Μαγειρική...

Πολλά είναι τα πράγματα που αγαπώ, που μου γεμίζουν ευχάριστα την ζωή μου. Ένα απ' αυτά είναι η μαγειρική! Μπορώ να περνάω απίστευτες ώρες στην κουζίνα (ειδικά αν με εμπνέει η κουζίνα!), να φτιάχνω φαγητά συμβατικά (όσπρια, λαδερά, παστίτσια... γενικά αυτά που συνηθίζει η μέση Ελληνίδα νοικοκυρά), αλλά και περίεργα πιάτα! Τρελαίνομαι για περίεργες ιταλικές συνταγές, για κινέζικα, για καυτερά μεξικάνικα... ότι δηλαδή δεν ανήκει στην δική μας κουλτούρα! Στα εστιατόρια συνηθίζω να παραγγέλνω ότι πιο παράξενο μπορώ και μετά "κλέβω" (έχω την ικανότητα να ξεχωρίζω εύκολα τα συστατικά για μια πετυχημένη συνταγή) την συνταγή και με την πρώτη ευκαιρία δημιουργού!!! Στα ταξίδια μου μαγεύομαι από γεύσεις και μυρωδιές, διαφορετικές απ' αυτές που υπάρχουν στην δική μας κουζίνα. Όχι πως δεν έχω σηκωθεί νηστική από τραπέζι! Το Πάσχα ας πούμε, στην Κωνσταντινούπολη έφαγα... πατάτα! Δεν αντέχω την βαριά μυρωδιά του κατσικιού που δεσπόζει στην Τούρκικη κουζίνα! Έχω όμως φάει φοβερές πίτσες στην Βενετία, καταπληκτικά μανιτάρια σνίτσελ με σως στην Αυστρία, χορτόσουπα στην Πράγα (ήταν και το κρύο, που την απαιτούσε!)...

Θέλω όμως όταν μαγειρεύω να το κάνω για άλλους. Όχι πως δεν ικανοποιούμε όταν βάζω το γουόκ μου και φτιάχνω καυτερό μαροκινό κους κους με λαχανικά ή κοτόπουλο με κάρυ ή καπαροσαλάτα - συνταγή κλεμμένη από την Σύρο, από τις φετινές μου διακοπές (θα σας τις δώσω κάποια στιγμή αυτές τις συνταγές), Θέλω όμως πιο πολύ να 'χω δικούς μου ανθρώπους, ανθρώπους που αγαπώ πραγματικά πολύ και να φτιάχνω πράγματα που τους αρέσουν, καλό κρασάκι και κουβεντούλα στο τραπέζι μέχρι τελικής πτώσεως (το σκηνικό αυτό, με καλή παρέα σ' ένα τραπέζι, είναι απ' τα αγαπημένα μου).

Κι όλα αυτά τα γράφω γιατί το Σάββατο περιμένω καλή παρέα... την καλύτερη τολμώ να πω!!! Η Αγαθή είναι απ' τους πιο σημαντικούς ανθρώπους στην ζωή μου. Ενώ η φιλία μας μετράει μόλις πέντε χρόνια, νομίζω ότι γνωριζόμαστε περίπου μια ζωή! Καταλαβαίνει η μια την άλλη, στηρίζει η μια την άλλη... κι ας είμαστε μακρυά τα τελευταία δυο χρόνια. Μιλάμε σχεδόν καθημερινά, βρισκόμαστε συχνά, γενικά δεν αφήνουμε την απόσταση να μπει ανάμεσα μας! Γι' αυτό θέλω να φτιάξω κάτι πολύ καλό αυτό το Σάββατο! Μάλλον θα κάνω ιταλικό, με κρέμα γάλακτος, μανιτάρια, μπέικον, τυριά... τρις χιλιάδες θερμίδες η μπουκιά!!! Αλλά αξίζει τον κόπο! Λέω το ντεσερτ να είναι κεκάκια από λάβα σοκολάτας... άλλη απίστευτη κόλαση! Θα σας δώσω την Δευτέρα τις συνταγές...