Μελαγχολική μέρα...

"... Πού πιά δέν έχω τίποτε άλλο
Μές στούς τέσσερις τοίχους, τό ταβάνι,τό πάτωμα
Νά φωνάζω από σένα καί νά μέ χτυπά η φωνή μου
Νά μυρίζω από σένα καί ν’ αγριεύουν οί άνθρωποι
Επειδή τό αδοκίμαστο καί τό απ’ αλλού φερμένο
Δέν τ’ αντέχουν οί άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν αγάπη μου

Να μιλώ γιά σένα καί γιά μένα

Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν, μ’ ακούς
Δέν έχουν εξημερωθεί τά τέρατα μ’ ακούς
Τό χαμένο μου τό αίμα καί τό μυτερό, μ’ ακούς
Μαχαίρι
Σάν κριάρι πού τρέχει μές στούς ουρανούς
Καί τών άστρων τούς κλώνους τσακίζει, μ’ ακούς
Είμ’ εγώ, μ’ ακούς
Σ’ αγαπώ, μ’ ακούς
Σέ κρατώ καί σέ πάω καί σού φορώ
Τό λευκό νυφικό τής Οφηλίας, μ’ ακούς
Πού μ’ αφήνεις, πού πάς καί ποιός, μ’ ακούς

Σού κρατεί τό χέρι πάνω απ’ τούς κατακλυσμούς..."

Σήμερα ξύπνησα με μια απίστευτη μελαγχολία, μια πολύ αρνητική διάθεση... Θα μου πεις τώρα εσύ που με ξέρεις λίγο πιο καλά: "Μήπως έτσι δεν είσαι το μισό μήνα;" Τι να κάνω; Δεν ελέγχω την διάθεση μου, δεν έχω διακοπτάκι να το γυρίσω στο off! Λίγο ο καιρός που έχει τα μαύρα του τα χάλια, λίγο που έχω να δω τον καλό μου 3 μέρες (λες και ζούμε σε διαφορετική πόλη! Τι να κάνω που δουλεύει τόσο πολύ και σε ακριβώς αντίθετο ωράριο από μένα;), λίγο που περίμενα το Σαββατοκύριακο την κολλητή μου και τελικά δεν θα 'ρθει, λίγο που τα οικονομικά πάνε κατά διαόλου... τι θέλεις κι άλλο; Όχι, δεν θα αντέξω!

Ευτυχώς έχω κάποια πραγματάκια να σκέφτομαι που με ισορροπούν λιγάκι... Το μεσημέρι που θα πάω με την Βασούλα στο γυμναστήριο (έχουμε πολλά να πούμε!), το βράδυ που όλο και κάτι θα κάνουμε με τα κορίτσια (παίζει πολύ μπιρίμπα αυτό το χειμώνα και μ' αρέσει τόσο πολύ αυτό!), το Σαββατοκύριακο που θα το περάσω στην αγκαλιά του...