MAL DU DEPART

Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδιά, σαν όλες τις βραδιές,
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.

Για το Μαδράς, τη Σιγγαπούρ, τ' Αλγέρι και το Σφαξθ'
αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,
κι εγώ, σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς,
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.

Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ,
οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα 'χω πια ξεχάσει,
κι η μάνα μου, χαρούμενη, θα λέει σ' όποιον ρωτά :
"Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει . . . "

Μα ο εαυτός μου μια βραδιάν εμπρός μου θα υψωθεί και λόγο,
ως ένας δικαστής στυγνός, θα μου ζητήσει,
κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί,
θα σημαδέψει, κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει.

Κι εγώ, που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ σε
κάποια θάλασσα βαθιά στις μακρινές Ινδίες,
θα 'χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες.


Τι μπορεί να πει κανένας μπροστά στο θαύμα που λέγεται Καββαδίας; Δεν μπορώ να σκεφτώ ένας άνθρωπο πιο μεγαλοφυές! Έναν άνθρωπο που με εκφράζει περισσότερο! Εκπληρώνει το όνειρο μου... ταξίδια!!! Με βοηθά στην καθημερινή μου επιβίωση, στο να ταξιδεύω νοερά, όταν αυτό δεν είναι εφικτό στην πραγματικότητα! Νομίζω ότι η ψυχή ενός ναυτικού έχει ένα απίστευτο μεγαλείο, μια πίκρα και μια γλύκα μαζί. Ένα πάντρεμα που δημιουργεί μια άσπιλη ψυχή! Θα μου πείτε: πως μπορεί ένας άνθρωπος που ζει έκλυτος βίο να έχει άσπιλη ψυχή; Ε! Η μοναξιά και η υγρασία των καραβιών μπορούν να αλλάξουν τα πάντα...