
Πως να ήταν άραγε οι τόποι εκείνοι; Τι βίωσαν οι άνθρωποι αυτοί μ' όλους αυτούς τους διωγμούς; Πόσο πολύ δούλεψαν για να στήσουν την ζωή τους ξανά; Πόσο άξιοι ήταν και δημιούργησαν τα πάντα απ' την αρχή; Κι εμείς πού όλα μας δόθηκαν απλόχερα, τι έχουμε κάνει; Σπουδάσαμε βασισμένοι σε ξένες πλάτες και βγήκαμε στην αγορά εργασίας φτωχότεροι απ' τους προγόνους μας. Και το χειρότερο, με μια απίστευτη έπαρση! Ότι πρέπει να γίνουμε διευθυντάδες με την μια, ότι δεν μπορούμε να κάνουμε δουλείες που θεωρούμε υποδεέστερες
Έχω μια μανία να χάνω το δρόμο μου! Από αλλού ξεκίνησα και αλλού κατέληξα! Πάντως θα ήθελα πολύ να βρω μια φόρμα, όπου μπορώ να συμπληρώσω τα δικά μου στοιχεία, τα στοιχεία που αφορούν την οικογένεια μου. Γιατί αν εμείς, η γενιά των τριάντα, το 'χουμε χάσει λιγάκι με τους προγόνους μας, φανταστείτε τι θα γίνει με τα παιδιά μας! Και είναι ευκαιρία να γίνει κάτι τέτοιο όσο ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που θυμούνται. Πως δεν έκανα κάτι τέτοιο όσο ζούσε η γιαγιά μου, μια γυναίκα, που έκανε για 10 άντρες, που έπιανε την πέτρα και την έστυβε. Αλλά την άφησα να φύγει έτσι! Κρίμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου