Home alone...

Από τότε που επέστρεψα από φοιτήτρια, μένω με τους γονείς μου. Ήταν κάτι που ήθελα πραγματικά πολύ να αποφύγω, αλλά ήταν αναπόφευκτο την δεδομένη στιγμή γιατί ήμουν άνεργη. Αργότερα, που βρήκα δουλειά, ήταν αδύνατο γιατί στην αρχή τα χρήματα δεν επαρκούσαν. Με τα χρόνια ο μισθός ανέβηκε, αλλά και οι απαιτήσεις μου! Δεν μπορούσα πλέον να ζω χωρίς αυτοκίνητο, μιας και τα ταξίδια είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής μου (τα περισσότερα Σαββατοκύριακα την κάνω!). Επομένως, τα δυο τελευταία χρόνια, που πληρώνω το δάνειο του αυτοκινήτου, δεν μπορούσα καν να σκεφτώ να φύγω απ' το σπίτι. Εδώ όλα πληρωμένα: φαγητό, λογαριασμοί, τα πάντα! Άρα βολεύτηκα...Και να σκεφτεί κανείς ότι δεν είχα ποτέ πρόβλημα με τους γονείς μου. Ποτέ δεν μου έβαλαν όρια, ποτέ δεν έλεγξαν την ζωή μου (μπορώ να πω ότι εγώ του καταπιέζω και όχι αυτοί...). Ειδικά με την μαμά μου έχω απίστευτη σχέση, ξέρει τα πάντα για την ζωή μου και μ' έχει καλύψει πολλές φορές! Παρ' όλα αυτά όμως έμαθα να ζω μόνη. Πέντε χρόνια φοιτήτρια ήταν αρκετά για να καταλάβω ότι μου αρέσει περισσότερο να είμαι μόνη μου και να επιλέγω πότε θα υπάρχουν άνθρωποι τριγύρω! Ειδικά τις καθημερινές, που κουβαλάω την κούραση και το άγχος της δουλειάς, δεν θέλω κανέναν. Κλείνω την πόρτα του δωματίου μου και δεν με βλέπει κανένας.

Έχω να μείνω μόνη μου στο σπίτι παραπάνω από έναν χρόνο και χθες οι γονείς μου μου ανακοίνωσαν ότι θα πάνε για μερικές μέρες στην αδερφή μου στην Αθήνα! Από τότε έχω άλλη διάθεση... Θα κάνω πάρτι!!!!! Πηγαίνουν κατά καιρούς Αθήνα, αλλά όχι και οι δυο μαζί. Τώρα όμως... Λέω να το κάψω, να έρθουν οι φίλες μου να μαγειρέψουμε, να δούμε ταινίες στο DVD, να παίξουμε μπιρίμπα...

Τ Ε Σ Σ Ε Ρ Ι Σ ολόκληρες μέρες!!!