Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2007

Της καληνύχτας τα φιλιά...

"...Εδώ να μείνεις, να με κρατήσεις αγκαλιά να μ' ανακρίνεις
της καληνύχτας τα φιλιά τι μου τα δίνεις
δε φεύγω απόψε κι απ' τ' αμάξι δε θα βγω
κι αν έχεις τίποτα μαζί μου να συγκρίνεις
εδώ να μείνεις, να το μάθουμε κι οι δυο.

Εδώ να μείνεις, εδώ να μείνεις
της καληνύχτας τα φιλιά μη μου τα δίνεις.

Εδώ και τώρα, γιατί ειν' ο δρόμος μας παλιός και κατηφόρα
της καληνύχτας τα φιλιά δεν είναι δώρα
δε φεύγω απόψε κι απ' τη ζωή σου δε θα βγω
κι αν ειν' η σχέση μας μισή τα λόγια φόρα
εδώ και τώρα, στης αγάπης το θυμό..."

Κάθε φορά που γυρνάμε βράδυ στο σπίτι, που μ' αφήνεις για να φύγεις, που μ' αγκαλίαζεις και με γεμίζεις με τα γλυκά και τρυφερά σου φιλιά... σκέφτομαι αυτούς τους στίχους! Έτσι και χθες βράδυ που δεν ήθελα να ξεκολλήσω από πάνω σου! Κι ας μην το ξέρεις εσύ, ίσως και να μην το μάθεις ποτέ... εκτός αν ποτέ μ' ανακαλύψεις, με διαβάσεις, με αναγνωρίσεις!

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Eύχομαι νά'σαι πιο τυχερή από μένα. Καποτε το άκουγα κι έκλαιγα για "μια ψυχή", που δεν "μ'ανακάλυψε" ποτέ...
Καλό Σαββατοκύριακο Σοφία μου :)

manosantonaros είπε...

Πονηρούλα. Σε αναγνωρισα.

Σοφία είπε...

Πριν 5 περίπου χρόνια το άκουγα και έκλαιγα και γω για κάποια ψυχή, που μου 'χε κάνει πολύ κακό τελικά. Τώρα είναι πιο πολύ αυτό που λέει ο ποιητής: "...ο χωρισμός έχει μια γλύκα τόση που καληνύχτα θα λέω μέχρι να ξημερώσει...". Ελπίζω να μην αλλάξει αυτό Νιόβη μου!

Σοφία είπε...

Μα να μην μπορεί κανένας να κρυφτεί σ' αυτή τη ζωή...! Καλή σου μέρα Μάνο, καλος ήρθες στο "σπίτι" μου!

nkalomiris είπε...

Τελείως παράκαιρο αλλά δεν μπορούσα να μην σχολιάσω.
Το αγαπημένο τραγούδι του παιδικού μου έρωτα και τωρινής συζύγου μου. Κάθε φορά που χωρίζαμε από τα ραντεβού δάκρυζε και σιγοτραγουδούσε αυτό το τραγούδι. Αργότερα έγινε και δικό μου σήμα κατατεθέν οπότε μας κόλλησε.
Όταν μάλιστα τελικά παντρευτήκαμε ύστερα από 9 χρόνια "φιλιών της καληνύχτας" το χορέψαμε αγκαλιά στο γλέντι που ακολούθησε του γάμου μας.

Τέλος πάντων ήθελα να καταθέσω και εγώ την συμπάθεια μου για αυτό το τραγούδι.

Σοφία είπε...

Ελπίζω κάποια στιγμή να γίνει και δικό του σήμα κατατεθέν, γιατί δεν γνωρίζει τίποτα απ' όλα αυτά (το τραγούδι, το μπλογκ), όπως εγώ δεν γνωρίζω τι νιώθει για μένα!