Μετά από ένα χρόνο απουσίας, ήρθε το πρώτο χιόνι! Είναι υπέροχη η αίσθηση, να 'σαι μέσα στην ζεστούλα και να χαζεύεις το χιόνι απ' το παράθυρο. Παχουλές, λευκές νυφάδες χορεύουν, έναν τρελό χορό! Με μοναδική πορεία... τους γκρίζους δρόμους, τα πορφυρά κεραμίδια και τα πολύχρωμα αυτοκίνητα! Όλα έχουν πάρει ένα λευκό χρώμα, έχουν αλλάξει όψη! Ονειρεύομαι το χιόνι να καλύπτει τα πάντα. Όπως τότε που ήμασταν παιδιά και το χιόνι πλησίαζε το ένα μέτρο! Και μεις στους δρόμους, ντυμένοι καλά, να παίζουμε χιονοπόλεμο, να κάνουμε χιονάνθρωπο! Όπως τότε που η μαμά δεν μας άφηνε μόνους μας και μας βοηθούσε να κάνουμε τον καλύτερο χιονάνθρωπο!!! Κρίμα που δεν κράτησε πολύ το χιόνι και μαζί μ' αυτό έσβησαν και τα όνειρα μου... Ελπίζω όμως να μας ξανάρθει σύντομα και να μπορέσουμε επί τέλους... να δούμε μια άσπρη μέρα!
Καστροπολιτεία Μονεμβασιάς: Το «πέτρινο καράβι» του Γιάννη Ρίτσου
Πριν από 10 μήνες
1 σχόλιο:
Σώπα καλέ που έσβησαν τα όνειρά σου κορίτσι πράμα!...
Θα σε μαλώσω :))
Δημοσίευση σχολίου