Να μ' αγαπάς...

Είμαι μέσα στο αυτοκίνητο και κατευθύνομαι προς Κοζάνη. Έχω δουλειές.. Πολλές δουλειές... Δουλειές με φούντες που λένε! Οδηγώ και προσπαθώ να τα βάλω όλα σε μια σειρά. Τι πρέπει να γίνει πρώτο, τι δεύτερο... Προτεραιότητες! Ταυτόχρονα το μυαλό μου ταξιδεύει πολύ μακριά, στο αγαπημένο μου "αλλού"! Το ραδιόφωνο πιστός συνοδοιπόρος στα ταξίδια μου! Πάντα Δεύτερο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, όλα τα υπόλοιπα εδώ δεν ακούγονται! Θέλουν γερά νεύρα και μεγάλες αντοχές στα σκυλάδικα... Πολύ σκυλάδικο ρε παιδί μου! Δεν ξέρουν ότι βγαίνουν και άλλα, καλά τραγούδια; Και εκεί που απλά ακούω μουσική, φτάνει στα αφτιά μου κάτι πολύ γνώριμο και πολύ αγαπημένο! Με πάει χρόνια πίσω... Δώδεκα αν θυμάμαι καλά. Τότε που ήμουν 18! Ο πρώτος έρωτας και πρώτη σοβαρή σχέση... Όσο σοβαρή μπορεί να είναι μια σχέση στα 18! Ένας άνθρωπος που πέρασε και με άγγιξε! Με άγγιξε η ευαίσθητη ψυχή του! Χωρίσαμε γιατί δεν γινόταν διαφορετικά, μεγάλη απόσταση μας χώριζε (από τότε το είχα αυτό με τις αποστάσεις!!!) και μεις ήμασταν πολύ μικροί! Δώδεκα χρόνια μετά, παραμένει ένας καλός φίλος με τον οποίο συναντιέμαι αραιά και που, αλλά ένας άνθρωπος που με καταλαβαίνει και μπορώ να μοιραστώ μαζί του ότι νιώθω... Κι αυτός όμως! Και ταξίδεψα στον χρόνο και θυμήθηκα που μου το αφιέρωσε και που το έπαιζε στην κιθάρα του και μου το τραγουδούσε...
Δώδεκα χρόνια μετά το τραγούδι παραμένει! Διαχρονικό!!! Τα συναισθήματα όμως έχουν αλλάξει! Ταξιδεύει πλέον αλλού το μυαλό μου! Ταξιδεύει πολύ μακρυά... Σε άλλη γη, σ' άλλα μέρη που λέει και το τραγουδάκι! Στο "αλλού" μου! Εκεί που τον τελευταίο καιρό κατοικεί η καρδιά μου...Κρίμα που δεν μπορεί να το ακούσει...
Απ' την ταινία "Ο Ασυμβίβαστος" του Ανδρέα Θωμόπουλου.

Στίχοι: Ανδρέας Θωμόπουλος
Μουσική: Ανδρέας Θωμόπουλος

Σου γράφω πάλι από ανάγκη
η ώρα πέντε το πρωί
το μόνο πράγμα που 'χει μείνει
όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ

Τι να τις κάνω τις τιμές τους
τα λόγια τα θεατρικά
μες στην οθόνη του μυαλού μου
χάρτινα είδωλα νεκρά

Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς

Κοιτάζοντας μες στον καθρέφτη
βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό
κι ίσως η ασχήμια του να φύγει
μόλις πλυθώ και ξυριστώ

Βρωμάει η ανάσα απ' τα τσιγάρα
βαραίνει ο νους μου απ' τα πολλά
στον τοίχο κάποια Μόνα Λίζα
σε φέρνει ακόμα πιο κοντά

Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς

Αν και τελειώνει αυτό το γράμμα
η ανάγκη μου δε σταματά
σαν το πουλί πάνω στο σύρμα
σαν τον αλήτη που γυρνά

Θέλω να 'ρθείς και να μ' ανάψεις
το παραμύθι να μου πεις
σαν μάνα γη να μ' αγκαλιάσεις
σαν άσπρο φως να ξαναρθείς.