Μοναξιάς συνέχεια...

Είναι ωραία να έχει απόλυτη ησυχία στο σπίτι! Όλη η φασαρία να ξεκινάει από σένα! Να μην σε ξυπνάει το πρωί η τηλεόραση (και δεν μπορώ εκπομπές τύπου Παπαδάκη, Αυτιά και όλου αυτού του δημοσιογραφικού συρφετού!)! Να μην βγαίνεις απ' το δωμάτιο σου και να αναπνέεις όλη την κάπνα του κόσμου (είμαι αντικαπνήστρια, τι να κάνω;)! Να κυκλοφορείς όπως ακριβώς θέλεις! Να κυκλοφορούν μέσα στο σπίτι αυτοί που θέλεις! Να μαγειρεύεις ότι θέλεις! Να τρως ότι ώρα θέλεις!... Μπορώ να γράψω κι άλλα, αλλά δεν νομίζω ότι χρειάζεται. Όλοι λίγο πολύ έχουν νιώσει την ανάγκη να μείνουν μόνοι τους.

Χθες λοιπόν ήταν μια τέτοια μέρα... με καλύτερο όλων το βράδυ!!! Έφτιαξα ένα ωραιότατο κοτόπουλο μου κάρυ, που το συνόδευσα με μαροκινό κους κους με λαχανικά! Για επιδόρπιο μια επίσης ωραιότατη πανακότα με σιρόπι σοκολάτα (απ' τα χεράκια μου, όχι αυτές των κουτιών!)! Πήρα και ένα καταπληκτικό λευκό κρασάκι και... ναι, η παρέα στο σπίτι για φαγητό βλέποντας παράλληλα τον αγώνα (δεν χάνονται αυτά!) και κουβεντούλα! Όπως λέει και μια πολυαγαπημένη μου φίλη: Γι' αυτή τη ζωή είμαι φτιαγμένη εγώ!!!!!

Και επειδή είμαι γενικά ανάποδος άνθρωπος και δεν ευχαριστιέμαι με τίποτα (φήμες παιδάκι μου!), το μόνο αρνητικό της υπόθεσης είναι ότι μου έχει μείνει αμανάτι ο σκύλος και πρέπει να τρέχω δυο φορές την μέρα σαν την τρελή για την ανάγκη του! Τι να κάνω όμως, όλα τα καλά πράγματα στην ζωή έχουν ένα τίμημα!!!