραφιά από το international school του χωριού. Από το χωριουδάκι ξεκινούσε το τελεφερίκ, που πήγαινε τους σκιέρ στις πίστες! Η πλατεία του χωριού. Μια από τις χιλιάδες βιτρίνες, γεμάτες με τα πασίγνωστα σοκολατάκια Motzart! Ο ξεναγός μας, μας είπε πως τα καλύτερα είναι της Mirabell, παρ' όλα αυτά εξακολουθώ να τα σιχαίνομαι! Αυτό το μάρτσιπαν είναι άθλιο! Η εκκλησία του χωριού. Πραγματικά το χωριουδάκι αυτό με μάγεψε! Στην διαδρομή προς Σάλτσμπουργκ, συναντήσαμε και το ξενοδοχείο που είχε μείνει η Εθνική μας το καλοκαίρι στο Euro! Το ξέρω ότι η φωτογραφία είναι χάλια, αλλά την έβγαλε η αδερφή μου μέσα από το λεωφορείο!

Και φτάσαμε επί τέλους στο Σάλτσμπουργκ! Στο Mirabell Palace.

Στο Mirabell Palace φιλοξενούνται διάφορες εκθέσεις... Όχι ότι προλάβαμε να δούμε και τίποτε!

Το άγαλμα του μεγαλύτερου μαέστρου που πέρασε από την Αυστρία. Μιλάω βέβαια για τον Ελληνικής καταγωγής Χέρμπερτ φον Κάραγιαν!

Πανέμορφο το Σάλτσμπουργκ! Ήθελα πολύ να επισκεφτώ το κάστρο (αυτό που φαίνεται πάνω ψηλά), αλλά οι ώρες που είχαμε στην διάθεσή μας, αλλά και το κρύο, δεν μας επέτρεψαν να φτάσουμε εκεί... Next time!

Το σπίτι που γεννήθηκε ο Motzart!

Το μικρότερο σπίτι στο Σάλτσμπουργκ, ούτε δυο μέτρα μήκος!

Η κουκουβάγια παρέα με πολλές ξυλόγλυπτες κουκουβάγιες! Και βέβαια κρατάω μια κούπα ζεστό κρασάκι, αφού έχω καταβροχθίσει κάτι λουκάνικα, μια ολόκληρη πατάτα (υπέροχη! Ψητή με σάλτσα ταρτάρε... Ελπίζω να την λέω σωστά!) και μερικά πρέτσελ!

Σ' αυτό το όμορφο καφενεδάκι ήπιαμε σοκολάτα... Όμορφο περιβάλλον, πολύ ωραίο γλυκάκι, αλλά άθλια σοκολάτα! Είχε τόσο γάλα μέσα, που έπιασε πέτσα! Μπλιάχ!!!
Έφτασε στο τέλος και το δεύτερο μέρος, άρα αναγκαστικά θα υπάρξει και τρίτο... Καλό σας κουράγιο!