Η αριστεροχειρία μου...

Από μικρή ένιωθα διαφορετική! Μόνο εγώ στο σπίτι κρατούσα τα αντικείμενα με το αριστερό και αυτό είναι το λιγότερο. Το θέμα είναι ότι κανένας δεν αρεσκόταν με το γεγονός αυτό και προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να με αλλάξουν. Όχι, δεν σήκωσε ποτέ κανένας στο σπίτι το χέρι του για να με χτυπήσει, απλά μου ετάζαν τον ουρανό με τ' άστρα! "Κράτα το μολύβι με το δεξί και γω θα σου πάρω καινούργιες μπογιές" και άλλα πολλά τέτοια. Δεν με ένοιαζαν ούτε οι μπογιές, ούτε η άποψη των άλλων! Έτσι ένιωθα καλά και έτσι έκανα.

Ώσπου έφτασε η ώρα να πάω στο δημοτικό. Η δασκάλα είχε εντελώς αντίθετη άποψη απ' την δική μου. Καλό παιδάκι είναι το παιδάκι που κρατάει το μολυβάκι του με το δεξί του χεράκι! Ζοριζόμουν όταν με κοιτούσε, αλλά μόλις άλλαζε πλευρό να δει τα άλλα παιδάκι... φτερά στο χέρι μου, να προλάβω να τελειώσω πριν με πάρει χαμπάρι! Τα τετράδια μου ήταν η απόλυτη σχιζοφρένεια, μισά καλογραμμένα και μισά για τ' ανάθεμα Έφαγα και κανα δυο λέει η μάνα μου, αλλά ευτυχώς έχω την ικανότητα να αποβάλω απ' την μνήμη μου ότι μ' ενοχλεί. Βέβαια κάποια στιγμή την παρακάλεσε η μαμά μου να μ' αφήσει να κάνω ότι θέλω! Τι μεγάλη ανακούφιση...!!!

Με το πέρασμα των χρόνων όμως συνειδητοποιώ πόσο δύσκολο είναι να είσαι διαφορετικός (και εδώ μιλάμε για κάτι πολύ μικρό, φαντάσου να έχει κάποια άλλη διαφορετικότητα!). Δυσκολεύομαι να ανοίξω μια κονσέρβα, ένα μπουκάλι ή τη βρύση, όταν γράφω σε τετράδιο λερώνεται µε μελάνι το αριστερό μανίκι μου, έχω πρόβλημα στο να χρησιμοποιήσω το ψαλίδι, τον χάρακα ή τιρμπουσόν, μεγάλο πρόβλημα με τα απίστευτα ρατσιστικά μαχαίρια (όλο φάλτσο κόβω.....), πρόβλημα με τα μπρίκια, με τις κουτάλες... Τι να κάνω; Έχω πώρωση με την κουζίνα!

Εδώ ήρθε και βοήθησε απίστευτα το κατάστημα για αριστερόχειρες, πήγα με την αδερφή και τον γαμπρό μου και δεν μπορούσαν να με βγάλουν! Τα σήκωσα όλα! Βρήκα πράγματα που δεν φανταζόμουν ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα! Είναι πολύ όμορφο να βρίσκεις πράγματα που κάνουν πιο εύκολη την ζωή σου...