25 και σήμερα...

Το επόμενο ταξίδι κανονίστηκε... Μετά από έναν ολόκληρο χρόνο!!!

Τι μου μένει; Να ετοιμάσω βαλίτσα!!!

Η κουκουβάγια...

Είναι ότι χειρότερο έχω ακούσει και έχω δει!!! Πραγματικά όμως δεν μπόρεσα να αντισταθώ... Καταλαβαίνετε φαντάζομαι γιατί!

Ίσως γιατί κι εγώ είμαι κουκουβάγια και είμαι σε όλα μου εντάξει!!! Τώρα τι σχέση έχει η Ιταλίδα απ' την Κυψέλη, η κοκκινοσκουφίτσα και η πονηρή Γαλλίδα; Μην με ρωτάτε... Είμαι απλά μια Κου κου κου, κου κου κου, κου κου κου, κουβάγια!!!

Μια κότα στρουμπουλή...

Η κούραση έχει φύγει. Κοιμήθηκα 9 ώρες συνεχόμενες!!! Άλλη αίσθηση ρε παιδάκι μου! Το κρύωμα έχει σχεδόν φύγει. Κάπου-κάπου ακούγετε ένας ξεψυχισμένος βήχας, αλλά δεν με ανησυχεί γιατί το παλεύω. Η κατάθλιψη πάει κι έρχεται... Το μάθημα μ' έριξε, αλλά ένα καφεδάκι με δυο καλούς συμμαθητές μου έφτιαξε λίγο την διάθεση. Για να φτιάξω κι άλλο τα πράγματα, γύρισα σπίτι μου (σπίτι μου σπιτάκι μου!!!), έβαλα ζεστές πιζαμούλες (κυριολεκτικά και μεταφορικά, αφού μου τις έχει κάνεις δώρο η αδερφούλα μου!) και άνοιξα τον υπολογιστή μου. Και τι καλύτερο από το να βλέπεις φωτογραφίες;

Θέλετε να δείτε; Θα σας δείξω λοιπόν τις φωτογραφίες από την τελευταία Κυριακή της αποκριάς. Θέμα μας; Ο κόκορας του Αρκά! Ένας κόκορας, ένα γουρούνι και τρεις κότες...

Η πρώτη κότα... Δηλαδή μια παραζαλισμένη κότα... Δηλαδή εγώ!!!

Η δεύτερη κότα. Τι τράβηξε όλο το βράδυ; Προσπαθούσε να ακούσει τις παραγγελίες, αλλά εγώ δεν είχα φωνή!

Ο κόκορας μας.

Εδώ μας λείπει η μια κότα.

Και μετά άρχησε να παίζει η ορχήστρα και άναψε το κέφι. Εμείς δεν σηκώσαμε κεφάλι... ή μάλλον ψέματα. Χόρεψα λιγάκι! Δεν θα μπορούσα να κάνω διαφορετικά!

Είναι μια μέρα...

...απ' αυτές που κουβαλάει πολύ κούραση. Την κούραση μια ολόκληρης εβδομάδας. Την κούραση από πολύ ξενύχτι, τρέξιμο και ελάχιστο ύπνο. Ξύπνησα πολύ νωρίς, με μόλις 5 ώρες ύπνου και με την αίσθηση πως δεν είχα κοιμηθεί καθόλου. Μη με ρωτάτε γιατί ξύπνησα, δεν ξέρω... Απλά ξύπνησα. Ήθελα να την κάνω για Θεσσαλονίκη, αλλά δεν είχα κουράγιο... Η διάθεση στο πάτωμα, η φωνή ευτυχώς άρχισε να επιστρέφει δειλά - δειλά και ο πυρετός που με παίδεψε αρκετά χθες έγινε υποθερμία. Από την κούραση νιώθω γερασμένη και άσχημη... Ο καθρέφτης δεν είναι σύμμαχός μου σήμερα! Γιατί νιώθω έτσι; Και μέσα σ' όλο αυτό "αρπάχτηκα" μ' έναν άνθρωπο, που δεν είχα το δικαίωμα να το κάνω... Μέσα σε όλη αυτή την άσχημη διάθεση, ήρθε στο τηλέφωνο-σωτηρία! "Πάμε για καφεδάκι;" Βαριέμαι και νυστάζω, αλλά το βρίσκω καλή ευκαιρία να βγω απ' την μιζέρια μου και να δω τις κολλητές που έχω μέρες να τις δω. Ο καφές ξεκινάει χαλαρά με κουβεντούλα για όλα όσα έχουμε να προλάβουμε. Ο καφές γίνεται μπυρίτσα και η κουβεντούλα θεριεύει... Πέντε ώρες μετά, είμαι αραχτή στο κρεβατάκι μου, παρέα με τις σκέψεις μου. Είναι τελικά σωτήριο να έχεις δίπλα σου ανθρώπους που σε καταλαβαίνουνε...

Υ.Γ.= Κάποια μας λείπει τρελά τέτοιες στιγμές! Η πεντάδα γίνεται τετράδα και το κενό είναι αισθητό... Μην στεναχωριέσαι όμως, τις δυο θα τις έχεις σύντομα κοντά σου και θα λείπουν ο Μπαμπαστρούμφ και ο Λειχούδης απ' την συντροφιά...

Valentine who?

Αυτές τις μέρες είχα κατά νου να γράψω κάτι για την γιορτή του αγίου Βαλεντίνου. Αν την πιστεύω ή είναι αυτό που λένε όλοι, ότι είναι μια εμπορική γιορτή. Αν την έχω γιορτάσει ποτέ ή ανήκω στην κατηγορία που γιορτάζει κάθε μέρα τον έρωτα του. Τι θα ήθελα εγώ σήμερα γι' αυτή τη μέρα... Και θα ήθελα πολλά, άλλο αν δεν τα έχω!!!
Αλλά πραγματικά μετά βίας κρατάω τον υπολογιστή ανοιχτό! Η φωνή μου δεν είναι εδώ, δεν ξέρω που την ξέχασα χθες το βράδυ... Ή μάλλον σήμερα το πρωί που γύρισα σπίτι, αποκαμωμένη από 9,5 ώρες τρελό τρέξιμο! Κάποιος θα μου την πήρε και δεν θα το κατάλαβα! Κάποιος που ζήλεψε την υπέροχη φωνή μου!!! Και δεν είναι τίποτε άλλο, αλλά θα μου χρειαστεί για απόψε το βράδυ. Δεν ξέρω τι μπορώ να κάνω γι' αυτό: ή θα συνεννοούμαι με χαρτάκια ή θα πρέπει να δανειστώ μια φωνή! Θέλω όμως μια ωραία, γλυκιά, μελωδική φωνή. Να μου ταιριάζει...

Πολύ θα ήθελα μια τέτοια φωνή!!!
Υ.Γ.1= Έξω χιονίζει τρελά και εγώ έχω μια απίστευτη χαρά!!! Γιατί; Γιατί αυτό σημαίνει μια πολύ πιο ήρεμη βραδιά...
Υ.Γ.2= Αν καταφέρω να επιβιώσω από το σημερινό βράδυ και δεν με μαζέψουν νεκρή από την κούραση... Αύριο θα την κάνω για Σαλονίκη! Νομίζω ότι δικαιούμαι κι εγώ μια μέρας διασκέδαση!

Γνωριμίες...

Τον Αλέξανδρο τον γνώρισα πριν χρόνια. Δουλεύαμε σε διπλανά γραφεία. Ήταν από τους ανθρώπους που δεν περνάει απαρατήρητος. Ψηλός και όμορφος. Με ωραίο σώμα, όχι αυτά του γυμναστηρίου, αλλά απλά ωραίο. Με ατημέλητα μακρυά μαλλιά, παρ' ότι εμένα μου αρέσουν οι κοντοκουρεμένοι άντρες. Και με υπέροχα γαλανά μάτια, χανόσουν στο βλέμμα του! Πάντα είχα μια ιδιαίτερη αδυναμία στα μπλε μάτια, αλλά του Αλέξανδρου ξεπερνούσαν κάθε προσδοκία! Η σχέση μας ήταν τυπική, συναντιόμασταν στους διαδρόμους του κτιρίου, καλημεριζόμασταν και αυτό ήταν όλο. Δεν ήξερα σχεδόν τίποτε γι' αυτόν, πέρα απ' το αυστηρό, επαγγελματικό του παρουσιαστικό. Κλεισμένος πάντα σε σκούρα κουστούμια... Πως λατρεύω τα κουστούμια!

Με πλησίασε πρώτη φορά πριν από δυο μήνες. Το ύφος του ήταν αυστηρά επαγγελματικό. Δεν σου είπα τι δουλειά κάνει; Ασφαλιστής. Αποφάσισε να με προσεγγίσει για να μου κάνει μια επαγγελματική πρόταση. Του αρνήθηκα ευγενικά, μιας και δεν γνώριζε ότι ο αδερφός μου ασχολείται με ασφάλειες. Το γεγονός όμως αυτό μας έφερε πιο κοντά. Τώρα πλέον ο πληθυντικό και το "κυρία Ελπίδα" είχαν χαθεί και η απλή καλημέρα, είχε αντικατασταθεί από κάποιους διαλόγους... ... Διαλόγους που χωρίς να καταλάβω πως, ένα βράδυ μας οδήγησαν χαλαρούς να πίνουμε ποτό στο απέναντι μπαράκι. Έμαθα πράγματα γι' αυτόν που δεν τα ήξερα. Μόλις είχε χωρίσει με την γυναίκα του. Ήταν παντρεμένοι για πάντα... Ούτε κι αυτός θυμόταν πόσα χρόνια ήταν μαζί μ' αυτή τη γυναίκα! Οι τρόποι του ήταν υπέροχοι. Πάντα γλυκός και διακριτικός. Ήξερε πως να πλησιάσει μια γυναίκα, τι να της πει ή μάλλον τι θέλει να ακούσει η γυναίκα αυτή! Τα εννοούσε άραγε ή ήταν λίγο παραπάνω γαλίφης λόγο της επαγγελματικής του ευφράδειας; Δεν μπορούσα να το προσδιορίσω... Γιατί; Γιατί με βρήκε σε μια δύσκολη συναισθηματική καμπή της ζωής μου! Μόλις είχα βγει κι εγώ, βίαια από μια σχέση. Ένας άντρας με παράτησε για μια γυναίκα, που κατά γενική ομολογία ήταν αυτό που λέμε "ξινή και ανοργασμική". Με πλήγωσε...
Η κουβέντα έφερε κι άλλο ποτό και το ποτό κι άλλη κουβέντα... Βρέθηκα κάποια στιγμή προς το ξημέρωμα, μεθυσμένη από ποτό και ερωτική διάθεση! Αυτός ο άνθρωπος μου είχε ξυπνήσει την γυναίκα που κοιμόταν μέσα μου! Ήξερα όμως βαθιά μέσα μου, ότι αυτός ο άνθρωπος δεν "κάνει" για μένα. Όσο κι αν προσπαθούσε να το κρύψει, έβλεπα ότι η γυναίκα που είχε ζήσει την ζωή του μαζί της, δεν είχε σβηστεί από μέσα του! Ήθελα όμως μόνο αυτό το βράδυ και είχα σκοπό να το κερδίσω...
Μετά από δυο ώρες σηκώθηκα αθόρυβα από το κρεββάτι του, φόρεσα τα ρούχα μου και έκλεισα πίσω μου την πόρτα του σπιτιού του. Αυτή ήταν μια πόρτα που έκλεινε οριστικά για μένα, αλλά πραγματικά δεν με πείραζε καθόλου...

Υ.Γ.= Τα πρόσωπα και οι καταστάσεις ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα. Αλλά να... Είναι κάτι που σκέφτομαι μέρες τώρα και κάτι που "είδα" σήμερα και μου ξύπνησε την φαντασία!

Τι ώρα είναι;

Τι μέρα είναι; Και ποια χρονιά;;;

Να γκρινιάξω λιγάκι; Πειράζει; Έλα μωρέ, λίγο μόνο! Χτυπάει το ξυπνητήρι και δεν ξέρω γιατί; Είναι πρωί και πρέπει να πάω για μάθημα; Είναι βράδυ και πρέπει να πάω για δουλειά; Μάλλον τα έχω παίξει λιγάκι! Ξυπνάω στις 8:30 για να πάω στο σεμινάριο, γυρνάω σπιτάκι μου στις 3. Το μόνο που έχω κουράγιο να κάνω, είναι να πέσω για ύπνο! Ξυπνάω κι όταν ξυπνάω έχει πλέον νυχτώσει έξω. Και πρέπει τώρα εγώ να ετοιμαστώ για δουλειά, που θα με πάει στην καλύτερη περίπτωση (όπως χθες) έως τις 5. Ξανά για ύπνο κατά τις 6 και στο πόδι σύντομα για μάθημα! Εγώ πότε ακριβώς θα ζήσω;;;
Και σαν να μην μου έφτανε όλο αυτό, χθες κουβαλούσα και μια τεράστια περούκα! (Οι φωτογραφίες βγήκαν το πρώτο μισάωρο, μετά δεν σήκωσα κεφάλι!)

(Η αφεντομουτσουνάρα μου!)
(Μαζί με την Χαρά)
(Όλο το team του μαγαζιού... ή σχεδόν όλο!)
(Με τον φίλο μου τον πιγκουίνο, που παραπονιέται ότι δεν τον έχω ξαναβάλει στο blog μου)
Όσο για το τι θα ντυθούμε σήμερα στην δουλειά... Μην το ρωτάτε! Σύντομα κοντά σας με περισσότερο φωτογραφικό υλικό!!!

Μήνας γενεθλίων..

Νομίζω ότι ο μήνας που πέρασε, έχει τα περισσότερα γενέθλια για μένα. Τον "χορό" των γενεθλίων άνοιξε ο γαμπρούλης μου στις 09/01. Να σε χαιρόμαστε γαμπρούλη μου!

Ακολούθησε ο ένας εκ των δυο κολλητών μου στις 11/01 και μελλοντικός μου κουμπάρος. Αφού σου το έταξα βρε κουμπάρε, εγώ θα σε παντρέψω!

Στην συνέχεια (στις 12/01) έχει γενέθλια ένας παιδικός μου φίλος, που τα τελευταία 12 χρόνια ζει στην Αυστρία... Ώρες στα τηλέφωνα και στο msn!

Στις 24/01 έχει σειρά ο Μήτσος, φίλος από τα φοιτητικά χρόνια. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις διακοπές που κάναμε (μεγάλη παρέα και η καλύτερη ever) στην Σύρο! Με Πιτσιλαδή, καπαροσαλάτα και τρελό κέφι!

Την αμέσως επόμενη μέρα (στις 25/01) έχει γενέθλια ο πιο σημαντικός άνθρωπος της ζωής μου, κι ας μην της το λέω συχνά! Η αγαπημένη μου αδερφούλα έγινε... Σιγά μην σας πω!!!

Μια μέρα μετά έχει γενέθλια ο ανεψιός μου. Ακόμα θυμάμαι την αδερφή μου να παρακαλάει να γεννηθεί την ίδια μέρα μ' αυτήν! Μόλις 2 ετών, ο μικρός μας αντάρτης , μπορεί να μην έχει μιλήσει ακόμα, αλλά μπορεί κάλλιστα σε 3 δευτερόλεπτα να σου γκρεμίσει το σπίτι από τα θεμέλια!!! Ταλέντο ο μικρός μας!

Τελευταία στην λίστα μου (αύριο στις 04/02) η μικρή μου Χαρά, όνομα και πράγμα! Η ανεψούλα μου γίνεται 4 και ήδη μας πουλάει και μας αγοράζει! Τόσο νάζι και σκέρτσο μαζεμένο σ' ένα πλασματάκι γίνεται; Της πήρα δώρο για τα γενέθλια της ένα υπέροχο κόκκινο παλτό. Με αγκάλιασε, με φίλησε χίλιες φορές! Δεν ήθελε να το βγάλει από πάνω της, κι όταν πλέον την καταφέραμε να το βγάλει, το κρέμασε σχολαστικά σε μια κρεμάστρα και το έβαλε στην ντουλάπα της. Μετά από ώρα ήρθε στο δωμάτιο μου: "Σεία (Θεία) μου, σου πω κάτι;" (κλασσική ερώτηση που δεν περιμένει απάντηση) "είναι το πιο όμορφο παλτό που είχα ποτέ"!!! Γιατί βρε αγάπη μου; Είχες πολλά παλτό; Πως μετά να μην λατρεύεις αυτό το πλασματάκι;

Να σας χαίρομαι όλους, να ζήσετε χρόνια πολλά γιατί σας χρειάζομαι δίπλα μου!

Υ.Γ.= Είμαι τρελή από χαρά σήμερα! Έμαθα ότι θα γίνω πάλι θειούλα και αυτή τη φορά από την αδερφούλα μου!!!